taka-jest-agata.blogspot.com

Co jest lepsze-Zapomnieć, czy mieć wspomnienia?
Zrozumieć, czy (próbować) zignorować?
Czy to, co widzimy jest zawsze prawdziwe?
Wanda Bazydło tuż przed Bożym Narodzeniem straciła męża.
Wierna, dbająca żona, straciła część siebie.
Pocieszali ją wszyscy: Przyjaciele, teściowa…
Jednak Wanda zdała sobie sprawę z jednej, podstawowej rzeczy-Wszyscy kłamali!
I nie chodzi tu bynajmniej o sztampowe słowa pocieszenia, kondolencje, przytulenia, pocałunki i uspakajające poklepywanie po plecach…
Nie! Wanda odkrywa, że wszyscy wiedzieli, znali prawdę i kłamali patrząc jej prosto w oczy!
Tylko Ona, wierna małżonka, nie wiedziała, kim był, Paweł Bazydło, jej mąż…
Paweł wierny, kochający, przyszły ojciec jej dziecka- To tylko iluzja, w którą sama uwierzyła.
Tymczasem „cudowny” Pan małżonek, okazał się podłym, wyrachowanym, zdrajcą!
Z jednej strony ciepły dom i elegancka żona, z drugiej szalona, młoda kochanka…
Jakież to typowe i banalne, prawda?
Wiedzieli wszyscy, oprócz Pani Bazydło, która zapewne nigdy miałaby się o istnieniu rywalki nie dowiedzieć.
A jeśli już to w ostatniej chwili, gdy małżonek złożyłby pozew rozwodowy.
Wanda porządkując rzeczy męża znajduje notatnik pełen dziwnych, niezrozumiałych zapisków.
Postanawia wyjechać nad morze…
Z jednej strony zdystansować się, co zrozumiałe.
By poszukać ukojenia. Owo ukojenie ma dla każdego człowieka inną formę.
Dla Wandy jest to odnalezienie Marianny Żuczek, kochanki Pawła.
To właśnie ta kobieta była przy Nim gdy umierał.
Może gdyby nie Ona nic by się nie wydarzyło…
Wanda chce by odpowiedziała jej na wiele dla niej ważnych pytań…
Tymczasem Marianna próbuje sobie przypomnieć…
Kim jest?
Jaka jest?
Jaką miała przeszłość?
Jaką planowała przyszłość?
Powyższe pytania zadaje codziennie sobie i otoczeniu…
Kobieta próbuje uporać się z amnezją, będącą wynikiem wypadku, w którym brała udział…
Gdy Pani Bazydło odnajduje swoją „rywalkę”, ta nie umie, odpowiedzieć jej na żadne nurtujące ją pytanie.
BA! Nie pamięta nawet kim był Paweł!
Co ciekawe, potrafi jednak, odczytać zaszyfrowane notatki mężczyzny.
Jakie tajemnice skrywał pamiętnik męża Wandy?
Czego o swojej przeszłości dowiedzą się obie kobiety?
Aby się o tym przekonać, przeczytajcie powieść Anny Fryczkowskiej „Kurort Amnezja”.
Sama historia była dla mnie dosyć nudnawa, a akcja miejscami bardzo powolna.
Gdybym na tym miała zakończyć- Nie poleciłaby raczej tej powieści.
Jednak w posłowiu autorka informuje czytelników, że napisała tę historię, by poradzić sobie ze śmiercią.
Mam nadzieję, że pisanie przyniosło Pani Annie ulgę.
Bo ukojenie ma dla każdego z Nas inną formę

taka-jest-agata.blogspot.com

Co jest lepsze-Zapomnieć, czy mieć wspomnienia?
Zrozumieć, czy (próbować) zignorować?
Czy to, co widzimy jest zawsze prawdziwe?
Wanda Bazydło tuż przed Bożym Narodzeniem straciła męża.
Wierna, dbająca żona, straciła część siebie.
Pocieszali ją wszyscy: Przyjaciele, teściowa…
Jednak Wanda zdała sobie sprawę z jednej, podstawowej rzeczy-Wszyscy...

To jest trzecia powieść Anny Fryczkowskiej, którą przeczytałam. Dwie poprzednie: ”Starsza pani wnika” i „Sześć kobiet w śniegu (nie licząc suki)" były niegłupimi babskimi kryminałkami. Jednak ta książka jest...dziwna. Ni to powieść obyczajowa, ni to dramat psychologiczny, ni to kryminał. Autorka powiedziała w posłowiu, że napisała ją po to, żeby się uporać z żałobą po śmierci bliskiej osoby. Jeżeli tak, to forma powieści staje się bardziej zrozumiała. Czytałam z zainteresowaniem. Mimo, ze nie jest to książka lekka, łatwa i przyjemna, nie jest też ciężka i przygnębiająca. Zagadka Marianny wciąga. Polecam.

To jest trzecia powieść Anny Fryczkowskiej, którą przeczytałam. Dwie poprzednie: ”Starsza pani wnika” i „Sześć kobiet w śniegu (nie licząc suki)" były niegłupimi babskimi kryminałkami. Jednak ta książka jest...dziwna. Ni to powieść obyczajowa, ni to dramat psychologiczny, ni to kryminał. Autorka powiedziała w posłowiu, że napisała ją po to, żeby się uporać z żałobą po...

