Na początku byłam zachwycona, lecz powoli z biegiem lektury zaczęło mnie irytować wywyżaszanie się autorki i ciągłe pisanie z pogardą o "psach ze wsi" lub "ludziach ze wsi", którzy nie wiedzą, jak zająć się psem i dla których służy on do "pilnowania gadziny". Zakładam, że wszystkie psy w mieście są przeszczęśliwe z racji tego, że mają świadomych opiekunów, bo wystarczy po prostu być z miasta. Nie wszystkie spostrzeżenia i rady autorki wynikają z wiedzy i wieloletnich badań i nie zgodziliby się z nimi dobrze behawioryści. Samo chodzenie po mieście z psem bez smyczy już uważam za największą pomyłkę. Więc ostateczna moja opinia o tej książce pozostanie taka: 5/10.

Na początku byłam zachwycona, lecz powoli z biegiem lektury zaczęło mnie irytować wywyżaszanie się autorki i ciągłe pisanie z pogardą o "psach ze wsi" lub "ludziach ze wsi", którzy nie wiedzą, jak zająć się psem i dla których służy on do "pilnowania gadziny". Zakładam, że wszystkie psy w mieście są przeszczęśliwe z racji tego, że mają świadomych opiekunów, bo wystarczy po...

Niestety, moim zdaniem ta książka jest po prostu szkodliwa dla właścicieli psów, którzy nie mają doświadczenia i postanowią oprzeć się tylko na jednej lekturze z zakresu komunikacji z psem. Pomijając narrację i ciągłe nawiązania do politycznych poglądów i działalności autorki, promuje ona mnóstwo niebezpiecznych sytuacji, które w mojej ocenie nie maja prawa wydarzyć się w życiu psa.

Autorka wskazała, że pies w mieście zdecydowanie może chodzić bez smyczy, a najlepszym sposobem na nauczenie go tego rozwiązania, jest odpięcie szczeniaka ze smyczy i pozwolenie mu na bieganie luzem w mieście. Nieważne, że szczeniak biegnie na ulicę czy tory kolejowe - wtedy nie należy na nim biec, tylko się schować, bo największą karą dla szczeniaka jest utrata z oczu opiekuna. O ile z tym ostatnim się zgadzam, to takie naruszenie bezpieczeństwa psa jest dla mnie totalnie nieakceptowalne. Podobnie, inną opisaną metodą było rzucanie pod nogi psa głośnej puszki z kamieniami, żeby nauczyć go komendy "stój" poprzez przestraszenie. Jest mnóstwo innych rozwiązań bezpiecznych dla psa, którymi można osiągnąć tożsame rezultaty.

Cała książka jest też idealizowaniem psa autorki i jej samej. Nie rozumiem, dlaczego w poradniku o komunikacji z psem pojawiają się wątki polityczne i informacje o represjach, jakie dotknęły autorkę. Inne psy określane są wprost jako głupie albo bez talentu, a pies autorki pomaga jej głosować w wyborach poprzez sztuczkę z pobieraniem smakołyka przy czytaniu nazwisk kandydatów.

Jeżeli pojawiają się jakieś opisy problemów behawioralnych psów, traktowane są one mocno powierzchownie, bez dokładniejszego opisu. Odniosłam wrażenie, że każdy inny właściciel psa jest niekompetentny i na niczym się nie zna, a raczej nie w ten sposób porady powinny być kierowane do czytelnika, który chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o prawidłowym wychowaniu psa.

Niestety, moim zdaniem ta książka jest po prostu szkodliwa dla właścicieli psów, którzy nie mają doświadczenia i postanowią oprzeć się tylko na jednej lekturze z zakresu komunikacji z psem. Pomijając narrację i ciągłe nawiązania do politycznych poglądów i działalności autorki, promuje ona mnóstwo niebezpiecznych sytuacji, które w mojej ocenie nie maja prawa wydarzyć się w...

Podobnie jak "Drugi koniec smyczy" Patricii McConnell tak i tę książkę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji psa. W przeciwieństwie jednak do tamtej książki, "Rozmowy z psem" nie do końca mi się spodobały. Jest to bez wątpienia dobre wprowadzenie do zagadnienia komunikacji z naszym czworonogiem i budowania z nim właściwej relacji. Trochę zabrakło mi jednak konkretów. Tu i tam pojawia się jakaś wskazówka, jak radzić sobie z takim czy innym problemem, często jednak odnosiłam wrażenie, że sprawa potraktowana jest powierzchownie i podane rozwiązanie dotyczy psów, które już są idealne. Druga sprawa to kwestia samej narracji. Z przykrością muszę stwierdzić, że autorka wydała mi się niesamowicie zadufana w sobie i momentami zwyczajnie fałszywa (szczególnie w odniesieniu do sukcesów jej suczki na wystawach, jak to w ogóle się nie spodziewała, że tak się stanie. Nie, ona tam pojechała tylko dlatego, że rodzina ją namawiała). Wielokrotnie sugeruje, że inni ludzie to idioci, nie mający pojęcia co robią. Tak, zapewne często tak jest, ale jako czytelnik sama czułam się trochę atakowana, chociaż zielona w temacie nie jestem. Miałam też wrażenie, że niektóre anegdoty służą wyłącznie pokazaniu autorki w dobrym świetle i niczemu więcej. Mogę polecić tę książkę jako wstęp do świata psio-ludzkich relacji, nie traktowałabym jej jednak tak zupełnie poważnie.

