Jak pokazuje książka Barbary Mutch "Kolor jej serca" serce można mieć albo go nie mieć. A kolor skóry nie ma z tym nic wspólnego.
To przepiękna opowieść o czasach okrutnego apartheidu w miasteczku w RPA. O nierównościach społecznych, nieludzkich przepisach i brutalnej walce. O przepaści społecznej dzielącej przedstawicieli ras białej i czarnej. I zagubieniu i ostracyźmie znajdujących się gdzieś pośrodku "kolorowych". I o nadziei na lepsze jutro.
Ale przede wszystkim to opowieść o Adzie, czarnoskórej służącej, cieszącej się szczególnymi względami swojej białej pani. To dzięki pani Cathleen, Irlandce, próbującej odnaleźć swoje miejsce w tym obcym kraju, Ada uczy się czytać, pisać a także grać na fortepianie. Jej talent, wrażliwość i pasja do muzyki będą dla niej odskocznią i ratunkiem w niespokojnych czasach i będą prowadzić ja przez meandry jej zycia. A jej wrodzona dobroć, inteligencja i lojalność, choć nieraz wpędzą ją w kłopoty, ocalą też jej ludzką godność.
Wzruszająca, pięknie napisana, niebanalna opowieść, która porusza czułe nuty w sercu. Książka, do której wróciłam i pewnie jeszcze wrócę. Bardzo polecam ♥️

Jak pokazuje książka Barbary Mutch "Kolor jej serca" serce można mieć albo go nie mieć. A kolor skóry nie ma z tym nic wspólnego.
To przepiękna opowieść o czasach okrutnego apartheidu w miasteczku w RPA. O nierównościach społecznych, nieludzkich przepisach i brutalnej walce. O przepaści społecznej dzielącej przedstawicieli ras białej i czarnej. I zagubieniu i ostracyźmie...

Ada, główna narratorka powieści, jest afrykańską dziewczyną, córką służącej u dobrej "Pani". A mało która "Pani" była dobra. Ada jest prostą, ale wnikliwą dziewczyną. Chce wiedzieć. Chce rozumieć. Ale czy da się zrozumieć totalitarną ideologię?
Dla mnie ta książka jest o utracie. W spokojnych słowach, bez niepotrzebnych wykrzykników, które i tak nie oddadzą przecież tego co się działo wokół i w bohaterach.
Przejmujące. Te oznajmiające zdania, kiedy chce się krzyczeć. Koleje życia, które zawsze są konsekwencją naszych i obcych decyzji.

Ada, główna narratorka powieści, jest afrykańską dziewczyną, córką służącej u dobrej "Pani". A mało która "Pani" była dobra. Ada jest prostą, ale wnikliwą dziewczyną. Chce wiedzieć. Chce rozumieć. Ale czy da się zrozumieć totalitarną ideologię?
Dla mnie ta książka jest o utracie. W spokojnych słowach, bez niepotrzebnych wykrzykników, które i tak nie oddadzą przecież tego...

"Kolor jej serca" to historia dwóch kobiet. Czarnej i białej. Łączy je niezwykła przyjaźń i zamiłowanie do Chopina. Kiedy Ada - czarnoskóra służąca odchodzi od swej pani, ta poszukuje jej wszędzie. Ale nie wie, że za powodem odejścia wiążą się przykre doświadczenia. To książka o miłości, jej kolorach i dźwiękach, takich jak Preludium deszczowe Chopina. Obie umiały to grać i kochały muzykę. Każda postrzegała ją inaczej, ale miłość postrzegały tak samo mimo różnych kolorów skóry. Polecam książkę na zimowe długie wieczory

"Kolor jej serca" to historia dwóch kobiet. Czarnej i białej. Łączy je niezwykła przyjaźń i zamiłowanie do Chopina. Kiedy Ada - czarnoskóra służąca odchodzi od swej pani, ta poszukuje jej wszędzie. Ale nie wie, że za powodem odejścia wiążą się przykre doświadczenia. To książka o miłości, jej kolorach i dźwiękach, takich jak Preludium deszczowe Chopina. Obie umiały to grać i...

Ada to czarnoskóra dziewczynka, która urodziła się w Cradock House w RPA, w domu białych. Jest bardzo oddaną służącą, tak jak jej mama Miriam, cieszy się nawet przyjaźnią ze strony pani, która nauczyła ją gry na fortepianie i angielskiego.
Z naiwnej dziewczynki, która oddała się panu myśląc, że to jej obowiązek staje się silną kobietą walczącą o przetrwanie w kolonii dla czarnych, o akceptację dla siebie i swojej córeczki mulatki.
Bardzo ważne w tej książce jest tło historyczne, polityka aparthaidu, dyskryminacji wobec czarnych w Cradock uzyskana ze źródeł historycznych oraz afrykańska przyroda.
Powieść z głębią, z pewnością zasługuje na uwagę. Czyta się ją nieśpiesznie.
W moim odczuciu wygrywa konkurencję z "Pożegnanie z Afryką".

