Świetna książka, pomaga zrozumieć mentalność mieszkańców Indonezji, skłania do refleksji na temat turystyki masowej i obecnych zmian na świecie.

Świetna książka, pomaga zrozumieć mentalność mieszkańców Indonezji, skłania do refleksji na temat turystyki masowej i obecnych zmian na świecie.

Ta książka mnie zmęczyła. Jest pisana w 1 os. l. poj. i nie wiem, który z autorów odpowiada za który rozdział ale niektóre z nich były tak aroganckie i pełne poczucia wyższości autora nad opisywanymi bohaterami (zarówno mieszkańcami wysp, jak i turystami),że czułam głównie niesmak. Mimo to jakoś dobrnęłam do końca, parę ciekawostek było ale jestem rozczarowana.

Ta książka mnie zmęczyła. Jest pisana w 1 os. l. poj. i nie wiem, który z autorów odpowiada za który rozdział ale niektóre z nich były tak aroganckie i pełne poczucia wyższości autora nad opisywanymi bohaterami (zarówno mieszkańcami wysp, jak i turystami),że czułam głównie niesmak. Mimo to jakoś dobrnęłam do końca, parę ciekawostek było ale jestem rozczarowana.

Ciekawa książka opisującą Indonezje, jej mieszkańców, ich wierzenia, mentalność oraz ogromną różnorodność jaka tam występuje. Znajdują się w niej również ciekawe zdjęcia pokazujące życie na wyspach.

Ciekawa książka opisującą Indonezje, jej mieszkańców, ich wierzenia, mentalność oraz ogromną różnorodność jaka tam występuje. Znajdują się w niej również ciekawe zdjęcia pokazujące życie na wyspach.

Fajnie napisana i bardzo wciągająca. Przepełniona ciekawostkami i ciekawym spojrzeniem autora na świat. Polecam fanom podróżowania.

Fajnie napisana i bardzo wciągająca. Przepełniona ciekawostkami i ciekawym spojrzeniem autora na świat. Polecam fanom podróżowania.

Świetny przegląd przez historię, mentalność, sposób bycia ludzi żyjących w Indonezji. Polecam.

Świetny przegląd przez historię, mentalność, sposób bycia ludzi żyjących w Indonezji. Polecam.

Dość szeroki, choć na pewno wybiórczo przedstawiony zbiór obrazów z Indonezji, kraju znanego w Polsce zapewne głownie z flagi ;)

Największy kraj muzułmański na świecie, składający się z ponad 13 tysięcy wysp, a na każdej z nich - inny lud, języki, kultura... Jak to pomieścić pod jednym szyldem?
Autorzy siłą rzeczy skupiają się na największych wyspach - Jawie, Sumatrze, Borneo i Papui, mieszając (z nie najlepszym wg mnie skutkiem) anegdoty, informacje o historii i ogólne dane.

Książka byłaby wg mnie dużo ciekawsza, gdyby dodać informacje prezentujące kraj (mapa i ciut statystyk),zrezygnować za to z komentarzy oceniających kultury i ludzi ("gorącokrwiści Papuasi", "zabawowi Hiszpanie", niedopowiedziane acz nader czytelne "głupi/ ograniczeni Australijczycy" etc.). Do tego (uwaga! spojler) autor przeszedł na islam, pokrótce opisując procedurę i fakt, że jest to krok bez powrotu, ale przemilczał pozycję kobiet w muzułmańskich regionach Indonezji, istnienie (lub nie) mordów tzw. honorowych. To bardzo maczowskie spojrzenie mocno mnie zraziło, tym bardziej że część rozdziału jest poświęcona 51% populacji, czyli kobietom, skupiając się na - uwaga! - prostytutkach (na tym rynku popyt czyni podaż) i tym, jak kobiety w Indonezji szukają i oszukują bogatych białych mężczyzn. Słabe to było, proszę panów - bo dzieje się tak zazwyczaj, gdy bez tego "zaplecza" kobiety nie mogą same utrzymać siebie, dzieci, rodziców i nieraz też mężczyzn w rodzinie.

Z drugiej strony, brak na rynku polskim szczegółowych, pogłębionych i dobrze napisanych książek o Azji południowo-wschodniej, więc może powinnam i tak być zachwycona? ;)
Jestem zadowolona, że to przeczytałam i chyba włączę Indonezję na listę krajów do odwiedzenia, aczkolwiek po dodaniu brakujących elementów i po dobrym zredagowaniu tej książki bez wahania dałabym nawet i 9 gwiazdek.