Amnezja to coś co mnie trzymało przy tej książce. Mimo flegmatycznej narracji,dotrwałam do końca.Aura zimowej nadmorskiej mieścimy oddana poprawnie .Nie wiem co pisać dalej ,książka ani fajna ani nie do końca zła. To wszystko ,raczej nie polecę znajomym.

Amnezja to coś co mnie trzymało przy tej książce. Mimo flegmatycznej narracji,dotrwałam do końca.Aura zimowej nadmorskiej mieścimy oddana poprawnie .Nie wiem co pisać dalej ,książka ani fajna ani nie do końca zła. To wszystko ,raczej nie polecę znajomym.

Drugie i kolejne udane spotkanie z twórczością Fryczkowskiej.
Są emocje, jest intryga,jest mgliste listopadowe miasteczko nad morzem. Jest również żmudne i bolesne i trudne przepracowywanie śmierci najbliższej osoby (dla autorki jest autoterapią, do czego przyznaje się na ostatniej stronie).
Zostałam wchłonięta, przepracowałam swoje i nie nudziłam się ani przez minutę!

Drugie i kolejne udane spotkanie z twórczością Fryczkowskiej.
Są emocje, jest intryga,jest mgliste listopadowe miasteczko nad morzem. Jest również żmudne i bolesne i trudne przepracowywanie śmierci najbliższej osoby (dla autorki jest autoterapią, do czego przyznaje się na ostatniej stronie).
Zostałam wchłonięta, przepracowałam swoje i nie nudziłam się ani przez minutę!

Lubię styl autorki i ta pozycja to kolejne udane spotkanie. Zgrabnie napisana historia zagmatwanych ludzkich relacji, różne oblicza związków. A w tle morderstwo, dziewczyna z amnezją krok po kroku odkrywająca swoje dawne oblicze i budująca nowy świat na niepewnym, pełnym zagadek z przeszłości gruncie.

Lubię styl autorki i ta pozycja to kolejne udane spotkanie. Zgrabnie napisana historia zagmatwanych ludzkich relacji, różne oblicza związków. A w tle morderstwo, dziewczyna z amnezją krok po kroku odkrywająca swoje dawne oblicze i budująca nowy świat na niepewnym, pełnym zagadek z przeszłości gruncie.

Historia osadzona w naszych, polskich Brzegach, zimą. Ciekawie trafić nad morze zimą, przenikliwy, morski wiatr czuć już od pierwszych stron, scenografia sprzyja dramatom, które dzieją się w powieści.
Sama historia wciągająca od początku, z czasem tempo nieco spada, mamy więcej przemyśleń głównych bohaterek a mniej akcji. Ja się jednak wkręciłam i byłam bardzo ciekawa, kto odpowiada za tragiczne wydarzenia zarówno z przeszłości jak i z teraźniejszości. Bohaterowie do polubienia a na pewno zaakceptowania, nie ma tutaj może nic przełomowego, ale powieść jak najbardziej do polecenia.
Bardzo szybko się czyta, w tym wydaniu litery i marginesy są śmiesznie duże.

Historia osadzona w naszych, polskich Brzegach, zimą. Ciekawie trafić nad morze zimą, przenikliwy, morski wiatr czuć już od pierwszych stron, scenografia sprzyja dramatom, które dzieją się w powieści.
Sama historia wciągająca od początku, z czasem tempo nieco spada, mamy więcej przemyśleń głównych bohaterek a mniej akcji. Ja się jednak wkręciłam i byłam bardzo ciekawa, kto...

Ani to romans ani kryminał.

Ani to romans ani kryminał.

Fabuła jest tak poprowadzona, że z jednej strony czytelnik ma ochotę dowiedzieć się co będzie dalej, a z drugiej strony chciałby już zakończyć tę przytłaczającą lekturę. Samo zakończenie oceniam słabo, dla mnie mało wiarygodne.

Fabuła jest tak poprowadzona, że z jednej strony czytelnik ma ochotę dowiedzieć się co będzie dalej, a z drugiej strony chciałby już zakończyć tę przytłaczającą lekturę. Samo zakończenie oceniam słabo, dla mnie mało wiarygodne.

Niezła ale bardzo przygnębiająca i chyba już nigdy do niej nie wrócę.

Niezła ale bardzo przygnębiająca i chyba już nigdy do niej nie wrócę.

Powieść Anny Fryczkowskiej to dobrze napisana i interesująca historia o tym, jak bardzo nie znamy siebie i swoich bliskich. To emocjonalna książka o podróży w głąb własnej duszy. To opowieść o stracie i próbach posklejania rozsypanych cząstek codzienności.
Kawał dobrej polskiej literatury współczesnej.

Powieść Anny Fryczkowskiej to dobrze napisana i interesująca historia o tym, jak bardzo nie znamy siebie i swoich bliskich. To emocjonalna książka o podróży w głąb własnej duszy. To opowieść o stracie i próbach posklejania rozsypanych cząstek codzienności.
Kawał dobrej polskiej literatury współczesnej.