Rob Gifford po raz kolejny przemierza Chiny oferując ciekawą gawędę i prowadząć wywiady ze zwykłymi obywatelami Chin. Podróżuje drogą 312, 28 tysięcy kilometrów od Szanghaju do Niebiańsikeigp Jeziora i granic z Kirgistanem. Jego mysłą przewodnią jest uaktualnić w świadomości Zachodu anachroniczny obraz Chin. Poruszył go Bund, nabrzeże o kolonialnej przeszłości, obecnie głowna arteria, z wielopasmową autostrada, której nowoczesność kłóci się z komunistyczną doktryną. Pudong jeszcze niedawno wypełniały pola ryżowe, a teraz jak na ironię tworzy świątynie konsumpcjonizmu z eleganckimi sklepami i biurowcami. Bund nr 33 - dawny konsulat, nowa klasa średnia stołuje się w McDonaldzie, a najlepsi studenci zachęcani są do wstąpienia w szeregi partii. Wielu z nich ową przynależnośc traktuje instrumentalnie, gdyż pomaga im osiągnać sukces materialny. Amerykańskie sieci lokali jak Hooters otwierają swoje filie. Młode kobiety często pracują tam jako śpiewaczki karaoke. Dzieci z rolniczych terenów zasilają fabryki w miastach, bo choć praca jest ciężka , to i tak przynosi wiecej nż roczna harówka na roli.
Gifford wspominazachodnich literató, którzy z sympatią pisali o Chinach. Nnkin, sprawa japońskiej masakry w 1937 r. Animoczje między Chińczykami a japończykami przypominaja nasze zmagania z Rosją. Prowincja Henan, zdziesiątkowana przez AIDS. Partia czuwa nad wypełnianiem polityki jednego dziecka. Obecnie potrzeba zdobyć włądzę, by móc cieszyć się dobrobytem. Martwota nakazań konfucjanizmu.
największym atutem ksiązki są rozmowy z róznymi łudźmi. Gfford ze zrozumieniem odnosi się do zwykłych obywateli, czy pustelnika, czy protestanckiego duchownego, a nawet prześladowanego Tybetańczyka. Lanzhou, piękno starego Szlaku Jedwabnego z Niebiańskim jeziorem na czele. Młoda generacja Chińczyków tak samo pragnie spełnienia i sukcesu co amerykańska młodzież. American dream w chińskim wydaniu- to opowieść godna polecenia. Typowa lektura podróznicza zostałą wzbogacona o informacje etnograficzne, historyczne i socjologiczne.

Rob Gifford po raz kolejny przemierza Chiny oferując ciekawą gawędę i prowadząć wywiady ze zwykłymi obywatelami Chin. Podróżuje drogą 312, 28 tysięcy kilometrów od Szanghaju do Niebiańsikeigp Jeziora i granic z Kirgistanem. Jego mysłą przewodnią jest uaktualnić w świadomości Zachodu anachroniczny obraz Chin. Poruszył go Bund, nabrzeże o kolonialnej przeszłości, obecnie...

W ramach przygotowań do podróży czytam o Chinach mniej popularnych. Tych, których fotografie nie zdobią okładek błyszczących przewodników i tych, których mieszkańcy nie są Chińczykami Han. Tym razem wraz z brytyjskim reporterem i długoletnim korespondentem w Chinach Robem Giffordem udałam się w długą podróż od szanghajskiego megalopolis aż po granicę chińsko – kazachską. Przez równinę Guanzhong i pustynię Gobi aż po Góry Tienszan.

Gifford zabiera czytelnika na długą wyprawę drogą 312, będącą chińskim odpowiednikiem amerykańskiej Route 66. Autor podczas swojej drogiej zbiera powoli fragmenty układanki by zaprezentować czytelnikowi obraz współczesnych Chin. Rozmowy z kierowcami, zwierzenia mieszkańców miast i miasteczek, szepty ukrytych przed opinią publiczną chorych tworzą fascynującą mozaikę, jaką niewątpliwie jest Państwo Środka. „Chińska droga” to opowieść o niełatwych losach dumnego narodu, na który składa się wiele mniejszości etnicznych, uwikłanych w wielką historię Ludzi Oceanu czyli nas. Czytelnik znajdzie tutaj opowieści dotyczące polityki jednego dziecka, rozwoju gospodarczego i pojmowania komunizmu, relacje tybetańskie oraz gawędy z pustyni Gobi

Dużym atutem książki jest obiektywna postawa Gifforda, który pomimo prezentowanych osobistych przekonań patrzy na Chińczyków w perspektywy, nie ocenia i nawet kwestie powszechnie uważane za kontrowersyjne porusza taktowanie, nie szczędząc krytycznych uwag wobec żadnej ze stron.
Wspaniała lektura, od której nie sposób się oderwać.

Dla pasjonatów podróży, dla ciekawych świata, dla czytelników, którzy nie dają się łatwo zmanipulować komunikatom prasowym.

W ramach przygotowań do podróży czytam o Chinach mniej popularnych. Tych, których fotografie nie zdobią okładek błyszczących przewodników i tych, których mieszkańcy nie są Chińczykami Han. Tym razem wraz z brytyjskim reporterem i długoletnim korespondentem w Chinach Robem Giffordem udałam się w długą podróż od szanghajskiego megalopolis aż po granicę chińsko – kazachską....

Lektura warta polecenia w czasach, gdy Chiny stały się ważnym graczem politycznym. Państwo, z którego towarami stykamy się na co dzień, o którym praktycznie codziennie słuchamy w wiadomościach - a jednocześnie wiemy tak żałośnie mało... Autor podróżuje drogą 312 przez wschodnie prowincje państwa środka i serwuje nam mnóstwo informacji o życiu chińskich chłopów, mniejszości narodowych, mieszkańców miast, kierowców i ich pasażerów. Solidna porcja wiedzy historycznej, etnograficznej, geograficznej a wszystko doskonale i z dużą znajomością rzeczy opisano. Naprawdę polecam - świetna książka.

Lektura warta polecenia w czasach, gdy Chiny stały się ważnym graczem politycznym. Państwo, z którego towarami stykamy się na co dzień, o którym praktycznie codziennie słuchamy w wiadomościach - a jednocześnie wiemy tak żałośnie mało... Autor podróżuje drogą 312 przez wschodnie prowincje państwa środka i serwuje nam mnóstwo informacji o życiu chińskich chłopów, mniejszości...

Bez zadęcia i z dystansem. Rozmawiając ze zwykłymi ludźmi na trasie dawnego Jedwabnego Szlaku możliwie najobiektywniej malując obraz współczesnych Chin. Stając poglądowo pomiędzy „przytulaczami pandy”[1] a „pogromcami smoka”[2] po to, aby pokazać, że o ChRL nie można rozmawiać i myśleć tylko poprzez ekstremalne skrajności. „Chińska Droga” Roba Gifforda to zbiór refleksji, spostrzeżeń oraz anegdot, które sprawiają, że książkę pochłania się jednym tchem. Cała opinia dostępna na eChiny: http://echiny.pl/kultura/ksiazki/chinska-droga-podroz-glab-panstwa-srodka/

Bez zadęcia i z dystansem. Rozmawiając ze zwykłymi ludźmi na trasie dawnego Jedwabnego Szlaku możliwie najobiektywniej malując obraz współczesnych Chin. Stając poglądowo pomiędzy „przytulaczami pandy”[1] a „pogromcami smoka”[2] po to, aby pokazać, że o ChRL nie można rozmawiać i myśleć tylko poprzez ekstremalne skrajności. „Chińska Droga” Roba Gifforda to zbiór refleksji,...