Niniejszy zbiorek potwierdza klasę France'a, który przecież wcale już tego rodzaju usług nie potrzebuje. Ulubiony spośród znanych mi noblistów dość swobodnie wypowiada się tutaj na tematy literackie, niekiedy na poziomie ogólnym, innym zaś razem analizując konkretne przypadki. Z charakterystyczną dla siebie subtelną ironią albo uprzejmą zjadliwością podśmiewa się z tzw. nowej literatury i jej dążenia do nadawania wartości formie i komplikacji, czym antycypuje postmodernizm i zawczasu wbija mu szpilę; zarazem otwiera jednak wrota programowej w postmodernizmie intertekstualności, przekonująco dowodząc, iż kategoria plagiatu dawno się już w literaturze skończyła.
Sam autor postuluje przede wszystkim pisarstwo zrozumiałe, którego zasadniczą wartością jest jego treść. W swych zaleceniach, zapewne celowo, posuwa się wręcz do przesady, narzucając wyśrubowane kryteria, których nie byłaby w stanie spełnić jego własna twórczość. Tę charakteryzuje bowiem wprawdzie zawsze przejrzystość myśli, która nie jest jednak tożsama z prostotą.
Można żałować, iż dostaliśmy tak skromny wybór z pięciotomowego zbioru. Z drugiej strony, dwa ostatnie teksty stanowią jakże twardy dowód na to, że wyraziste poglądy polityczne potrafią stłamsić największy talent literacki. Zwykło się gloryfikować pasję twórczą, namiętności rozrywające duszę poety; prozie na dobre wychodzą jednak rozum, dystans i lekko kpiący uśmiech.

Niniejszy zbiorek potwierdza klasę France'a, który przecież wcale już tego rodzaju usług nie potrzebuje. Ulubiony spośród znanych mi noblistów dość swobodnie wypowiada się tutaj na tematy literackie, niekiedy na poziomie ogólnym, innym zaś razem analizując konkretne przypadki. Z charakterystyczną dla siebie subtelną ironią albo uprzejmą zjadliwością podśmiewa się z tzw....

Z Anatolem France mam niezły kłopot. Zbrodnia Sylwestra była świetna, podobnie Wyspa Pingwinów. Ma fajny humor i ironię. Jednak jego polityczne wtrącanie, tym bardziej o najgorszym systemie jaki widział świat, czyli socjalizm, to ich nie rozumiem.

Z Anatolem France mam niezły kłopot. Zbrodnia Sylwestra była świetna, podobnie Wyspa Pingwinów. Ma fajny humor i ironię. Jednak jego polityczne wtrącanie, tym bardziej o najgorszym systemie jaki widział świat, czyli socjalizm, to ich nie rozumiem.