Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podejrzewam, że gdybym przeczytała ją teraz, a nie parę lat temu, mogłaby otrzymać dużo niższą ocenę. Wina leżałaby przede wszystkim w języku: nie chodzi nawet o to, że jest prosty, tylko taki... młodzieżowy. Zbyt młodzieżowy. Ale za to łatwo się ją z tego powodu czyta. Akcja jest "płytka" - chodzi o to, że nikt nie zagłębia się w trudne tematy, lecz porusza się w sprawach prostych i pozornie łatwych, takich do spotkania na co dzień czy minięcia na ulicy. Brak tu filozofii czy elementów psychologicznych, co czyni tę książkę dobrą lekturą w chwili, w której nie chcemy się zbytnio umysłowo wysilać. Mimo młodzieżowego charakteru książka ta jest napisana w taki sposób, że zmusza do zastanowienia się nad swoim stosunkiem do osób homoseksualnych. Może właśnie w takim celu została napisana? Żeby ukazać temat od kuchni? I żeby zaznajomić z nim młodzież, która chętniej sięga po takie tytuły? Żeby sprawdzić, czy dany czytelnik jest tolerancyjny i na ile jest w stanie pozwolić do siebie podejść? Jestem w stanie założyć, że ma ona charakter nieco edukacyjny, co działa u mnie na plus - być może dlatego, że sama odebrałam płynącą z niej lekcję dosyć pozytywnie. Mówiąc językiem młodzieży: jest fajna. I tyle.