Kolejna super książka,o Rzymie.
Tym razem,na tapecie sprawa pierwszych chrześcjan.
Po śmierci Jezusa,to Piotr jest ich przywódcą.
Wiadomo,jak Piotr skończył.
Ale,ważniejsze jest dla mnie była kwestia.
Stosunku,Rzymian to Jezusa.
Być,może ukrzyżowanie było błędem.
I to,mocnym ?
Kto wie.
Ta ksiązka,JEST TEŻ tak fajna jak,tom numer jeden.
I zasługuję na czytanie.

Kolejna super książka,o Rzymie.
Tym razem,na tapecie sprawa pierwszych chrześcjan.
Po śmierci Jezusa,to Piotr jest ich przywódcą.
Wiadomo,jak Piotr skończył.
Ale,ważniejsze jest dla mnie była kwestia.
Stosunku,Rzymian to Jezusa.
Być,może ukrzyżowanie było błędem.
I to,mocnym ?
Kto wie.
Ta ksiązka,JEST TEŻ tak fajna jak,tom numer jeden.
I zasługuję na czytanie.

Druga część przygód nieustraszonego trybuna, teraz już oficjalnego bohatera Rzymu okazała się nie mnie udana niż pierwsza.

Jasno trzeba powiedzieć, że jest zdecydowanie inna, bo akcja w przeważającej części rozgrywa się w stolicy imperium, a bohaterowie to nie tylko przyjaciele i rodzina odważnego legionisty, lecz także autentyczne postacie historyczne, takie jak Neron, jego małżonka, Seneka, św. Piotr, czy św. Paweł. Na ile pasujące do pierwowzorów, to każdy musi ocenić sam. Z wszelką pewnością wersja pisarza odnośnie początków kościoła chrześcijańskiego jest intrygująca i dająca sporo do myślenia.

Dwór młodego cesarza okazuje się zwykłym kłębowiskiem żmij, w którym ścierają się różne obozy, toczące zaciekłą i bezpardonową walkę o wpływy i władzę. Tym razem więc poza umiejętnościami zdobytymi na polach bitew, Waleriusz musi wykazać się jaką taką dyplomacją, przebiegłością i sprytem, a także dowieść swojej absolutnej wierności cesarstwu, by zachować głowę na karku. Jednakże niełatwo tego dokonać, kiedy niewidzialni wrogowie rzucają kłody pod nogi, własny ojciec jest nadzwyczaj podatny na herezje głoszone przez jakąś religijną sektę zwaną chrześcijanami, a dotychczasowi przyjaciele odkrywają swoje prawdziwe twarze. Niekoniecznie sympatyczne, niestety.

Tym razem otrzymujemy zdecydowanie mniej scen batalistycznych, za to mamy więcej szczegółów dotyczących codziennego życia w starożytnym Rzymie, a także dowiadujemy się znacznie więcej o samym tytułowym bohaterze. W tej części to już nie tylko i wyłącznie żołnierz, lecz także odpowiedzialny syn, troskliwy brat, czuły kochanek.

Zaś jego przygody zostały opisane tak umiejętnie, że czytelnik nie ma nawet chwili na odrobinę nudy. Ja „rozprawiłam” się z powieścią błyskawicznie i jedyne, czego żałuję, to tego, że dalsze części nie są dostępne po polsku.....

Druga część przygód nieustraszonego trybuna, teraz już oficjalnego bohatera Rzymu okazała się nie mnie udana niż pierwsza.

Jasno trzeba powiedzieć, że jest zdecydowanie inna, bo akcja w przeważającej części rozgrywa się w stolicy imperium, a bohaterowie to nie tylko przyjaciele i rodzina odważnego legionisty, lecz także autentyczne postacie historyczne, takie jak Neron,...

