W otchłani mroku

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/04/kulturalnie-marek-krajewski-erynie-w.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/04/kulturalnie-marek-krajewski-erynie-w.html

Pokaż mimo to

W otchłani mroku Marka Krajewskiego jest moim skromnym zdaniem jedną z najlepszych i jednocześnie najbardziej brutalnych i przejmujących opowieści z cyklu o komisarzu Popielskim. Mało tego, twierdzę nawet, że jest to najbardziej mroczna historia jaką kiedykolwiek napisał Krajewski.
Intrygująca, powodująca miejscami uczucie złości, nawet nienawiści, ale też i bezsilności i tutaj splatające się ze sobą te przeciwstawne uczucia targają nami do końca. Emocje nie są dobrym doradcą.
Tak i jest tutaj w tej historii którą nam przedstawia autor.
Wartka akcja, niespodziewane jej zwroty, niezwykli bohaterowie stający po obu stronach barykady. Ci źli i ci dobrzy. Kto jest kim ? Kto kogo reprezentuje. Trudne relacje polsko- radzieckie i ciężka aczkolwiek wspólna historia i tak na pewno będzie do końca, tak już będzie zawsze między tymi dwoma jakże różniącymi się i paradoksalnie momentami takimi samymi narodami.
Ciężki działa jakie wytoczył pisarz w imię filozofii są w tym akuratnym przypadku niezwykle dla mnie zrozumiałem i jakże ciekawe. Odwieczna dysputa o ludzkości, o jego działaniu o ewolucji ludzkości. Odwieczna szala w której ludzkość umieściła swój los czy to z własnego wyboru czy też w tym i innym przypadku człowiek nie miał i nie ma zbyt wiele do powiedzenia a wszystko można zrzucic na los ? fatum ? przeznaczenie ? matkę Fortunę ? Czy też na inne siły w których to rękach człowiek jest tylko gliną z której można coś lub kogoś ulepić.
Inteligencja miesza się z wyrachowaniem, zło z dobrem, współczucie z nienawiścią, pożądanie z wynaturzeniem, zdrowe trzeźwe umysły z różnorakimi chorobami psychicznymi lub innego rodzaju deformacjami. Wszystko jest pomieszane. Jest wszechogarniający chaos. Taki oto obraz nam jest pokazany w 1946 roku kiedy to zwycięska Armia Czerwona zaprowadza swoje (nie)porządki we Wrocławiu.
Opis ludzkich charakterów, licznych, różnorakich zachowań, nietuzinkowi i niezwykle liczne grono bohaterów zarówno pozytywnych jak i negatywnych, mrok ,posępność, nowa chora rzeczywistość, nowy porządek i nowy ciemiężca to wszystko jest jak najlepszym zachęceniem do przeczytania książki Marka Krajewskiego. Opis ludzkiego życia, ludzkich trosk, problemów, przepychania się łokciami, opis nędzy i bogactwa, przepychu i plugastwa. Opis honoru, zdrady i łajdactwa to wszystko tam znajdziemy. Książka jest dość obszerna i długa, ale nie przynudza, nie czułem się zniechęcony, nie czułem się prowadzony jak we mgle. Całe mrowie wątków pobocznych tylko ubogaca historię, której główny nurt , główny kierunek nie jest w stanie nic go nam ani zmylić, ani nie jest w stanie nic go nam odbarwić, nie jest wyblakły. Jest mocny, bardzo mocny.

Tak cały ten posępny, ale i momentami pełen wiary, jakiejś nawet takiej nadziei wynikającej chyba z wnętrza ludzkiego ,, ja ‘’ powoduje, że książę czyta się z pozytywnymi myślami, chociaż znaczna jej część opisuje tylko to co człowiek ,a raczej bestia w ludzkiej skórze umie robić najlepiej- popełniać niewypowiedziane zło.
Całość pięknie się zamyka i w sumie zaskakuje. Nie jest to typowy kryminał, tutaj znajdziemy o wiele więcej. Jak mógłbym tak najdokładniej określić w kilku zdaniach o czym jest ta książka ? Jest ona o człowieczeństwie i o jej braku. Jest ona o sile wewnętrznej człowieka i o poczuciu , łaknieniu sprawiedliwości . Jest też o ewolucji jaką człowiek przejść każdy musi. Każdy z nas. Możemy zatrzymać się w tym miejscu gdzie jesteśmy, możemy cofnąć się do pierwotnych naszych instynktów, ale również możemy iść naprzód. Ewoluować w pozytywny sposób w sposób nad wyraz widoczny i trwały.
Jak dla mnie pierwsza klasa. Kto wie czy to nie najlepsza książka Pana Marka Krajewskiego.

