Zmień coś w swoim życiu, przyzwyczajenie bardzo cię ogranicza. Książka pokazuje jak zmiany nawet drobne mogą dawać satysfakcję nie tylko tobie również twoim bliskim. Strach przed nowym niech zamieni sie w wyzwanie i małymi krokami dąż do zmiany która chcesz wprowadzić w zycie ciesz się i zobacz że potrafisz. Lubię książki które inspirują kobietę jak ja; praca dom kolezanka zakupy praca dom..... i ciagle to samo.

Zmień coś w swoim życiu, przyzwyczajenie bardzo cię ogranicza. Książka pokazuje jak zmiany nawet drobne mogą dawać satysfakcję nie tylko tobie również twoim bliskim. Strach przed nowym niech zamieni sie w wyzwanie i małymi krokami dąż do zmiany która chcesz wprowadzić w zycie ciesz się i zobacz że potrafisz. Lubię książki które inspirują kobietę jak ja; praca dom kolezanka...

Sezon wyjazdowo-wakacyjny można śmiało uznać za otwarty, a co za tym idzie? Ciężką i trudną literaturę odrzucamy w kąt, robiąc miejsce tej lekkiej i przyjemnej- jak przystało na nadchodzący klimat.

52 Tygodnie to wspaniała, pełna inspiracji powieść o dojrzałej, pracującej kobiecie, matce, żonie, która prowadzi bardzo ustabilizowane życie. Ma dwójkę dzieci, męża, pracę, psa, dom. Wydawać by się mogło, iż nic jej nie brakuje. Nic bardziej mylnego. Bohaterka pokazuje nam przez całą książkę, że chce żyć, nie tylko egzystować. Chce być widoczna wszędzie i we wszystkim, a nie jedynie przejść przez życie jako zwykły, szary człowiek. Każdy tydzień to dla niej nowe wyzwanie, które sobie stawia. I bynajmniej nie jest to wspinaczka na Kilimandżaro, a proste, codzienne czynności, które choć prozaiczne i banalne, sprawić mogą, że nasze życie nabierze tempa, innych kolorów. Mówimy tu o czynnościach takich jak robienie przetworów, dbanie o siebie, zauważanie ludzi, których na co dzień nie chcemy zauważać, zamiana samochodu na rower, sprzątanie otoczenia ze śmieci. Nic wielkiego. A jednak, na bazie takich właśnie prostych, codziennych zachowań autorce udało zbudować się niesamowitą powieść, która mam nadzieję zachęciła niejednego, by coś zmienił i każdy jego dzień przestał być zwykłym dniem.

Przebrnęłam przez tę książkę szybko, z uśmiechem na twarzy, a gdy już skończyłam - sama zrobiłam listę rzeczy, które mogę w poszczególnym dniu, tygodniu zmienić.
Nie jest to może książka nadzwyczaj górnolotna. Nie spodziewajcie się życiowych mądrości i aforyzmów. To książka do torebki, którą można poczytać w pociągu, autobusie, a nawet podczas leniwego popołudnia przy kawie, nie książka do życiowych refleksji, choć zapewne i takie można z niej wyciągnąć, jeśli tylko się chce.
Osobiście polecam wszystkim, choć myślę, że jest to literatura bardziej przeznaczona dla kobiet :)

Sezon wyjazdowo-wakacyjny można śmiało uznać za otwarty, a co za tym idzie? Ciężką i trudną literaturę odrzucamy w kąt, robiąc miejsce tej lekkiej i przyjemnej- jak przystało na nadchodzący klimat.

52 Tygodnie to wspaniała, pełna inspiracji powieść o dojrzałej, pracującej kobiecie, matce, żonie, która prowadzi bardzo ustabilizowane życie. Ma dwójkę dzieci, męża, pracę,...

Książka jest bardzo nierówna - raz świetnie napisana, z pomysłem i sensownym przekazem. A raz - jakby pisana w pośpiechu, albo na siłę. Skrócona o połowę mogłaby być świetna.

Książka jest bardzo nierówna - raz świetnie napisana, z pomysłem i sensownym przekazem. A raz - jakby pisana w pośpiechu, albo na siłę. Skrócona o połowę mogłaby być świetna.

Przepraszam Autorkę i fanów, ale się rozczarowałam. Pomysł dobry, ale niektóre pomysły ledwo liźnięte, aż przesadnie, zważywszy na poruszany przez nie problem. Z drugiej strony język jak dla mnie zbyt poetycki, przekombinowany. Być może będzie ta historia inspiracją dla wielu osób, ja niestety widzę więcej minusów.

Przepraszam Autorkę i fanów, ale się rozczarowałam. Pomysł dobry, ale niektóre pomysły ledwo liźnięte, aż przesadnie, zważywszy na poruszany przez nie problem. Z drugiej strony język jak dla mnie zbyt poetycki, przekombinowany. Być może będzie ta historia inspiracją dla wielu osób, ja niestety widzę więcej minusów.

Niby lekka, łatwa i przyjemna, ale tak odrealniona, że po 150 stronach zaczęłam opuszczać akapity, aż w końcu się poddałam... Język przekombinowany- niby poetycki, ale tak najeżony metaforami, porównaniami, że momentami nie do zniesienia. Nie wierzę autorce, nie da się tak, takie wszystko gładkie i wspaniałe, te "dzieciaczki" cudowne, ten mąż taki niesamowity, co tydzień przygoda życia się trafia. Niewiarygodna historia, zmęczyłam się...