Dość szeroki, choć na pewno wybiórczo przedstawiony zbiór obrazów z Indonezji, kraju znanego w Polsce zapewne głownie z flagi ;)

Największy kraj muzułmański na świecie, składający się z ponad 13 tysięcy wysp, a na każdej z nich - inny lud, języki, kultura... Jak to pomieścić pod jednym szyldem?
Autorzy siłą rzeczy skupiają się na największych wyspach - Jawie, Sumatrze,...

Bardzo dobra książka. Chyba jedna z lepszych jakie czytałam z półki podróżniczych. Książka opisuje tą część świata, która mnie najbardziej interesuje. Azja, Malezja, Indonezja... Azja zawsze będzie dzika, choć niektóre wyspy są coraz bardziej skomercjalizowane jak np Bali. Nie nastawiajcie się na typową przeprawę po lokalnych zabytkach. Poznajemy miejscowe tradycje, wierzenia, ludzi, którzy tam żyją, w szczególności lud Papui. Piękne miejsca, ale też bieda, zacofanie, a gdzieś pomiędzy komercja, niszczenie środowiska.
Książka jest naprawdę wartościowa. A do tego smaczku dodają przepiękne zdjęcia, którymi książka jest zapełniona. Nie będę opisywać Wam bardziej szczegółowo. Po prostu przeczytajcie...

Bardzo dobra książka. Chyba jedna z lepszych jakie czytałam z półki podróżniczych. Książka opisuje tą część świata, która mnie najbardziej interesuje. Azja, Malezja, Indonezja... Azja zawsze będzie dzika, choć niektóre wyspy są coraz bardziej skomercjalizowane jak np Bali. Nie nastawiajcie się na typową przeprawę po lokalnych zabytkach. Poznajemy miejscowe tradycje,...

Dobrze się czytało. :)

Dobrze się czytało. :)

Jedna z najlepszych książek podróżniczych, jakie wpadły mi w ręce w ostatnich latach. A już na pewno jedna z najlepszych o Indonezji. Wraz z Autorami odwiedzamy różne rejony tego największego archipelagu świata zamieszkanego przez ćwierć miliarda ludzi. Przemieszczamy się od położonego na zachód od Sumatry archipelagu Mentawai poprzez dżunglę Borneo, Jawę, Lombok, aż po Papuę. Czytamy o turystyce masowej, której symbolem jest wyspa Bali, srogim ustawodawstwie antynarkotykowym, korupcji, trudnym kontaktach z sąsiednią, spowinowaconą etnicznie, językowo i kulturowo Malezją, płci pięknej (której uroda nieodmiennie przykuwa uwagę przybyszy z Zachodu),uprawie palm oleistych, świecie indonezyjskiej piłki nożnej (emocjami nie ustępującej południowoamerykańskiej),poszukiwaczach złota z wyspy Lombok, waranach z Komodo, indonezyjskiej wersji islamu, obyczajach pogrzebowych Papuasów, jawajskich walkach kogutów, tradycyjnych rikszach i wielu innych sprawach. Znajdziemy tu też pożyteczne informacje dla osób szukających możliwości robienia interesów na handlu z indonezyjskimi firmami. Ciekawy jest też rozdział pt. "Dylematy turysty niemasowego" - w zasadzie to esej dotykający kwestii orientalizmu i kontaktów kulturowych między ludźmi Wschodu i Zachodu. W końcowym rozdziale pt. "Wypożyczalnia szczęścia" znajdziemy rozważania na temat korumpujacego wpływu kultury konsumpcyjnej i globalizacji na tradycyjnie żyjące społeczności, pozwalające zrozumieć, dlaczego wielu tzw. tubylców z rezerwą podchodzi do "dobrodziejstw" współczesności. Oczywiście, można by sobie zażyczyć jeszcze innych tematów: o geologii (Indonezja to "najbardziej wulkaniczny" kraj świata),o problemach urbanizacji (Dżakarta to jedno z największych miast globu z lśniącymi wieżowcami, ale i rozległymi dzielnicami nędzy),uprawie kawy i herbaty itp. itd. etc. No, ale trudno zawrzeć wszystkie informacje o tak dużym kraju na mniej niż 300 stronach.
Atutem książki jest to, że obaj Autorzy dobrze poznali Indonezję i nawiązali wiele znajomości z jej mieszkańcami. To, w jaki zaprezentowali ten ogromny kraj - w sposób żywy, niepozbawiony poczucia humoru, a jednocześnie pomagając nam ten go zrozumieć - sprawia, że ma się ochotę wracać do tej publikacji. Taki sposób pisania książek podróżniczych jest niewątpliwie godny naśladowania.

Jedna z najlepszych książek podróżniczych, jakie wpadły mi w ręce w ostatnich latach. A już na pewno jedna z najlepszych o Indonezji. Wraz z Autorami odwiedzamy różne rejony tego największego archipelagu świata zamieszkanego przez ćwierć miliarda ludzi. Przemieszczamy się od położonego na zachód od Sumatry archipelagu Mentawai poprzez dżunglę Borneo, Jawę, Lombok, aż po...

