Trudna do oceny książka. Co jest fikcją, a co prawdą. Przeplatanie się historii z luźną narracją autorki. Jak dla mnie zbyt częste przeskakiwanie po wątkach, ludziach, ich losach.

Trudna do oceny książka. Co jest fikcją, a co prawdą. Przeplatanie się historii z luźną narracją autorki. Jak dla mnie zbyt częste przeskakiwanie po wątkach, ludziach, ich losach.

Książka potwierdza jedno bardzo proste stwierdzenie, że życie nie jest biało- czarne. Zło i dobro przyjmuje wiele odcieni i miesza się ze sobą.

Książka potwierdza jedno bardzo proste stwierdzenie, że życie nie jest biało- czarne. Zło i dobro przyjmuje wiele odcieni i miesza się ze sobą.

W tej książce jest dużo emocji: ''są łzy, szok i cierpienie. I bardzo istotne pytania. Czy prawda jest ważniejsza niż <święty spokój>".

Dziennikarka ukazuje trudne i bolesne losy naszych rodaków po II wojnie światowej. To autentyczna historia dwóch młodych mężczyzn. Jeden z nich jest funkcjonariuszem UB, drugi zaś tzw. chłopcem z lasu. Obaj...polują na siebie. Trwa walka na śmierć i życie,

Anna K. Kłys z wielką zaciętością uprawia rewizjonizm historyczny, przedstawia chaotyczne losy ofiar. Prowadzi rozliczenia z własną rodziną, historią. Autorka próbuje odprawić swoisty rachunek sumienia, nie wychodzi jej to. Bywa emocjonalna i histeryczna.

Książka oparta jest wyłącznie na domysłach i własnych, zdarza się, że ksenofobicznych interpretacjach. Porównania, które stosuje są niesmaczne. Znajdziemy tu dużo uproszczeń, skrótów myślowych, generalizowania.

W tej książce jest dużo emocji: ''są łzy, szok i cierpienie. I bardzo istotne pytania. Czy prawda jest ważniejsza niż <święty spokój>".

Dziennikarka ukazuje trudne i bolesne losy naszych rodaków po II wojnie światowej. To autentyczna historia dwóch młodych mężczyzn. Jeden z nich jest funkcjonariuszem UB, drugi zaś tzw. chłopcem z lasu. Obaj...polują na siebie. Trwa walka...

Książka porusza delikatne i kontrowersyjne sprawy z naszej historii najnowszej. Potwierdzeniem tego są ekstremalnie skrajne opinie czytelników. Autorka próbuje powiedzieć, że współcześni ludzie z niezwykłą łatwością dokonują ocen i ferują wyroki wobec innych. Tym łatwiej, im mniej ich dzisiejsze, bezpieczne i syte życie przypomina wojenne i powojenne czasy strachu, głodu, bólu i terroru. Nie mamy bladego pojęcia o tych czasach, ale nie przeszkadza nam wytykać palcem kto zasługuje na pomnik a kto na wieczne potępienie.
Udaje się jej to do momentu, gdy temat dotyka jej własnego ojca. Wtedy cała argumentacja idzie się paść, a ona sama z oburzeniem przyznaje, że nie rozumie ojcowych wyborów. Jak gdyby po tym wszystkim co wcześniej napisała, nie potrafiła pojąć, że niemal każdy z nas i naszych przodków ma na swoim koncie czyny lub słowa, z których nie jest dumny i że czasem są to drobne wpadki a czasem duże, okrutne a nawet haniebne. Dziwi się Autorka, jak żołnierz, Polak, mógł składać przysięgę na wierność Związkowi Radzieckiemu. Za chwilę sama przyznaje, że wtedy ludzie po prostu chcieli żyć. Czasami chodziło o zwyczajne czy lepsze życie, a czasami o życie w ogóle. Ot i cała tajemnica. Ale my, współcześni nie mamy możliwości aby to pojąć. Nie z wygodnego fotela, po smacznej kolacji, w cieple i z drinkiem w ręce. No way.

