Krótkie opowiadania, dobrze napisane. Takie akurat na czytanie do poduszki. Raz ze Wschodu, raz z Zachodu. Nie rozumiem tego, co autor poprzez swoich bohaterów chciał przekazać, tych uczuć, tęsknot, dziwnych decyzji. Ale czuję, że nie jestem w stanie. Po to są takie książki. Jak ziarnka piasku, które tworzą po czasie ścieżkę między nami, między ludźmi, między pólkulami i sercami.

Trochę mi się skojarzyły te opowiadania z twórczością B. Schulza. Ten koloryt, magia (szczególnie w środkowych opwiadaniach z cyklu Rushdiego),inność i forma opowiadania. Tylko że oryginalnie ze Wschodu... Tylko czy cokolwiek jest jeszcze oryginalne na tym zglobalizowanym świecie? Dobrze że można podjąć decyzję i wrócić, tam gdzie chce się być u siebie...

Krótkie opowiadania, dobrze napisane. Takie akurat na czytanie do poduszki. Raz ze Wschodu, raz z Zachodu. Nie rozumiem tego, co autor poprzez swoich bohaterów chciał przekazać, tych uczuć, tęsknot, dziwnych decyzji. Ale czuję, że nie jestem w stanie. Po to są takie książki. Jak ziarnka piasku, które tworzą po czasie ścieżkę między nami, między ludźmi, między pólkulami i...

[…] ja także, po dziś dzień, czuję na szyi powrozy, które ciągną mnie tu i tam, ku Wschodowi i ku Zachodowi. Pętle zaciskają się i każą wybierać.
Brykam, parskam, rżę, staję dęba, rozdaję kopniaki. Więzy, nie będę wybierał pomiędzy wami! Liny, lassa, nie wybieram żadnego z was, wybieram i jedno, i drugie! Słyszycie? Nie będę wybierał! [s. 173]

"Wschód, zachód" to jak dotąd jedyny zbiór opowiadań Salmana Rushdie. Wydany w 1994 r., zawiera dziewięć tekstów, po trzy w każdej z części: Wschód, Zachód i Wschód Zachód. Całość objętościowo jest skromna (174 strony w polskim wydaniu),ale za to bogata w treść i zróżnicowana pod względem formy oraz stylu. A poza tym: inteligentna, finezyjna, przewrotna i dowcipna.

Książka zaczyna się dość poważnie od dość realistycznych obrazków prosto z Indii, by za chwilę zaskoczyć tragikomiczną przypowiastką o włosie Proroka, który znalazców doprowadza do zguby. W części „zachodniej” robi się jeszcze ciekawiej: Yorick opowiada niestworzone historie o dzieciństwie Hamleta, w Londynie wybucha szał z powodu aukcji filmowych pantofelków, a Kolumb udaje zakochanego, byle tylko uzyskać zgodę królowej na morską wyprawę. Ostatnia część to już zderzenie Wschodu z Zachodem, przynoszące tyleż nieporozumień, co interesujących mieszanek – chyba tylko u Rushdiego hinduscy dyplomaci porozumiewają się językiem ze Star Treka, a pisarz-schizofrenik tak gorączkowo poszukuje guru, że wpada po uszy w okultyzm.

To streszczenie być może sugeruje lekturę zwariowaną (chwilami taka jest),ale jeśli zajrzeć głębiej, okaże się, że w istocie mowa jest o istotnych sprawach: emigracji, utopijnych dążeniach, przyjaźni i fanatyzmie religijnym. Powraca temat domu oraz rozdarcia wewnętrznego bohatera, kto zechce, doszuka się również wątków autobiograficznych autora. Nie wszystkie opowiadania mi się podobały, niemniej "Wschód, zachód" to dobry i wysmakowany zbiór.

https://czytankianki.blogspot.com/2018/04/wschod-zachod.html

[…] ja także, po dziś dzień, czuję na szyi powrozy, które ciągną mnie tu i tam, ku Wschodowi i ku Zachodowi. Pętle zaciskają się i każą wybierać.
Brykam, parskam, rżę, staję dęba, rozdaję kopniaki. Więzy, nie będę wybierał pomiędzy wami! Liny, lassa, nie wybieram żadnego z was, wybieram i jedno, i drugie! Słyszycie? Nie będę wybierał! [s. 173]

"Wschód, zachód" to jak dotąd...