Trudno jednoznacznie przypisać "Archipelag" do jakiegoś gatunku, bo na pewno nie jest to stricte podróżnicza publikacja. Autorzy wiele miejsca poświęcają temu, by jak najlepiej zobrazować różnorodną społeczność zamieszkującą wyspy archipelagu Indonezji. Niestety, również te egzotyczne dla nas miejsca, oblegane dziś masowo przez turystów, podlegają globalizacji, a co za tym idzie zanikającej wielokulturowości tych obszarów. Książka dostarcza szerokiej analizy problemów społecznych i ekonomicznych w oparciu o wątki historyczne i elementy budujące Indonezję, jako obszar niepodległy. Autorzy to nie podróżnicy jednorazowo odwiedzający południowo-wschodnią Azję, ale zamieszkujący miejsca, które poddają charakterystyce, dlatego nadaje to publikacji zupełnie inny wymiar niż spotykany w typowo podróżniczych relacjach. Refleksje Prokurata i Śmieszka odnoszą się zaledwie do kilku indonezyjskich wysp, gdzie w rzeczywistości archipelag w swoim obszarze gromadzi ich kilkanaście tysięcy.

Jest mowa o mentalności ludzi Zachodu przybywających na omawiane obszary i ich stereotypowym postrzeganiu mieszkańców oraz stosunku, jaki przejawiają do nich sami mieszkańcy. Pod lupę wzięta została szeroko pojęta korupcja, która rozlewa się na wszystkie strefy życia wyspiarzy, jak i obcokrajowców. Wiele spostrzeżeń czynionych jest pod adresem turystów, którzy nie tyle pragną zagłębić się w kulturze, ile kierują się na wyspy z nastawieniem na relaks w zachodnim stylu. Byle by było łatwo i przyjemnie. Czerpiąc z własnej wiedzy, autorzy określają ramy indonezyjskiego systemu, przyglądają się i poddają analizie strategie rozwoju przewidując kierunek wprowadzanych zmian. Natomiast nie znajdziemy tutaj wzmianek sugerujących jakie zabytki/miejsca należny koniecznie zobaczyć. I choć kraj obfituje w niezliczone świątynie ze względu na żyjącą tu ludność wszelkich wyznań nie będą one obrazowane w treści, jedynie nieliczne możemy zauważyć na zdjęciach. Za to wiele dowiemy się na temat religijnych rytuałów, a przy okazji, o różnicach występujących między ludnością zamieszkującą największe wyspy archipelagu. Zostaniemy zachęceni do dostrzegania gasnących elementów folkloru, bystrego przyglądania się ludności, by w tym barwnym chaosie nie stracić z oczu rzeczy oczywistych dla mieszkańców.

Charakter książki jest specyficzny, oddający różnorodność społeczną, kulturową i religijną podlegająca analizie ekonomisty i biznesmena. Stąd nie powinno dziwić zdecydowanie analityczne podejście do przekazywanych wiadomości na temat "kawałka ziemi", który nadal jest mylnie postrzegany przez przeciętnego Europejczyka. Opis nie jest pobieżny, dla zilustrowania jedynie miejsc godnych odwiedzin, a sięgający głębszego znaczenia istoty bogactwa kulturowego, które zaczyna się rozmywać pod wpływem masowego napływu ludzi Zachodu oraz chęci dorównania przez państwo obcej gospodarce. Autorzy wnikali w strefy życia Indonezyjczyków, gdyż nie sposób inaczej przeżyć w obcym kraju bez poznania otoczenia i próby zrozumienia kultury. To rozpoznanie terenu daje możliwość nabycia wiedzy, dzięki której - w miarę sprawnie - można egzystować na co dzień na równi z mieszkańcami.

Zupełnie nie spodziewałam się po tym tytule dostarczenia tak istotnych faktów historycznych, informacji na temat rozwoju ekonomicznego i często wyczerpujących wiadomości na tematy z zakresu ogólnej sytuacji w Indonezji. Do tej pory niewiele wiedziałam na temat społeczeństw zamieszkujących archipelag i być może dlatego książka ta urasta, w moich oczach, do rangi kompendium wiedzy o Indonezji.

Trudno jednoznacznie przypisać "Archipelag" do jakiegoś gatunku, bo na pewno nie jest to stricte podróżnicza publikacja. Autorzy wiele miejsca poświęcają temu, by jak najlepiej zobrazować różnorodną społeczność zamieszkującą wyspy archipelagu Indonezji. Niestety, również te egzotyczne dla nas miejsca, oblegane dziś masowo przez turystów, podlegają globalizacji, a co za tym...