Książka porusza delikatne i kontrowersyjne sprawy z naszej historii najnowszej. Potwierdzeniem tego są ekstremalnie skrajne opinie czytelników. Autorka próbuje powiedzieć, że współcześni ludzie z niezwykłą łatwością dokonują ocen i ferują wyroki wobec innych. Tym łatwiej, im mniej ich dzisiejsze, bezpieczne i syte życie przypomina wojenne i powojenne czasy strachu, głodu,...

Tragiczne dzieje po zakończeniu wojny. Oficjalny koniec działań wojennych to jeszcze nie koniec dramatów ludzkich. Partyzanci, niepewność jutra, z jednej strony wygnanie Niemców, z drugiej nowe władze komunistyczne, budowanie UB - a w tym wszystkim pogubieni zwykli ludzie. Warto o tym pamiętać.
Nie odpowiada mi jednak styl autorki, którą ewidentnie emocjonalnie przerosło okrycie, że jej ojciec pracował w SB. Z reportażu przechodzi w emocjonalne wynurzenia, co nie każdemu odpowiada.

Tragiczne dzieje po zakończeniu wojny. Oficjalny koniec działań wojennych to jeszcze nie koniec dramatów ludzkich. Partyzanci, niepewność jutra, z jednej strony wygnanie Niemców, z drugiej nowe władze komunistyczne, budowanie UB - a w tym wszystkim pogubieni zwykli ludzie. Warto o tym pamiętać.
Nie odpowiada mi jednak styl autorki, którą ewidentnie emocjonalnie przerosło...

Książka skutecznie odczarowywuje mit kryształowych partyzantów i złych ubeków starając się pokazać bardziej ludzką twarz jednych i drugich. Autorka opierała się na akta IPN oraz własne wywiady z krewnymi i znajomymi bohaterów książki.
O ile nie mam zastrzeżeń do kronikarskiego aspektu książki, to jej druga, autobiograficzna część była dla mnie po prostu nudna. Przemyślenia autorki nie są ani oryginalne ani konstruktywne. W jakimś sensie czułem się jak gdyby ktoś usiłował prać przy mnie rodzinne brudy. No cóż, niektórzy zamiast udać się do terapeuty wolą napisać książkę.
Pomimo interesującej tematyki, z książką zmagałem się długo, a przebicie się przez jej ostatnie rozdziały zajęły mi (autentycznie) kilka tygodni. Nie polecam.

Książka skutecznie odczarowywuje mit kryształowych partyzantów i złych ubeków starając się pokazać bardziej ludzką twarz jednych i drugich. Autorka opierała się na akta IPN oraz własne wywiady z krewnymi i znajomymi bohaterów książki.
O ile nie mam zastrzeżeń do kronikarskiego aspektu książki, to jej druga, autobiograficzna część była dla mnie po prostu nudna. Przemyślenia...

"Brudne serca" to książka, która ma przebłyski, ale brak jej spójności. Rozdziały osobiste, poświęcone rozrachunkowi z rodziną są formalnie interesujące i mocne. Historie partyzantów i ubeków - a to jak rozumiem jest przedmiotem zainteresowania autorki - są również ciekawe i dobrze akcentują równoległość życiorysów tych, którzy mieli być katami i ofiarami. Dobrze zarysowane jest znaczenie przypadku, który rzucał ludzi na dwie strony barykady. Z tym, że tych opowieści jest za mało. I to jest przyczyna, dla której Anna Kłys musi dodać trochę waty w stylu rozdziału drugiego. Niestety to wypełnienie stanowi około połowę książki, co sprawiało, że gubiłem z oczu główny wątek. Zaletą była też dla mnie poznańskość tej książki. Uświadomienie, że niemal codziennie przechodzę ze swoim dzieckiem przy murze, za którym UB zakopywało, a zapewne też zabijało ludzi, daje do myślenia i każe docenić, że żyjemy w całkiem fajnych czasach. Dobre fragmenty są na 7/10, reszta to 3/10, tak więc wychodzi 5/10.