Podobnie jak "Drugi koniec smyczy" Patricii McConnell tak i tę książkę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji psa. W przeciwieństwie jednak do tamtej książki, "Rozmowy z psem" nie do końca mi się spodobały. Jest to bez wątpienia dobre wprowadzenie do zagadnienia komunikacji z naszym czworonogiem i budowania z nim właściwej relacji. Trochę zabrakło mi jednak konkretów....

Miałam szczęście wychowywać się w rodzinie, dla której szacunek do psów i w ogóle do zwierząt jest rzeczą naturalną. Odkąd pamiętam psy obecne były w moim domu (z mniejszymi bądź większymi przerwami) i co uważam za piękne, zawsze są one traktowane jak członkowie rodziny, nie zaś jako mało ważny element otoczenia (co w wielu rodzinach ma miejsce i co tak bardzo mnie boli). W chwili obecnej nie wyobrażam sobie życia bez czworonożnego przyjaciela u boku a rodzina bez psa byłaby dla mnie rodziną niepełną. Z każdym dniem coraz bardziej doceniam psią obecność na świecie i coraz większą odczuwam potrzebę, by psy rozumieć, potrafić odczytywać ich myśli i pragnienia i najzwyczajniej w świecie poprawnie się z nimi komunikować. A że mój Shaggy nadal wydaje się być w pewnych kwestiach niewyuczalny, to tym bardziej nabrałam ochoty na lekturę "Rozmów z psem...", kiedy tylko po raz pierwszy je ujrzałam. Nieczęsto sięgam po "psią" literaturę, nie mogę więc raczej czynić w tym miejscu żadnych porównań do innych pozycji z tego gatunku. Z czystym sumieniem mogę jednak powiedzieć, że jest to książka niezwykle ciekawa i naprawdę inspirująca. Poziom komunikacji autorki z jej psami szczerze mnie zaskoczył i zachwycił. To fascynujące relacje, które pokazują, że wystarczy ludzka chęć i cierpliwość, by zdziałać niesamowite rzeczy.

„Rozmowy z psem czyli komunikacja międzygatunkowa” to książka, która hołduje szczególnemu rodzajowi koegzystencji z psem, mianowicie traktowaniu psa jako swojego przyjaciela i równoprawnego członka rodziny. Jest to więc książka dla tych wszystkich, którzy psa widzą jako towarzysza swojego życia i dla których istotne jest zrozumienie potrzeb swojego czworonoga oraz jego rozwój. Nie ukrywam jednak, że szczególnie byłabym rada, gdyby na lekturę tej książki zdecydowały się osoby o całkowicie odmiennej postawie i sposobie myślenia. Wydaje mi się bowiem, że to właśnie ci, dla których pies jawi się jedynie jako „ostrzegający szczekacz”, którego miejsce znajduje się przy budzie i na łańcuchu, mogliby z tej książki wynieść najwięcej. Autorka poruszyła w swojej publikacji niemiły temat tzw. „wiejskiej wizji psa”, która mam nadzieję przejdzie kiedyś do historii, przeciwstawiając jej, chwaląc i proponując wszystkim wizję psa – członka rodziny.

Książka pani Antas była dla mnie niezwykle pouczająca. Choć zdawało mi się, że wiem o psach całkiem sporo, dowiedziałam się z niej wielu, naprawdę ciekawych rzeczy. Autorka, dla ciekawskich – prof. dr hab., wykładowca na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, przedstawiła w „Rozmowach z psem…” podstawowe zasady komunikacji z psami, metody uczenia czworonożnego towarzysza konkretnych zachowań, ale także zasady prawidłowego żywienia psa, sposoby radzenia sobie z psią agresją, czy pewne zalecenia dotyczące relacji pies-dziecko. Wszystko to opisane zostało na podstawie konkretnych doświadczeń pani Antas z jej własnymi (choć nie tylko) psami. Rzeczy najważniejsze zostały w tekście wyróżnione, co uważam za rewelacyjny zabieg ułatwiający odnalezienie po czasie interesujących nas fragmentów. Wszystko to wzbogacone zostało wieloma anegdotami, co uczyniło z tej pozycji książkę niezwykle barwną i taką, od której trudno było mi się oderwać. To nie jest nudny poradnik wypełniony suchymi zaleceniami, a wciągająca, poruszająca i inspirująca opowieść o cudownych międzygatunkowych relacjach. Z pewnością do „Rozmów z psem…” wrócę jeszcze nie raz. Mam nadzieję, że wystarczy mi cierpliwości i silnej woli, by wprowadzić zawarte w niej zalecenia w życie. Z czystym sumieniem mogę tę pozycję polecić, to ostatnimi czasy jedno z moich najwspanialszych, najbardziej wartościowych odkryć.

