Fotograf z Auschwitz

Obowiązkowa i pięknie wydana pozycja!

Obowiązkowa i pięknie wydana pozycja!

Pokaż mimo to

Ta książka jest już chyba ostatnią (przynajmniej na razie) z tych o tematyce obozowej jakie miałem zamiar przeczytać.
Tym razem oglądamy oczami i obiektywem Wilhelma Brasse, czyli tytułowego fotografa z oświęcimskiej fabryki śmierci. Książka jest bardzo ładnie wydana (jednak dla mnie format był zdecydowanie za duży, niewygodnie się ją trzymało), dużo zdjęć, sporo również tekstu, sporo interesujących i dających do myślenia wątków.
Świeże spojrzenie na zagadnienie obozu w Auschwitz.

Ta książka jest już chyba ostatnią (przynajmniej na razie) z tych o tematyce obozowej jakie miałem zamiar przeczytać.
Tym razem oglądamy oczami i obiektywem Wilhelma Brasse, czyli tytułowego fotografa z oświęcimskiej fabryki śmierci. Książka jest bardzo ładnie wydana (jednak dla mnie format był zdecydowanie za duży, niewygodnie się ją trzymało), dużo zdjęć, sporo również...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co można o tej książce napisać...
Wstrząsająca? Tak, ponieważ pokazane zostało w niej życie w piekle na ziemi...
Wzruszająca? Tak, poznieważ wszyscy, którzy decydowali się pomagać innym, sami skazywali siebie na większe ryzyko, ciepienie...

Myślę, że również pouczająca- każdy kto ją przeczyta wyciągnie z niej lekcje dla siebie.

Co można o tej książce napisać...
Wstrząsająca? Tak, ponieważ pokazane zostało w niej życie w piekle na ziemi...
Wzruszająca? Tak, poznieważ wszyscy, którzy decydowali się pomagać innym, sami skazywali siebie na większe ryzyko, ciepienie...

Myślę, że również pouczająca- każdy kto ją przeczyta wyciągnie z niej lekcje dla siebie.

Pokaż mimo to

Współczuję Panu Brasse.On przeżył, ale to co zobaczył fotografujac więźniów zostało z nim na całe życie.

Współczuję Panu Brasse.On przeżył, ale to co zobaczył fotografujac więźniów zostało z nim na całe życie.

Pokaż mimo to

"Fotograf z Auschwitz" to nie tylko opowieść o Wilhelmie Brasse, a o wszystkich tych ludziach, którzy znaleźli się w obozie. Nawet to nie jest biografia, ale wielogłos, bo nie tylko tytułowy portrecista opisuje swoje życie w KL, ale także umieszczono wspomnienia innych ludzi. Nie, nie tylko te książkowe, także te, które są dostępne wyłącznie w Muzeum- wspomnienia i zeznania dostępne wyłącznie w tamtejszym archiwum. Przejmująca, starająca się opisać wszelkie zdarzenia mające miejsce w Auschwitz- pracę, śmierć, rozstrzeliwanie, gazowanie, ale także miłość, przyjaźń, solidarność czy patriotyzm.
Jest to bardzo dobra książka, kiedy poszukujemy wspomnień, emocji, obrazów, jednak jako dzieło historyczne- niekoniecznie. Ogromny plus za sięgnięcie do archiwum oraz umieszczenie zdjęć!

"Fotograf z Auschwitz" to nie tylko opowieść o Wilhelmie Brasse, a o wszystkich tych ludziach, którzy znaleźli się w obozie. Nawet to nie jest biografia, ale wielogłos, bo nie tylko tytułowy portrecista opisuje swoje życie w KL, ale także umieszczono wspomnienia innych ludzi. Nie, nie tylko te książkowe, także te, które są dostępne wyłącznie w Muzeum- wspomnienia i zeznania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wilhelm Brasse przez 5 lat przebywał w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Na rozkaz Niemców wykonywał fotografie, by uwiecznić na nich to, co działo się w obozie. Choć nie tylko. Mężczyzna towarzyszył Niemcom również podczas osobistych wydarzeń. Fotografował między innymi ich śluby. Dołożył wszelkich starań, by zdjęcia przedstawiające zbrodnie nazistów nie zostały zniszczone, choć wiedział, że może za to zapłacić własnym życiem. Jego umiejętności pozwalały mu przetrwać w piekle. Po wyjściu z obozu już nigdy nie zrobił żadnego zdjęcia. Przez wiele lat skrywał swoją tajemnicę. Nikt nie znał jego przeszłości. Prawda o nim ujrzała światło dzienne po 60 latach. Mężczyzna pracował nad tą książką, ale nie udało mu się dożyć premiery. Zmarł w 2012 roku.

Ta książka pokazuje Auschwitz z perspektywy człowieka, któremu udało się przeżyć dzięki talentowi. Gdyby nie umiejętność robienia zdjęć, jego los byłby niepewny. Choć Wilhelm Brasse był na usługach oprawców, robił wszystko, by pomóc więźniom. Chociażby wciskając dzieciom do ręki chleb. Za jego sprawą poznajemy obóz z nieco innej perspektywy. Mamy szansę, by uczestniczyć w ślubach więźniów oraz ich ucieczkach.

Szata graficzna książki robi wrażenie i wywołuje dreszcze. Czarno-białe zdjęcia przypomniały mi moje wizyty w Auschwitz i fotografie wiszące na ścianach więziennych bloków. Patrząc na nie, widziałam strach i smutek w oczach więźniów.