Niby lekka, łatwa i przyjemna, ale tak odrealniona, że po 150 stronach zaczęłam opuszczać akapity, aż w końcu się poddałam... Język przekombinowany- niby poetycki, ale tak najeżony metaforami, porównaniami, że momentami nie do zniesienia. Nie wierzę autorce, nie da się tak, takie wszystko gładkie i wspaniałe, te "dzieciaczki" cudowne, ten mąż taki niesamowity, co tydzień...

Zupełnie nie rozumiem do czego miała mnie ta książka zainspirować.
Jest naiwna i banalna aż do bólu.

Zupełnie nie rozumiem do czego miała mnie ta książka zainspirować.
Jest naiwna i banalna aż do bólu.

Genialna książka!! Myślę, że każdy powinien choć kilka pomysłów wykorzystać - w aktywność fizyczna, oszczędzanie, zdrowy tryb życia czy też spędzanie czasu z rodziną powinno być dla każdego priorytetem :)

Genialna książka!! Myślę, że każdy powinien choć kilka pomysłów wykorzystać - w aktywność fizyczna, oszczędzanie, zdrowy tryb życia czy też spędzanie czasu z rodziną powinno być dla każdego priorytetem :)

Inspirująca i motywująca, choć napisana nierównym stylem (i kilka takich błędów korektorsko-redaktorskich, że aż szlag trafia). Ale za kreację bliźniaków, mądre ogólne przesłanie i parę naprawdę niezłych pomysłów na wakacje i na życie w ogóle bardzo, bardzo duży szacun.

Inspirująca i motywująca, choć napisana nierównym stylem (i kilka takich błędów korektorsko-redaktorskich, że aż szlag trafia). Ale za kreację bliźniaków, mądre ogólne przesłanie i parę naprawdę niezłych pomysłów na wakacje i na życie w ogóle bardzo, bardzo duży szacun.

Niekiedy inspirująca. Rozkręca się powoli:)

Niekiedy inspirująca. Rozkręca się powoli:)

Ludmiła Piasecka to debiutująca pisarka, która postanowiła opisać, jak można zmienić swoje życie w tytułowe 52 tygodnie. Czy jest to w ogóle możliwe? Przekonajcie się sami!

Majka wiodła dość nudne życie. Z racji tego, że już niebawem miała skończyć 35 lat postanowiła zmienić swoje życie i rozpocząć proces zmian. Przez kolejne 52 tygodnie postanowiła robić coś, na co nigdy w życiu nie miała ochoty, czy też brakowało jej czasu. Czy udało jej się zrealizować ten plan? Jak na to reagowała jej rodzina? Ile dobrego udało jej się zdziałać?

Do książki podeszłam z wielkim optymizmem. W końcu kto nie chciałby zmienić choć o odrobinę swoje życie? Chyba nikt. Byłam więc bardzo ciekawa tej pozycji i taka też na początku była ta lektura. Czytałam z przyjemnością, podziwiałam pomysłowość pisarki, dzięki której bohaterka z pewnością się nie nudziła. Po pewnym czasie jednak zaczęło mnie to nużyć. Z czasem rozdziały kolejnych zmagań stawały się coraz krótsze i moim zdaniem bardziej nużące. Oczywiście były też przeplatane ciekawszymi zdarzeniami, jednak kilka razy udało mi się znużyć i zmęczyć. Dodatkowo pojawiło się także kilkanaście przepisów kulinarnych.

Nie chciałabym kwestionować samej idei książki, gdyż tę uważam za trafioną. Powieść ma stać się inspiracją do zmian w naszym życiu i tak też pewnie się stanie. Nie będę co tydzień wymyślać sobie nowych zadań, ale z pewnością podejmę pewne kroki zmierzające ku zmianie. Autorka w wymyślaniu zadań nie zapomina także o sprawach ważnych - oddawaniu krwi, dobrym uczynku, pomocy bezdomnym i potrzebującym. To właśnie te kwestie najbardziej do mnie przemawiały.

,,52 tygodnie" to dobra lektura po to, aby się zainspirować. Występują w niej lepsze i gorsze momenty, jednak myślę, że jak na debiut jest całkiem nieźle. Mam nadzieję, że książka dotrze do sporej rzeszy ludzi i przestaniemy patrzeć obojętnie na tych, którzy naszej pomocy potrzebują. Być może postanowimy coś zmienić w swoim życiu, aby nie było już takie monotonne. Tego życzę sobie i Wam, powodzenia!

Moja ocena: 4/6

Ludmiła Piasecka to debiutująca pisarka, która postanowiła opisać, jak można zmienić swoje życie w tytułowe 52 tygodnie. Czy jest to w ogóle możliwe? Przekonajcie się sami!

Majka wiodła dość nudne życie. Z racji tego, że już niebawem miała skończyć 35 lat postanowiła zmienić swoje życie i rozpocząć proces zmian. Przez kolejne 52 tygodnie postanowiła robić coś, na co nigdy...