Książka zawiera dwa opowiadania. Pierwsze ma tytuł "Pustaki", drugie "Do końca świata". Te opowiadania to literacka adaptacja słuchowisk radiowych emitowanych w roku 1974 ("Do końca świata") oraz 1975 ("Pustaki"). Oba świetne, oba z rodzinami w roli głównej.
Opowiadania ukazują owe rodziny w realiach połowy lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku w Polsce. Pierwsze opowiadanie ("Pustaki") przedstawia spotkanie rodzinne na lotnisku w Warszawie. Drugie jeden dzień z życia pewnej rodziny mieszkającej w willi. W obu rodzinach znajdziemy konflikty pokoleniowe, niezrozumienie wzajemne osób tworzących familię, różnorakie problemy piętrzące się z każdą chwilą. Nowele te przeczytałem z wielkim zainteresowaniem. Rodzinne oraz osobiste dylematy, przemyślenia, zmagania i odczucia ujęte w nich zostały niemal po mistrzowsku. Bohaterowie odmalowani znakomicie. Dialogi są rewelacyjne. Podobało mi się niemal wszystko.
Szczerze i z wielkim zaaferowaniem polecam tę książkę. Według mnie to kawałek znakomitej i mało znanej szerszej rzeszy czytelników i odbiorców polskiej literatury. Warto się pochylić nad tą książką. Przepełniony wrażeniami tuż po jej lekturze wystawiam z czystym sumieniem i bez lęku dziewięć gwiazdek. Uważam, że jest za co chwalić, jest za co dawać taką wysoką ocenę.

Książka zawiera dwa opowiadania. Pierwsze ma tytuł "Pustaki", drugie "Do końca świata". Te opowiadania to literacka adaptacja słuchowisk radiowych emitowanych w roku 1974 ("Do końca świata") oraz 1975 ("Pustaki"). Oba świetne, oba z rodzinami w roli głównej.
Opowiadania ukazują owe rodziny w realiach połowy lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku w Polsce. Pierwsze...