W trakcie lektury kilka razy miałam łzy w oczach. Tę historię napisało życie. Nadal nie mogę uwierzyć w to, że ludzie ludziom zgotowali taki los. Podziwiam Wilhelma Brasse, że był na tyle silny psychicznie, by przejść przez to piekło. Codziennie przecież patrzył na ludzkie cierpienie i niewiele mógł zrobić, żeby pomóc współwięźniom.

To wstrząsająca i trudna lektura, ale myślę, że każdy z nas powinien się z nią zapoznać. Teraz czas, bym zobaczyła dokument o fotografie. Zbieram się do tego od dawna. Myślę, że ten materiał uzupełni to, co przeczytałam, tym bardziej, że w książce są odwołania do tego dokumentu.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

Wilhelm Brasse przez 5 lat przebywał w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Na rozkaz Niemców wykonywał fotografie, by uwiecznić na nich to, co działo się w obozie. Choć nie tylko. Mężczyzna towarzyszył Niemcom również podczas osobistych wydarzeń. Fotografował między innymi ich śluby. Dołożył wszelkich starań, by zdjęcia przedstawiające zbrodnie nazistów nie zostały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna z tematyki obozy zagłady.
Jak pytam po raz kolejny być bezduszną szumowina i dręczyć, pastwić się i zabijać niewinne istoty?
Najbardziej z książki zapamietam dwa motywy.
Pierwszy kiedy to jeden z oprawców kazal oprawić swoja Biblie w skórę na ktorej byl piekny obraz drzewa zakazanego i pierwszej pary ludzkiej. Wszystko by było ładnie i pięknie gdyby nie fakt ze skora zostala pozyskana z jednego z więźniów. 😔.
Drugi obraz to wywożenie małych dzieci do lasu - jeszcze żywych dzieci; wrzucano je do masowych dołów śmierci.......PALĄCYCH dołów śmierci .
Będę chorować po tej książce , ale jestem zdania ze każdy z nas powinien przeczytać przynajmniej raz jedna z takich książek.

Kolejna z tematyki obozy zagłady.
Jak pytam po raz kolejny być bezduszną szumowina i dręczyć, pastwić się i zabijać niewinne istoty?
Najbardziej z książki zapamietam dwa motywy.
Pierwszy kiedy to jeden z oprawców kazal oprawić swoja Biblie w skórę na ktorej byl piekny obraz drzewa zakazanego i pierwszej pary ludzkiej. Wszystko by było ładnie i pięknie gdyby nie fakt ze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo obrazowa, długo po obejrzeniu zdjęć i przeczytaniu opisów nie można sie pozbyc tego widoku sprzed oczu. Książki lepiej nie czytać wieczorem - ja nie mogłam zasnąć. Jest to jedna z lepszych książek o Auschwitz.

Książka bardzo obrazowa, długo po obejrzeniu zdjęć i przeczytaniu opisów nie można sie pozbyc tego widoku sprzed oczu. Książki lepiej nie czytać wieczorem - ja nie mogłam zasnąć. Jest to jedna z lepszych książek o Auschwitz.

Pokaż mimo to

Można by sądzić, że po wizycie w obozie oświęcimskim, obejrzeniu kilku filmów dokumentalnych (w tym wstrząsającego "Portrecistę" - który sprawił, że ciarki przechodzą po plecach), przeczytaniu kilku dzieł dotykających problemu obozów koncentracyjnych i niejednokrotnym przerabianiu tematu na lekcjach historii chyba już nic na temat holocaustu nie powinno mną wstrząsnąć. A jednak zrobił to "Fotograf z Auschwitz".

Po świeżym nabyciu książki postanowiłam ją przejrzeć i trochę poczytać. Mój największy błąd polegał na tym, że zrobiłam to późnym wieczorem, tuż przed snem. Leżąc w ciemnościach, nie mogłam się pozbyć widoku zdjęć umieszczonych w książce, a widoczne na nich twarze (i ciała) jawiły mi się jak żywe, pomimo zamkniętych oczu. Lektura "Fotografa z Auschwitz" momentalnie przypomniała mi uczucia, jakich doznałam, zwiedzając obóz w Oświęcimiu. Efektem tego wszystkiego była długa bezsenność.

Już sama szata graficzna książki przyprawia o dreszcze. Kolumny, w jakich ułożono tekst i zdjęcia (wszystkie czarno-białe), nieodłącznie przywodzą na myśl więzienne pasiaki. A same fotografie... powiedzieć, że przerażają - to za mało. Na nie nie ma słów.

Jeśli chodzi o historię, jaką opowiada nam Wilhelm Brasse, jest ona tak niezwykła i zatrważająca, że niejeden raz zastanawiam się, jak to jest możliwe, że ten człowiek przetrwał to wszystko - wojnę, obóz, widok nieustannego cierpienia, wszechobecną śmierć, potworne eksperymenty medyczne? Nie dziwi mnie fakt, że Brasse przez jakiś czas miał silną awersję do fotografowania...

"Fotograf z Auschwitz" autentycznie przenosi czytelnika do obozowych realiów, aż czuje się wokół siebie obecność duchów Oświęcimia... Wstrząsająca lektura.

Można by sądzić, że po wizycie w obozie oświęcimskim, obejrzeniu kilku filmów dokumentalnych (w tym wstrząsającego "Portrecistę" - który sprawił, że ciarki przechodzą po plecach), przeczytaniu kilku dzieł dotykających problemu obozów koncentracyjnych i niejednokrotnym przerabianiu tematu na lekcjach historii chyba już nic na temat holocaustu nie powinno mną wstrząsnąć. A...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Epicka!!!

Epicka!!!

Pokaż mimo to