Fotograf z Auschwitz

Wspaniały, fenomenalny, wstrząsający album, który WSZYSCY winni przestudiować, a w mojej recenzji niech będzie decydującą rekomendacja Władysława Bartoszewskiego, otwierająca książkę:
„Jest to książka niezwykła nie tylko w treści, ale i w formie, pokazuje życie obozowe od strony jakiej do tej pory nikt nie przedstawił widziane oczami człowieka, który poznał, przynajmniej z widzenia, większość więźniów Auschwitz”
Oczywiście 10/10

Wspaniały, fenomenalny, wstrząsający album, który WSZYSCY winni przestudiować, a w mojej recenzji niech będzie decydującą rekomendacja Władysława Bartoszewskiego, otwierająca książkę:
„Jest to książka niezwykła nie tylko w treści, ale i w formie, pokazuje życie obozowe od strony jakiej do tej pory nikt nie przedstawił widziane oczami człowieka, który...

Wilhelm Brasse (urodzony w 1917 roku w Żywcu) spędził w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu pięć lat. Trafił do specjalnego komanda rozpoznawczego Wydziału Politycznego. Przeżył, bo był jednym z obozowych prominentów, fotografem. Robił zdjęcia jakie kazali Niemcy, a więc określonych więźniów do albumu przestępców, ofiarom eksperymentów medycznych, bawiącym się esesmanom. Rzadko bywał głodny, jeśli w ogóle, ale nieustannie organizował jedzenie dla przyjaciół.
Wielu więźniów korzystało z obozowego burdelu (część kobiet to były zmuszone do tego procederu Polki) i zwykle bardzo im się tam podobało.
Brasse mógł wyjść z obozu, mógł zostać z niego zwolniony – wystarczyło, żeby podpisał Volkslistę albo Reichslistę, ale tego zrobić nie chciał, czuł się Polakiem i nie chciał trafić do niemieckiego wojska.

Książka, oprócz wielu zdjęć i rysunków, zawiera wspomnienia z najrozmaitszych wydarzeń, w których brał udział lub których był świadkiem. Mimo że podzielone zostały na tematyczne rozdziały, sprawiają wrażenie nieco chaotycznych – coś jakby… obozowe migawki. Może dlatego, że pochodzą z relacji wielu różnych osób.

Na podstawie jego obozowych przeżyć powstał w 2005 roku dokumentalny film „Portrecista”.

Wilhelm Brasse (urodzony w 1917 roku w Żywcu) spędził w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu pięć lat. Trafił do specjalnego komanda rozpoznawczego Wydziału Politycznego. Przeżył, bo był jednym z obozowych prominentów, fotografem. Robił zdjęcia jakie kazali Niemcy, a więc określonych więźniów do albumu przestępców, ofiarom eksperymentów medycznych, bawiącym się esesmanom....

Wstrząsającą relacja z obozu w Auschwitz. Moc bólu, śmierć i patrzenie na to wszystko przez obiektyw aparatu. Aż trudno sobie wyobrazić, że to wszystko działało się naprawdę. Książkę szczerze polecam, bo warto pamiętać o tym, co przeżyli nasi przodkowie i co nie powinno wydazyc się już nigdy i nigdzie.

Wstrząsającą relacja z obozu w Auschwitz. Moc bólu, śmierć i patrzenie na to wszystko przez obiektyw aparatu. Aż trudno sobie wyobrazić, że to wszystko działało się naprawdę. Książkę szczerze polecam, bo warto pamiętać o tym, co przeżyli nasi przodkowie i co nie powinno wydazyc się już nigdy i nigdzie.

Kolejna książka nie do oceniania, tylko do przeczytania i zapamiętania. Książka jest wyjątkowa, bo zawiera wspomnienia obozowego fotografa, a w obozach koncentracyjnych zbyt wielu ich nie było. Jeśli chodzi o pracę redaktorską - nic nadzwyczajnego. Po prostu zebrane relacje, uszeregowane tak aby sensownie się łączyły ze sobą.

Kolejna książka nie do oceniania, tylko do przeczytania i zapamiętania. Książka jest wyjątkowa, bo zawiera wspomnienia obozowego fotografa, a w obozach koncentracyjnych zbyt wielu ich nie było. Jeśli chodzi o pracę redaktorską - nic nadzwyczajnego. Po prostu zebrane relacje, uszeregowane tak aby sensownie się łączyły ze sobą.

Obowiązkowa i pięknie wydana pozycja!

Obowiązkowa i pięknie wydana pozycja!

Ta książka jest już chyba ostatnią (przynajmniej na razie) z tych o tematyce obozowej jakie miałem zamiar przeczytać.
Tym razem oglądamy oczami i obiektywem Wilhelma Brasse, czyli tytułowego fotografa z oświęcimskiej fabryki śmierci. Książka jest bardzo ładnie wydana (jednak dla mnie format był zdecydowanie za duży, niewygodnie się ją trzymało), dużo zdjęć, sporo również tekstu, sporo interesujących i dających do myślenia wątków.
Świeże spojrzenie na zagadnienie obozu w Auschwitz.

Ta książka jest już chyba ostatnią (przynajmniej na razie) z tych o tematyce obozowej jakie miałem zamiar przeczytać.
Tym razem oglądamy oczami i obiektywem Wilhelma Brasse, czyli tytułowego fotografa z oświęcimskiej fabryki śmierci. Książka jest bardzo ładnie wydana (jednak dla mnie format był zdecydowanie za duży, niewygodnie się ją trzymało), dużo zdjęć, sporo również...