Ada to czarnoskóra dziewczynka, która urodziła się w Cradock House w RPA, w domu białych. Jest bardzo oddaną służącą, tak jak jej mama Miriam, cieszy się nawet przyjaźnią ze strony pani, która nauczyła ją gry na fortepianie i angielskiego.
Z naiwnej dziewczynki, która oddała się panu myśląc, że to jej obowiązek staje się silną kobietą walczącą o przetrwanie w kolonii dla...

Wzruszająca historia o przyjaźni białej pani e swoją czarną służącą, a następnie jej kolorową córką. W tle historia apartheidu.

Wzruszająca historia o przyjaźni białej pani e swoją czarną służącą, a następnie jej kolorową córką. W tle historia apartheidu.

"Kolor jej serca" Barbary Mutch to jedna z tych lektur, które na dłużej pozostaną w mojej pamięci. Autorka wychowała się w Południowej Afryce i właśnie do RPA, w okolice Cradock, zabiera swoich czytelników. Pragnie zainteresować nas wszystkich ważkimi problemami o naturze ogólnoludzkiej i przy okazji zaprezentować ten egzotyczny zakątek świata.

Ada Mabuse przychodzi na świat w 1930 roku jako córka czarnoskórej służącej. Przez całe dzieciństwo i wczesną młodość jej domem jest Cradock House - elegancka posiadłość, gdzie jej mama Miriam prowadzi dom państwu Harringron, a ona od najmłodszych lat uczy się wykonywania wszystkich codziennych obowiązków. Ada ma wiele szczęścia, gdyż pani traktuje ją niemal jak córkę, a pan raczej nie zwraca na nią uwagi, ale zapewnia jej utrzymanie i bardzo dobre warunki życia. Dziewczynka uczy się czytać, pisać, ale jej największą miłością jest muzyka i to właśnie gra na fortepianie daje bohaterce prawdziwe szczęście. Niestety połowa XX wieku, w której przyszło Adzie dorastać, to burzliwe czasy apartheidu. W mieście pojawiają się ścisłe ograniczenia dotyczące mieszkańców poszczególnych ras. Ludność zaczęto dzielić na białych, czarnych i kolorowych, czyli tych, którzy urodzili się z rodziców o różnym kolorze skóry. Wprowadzono ustawę zakazującą małżeństw pomiędzy białymi i czarnymi, a związki mieszane uznawano za przestępstwo.
Sprawy mocno się komplikują, gdy matka Ady umiera, a niedługo potem okazuje się, że bohaterka spodziewa się kolorowego dziecka - istoty, która od pierwszych chwil swojego życia będzie wyrzutkiem społecznym. W tej trudnej sytuacji kobieta postanawia opuścić Cradock House, który przez lata był dla niej ostoją i schronieniem i rozpocząć nowe życie w wiosce dla czarnoskórej ludności.

Dlaczego tak się stało i jak potoczą się losy czarnoskórej dziewczyny i jej brązowego dziecka przeczytacie w książce. Gwarantuję, że autorka nie jeden raz Was zaskoczy, a lektura dostarczy wielu ciekawych wrażeń.

Barbara Mutch porusza w swojej powieści problem odpowiedzialności, oddania, lojalności, które nie zawsze muszą być należycie rozumiane. Wielowymiarowa miłość i zaangażowanie daje nadzieję na lepsze jutro, które majaczy gdzieś w niepewnej przyszłości. Dążenie do niezależności nierzadko okupione jest poświęceniem i stratą, więc pojawia się pytanie: czy warto?... "Kolor jej serca" to opowieść o niezwykle silnej kobiecie, którą umacniają przeciwności losu, a nauka na własnych błędach przynosi zaskakujące rezultaty. Tło historyczne dla opisywanych wydarzeń zostało bardzo interesująco nakreślone. Czytając historię Ady mamy ochotę poznać więcej szczegółów dotyczących ruchu znanego pod nazwą apartheid. Opisy miasteczka Cradock, ulic, rzeki oraz murzyńskich wiosek zostały przedstawione z najmniejszymi detalami w ekspresywny i efektowny sposób. Bez trudu możemy sobie wyobrazić tamte egzotyczne miejsca. W zdecydowanej większości bohaterowie powieści zdołali zyskać sobie moją sympatię. Uwielbiam, kiedy fikcyjne postaci przeistaczają się w prawdziwych ludzi z krwi i kości, a ich przeżycia trafiają prosto do serca.
"Kolor jej serca" to mądra i intrygująca opowieść, po którą trzeba sięgnąć. Jeśli lubicie afrykańskie klimaty, czytujecie powieści obyczajowe i sagi rodzinne z historią w tle, albo chcecie miło spędzić czas z naprawdę dobrą książką to serdecznie polecam.

"Kolor jej serca" Barbary Mutch to jedna z tych lektur, które na dłużej pozostaną w mojej pamięci. Autorka wychowała się w Południowej Afryce i właśnie do RPA, w okolice Cradock, zabiera swoich czytelników. Pragnie zainteresować nas wszystkich ważkimi problemami o naturze ogólnoludzkiej i przy okazji zaprezentować ten egzotyczny zakątek świata.

Ada Mabuse przychodzi na...