P.S. Na LubimyCzytać jest kilka recenzji skrzących się pseudopatriotycznym zadęciem, które oskarżają Kłys, że zrównuje katów i partyzantów, a dodatkowo rzekomo autorka robi to z tej przyczyny, że jej ojciec był ubekiem. Nie wiem, czy to kwestia wtórnego analfabetyzmu, złej woli, a może po prostu głupoty - tak czy siak to bzdura. Żadnego zrównania nie ma, wiadomo, kto na pewno jest tym złym. A też chciałbym zobaczyć, jak ci twardzi, anonimowi prawicowcy rozliczają się z własnym starym, za to kim był, tak jak uczyniła to Kłys.

"Brudne serca" to książka, która ma przebłyski, ale brak jej spójności. Rozdziały osobiste, poświęcone rozrachunkowi z rodziną są formalnie interesujące i mocne. Historie partyzantów i ubeków - a to jak rozumiem jest przedmiotem zainteresowania autorki - są również ciekawe i dobrze akcentują równoległość życiorysów tych, którzy mieli być katami i ofiarami. Dobrze zarysowane...

Książka ta to zapis dziennikarskiego śledztwa dotyczącego spraw, o których wszyscy w Polsce chcielibyśmy zapomnieć albo przynajmniej dla świętego spokoju wtłoczyć je w którąś ze schematycznych narracji o przeszłości. Spisana na podstawie zachowanych dokumentów historia dwóch młodych Polaków, którzy w pierwszych latach po II wojnie światowej prowadzą za sobą śmiertelny pościg - jeden jest funkcjonariuszem UB, drugi chłopakiem z lasu. Jeden z bohaterów - ubek jest dowódcą plutonu egzekucyjnego rozstrzeliwującego politycznych wrogów, ale kilkakrotnie składa wnioski o zwolnienie ze służby. Drugi bohater to walczący wcześniej o wolną Polskę partyzant w najlepszej wierze wstępuje po wojnie do milicji. Jakby nie dość było tego zapętlenia w bratobójczej walce, w trakcie pisania książki Kłys znajduje w papierach IPN informację, która przewraca do góry nogami jej życie rodzinne - dowiaduje się, że jej ojciec był etatowym pracownikiem SB i prowadził działania w sprawie związanej z chłopakiem z lasu. Książka dla odkrywców historii Polski po II wojnie światowej.

Książka ta to zapis dziennikarskiego śledztwa dotyczącego spraw, o których wszyscy w Polsce chcielibyśmy zapomnieć albo przynajmniej dla świętego spokoju wtłoczyć je w którąś ze schematycznych narracji o przeszłości. Spisana na podstawie zachowanych dokumentów historia dwóch młodych Polaków, którzy w pierwszych latach po II wojnie światowej prowadzą za sobą śmiertelny...

Książka o tym jak życiem rządzi przypadek. Dla mnie jedna z piękniejszych.

Książka o tym jak życiem rządzi przypadek. Dla mnie jedna z piękniejszych.

Książka, która moim skromnym zdaniem, powinna zrobić w polskich mediach " wielki huk ", ale zamiast tego przeszła przez media głównego nurtu w sumie bez echa. Publikacja tak naprawdę o tym, że to kim się stajemy i kim jesteśmy decyduje przypadek. W niespokojnych czasach każdy chce dożyć ich końca, nie zastanawiając się często nad swoimi wyborami. Warto przeczytać. 240 stron właściwego tekstu.

Książka, która moim skromnym zdaniem, powinna zrobić w polskich mediach " wielki huk ", ale zamiast tego przeszła przez media głównego nurtu w sumie bez echa. Publikacja tak naprawdę o tym, że to kim się stajemy i kim jesteśmy decyduje przypadek. W niespokojnych czasach każdy chce dożyć ich końca, nie zastanawiając się często nad swoimi wyborami. Warto przeczytać. 240 stron...