Co można o tej książce napisać...
Wstrząsająca? Tak, ponieważ pokazane zostało w niej życie w piekle na ziemi...
Wzruszająca? Tak, poznieważ wszyscy, którzy decydowali się pomagać innym, sami skazywali siebie na większe ryzyko, ciepienie...

Myślę, że również pouczająca- każdy kto ją przeczyta wyciągnie z niej lekcje dla siebie.

Co można o tej książce napisać...
Wstrząsająca? Tak, ponieważ pokazane zostało w niej życie w piekle na ziemi...
Wzruszająca? Tak, poznieważ wszyscy, którzy decydowali się pomagać innym, sami skazywali siebie na większe ryzyko, ciepienie...

Myślę, że również pouczająca- każdy kto ją przeczyta wyciągnie z niej lekcje dla siebie.

Współczuję Panu Brasse.On przeżył, ale to co zobaczył fotografujac więźniów zostało z nim na całe życie.

Współczuję Panu Brasse.On przeżył, ale to co zobaczył fotografujac więźniów zostało z nim na całe życie.

"Fotograf z Auschwitz" to nie tylko opowieść o Wilhelmie Brasse, a o wszystkich tych ludziach, którzy znaleźli się w obozie. Nawet to nie jest biografia, ale wielogłos, bo nie tylko tytułowy portrecista opisuje swoje życie w KL, ale także umieszczono wspomnienia innych ludzi. Nie, nie tylko te książkowe, także te, które są dostępne wyłącznie w Muzeum- wspomnienia i zeznania dostępne wyłącznie w tamtejszym archiwum. Przejmująca, starająca się opisać wszelkie zdarzenia mające miejsce w Auschwitz- pracę, śmierć, rozstrzeliwanie, gazowanie, ale także miłość, przyjaźń, solidarność czy patriotyzm.
Jest to bardzo dobra książka, kiedy poszukujemy wspomnień, emocji, obrazów, jednak jako dzieło historyczne- niekoniecznie. Ogromny plus za sięgnięcie do archiwum oraz umieszczenie zdjęć!

"Fotograf z Auschwitz" to nie tylko opowieść o Wilhelmie Brasse, a o wszystkich tych ludziach, którzy znaleźli się w obozie. Nawet to nie jest biografia, ale wielogłos, bo nie tylko tytułowy portrecista opisuje swoje życie w KL, ale także umieszczono wspomnienia innych ludzi. Nie, nie tylko te książkowe, także te, które są dostępne wyłącznie w Muzeum- wspomnienia i zeznania...

Wilhelm Brasse przez 5 lat przebywał w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Na rozkaz Niemców wykonywał fotografie, by uwiecznić na nich to, co działo się w obozie. Choć nie tylko. Mężczyzna towarzyszył Niemcom również podczas osobistych wydarzeń. Fotografował między innymi ich śluby. Dołożył wszelkich starań, by zdjęcia przedstawiające zbrodnie nazistów nie zostały zniszczone, choć wiedział, że może za to zapłacić własnym życiem. Jego umiejętności pozwalały mu przetrwać w piekle. Po wyjściu z obozu już nigdy nie zrobił żadnego zdjęcia. Przez wiele lat skrywał swoją tajemnicę. Nikt nie znał jego przeszłości. Prawda o nim ujrzała światło dzienne po 60 latach. Mężczyzna pracował nad tą książką, ale nie udało mu się dożyć premiery. Zmarł w 2012 roku.

Ta książka pokazuje Auschwitz z perspektywy człowieka, któremu udało się przeżyć dzięki talentowi. Gdyby nie umiejętność robienia zdjęć, jego los byłby niepewny. Choć Wilhelm Brasse był na usługach oprawców, robił wszystko, by pomóc więźniom. Chociażby wciskając dzieciom do ręki chleb. Za jego sprawą poznajemy obóz z nieco innej perspektywy. Mamy szansę, by uczestniczyć w ślubach więźniów oraz ich ucieczkach.

Szata graficzna książki robi wrażenie i wywołuje dreszcze. Czarno-białe zdjęcia przypomniały mi moje wizyty w Auschwitz i fotografie wiszące na ścianach więziennych bloków. Patrząc na nie, widziałam strach i smutek w oczach więźniów.

W trakcie lektury kilka razy miałam łzy w oczach. Tę historię napisało życie. Nadal nie mogę uwierzyć w to, że ludzie ludziom zgotowali taki los. Podziwiam Wilhelma Brasse, że był na tyle silny psychicznie, by przejść przez to piekło. Codziennie przecież patrzył na ludzkie cierpienie i niewiele mógł zrobić, żeby pomóc współwięźniom.

To wstrząsająca i trudna lektura, ale myślę, że każdy z nas powinien się z nią zapoznać. Teraz czas, bym zobaczyła dokument o fotografie. Zbieram się do tego od dawna. Myślę, że ten materiał uzupełni to, co przeczytałam, tym bardziej, że w książce są odwołania do tego dokumentu.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

Wilhelm Brasse przez 5 lat przebywał w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Na rozkaz Niemców wykonywał fotografie, by uwiecznić na nich to, co działo się w obozie. Choć nie tylko. Mężczyzna towarzyszył Niemcom również podczas osobistych wydarzeń. Fotografował między innymi ich śluby. Dołożył wszelkich starań, by zdjęcia przedstawiające zbrodnie nazistów nie zostały...