„Wschód, zachód” to dla mnie pierwsza próbka twórczości Salmana Rashdie. No i próba wypadła niezbyt pomyślnie. Wielokrotnie powtarzałam, że nie jestem miłośniczką opowiadań, więc już na starcie książka dostała ode mnie minusa. Dalej było różnie, tak naprawdę tylko trzy pierwsze opowiadania mogłyby się jeszcze wybronić, bo coś z nich wyniosłam- jakiś obraz tegoż Wschodu, który jest dla mnie bardzo egzotyczny, bo nieznany. Dalej jest już znacznie gorzej. Opowiadania w części „zachodniej” to jakiś bezsensowny bełkot i tutaj moja ocena spadła diametralnie. Ostatnia część- zderzenie dwóch światów- może być, ale mnie niczym nie zaciekawiła, bardzo mało treści, za mała wyrazistość postaci, zero emocji. W sumie wyszło mi, że jest przeciętnie.
Pierwsza książka S. Rashdie mnie nie zniechęciła, ale też nie jestem zachwycona autorem, szansę być może jeszcze dostanie.

„Wschód, zachód” to dla mnie pierwsza próbka twórczości Salmana Rashdie. No i próba wypadła niezbyt pomyślnie. Wielokrotnie powtarzałam, że nie jestem miłośniczką opowiadań, więc już na starcie książka dostała ode mnie minusa. Dalej było różnie, tak naprawdę tylko trzy pierwsze opowiadania mogłyby się jeszcze wybronić, bo coś z nich wyniosłam- jakiś obraz tegoż Wschodu,...

Jakiś dziwny eksperyment Salmana. Zbiór głównie nieudanych opowiadań, teoretycznie tematycznych, w praktyce pokręconych i z lekka grafomańskich. Oczywiście, jak to w każdym zbiorze, są rzeczy lepsze i gorsze, tyle że jako całość się to nie klei.
Opowiadania Wschodnie trzymają poziom typowej literatury baśniowo-realistycznej Rushdiego i tu jest dobrze.
Totalna porażka ma miejsce w Opowiadaniach Zachodnich i w dwóch z trzech Opowiadań Wschodnio-Zachodnich (wyjątkiem jest dobry "Fan"). Nie wiem, co to miało być z pastiszem "Hamleta", motywem Kolumba, czy też Startrekowymi wtrętami. Ni to ciekawe, ni to zabawne, trąci grafomaństwem, o co nigdy bym nie podejrzewał takiego wirtuoza jak Rushdie. Tym bardziej mnie te pseudo opowiadanka pejoratywnie zaskoczyły. Mam nadzieję, że to tylko taki drobny wypadeczek przy pracy.

Jakiś dziwny eksperyment Salmana. Zbiór głównie nieudanych opowiadań, teoretycznie tematycznych, w praktyce pokręconych i z lekka grafomańskich. Oczywiście, jak to w każdym zbiorze, są rzeczy lepsze i gorsze, tyle że jako całość się to nie klei.
Opowiadania Wschodnie trzymają poziom typowej literatury baśniowo-realistycznej Rushdiego i tu jest dobrze.
Totalna porażka ma...

Książka jest zbiorem opowiadań podzielonych na trzy części: WSCHÓD, ZACHÓD oraz WSCHÓD, ZACHÓD. W każdej części autor umieścił po trzy opowiadania.
Najbardziej podobała mi się część WSCHÓD oraz opowiadanie "Fan" z części WSCHÓD, ZACHÓD. Pozostałe były dla mnie raczej nudne (nie moje klimaty).
Ogółem książkę oceniam jako dobrą, właśnie ze względu na część WSCHÓD oraz zachwycający styl pisania autora.

Książka jest zbiorem opowiadań podzielonych na trzy części: WSCHÓD, ZACHÓD oraz WSCHÓD, ZACHÓD. W każdej części autor umieścił po trzy opowiadania.
Najbardziej podobała mi się część WSCHÓD oraz opowiadanie "Fan" z części WSCHÓD, ZACHÓD. Pozostałe były dla mnie raczej nudne (nie moje klimaty).
Ogółem książkę oceniam jako dobrą, właśnie ze względu na część WSCHÓD oraz...