W otchłani mroku Marka Krajewskiego jest moim skromnym zdaniem jedną z najlepszych i jednocześnie najbardziej brutalnych i przejmujących opowieści z cyklu o komisarzu Popielskim. Mało tego, twierdzę nawet, że jest to najbardziej mroczna historia jaką kiedykolwiek napisał Krajewski.
Intrygująca, powodująca miejscami uczucie złości, nawet nienawiści, ale też i bezsilności i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lektura „W otchłani mroku” jest jak zwiedzanie powojennego Wrocławia. Wielkim plusem powieści jest plastycznie oddany klimat tamtych czasów oraz ulice, które możemy odwiedzić i dziś poszukując znaków historii.
W 1946 roku część mieszkańców stanowią pozostali tam Niemcy, którzy nie opuścili miasta po przesunięciu granic, a także Polacy napływający z Ziem Utraconych. Natomiast władza i obywatele są pod kontrolą radzieckich urzędów, jak UB i NKWD. W takim galimatiasie nie wiadomo kto może być godzien zaufania. Ogromne niebezpieczeństwo stanowią różnorakie męty (anty)społeczne, jak na przykład wojenni dezerterzy, oszuści i złoczyńcy próbujący wykorzystać ludność bazując na ich trudnej sytuacji życiowej.
Brutalne gwałty na młodych dziewczynach są tak przerażające, że elektryzują społeczeństwo. Detektyw Edward Popielski, choć sześćdziesięcioletni, to ciągle hardy i o błyskotliwym umyśle, zabiera się za wytropienie sprawców zbrodni.
Postać głównego bohatera jest niezwykle ciekawa. Lwowiak z urodzenia. Inteligent silny fizycznie i psychicznie, choć pokaleczony. Autor w sposób dokładnie przemyślany buduje jego osobowość. Popielski jawi się jako człowiek, któremu w rzeczywistości może nie zaufalibyśmy na pierwszy rzut oka, ale byłby to przyjaciel lojalny i niezłomny.

Niech nikt nie myśli, że "W otchłani mroku" to zwykły kryminał! Nie, to nie jest standardowa powieść kryminalna, jaką można przeczytać w celu zrelaksowania umysłu. Krajewski to gwarancja intelektualnej uczty. Książka ta jest jednym wielkim rozważaniem o kwestii dobra i zła. To filozoficzne argumenty za tezą świata idącego ku dobru (w dzień po rzezi wojennej!) oraz próba odpowiedzi na fundamentalne pytanie „Dlaczego dobry Bóg pozwala na zło?”.

Serdecznie polecam książkę "W otchłani mroku" jako nietypowe, ale jednocześnie wspaniałe połączenie filozofii i zbrodni.

Lektura „W otchłani mroku” jest jak zwiedzanie powojennego Wrocławia. Wielkim plusem powieści jest plastycznie oddany klimat tamtych czasów oraz ulice, które możemy odwiedzić i dziś poszukując znaków historii.
W 1946 roku część mieszkańców stanowią pozostali tam Niemcy, którzy nie opuścili miasta po przesunięciu granic, a także Polacy napływający z Ziem Utraconych....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co wspólnego ma spór współczesnych naukowców z wydarzeniami sprzed niemal półwiecza? Jak świeżo po wojnie odnajduje się Edward Popielski, niegdyś lwowski policjant a obecnie wrocławski detektyw? Tego wszystkiego czytelnik dowiedzieć się może z lektury "W otchłani mroku".

Książka ta napisana jest w charakterystycznym dla tego autora stylu - pod względem stylistyki, budowy nader zawiłej fabuły. Jak zwykle książka pełna jest wszelkiego okrucieństwa, ludzkiej ohydy, podstępu i mroku. "W otchłani mroku" zabiera czytelnika do brutalnego wrocławskiego powojennego czterdziestolecia XX wieku. Autor zabiera nas do świata tajnego nauczania, konspiracji i rosnącej w siłę Armii Czerwonej.

Doceniam kunszt pana Krajewskiego ale tym razem zabrakło "tego czegoś". Momentami książka ta przygniatała mnie, w moim odczuciu, niepotrzebnym bestialstwem. Fabuła misternie zaplanowana, jednak momentami ciężko było mi przez nią przebrnąć - zwłaszcza momenty filozoficznych rozważań.

