François Mauriac to laureat Literackiej Nagrody Nobla. Niestety, "Galigai" nie spełniła moich oczekiwań jako dzieło, które wyszło spod ręki noblisty. Przede wszystkim nie podoba mi się konwencja ustalania głównego bohatera. Na początku lektury wszystko wskazuje bowiem na to, że główną bohaterką będzie Maria Dubernet potajemnie spotykająca się z Gillesem Salone, wybrankiem swojego serca. Tymczasem dopiero później okazuje się, że główną a zarazem tytułową postacią jest Agata Camblanes starająca się za wszelką cenę zdobyć serce Mikołaja Plassaka. Galigai to bezpośrednie nawiązanie do Leonory Galigai oddziałującej swą silną osobowością na Marię Medycejską, która - według powieści - była osobą o słabej woli. Galigai, tak nazywał Agatę Gilles, widząc wyraźne podobieństwo pomiędzy wpływem Leonory na Marię Medycejską a wpływem Agaty na Marię Dubernet i pośrednio Mikołaja Plassaka. Historia zdumiewa swego rodzaju schematycznością i przewidywalnością. Jest to opowieść o tym, do czego jest zdolna osoba, która w pełni jest zaślepiona miłością do obiektu swoich westchnień. Granice szacunku do samej siebie właściwie nie istnieją, a zranione serce jest w stanie przesuwać je jeszcze bardziej. I chyba tylko autor mógłby powiedzieć, co stało się z bohaterami w powieściowej przyszłości, gdyby przypadkiem nie zakończył ich losów, po raz kolejny przeważając szale wyznaczające głównego bohatera, czyniąc z niego niemal w ostatnich słowach powieści Mikołaja Plassaka wybierającego bez wątpienia drogę duchowego zjednoczenia z Bogiem. To niezdecydowanie autora, kto ostatecznie jest głównym bohaterem, na czyje losy kładziony jest największy nacisk, poniekąd zaburza proces lektury, która cały czas krąży wokół miłości zmysłowej i cielesnej po to, by w finale wybrać jednak miłość duchową utożsamianą niemal z chrześcijańską agape. Mauriac uchodzi za jednego z największych pisarzy katolickich XX wieku i takie zakończenie prawdopodobnie nie powinno szokować, mnie jednak wyraźnie ono nie pasuje w kontekście wydawać by się mogło prawdziwych, a nie domniemanych pożądań Mikołaja. Osąd ten jednak pozostawiam czytelnikom, którzy zmierzą się z tą dość dziwną i nierozpalającą zmysłów czytelnika historią miłosną.

François Mauriac to laureat Literackiej Nagrody Nobla. Niestety, "Galigai" nie spełniła moich oczekiwań jako dzieło, które wyszło spod ręki noblisty. Przede wszystkim nie podoba mi się konwencja ustalania głównego bohatera. Na początku lektury wszystko wskazuje bowiem na to, że główną bohaterką będzie Maria Dubernet potajemnie spotykająca się z Gillesem Salone, wybrankiem...

Trudno jest powiedzieć coś o książce, która jest nijaka.
Tym bardziej mi trudno, bo jestem fanką autora.

Na pewno ta opowieść nie ma wad. Jest dobrze napisana, nie nudziła mnie. Ale była taka jakaś niemrawa, brakowało mi emocji ze strony bohaterów. Dziwią mnie kobiety tamtych czasów. Naprawdę tak się pilnowały by nawet nie krzyknąć? Jedyne co robiły to płakały...
Wiele wątków nie było rozwiniętych, a opisy przyrody kończyły się po dwóch zdaniach (te u Francoisa najbardziej lubię).

Plusem są jedynie ilustracje.

Trudno jest powiedzieć coś o książce, która jest nijaka.
Tym bardziej mi trudno, bo jestem fanką autora.

Na pewno ta opowieść nie ma wad. Jest dobrze napisana, nie nudziła mnie. Ale była taka jakaś niemrawa, brakowało mi emocji ze strony bohaterów. Dziwią mnie kobiety tamtych czasów. Naprawdę tak się pilnowały by nawet nie krzyknąć? Jedyne co robiły to płakały...
Wiele...

Podobnie jak w innych swoich dziełach, Mauriac koncentruje się na wewnętrznym procesie duchowego rozwoju bohatera. Wnikliwa analiza psychologiczna postaci wyrażona jest w przystępnej i barwnej narracji.
Mikołaj, domniemany homoseksualista, próbuje manipulować uczuciami innych, podobnie jak kobieta starająca się o jego względy. Dopiero kiedy zauważa odbijający się w niej własny egoizm, podąża własną drogą.

Podobnie jak w innych swoich dziełach, Mauriac koncentruje się na wewnętrznym procesie duchowego rozwoju bohatera. Wnikliwa analiza psychologiczna postaci wyrażona jest w przystępnej i barwnej narracji.
Mikołaj, domniemany homoseksualista, próbuje manipulować uczuciami innych, podobnie jak kobieta starająca się o jego względy. Dopiero kiedy zauważa odbijający się w niej...

Na końcu książki zamieszczone zostało posłowie autora. Przytoczę fragment, który idealnie opisuje tą książkę:

"Galigai" mogłaby właściwie nosić tytuł "Żądza i odraza". Tematem powieści jest wstręt płciowy, rzadko omawiany w utworach literackich przede wszystkim dlatego, że myśl ludzka odwraca się od niego i szuka odtworzenia wzbudzającej życzliwość miłości wzajemnej, gdyż człowiek pragnie kochać i być kochany. Ja również nie pominąłem w "Galigai" tego motywu i ukazuję w niej szczęśliwą parę kochanków; ale główny nurt powieści ma barwę ponurą: przedstawia on odrazę młodego chłopca prześladowanego przez kobietę wojowniczą, przeświadczoną o wszechmocy silnej woli nawet w dziedzinie miłości.

Na końcu książki zamieszczone zostało posłowie autora. Przytoczę fragment, który idealnie opisuje tą książkę:

"Galigai" mogłaby właściwie nosić tytuł "Żądza i odraza". Tematem powieści jest wstręt płciowy, rzadko omawiany w utworach literackich przede wszystkim dlatego, że myśl ludzka odwraca się od niego i szuka odtworzenia wzbudzającej życzliwość miłości wzajemnej, gdyż...