W kolejnej z powieści o Waleriuszu Douglas Jackson wziął na warsztat najdawniejsze dzieje chrześcijaństwa. Tytułowy Piotr to przecież nikt inny, jak właśnie Szymon Piotr, opoka, na której Chrystus postanowił zbudować swój Kościół. Ten sam Piotr pojawia się w powieści jako przywódca gminy rzymskich chrześcijan, w tym małżonki cesarza Nerona, Poppei, która - jak dotąd mniemałem - związana była raczej z Żydami, nie zaś z chrześcijanami (inna rzecz, że w tamtym latach chrześcijan postrzegano jako żydowską sektę, taką jak saduceusze, faryzeusze czy esseńczycy). Autor uprawia powieściopisarstwo historyczne w duchu Dana Browna, a więc dyskredytujące chrześcijaństwo jako religię opartą, czy może ufundowaną na zafałszowanych, jeśli nie fałszywych wręcz przesłankach. Jako czytelnik popularnych (choć nie tylko) powieści historycznych i zarazem chrześcijanin (nie bezkrytyczny i nie pozbawiony mniejszych i większych wątpliwości) mógłbym to wszystko wybaczyć, bo przecież w ostatecznej instancji to tylko rozrywka, twórcy przysługuje licentia poetica, a kiepskie powieścidła Henryka Panasa i całkiem interesujące książki Zenona Kosidowskiego dawno już nauczyły mnie szacunku do myślących, czujących , wierzących inaczej. Nie wybaczę jednak literackiego bubla, beznadziejnego literaturopodobnego tworu, którego fabuła obfituje w pomysły tak banalne, że mogłyby się chyba zrodzić w głowie dziesięciolatka oczytanego w powieściach Walerego Przyborowskiego(są jeszcze tacy?) snującego sobie podobne historie przed zaśnięciem w miejsce liczenia baranów... Brak słów, które mogłyby wyrazić moje zażenowanie tą niesłychaną słabizną. Szkoda, bo poprzednia powieść z cyklu była całkiem dobra. Na koniec krótka uwaga: bywają krytycy wiary, Kościoła, chrześcijaństwa, których słuchać warto, a nawet trzeba. Bywają jednak i tacy, którzy sieją zamęt przy użyciu środków tak prymitywnych, że ani słuchać, ani czytać ich zwyczajnie nie wypada.

W kolejnej z powieści o Waleriuszu Douglas Jackson wziął na warsztat najdawniejsze dzieje chrześcijaństwa. Tytułowy Piotr to przecież nikt inny, jak właśnie Szymon Piotr, opoka, na której Chrystus postanowił zbudować swój Kościół. Ten sam Piotr pojawia się w powieści jako przywódca gminy rzymskich chrześcijan, w tym małżonki cesarza Nerona, Poppei, która - jak dotąd...

Druga część przygód trybuna Gajusza Waleriusza Werrensa, młodego rzymskiego trybuna, który został obwołany bohaterem po dramatycznej i heroicznej obronie świątyni Klaudiusza podczas powstania Budiki, podczas którego został pojmany i stracił rękę. Po powrocie do Rzymu nie może jednak nie cieszy się długo zasłużonym spokojem. Cesarz Neron powierza mu niezwykle trudne zadanie, od realizacji którego uzależnione jest jego bezpieczeństwo a nawet życie. Zadanie związane jest z rozpracowaniem chrześcijan, którzy nie uznawali boskości cesarza. Waleriusz został wezwany przez Nerona, aby tym razem nie jako bohater, ale już jako obrońca Rzymu przeniknął w szeregi chrześcijan i pojmał Piotra będącego ich przywódcą. Niepowodzenie jego misji oznacza śmierć jego, ale także tysięcy żydów zamieszkujących Rzym.
Misja okazuje się o wiele trudniejsza niż mogłoby się wydawać na początku, a główny bohater musi mierzyć się z wieloma przeciwnościami oraz spiskami.
Książka bardzo wciągająca dzięki wartkiej akcji oraz niespodziewanym zwrotom akcji. Autor przedstawił historię młodego trybuna, której tłem uczynił początki chrześcijaństwa i panowanie cesarza Nerona.
Z pewnością nikt kto sięgnie po tą książkę nie będzie czuł zawodu.

