„Chłopak i dziewczyna”, na pierwszy rzut oka zwykła książka dla młodzieży, zdążyła już narobić niezłego zamieszania. Napisała o niej „Gazeta Wyborcza”, oburzyła „Gościa Niedzielnego”, obgadało ją forum „Frondy”. O co ten zgiełk? Ano o wydawcę – bo o wprowadzenie jej na polski rynek pokusiło się katolickie wydawnictwo Znak. A że jednym z głównych bohaterów jest nastoletni gej, którego tożsamość dla nikogo, łącznie z nim samym, nie jest problemem, awantura gotowa.

Potencjalni czytelnicy mieli więc już okazję dowiedzieć się, że kolejna pozycja wydana przez Znak z pewnością będzie poświęcona historii dwóch gejów pragnących zawrzeć związek z kozą („Gość Niedzielny”),zapoznać się dyskusją o tym, czy o homoseksualności w ogóle powinno się pisać, a jeżeli już, to jak (forum „Frondy”) oraz przeczytać, że „o tej książce właściwie nie powinno się pisać, ale ponieważ dla większości polskiego społeczeństwa kwestia orientacji jednak nie jest przezroczysta, to jednak zasługuje na więcej, niż krótką wzmiankę w rubryce ,nowości dla młodzieży’”(GW).

Zgadzam się, zasługuje. Z kilku jeszcze powodów. Po pierwsze, pada w niej rewolucyjne jak na nasze realia zdanie, że należy przestać mówić o tolerancji, a zacząć – o docenianiu różnic. Po drugie, zachęca do życia w zgodzie ze sobą – a więc do coming outów (wszelkich!). Po trzecie, pokazuje, jak szkoła może wspierać wychowanie w otwartości wobec Innych: kulturowo, światopoglądowo czy tożsamościowo. Po czwarte, porusza kwestię seksualności osób, które, stereotypowo, w tego typu literaturze są przedstawiane jako aseksualne – rodziców. A to wszystko (i więcej) podane prosto, lekko i zabawnie – jak na porządną powieść młodzieżową przystało. Tak więc dziękuję katolickim i mniej katolickim mediom za reklamę, a wydawnictwu Znak życzę kolejnych dobrych wyborów.

(Ewa Tomaszewicz, nr 15)

„Chłopak i dziewczyna”, na pierwszy rzut oka zwykła książka dla młodzieży, zdążyła już narobić niezłego zamieszania. Napisała o niej „Gazeta Wyborcza”, oburzyła „Gościa Niedzielnego”, obgadało ją forum „Frondy”. O co ten zgiełk? Ano o wydawcę – bo o wprowadzenie jej na polski rynek pokusiło się katolickie wydawnictwo Znak. A że jednym z głównych bohaterów jest nastoletni...

Bardzo wciągająca opowieść z niespodziewanym zakończeniem. Jestem pod wrażeniem bo zupełnie inaczej wyobrażałam ją sobie przed przeczytaniem. Mogę z czystym sumieniem polecić.

Bardzo wciągająca opowieść z niespodziewanym zakończeniem. Jestem pod wrażeniem bo zupełnie inaczej wyobrażałam ją sobie przed przeczytaniem. Mogę z czystym sumieniem polecić.

Przesympatyczna książka, połknęłam w całości!

Przesympatyczna książka, połknęłam w całości!

Fajna, lekka, zabawna i przyjemna :)

Fajna, lekka, zabawna i przyjemna :)

Słodkie to to, przyjemnie się czytało za 'dzieciaka'

Słodkie to to, przyjemnie się czytało za 'dzieciaka'

Podejrzewam, że gdybym przeczytała ją teraz, a nie parę lat temu, mogłaby otrzymać dużo niższą ocenę. Wina leżałaby przede wszystkim w języku: nie chodzi nawet o to, że jest prosty, tylko taki... młodzieżowy. Zbyt młodzieżowy. Ale za to łatwo się ją z tego powodu czyta.
Akcja jest "płytka" - chodzi o to, że nikt nie zagłębia się w trudne tematy, lecz porusza się w sprawach prostych i pozornie łatwych, takich do spotkania na co dzień czy minięcia na ulicy. Brak tu filozofii czy elementów psychologicznych, co czyni tę książkę dobrą lekturą w chwili, w której nie chcemy się zbytnio umysłowo wysilać.
Mimo młodzieżowego charakteru książka ta jest napisana w taki sposób, że zmusza do zastanowienia się nad swoim stosunkiem do osób homoseksualnych. Może właśnie w takim celu została napisana? Żeby ukazać temat od kuchni? I żeby zaznajomić z nim młodzież, która chętniej sięga po takie tytuły? Żeby sprawdzić, czy dany czytelnik jest tolerancyjny i na ile jest w stanie pozwolić do siebie podejść? Jestem w stanie założyć, że ma ona charakter nieco edukacyjny, co działa u mnie na plus - być może dlatego, że sama odebrałam płynącą z niej lekcję dosyć pozytywnie.
Mówiąc językiem młodzieży: jest fajna. I tyle.

