Od czasu do czasu lubię wracać do kryminałów z PRL. Ta pozycja jest z 1969 roku i oprócz zagadki kryminalnej z motywem starym jak świat jest przesiąknięta tamtymi czasami - koszule non-iron, ciemne interesy, luksusowe lokale gastronomiczne z jarzębiakiem i tatarem, do których portier nie wpuszcza bez krawata (a te w razie potrzeby pożycza za stówę i nie chce sprzedać, bo to złoty interes :),waluciarze, "młoda, długowłosa para typu hippies". Trochę za dużo postaci, które potem nic nie wnoszą.

Od czasu do czasu lubię wracać do kryminałów z PRL. Ta pozycja jest z 1969 roku i oprócz zagadki kryminalnej z motywem starym jak świat jest przesiąknięta tamtymi czasami - koszule non-iron, ciemne interesy, luksusowe lokale gastronomiczne z jarzębiakiem i tatarem, do których portier nie wpuszcza bez krawata (a te w razie potrzeby pożycza za stówę i nie chce sprzedać, bo to...

Janusz Głowacki, niedawno zmarły pisarz, dramaturg, scenarzysta filmowy. Uznany twórca. Nawet z czczej ciekawości warto było zapoznać się z jego próbą napisania opowiadania kryminalnego. Czy udaną?
Opowiadanie jest nieco zagmatwane. Pojawia się zbyt wiele postaci, często marginalnych, nic nie wnoszących do akcji. Zaskakujące metody pracy w terenie bohaterów, jakby nie żyli w peerelu. Dobre dialogi. Słaby zarys charakteru postaci. W rezultacie mamy kryminał w stylu zachodnim we wschodniej Europie. Trochę to nierealne, dla znających realia tamtych czasów - nawet nieco fałszywe.
Można przeczytać, ale jako krótki relaks poobiedni.

Janusz Głowacki, niedawno zmarły pisarz, dramaturg, scenarzysta filmowy. Uznany twórca. Nawet z czczej ciekawości warto było zapoznać się z jego próbą napisania opowiadania kryminalnego. Czy udaną?
Opowiadanie jest nieco zagmatwane. Pojawia się zbyt wiele postaci, często marginalnych, nic nie wnoszących do akcji. Zaskakujące metody pracy w terenie bohaterów, jakby nie żyli...