Trudno ocenić tę pozycję. Były tu lepsze i zdecydowanie złe momenty. Część dotycząca wschodu jest całkiem, całkiem, da się przeczytać. Przy Zachodzie autor chyba gubi się za bardzo. "Yorick" to wg mnie porażka. Natomiast przy opowiadaniu o Izabeli, królowej Hiszpanii nawet trochę się pośmiałam. Ogólnie, autora miejscami nieźle poniosła wyobraźnia. Najbardziej jednak podobał mi się "Fan" z części wschodnio-zachodniej, być może dlatego, że był najbardziej rzeczywisty. Czy polecam ? Myślę że lepiej poświęcić swój cenny czas na inne, ciekawsze pozycje.

Trudno ocenić tę pozycję. Były tu lepsze i zdecydowanie złe momenty. Część dotycząca wschodu jest całkiem, całkiem, da się przeczytać. Przy Zachodzie autor chyba gubi się za bardzo. "Yorick" to wg mnie porażka. Natomiast przy opowiadaniu o Izabeli, królowej Hiszpanii nawet trochę się pośmiałam. Ogólnie, autora miejscami nieźle poniosła wyobraźnia. Najbardziej jednak podobał...

Dziewięć opowiadań, a co jedno to ładniejsze. Piękny melanż Wschodu i Zachodu, napisany w uczuciowym, eleganckim stylu. Majstersztyk.

Dziewięć opowiadań, a co jedno to ładniejsze. Piękny melanż Wschodu i Zachodu, napisany w uczuciowym, eleganckim stylu. Majstersztyk.

"Wschód, zachód" jest zbiorem dobrym. Opowiadania, pomimo poruszanych w nich nieraz dość trudnych tematów, napisane są w sposób lekki (nie mylić z zabawnym),bez niepotrzebnego patosu. Każde z nich stanowi odrębną całość, nie powiązaną w żaden znaczący sposób z pozostałymi, jak to chociaż ma miejsce w przypadku krótkich form Amosa Oza. Na niekorzyść zbioru działają jednak opowiadania tworzące cykl „Zachód”, które, choć same w sobie są interesujące, to jednak zaburzają spójność książki, co nieco utrudnia odbiór całości. Szkoda, że autor nie wpadł na pomysł, by w chociaż jednym opowiadaniu opisać np. dzieje Brytyjczyków, których różne koleje losu sprowadziły do Indii. Mimo to całość polecam, zwłaszcza ze względu na te niewielkie, acz znaczące, migawki z życia społeczności indyjskiej.

Więcej: http://literatkakawy.booklikes.com/post/783914/wschod-zachod

"Wschód, zachód" jest zbiorem dobrym. Opowiadania, pomimo poruszanych w nich nieraz dość trudnych tematów, napisane są w sposób lekki (nie mylić z zabawnym),bez niepotrzebnego patosu. Każde z nich stanowi odrębną całość, nie powiązaną w żaden znaczący sposób z pozostałymi, jak to chociaż ma miejsce w przypadku krótkich form Amosa Oza. Na niekorzyść zbioru działają jednak...

Po przeczytaniu opisu książki znajdującego się na okładce, spodziewałam się czegoś więcej. Pomysł na opowiadania niezły. Niestety, żadnych barw ani wielkiej subtelności w nich nie znalazłam. Z dziesięciu opowiadań na dłużej zapamiętam pierwsze: "Dobra rada jest cenniejsza od rubinów" oraz piąte: "Na aukcji rubinowych pantofelków". Z tego drugiego, zdaniem, które w moim przekonaniu jest jego esencją i najbardziej zapadło mi w pamięć jest: „I tak w tym aukcyjnym tyglu gaśnie czar kuzynki Gale”.

Dwie gwiazdki, za dwa ciekawe opowiadania.

Po przeczytaniu opisu książki znajdującego się na okładce, spodziewałam się czegoś więcej. Pomysł na opowiadania niezły. Niestety, żadnych barw ani wielkiej subtelności w nich nie znalazłam. Z dziesięciu opowiadań na dłużej zapamiętam pierwsze: "Dobra rada jest cenniejsza od rubinów" oraz piąte: "Na aukcji rubinowych pantofelków". Z tego drugiego, zdaniem, które w moim...