Podejrzewam, że gdybym przeczytała ją teraz, a nie parę lat temu, mogłaby otrzymać dużo niższą ocenę. Wina leżałaby przede wszystkim w języku: nie chodzi nawet o to, że jest prosty, tylko taki... młodzieżowy. Zbyt młodzieżowy. Ale za to łatwo się ją z tego powodu czyta.
Akcja jest "płytka" - chodzi o to, że nikt nie zagłębia się w trudne tematy, lecz porusza się w sprawach...

Wszedłem do biblioteki po książkę historyczną, a ściągnąłem z półki nowości przeniesionych z innej biblioteki i tę. Zaczynałem nie bez wątpliwości ale szybko stopniały wobec sympatycznego młodzieńczego jej klimatu. Przygody bohaterów w poszukiwaniu miłości są przesympatyczne. Szczególnie ujmująca przyjaźń pary narratorów geja i jego przyjaciółki. Wiele zabawnych nieporozumień po części wynikających ze zwykłej ludzkiej życzliwości i przyjacielskich odruchów. Jest też trochę młodzieńczej naiwności i niewiedzy w tym jak poznawać innych ludzi. Ale z drugiej strony tak to wyłożone, że nawet naiwny czytelnik zorientuje się w czym tkwiły błędy bohaterów. Autorzy zaserwowali nam tu serię zagadek jak w dobrym kryminale. Do końca nie jesteśmy pewni kto jest kim, a ostateczne rozwiązanie jest sporym zaskoczeniem.
Jeśli ktoś ma obawy by sięgać po powieści o gejach to myślę, że tu nie znajdzie nic co by go "zgorszyło". Nie tylko dlatego, ale przede wszystkim ze względu na ogromne walory edukacyjne uważam, że ta powieść powinna się znaleźć wśród obowiązkowych lektur młodzieży szkolnej.

Wszedłem do biblioteki po książkę historyczną, a ściągnąłem z półki nowości przeniesionych z innej biblioteki i tę. Zaczynałem nie bez wątpliwości ale szybko stopniały wobec sympatycznego młodzieńczego jej klimatu. Przygody bohaterów w poszukiwaniu miłości są przesympatyczne. Szczególnie ujmująca przyjaźń pary narratorów geja i jego przyjaciółki. Wiele zabawnych...

"Chłopak czy dziewczyna" to naprawdę naprawdę rewelacyjna powieść humorystyczna.Autorzy książki poruszają bardzo,poważne tematy tabu przestawiając je w bardzo humorystyczny i barwny sposób naprawdę można się pośmiać.W skrócie książka o przyjaźni akceptacji i o tym jak ważne jest by wspierać siebie nawzajem.Moim zdanie książka nie dla każdego przedziału wiekowego,ale dobrze by było gdyby owa książka lub podobna wpadła w ręce wielu ludziom.Może zmieniła by ich poglądy na niektóre sprawy."Chłopak czy dziewczyna to dla mnie bardzo wartościowa książka.Pozdrawiam :)

"Chłopak czy dziewczyna" to naprawdę naprawdę rewelacyjna powieść humorystyczna.Autorzy książki poruszają bardzo,poważne tematy tabu przestawiając je w bardzo humorystyczny i barwny sposób naprawdę można się pośmiać.W skrócie książka o przyjaźni akceptacji i o tym jak ważne jest by wspierać siebie nawzajem.Moim zdanie książka nie dla każdego przedziału wiekowego,ale dobrze...

Świetna. Lata nie miałam do niej dostępu - przestałam być nastolatką. A mimo to zachwyciła mnie. Lekka, przyjemna, bardzo zabawna. Zakończenie bardzo nieoczekiwane. Książka na jedno popołudnie, nie tylko dla nastolatków.

Świetna. Lata nie miałam do niej dostępu - przestałam być nastolatką. A mimo to zachwyciła mnie. Lekka, przyjemna, bardzo zabawna. Zakończenie bardzo nieoczekiwane. Książka na jedno popołudnie, nie tylko dla nastolatków.

Bardzo przyjemna, obyczajowa pozycja dla osób szukających rozrywki. Niewymagającej, ale i nie ogłupiającej. Co mnie szczególnie urzekło, to postać kobieca (no, może bardziej - dziewczęca),która nie jest totalną niemotą. (Denerwuje mnie motyw dziewczyny - ofiary losu.)

Polecam!

Bardzo przyjemna, obyczajowa pozycja dla osób szukających rozrywki. Niewymagającej, ale i nie ogłupiającej. Co mnie szczególnie urzekło, to postać kobieca (no, może bardziej - dziewczęca),która nie jest totalną niemotą. (Denerwuje mnie motyw dziewczyny - ofiary losu.)

Polecam!