Co wspólnego ma spór współczesnych naukowców z wydarzeniami sprzed niemal półwiecza? Jak świeżo po wojnie odnajduje się Edward Popielski, niegdyś lwowski policjant a obecnie wrocławski detektyw? Tego wszystkiego czytelnik dowiedzieć się może z lektury "W otchłani mroku".

Książka ta napisana jest w charakterystycznym dla tego autora stylu - pod względem stylistyki, budowy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężkie, mroczne, brutalne, ale dobre. Wciągające maksymalnie od pierwszej do ostatniej strony.

Ciężkie, mroczne, brutalne, ale dobre. Wciągające maksymalnie od pierwszej do ostatniej strony.

Pokaż mimo to

Fabularnie może nic specjalnego, chociaż dość mocno klimatyczne. Trochę zbyt zagmatwane i przez to miejscami chaotyczne. Za to jak zwykle bardzo duży plus za stylizowany język, opisy realiów i naukowe wstawki z różnych dziedzin.

Fabularnie może nic specjalnego, chociaż dość mocno klimatyczne. Trochę zbyt zagmatwane i przez to miejscami chaotyczne. Za to jak zwykle bardzo duży plus za stylizowany język, opisy realiów i naukowe wstawki z różnych dziedzin.

Pokaż mimo to

117/2019

117/2019

Pokaż mimo to

Było to dopiero moje drugie spotkanie z twórczością Pana Marka Krajewskiego i pierwsze w tym cyklu, stwierdzam jednak, że zapewne nie będzie ono ostatnie. Książkę czyta się dobrze i szybko. Historia jest bardzo wciągająca i spójna mimo, że dzieje się w kilku płaszczyznach czasowych. Co prawda opisy są momentami brutalne (a może to po prostu moje odczucie związane z charakterem zbrodni opisanych w tej książce), jednak nie wpływają one na całościowy odbiór książki. Trudno jest mi napisać, że książka mi się podobała, ponieważ jakoś według mnie to odczucie nie pasuje w kontekście jej fabuły, a jednak to prawda, podobała mi się i to bardzo. Myślę również, że niemały udział w pozytywnym odbiorze tej historii miał fakt, że akcja dzieje się we Wrocławiu, a ja jestem rodowitą wrocławianką i znane jest mi wiele z opisywanych w książce miejsc, nawet jeśli ulice, mosty czy parki noszą obecnie inne nazwy, to jednak wciąż te same miejsca. Zachęciło mnie to wgłębienia się w historię mojego miasta.

Było to dopiero moje drugie spotkanie z twórczością Pana Marka Krajewskiego i pierwsze w tym cyklu, stwierdzam jednak, że zapewne nie będzie ono ostatnie. Książkę czyta się dobrze i szybko. Historia jest bardzo wciągająca i spójna mimo, że dzieje się w kilku płaszczyznach czasowych. Co prawda opisy są momentami brutalne (a może to po prostu moje odczucie związane z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeśli dla kogoś będzie to pierwsza książka Marka Krajewskiego po którą sięgnie to będzie bardzo zadowolony, a Ci którzy już ją czytali będą podążali dobrze znanym schematem, który jest bardzo dobrze i ciekawie opisany. Czytając książki o Mocku i Popielskim zauważyłem, że nie interesuje już mnie sama fabuła, ale skupiam się na tych smaczkach jak dawna elegancja, maniery, opis codziennego życia.

Jeśli dla kogoś będzie to pierwsza książka Marka Krajewskiego po którą sięgnie to będzie bardzo zadowolony, a Ci którzy już ją czytali będą podążali dobrze znanym schematem, który jest bardzo dobrze i ciekawie opisany. Czytając książki o Mocku i Popielskim zauważyłem, że nie interesuje już mnie sama fabuła, ale skupiam się na tych smaczkach jak dawna elegancja, maniery,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Popielski w podwójnej roli;detektywa,który rozwiązuje sprawę agenta kolaborującego z UB oraz mściciela,który ściga radzieckich gwałcicieli.

Tym razem Krajewski zadbał o szczegóły.Intryga rozwija się od samego początku do końca.Tragiczne w skutkach zwroty akcji,zaskakujące zakończenie - znaki firmowe tego autora.

Popielski w podwójnej roli;detektywa,który rozwiązuje sprawę agenta kolaborującego z UB oraz mściciela,który ściga radzieckich gwałcicieli.

Tym razem Krajewski zadbał o szczegóły.Intryga rozwija się od samego początku do końca.Tragiczne w skutkach zwroty akcji,zaskakujące zakończenie - znaki firmowe tego autora.

Pokaż mimo to