Druga część przygód trybuna Gajusza Waleriusza Werrensa, młodego rzymskiego trybuna, który został obwołany bohaterem po dramatycznej i heroicznej obronie świątyni Klaudiusza podczas powstania Budiki, podczas którego został pojmany i stracił rękę. Po powrocie do Rzymu nie może jednak nie cieszy się długo zasłużonym spokojem. Cesarz Neron powierza mu niezwykle trudne zadanie,...

Drugi tom przygód Waleriusza wypada w moim przekonaniu lepiej od tego, z czym mamy do czynienia w Waleriuszu. Nieustraszonym Trybunie. Tym razem akcja toczy się głównie w samym Rzymie, a nacisk położony jest na polityczne rozgrywki oraz intrygi możnych ówczesnego świata. Wątek dotyczący prześladowania chrześcijan nieodparcie kojarzy się z Quo Vadis Sienkiewicza. Niewykluczone, że kilka pomysłów autor zaczerpnął właśnie z tej znanej na całym świecie książki.
Powieść dużo dojrzalsza warsztatowo, z bardziej przekonującą i wciągającą fabułą. Ponownie muszę stwierdzić, że nie przyprawia o szybsze bicie serca i przysłowiowe wypieki na twarzy podczas lektury, ale warto dać jej szansę w ten wakacyjny czas. Jako letnia lektura nada się znakomicie.

Drugi tom przygód Waleriusza wypada w moim przekonaniu lepiej od tego, z czym mamy do czynienia w Waleriuszu. Nieustraszonym Trybunie. Tym razem akcja toczy się głównie w samym Rzymie, a nacisk położony jest na polityczne rozgrywki oraz intrygi możnych ówczesnego świata. Wątek dotyczący prześladowania chrześcijan nieodparcie kojarzy się z Quo Vadis Sienkiewicza....

Kolejny raz przekonuję się, że jestem osadzony w literaturze faktu i nie mogę wbić się w klimat książek, gdzie pojawiają się fikcyjne postacie. Historia Waleriusza początkowo mnie nudziła, nie mogłem przebrnąć przez pierwszą połowę, później akcja nabiera tempa i wyścig z Torkwatusem i Rodanem, o to kto pierwszy dotrze do Piotra nadaje książce kolorytu. Fragment przeciskania się przez kanały doprowadzające wodę wywiera duże wrażenie, niektóre opisy walk ciekawe, ale sama postać głównego bohatera, wydaje się jakaś spłycona. Do tego kilka wątków zupełnie beznadziejnych, jak trzęsienie ziemi, które w ostatniej chwili ratuje głównego bohatera. Z takiej literatury osadzonej w I w n.e. o wiele lepiej wypada "Szata".

Kolejny raz przekonuję się, że jestem osadzony w literaturze faktu i nie mogę wbić się w klimat książek, gdzie pojawiają się fikcyjne postacie. Historia Waleriusza początkowo mnie nudziła, nie mogłem przebrnąć przez pierwszą połowę, później akcja nabiera tempa i wyścig z Torkwatusem i Rodanem, o to kto pierwszy dotrze do Piotra nadaje książce kolorytu. Fragment przeciskania...

Autor nie jest wielkim mistrzem w pisaniu książek (no chyba, że już się nim stał, bo wciąż pisze),ale dzięki jego pracy mogę zaznajomić się z realiami starożytnego Rzymu. Drugi tom przygód trybuna jest odmienny od pierwszego, ale też interesujący.

Autor nie jest wielkim mistrzem w pisaniu książek (no chyba, że już się nim stał, bo wciąż pisze),ale dzięki jego pracy mogę zaznajomić się z realiami starożytnego Rzymu. Drugi tom przygód trybuna jest odmienny od pierwszego, ale też interesujący.