Sam tytuł tej książki niewiele mówi i dopiero podtytuł wyjaśnia, o czym tak naprawdę traktuje. W istocie mamy do czynienia z przeglądem wydarzeń, jakie miały miejsce na ziemi w II tysiącleciu p.n.e., a więc nie cztery, a nieco ponad trzy tysiące lat temu. Autor zastosował oryginalną metodę kompozycyjną. Podzielił tysiąclecie na "pokolenia" liczące po 70 lat i każdemu z nich przyporządkował jeden rozdział. Ten podział jest oczywiście bardzo umowny, ale całkiem dobrze pasuje do charakteru tego przeglądowego opracowania. W poszczególnych rozdziałach Bibby przenosi czytelnika w inny rejon świata (od Chin po Egipt i Wyspy Brytyjskie) i opowiada o życiu jego mieszkańców, przede wszystkim w oparciu o źródła archeologiczne.

"Cztery tysiące lat temu" to książka popularna, w której bardzo wiele jest niepotwierdzonych (acz nie nieprawdopodobnych) hipotez. Autor na końcu każdego rozdziału pisze, co jest rzeczywiście faktem, a co sam "dopisał". Dobrze, że to zrobił, bowiem w przeciwnym wypadku po prostu mieszałby czytelnikowi w głowie. A tak po prostu w niektórych miejscach tworzy opowiastkę o skandynawskich rybakach, czy celtyckich hutnikach. Całość jest po pierwsze próbą jakiegoś zestawienia informacji mitologicznych, biblijnych z materiałem archeologicznym oraz występującymi na Bliskim Wschodzie źródłami pisanymi. W sumie można powiedzieć, że Autorowi udało się stworzyć całkiem udaną panoramę II tysiąclecia p.n.e.

Sam tytuł tej książki niewiele mówi i dopiero podtytuł wyjaśnia, o czym tak naprawdę traktuje. W istocie mamy do czynienia z przeglądem wydarzeń, jakie miały miejsce na ziemi w II tysiącleciu p.n.e., a więc nie cztery, a nieco ponad trzy tysiące lat temu. Autor zastosował oryginalną metodę kompozycyjną. Podzielił tysiąclecie na "pokolenia" liczące po 70 lat i każdemu z nich...