Miałam szczęście wychowywać się w rodzinie, dla której szacunek do psów i w ogóle do zwierząt jest rzeczą naturalną. Odkąd pamiętam psy obecne były w moim domu (z mniejszymi bądź większymi przerwami) i co uważam za piękne, zawsze są one traktowane jak członkowie rodziny, nie zaś jako mało ważny element otoczenia (co w wielu rodzinach ma miejsce i co tak bardzo mnie boli). W...

"Rozmowy z psem czyli komunikacja międzygatunkowa", to coś idealnego dla wielbicieli czworonogów. Jeśli posiadacie psa i nie za bardzo rozumiecie o co mu chodzi, chcielibyście lepiej poznać jego psychikę i rozumowanie, albo po prostu zależy wam na głębszej więzi z pupilem, śmiało możecie zacząć lekturę. To także świetny podręcznik dla behawiorystów amatorów i osób planujących rozpoczęcie tresury psa.
Mimo, że pozornie według naukowców, psy nie rozumieją ludzkiego języka, a jedynie kojarzą pewne często powtarzane zwroty z konkretnymi czynami, wiele osób wraz ze mną, nie wierzy w ta teorię. Psy reagują przecież nie tylko na podstawowe komendy typu siad lub leżeć, ale i często okazują zrozumienie kiedy rozmawiamy z nimi jak z innymi ludźmi. Wielokrotnie zdarzały się na świecie przypadki, kiedy psy wykonywały polecenia nie zadane przez właścicieli. Przez przypadek słyszały ludzkie rozmowy i rozumiejąc je wykonywały czynność, o której była mowa.
W książce Jolanty Antas, znajdziemy wiele przypadków takich właśnie nietypowych zachowań psa, które jak się okazuje wale takie nietypowe nie są. Od dawna wiadomo, że psy są najwierniejszymi towarzyszami człowieka. Odpowiednio traktowane, szanowane i uczone, są niezwykle lojalne i pamiętliwe. Autorka opisuje swoje własne doświadczenia i spostrzeżenia na temat psychiki czworonogów, przytaczając przy tym wiele historii autentycznych. Jedną z nich, którą zapamiętałam najlepiej, jest epizod z jej własnym psem, Chmurką. Kiedy wraz z psem spędzała urlop w górach, musiała na jeden dzień wrócić do domu, a nie chcąc by pies stracił cały dzień wypoczynku w pięknych krajobrazach, postanowiła go przenocować u zaprzyjaźnionej pani Reni. Jednak nieopatrznie żegnając się z Chmurką wykonała komendę "zostań", co sprawiło, że pupil przez całą nieobecność właścicielki pozostał w pozycji w jakiej go zostawiła, rezygnując z jedzenia, odpoczynku czy spaceru. To pokazuje, że pies naprawdę jest wierny i oddany, nawet kosztem własnego zdrowia i samopoczucia.
Oprócz wielu opisanych wydarzeń ukazujących różne zachowania psa, w książce znajdziemy także zasady komunikacji, rady i wskazówki oraz zasady prawidłowego funkcjonowania z pupilem, aby nasze relacje były jasne, zrozumiałe i głębokie. Najbardziej podobało mi się także to, że autorka zwraca uwagę na duży problem jaki istnieje w Polsce, który denerwuje mnie za każdym razem kiedy wychodzę ze swoją owczarką na spacer. Mimo tego, że psy są najpopularniejszym gatunkiem udomowionym, dorośli ciągle wpajają dzieciom strach przed nimi, co widać kiedy mija się osobę z dzieckiem. Ostentacyjne i wręcz histeryczne odsuwanie się, to tylko niektóre "praktyki" jakie stosują.Takie zachowanie wpaja dzieciom, że przechodzącego psa trzeba się bać, a duże rasy stają się wręcz napiętnowane, mimo, że na swoim przykładzie wiem, że to właśnie one są jednocześnie największymi pieszczochami.
Jolanta Antas zawarła w książce dosłownie wszystkie mądrości na temat psów, jakie powinni wpoić sobie przyszli, lub obecni właściciele czworonogów. Myślę, że ułatwiłoby to życie nie tylko nam ale i naszym zwierzakom, a już na pewno zagwarantowałoby spokój i radość, zamiast ciągłego główkowania nad tym, dlaczego pies znowu szczeka, kiedy niczego nie ma w pobliżu?

"Rozmowy z psem czyli komunikacja międzygatunkowa", to coś idealnego dla wielbicieli czworonogów. Jeśli posiadacie psa i nie za bardzo rozumiecie o co mu chodzi, chcielibyście lepiej poznać jego psychikę i rozumowanie, albo po prostu zależy wam na głębszej więzi z pupilem, śmiało możecie zacząć lekturę. To także świetny podręcznik dla behawiorystów amatorów i osób...