"Są takie rany wewnętrzne, które nigdy się nie goją, trawią człowieka, aż nic już z niego nie zostaje."

Piękna i wzruszająca saga rodzinna w malowniczej i gorącej Republice Południowej Afryki.
Ada to "czarna" córka, "czarnej" służącej. Kocha swą dobra panią, pana oraz ich dzieci. Czuje się częścią tej rodziny. Jest bardzo zdolna - mimowolnie uczy się czytać, pisać oraz grać na fortepianie.
Opowieść toczy się z jej perspektywy - widziana oczami dziecka, dziewczyny i dojrzałej kobiety. Spojrzenie to jest bardzo niewinne, często naiwne.
Syn państwa po powrocie z wojny nie może dojść do siebie - dręczony koszmarami i niespełnioną miłością do Ady, w końcu targa się na swe życie.
Niedługo potem umiera matka dziewczyny.
Gdy pani wyjeżdża, jej mąż nocą odwiedza Adę a ona czuje się w obowiązku go przyjąć. W tak trudnym okresie nasilającego się apartheidu dziewczyna zachodzi w ciążę. Jej dziecko będzie mieszane - grozi za to więzienie.
Tuż przed powrotem swej pani, Ada z głębokim wstydem w sercu, opuszcza swój dom i jedyne życie, które znała.

"Są takie rany wewnętrzne, które nigdy się nie goją, trawią człowieka, aż nic już z niego nie zostaje."

Piękna i wzruszająca saga rodzinna w malowniczej i gorącej Republice Południowej Afryki.
Ada to "czarna" córka, "czarnej" służącej. Kocha swą dobra panią, pana oraz ich dzieci. Czuje się częścią tej rodziny. Jest bardzo zdolna - mimowolnie uczy się czytać, pisać oraz...

Piękna, wzruszająca, zaskakująca, poruszająca, chwytająca za serce...Tak w kilku słowach można opisać tę powieść.
Skończyłam ją czytać kilka dni temu i do tej pory emocje mnie trzymają i tak naprawdę nie wiem co mam napisać.
Książka jest tak piękna sama w sobie, że nie trzeba nic o niej mówić tylko po nią sięgnąć a ona już porwie czytelnika sama. Powieść opisuje losy biednej czarnoskórej kobiety, która od najmłodszych lat służy Państwu i ich synowi. O tyle nie jest to zwykła służba ponieważ pani domu staje się najlepszą przyjaciółką służącej i wręcz traktuje ją jak swoje dziecko..Niestety tylko ona tak do niej podchodzi, małżonek pani ma zupełnie inne patrzenie na służbę. Prowadzi to w konsekwencji do dramatycznych wydarzeń.
Zachęcam do lektury:) Dawno nie czytałam tak pięknej książki.

Piękna, wzruszająca, zaskakująca, poruszająca, chwytająca za serce...Tak w kilku słowach można opisać tę powieść.
Skończyłam ją czytać kilka dni temu i do tej pory emocje mnie trzymają i tak naprawdę nie wiem co mam napisać.
Książka jest tak piękna sama w sobie, że nie trzeba nic o niej mówić tylko po nią sięgnąć a ona już porwie czytelnika sama. Powieść opisuje losy...

Lubię czytać książki o innej kulturze niż moja, a zwłaszcza te opowiadające o Afryce. Akcja rozpoczyna się w 1919 roku, co jeszcze bardziej skłoniło mnie do sięgnięcia po tą powieść, gdyż bardzo lubię czytać o tym okresie. Może zacznę od tego, że bardzo fajnie się czytało. Nie było super akcji, ani żadnych fajerwerków a mimo to powieść wciągnęła mnie i przyjemnie było do niej usiąść, choć nie zawsze było miło i szczęśliwie. Autorka głownie skupiła się na losach czarnoskórej Ady mieszkającej u białej rodziny. Na tym jak bardzo musiała walczyć o swoje w świecie pełnym rasizmu. I czy jej się udało musicie sami się przekonać :)

Lubię czytać książki o innej kulturze niż moja, a zwłaszcza te opowiadające o Afryce. Akcja rozpoczyna się w 1919 roku, co jeszcze bardziej skłoniło mnie do sięgnięcia po tą powieść, gdyż bardzo lubię czytać o tym okresie. Może zacznę od tego, że bardzo fajnie się czytało. Nie było super akcji, ani żadnych fajerwerków a mimo to powieść wciągnęła mnie i przyjemnie było do...

Cudowna opowieść o miłości. Nie takiej romantycznej lecz miłości do ludzi, do siebie i do życia. O wielkiej przyjaźni ponad podziałami. Afrykańska, momentami dzika i niesamowicie wzruszające historia pewnej czarnoskórej dziewczyny i jej białej pracodawczyni. Wszystko na tle burzliwych wydarzeń XX wieku.

Cudowna opowieść o miłości. Nie takiej romantycznej lecz miłości do ludzi, do siebie i do życia. O wielkiej przyjaźni ponad podziałami. Afrykańska, momentami dzika i niesamowicie wzruszające historia pewnej czarnoskórej dziewczyny i jej białej pracodawczyni. Wszystko na tle burzliwych wydarzeń XX wieku.