W otchłani mroku
Patronat LC
Do czego może doprowadzić na pozór niewinny spór profesorów?
Co pewien filozof z roku 2012 ma wspólnego ze zbrodniami z 1946?
Wrocław 1946. Zło zatacza coraz szersze kręgi.
Tropią dziewczęta. Gwałcą je i zabijają. Trzech żołnierzy Armii Czerwonej spędza sen z powiek Popielskiemu, UB, NKWD i pewnemu szalonemu Rosjaninowi. Każdy z nich ma inne powody.
Dawny komisarz dostaje zlecenie od profesora filozofii. Wśród uczniów podziemnego gimnazjum jest agent UB. Trzeba go znaleźć i odseparować. Nic trudnego. Jednak ku zaskoczeniu Popielskiego każdy kolejny krok w śledztwie to niespodzianka, za którą kryją się mroczne tajemnice. Zło i sprawiedliwość przestają być tylko tematem debaty filozoficznej – zaczynają decydować o życiu i śmierci.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Investigator sagacissimus powraca*
Literatura Marka Krajewskiego jest jak sprawdzony i skuteczny algorytm. Od lat te same postaci (najpierw Eberhard Mock, teraz Edward Popielski), te same miejsca (Wrocławia i Lwów), podobny czas historyczny (pierwsza połowa XX wieku), podobna konstrukcja fabularna (jak to zwykle z tego typu literaturą zresztą bywa), czasowe skoki akcji i zaskakujący, aczkolwiek pozornie szczęśliwy finał. A jednak czytelnik kierowany podobnym schematem powieściowym odnajduje wiele przyjemności i satysfakcji z lektury „W otchłani mroku”. Literacki czar kryminałów retro Krajewskiego jest jak narkotyk. Z każdym tomem pragnie się więcej i więcej. I z niecierpliwością dziecka czeka się na nową książkę dotyczącą „przygód” najpierw Mocka, teraz Popielskiego. Bo książki wrocławskiego pisarza to wielka czytelnicza uczta i frajda, tak samo jak frajdą jest dobry algorytm, który przynosi oczekiwane rezultaty.
Był wiek, kiedy nic nie dziwi. I nic nie cieszy. Wrocław 1946. Czas wielkiej, powojennej trwogi. Czas mroku. Niezmordowany, ale też psychicznie pokaleczony sześćdziesięcioletni Edward Popielski próbuje znaleźć sobie miejsce w nowej, rodzącej sie komunistycznej rzeczywistości. Tęskni za Lwowem, dawnym ustabilizowanym życiem, za szacunkiem współpracowników i przełożonych, córką Ritą i wnuczkiem Jerzykiem. Zajmując przyciasne, poniemieckie lokum dogląda schorowanej kuzynki Leokadii. Pewnego dnia niespodziewanie odwiedza go profesor filozofii Stefanus, który przeżywszy piekło obozu koncentracyjnego postanowił założyć podziemne gimnazjum hołdujące zasadą przedwojennej edukacji i dobru w najczystszej postaci. Jednak w szeregach jego uczniów znajduje się szpicel UB. Zadaniem byłego komisarza lwowskiej policji jest odkrycie osoby, kto współpracuje z nową władzą. Zlecenie nie trudne, za to dobrze płatne. Jednak to, co z pozoru wydawało się błahostką i sposobem na szybki zarobek, okaże się tylko preludium do prawdziwej, przerażającej zbrodni. Brutalne gwałty na młodych dziewczętach, za którymi stoi trójka radzieckich żołnierzy. Zło w czystej postaci, które nie mieści się w ramach żadnej z doktryn filozoficznych tak chętne omawianych przez profesorów i uczniów gimnazjum. Zło, które zatacza coraz większe kręgi i które powstrzymać pragnie nie tylko bystry i bezkompromisowy Edward Popielski, ale także NKWD i polscy komuniści. Zaczyna się więc walka z czasem i demonami, które w powojennej wrocławskiej rzeczywistości znalazły, wdawać by się mogło, dobre miejsce do egzystencji.
„W otchłani mroku” to kolejna książka Krajewskiego, która stanowi idealny mariaż precyzji słowa, wysokiego poziomu merytorycznego i porywającej fabuły. Plus wielobarwni bohaterowie. Wrocławski autor, podobnie jak jego wielki poprzednik Raymond Chandler, nie boi się pokazywać wad i ułomności głównego bohatera. Popielskiemu daleko, zatem do ideału. I właśnie za to, my czytelnicy, kochamy Popielskiego. Za wódkę, kobiety, brutalność i bezkompromisowość, ale przede wszystkim za skuteczność działania.
Krajewskiemu udało stworzyć się kolejny porywający kryminał (z niezwykłą i fascynującą okładką zresztą). Gdzie przeszłość przenika się z teraźniejszością, gdzie nie ma jasnego podziału na dobro i zło (chodźmy przywołać postać kapitana Czernikowa, który ze strony radzieckiej władzy próbuje odnaleźć trójkę zbrodniarzy), gdzie precyzyjnie odmalowane historyczne tło pozwala przenieść się w realia powojennego Wrocławia. I nie zgodzę się z Jackiem Szczerbą („Gazeta Wyborcza”, 3.09.2013 r.), który recenzując najnowszy tom autora „Rzek Hadesu” mówi o niewykorzystanych możliwościach pisarskich Krajewskiego, powołując się na przykład Arthura Conan Doyla, który oprócz książek o przygodach legendarnego Sherlocka Holmesa napisał także m.in. dzieło „Przygody brygadiera Gerarda”. Ale na boga! Któż pamięta o tym fakcie. Liczy się tylko detektyw morfinista. Myślimy Doyle – mówimy Holmes. Myślimy Krajewski – mówimy Mock/Popielski.
Monika Długa
* Tłum: (łac.) investigator sagacissimus – nadzwyczaj bystry śledczy.
35 Popieram
Link do recenzji
1413
108
128
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 920
- 1 249
- 639
- 47
- 42
- 40
- 38
- 33
- 31
- 25
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
humanista” w dzisiejszych czasach oznacza tylko „ten, który nie lubi matematyki
Zobacz więcejKiedy wpatrujesz się w piekło, ono swe przekrwione ślepia wbija w ciebie.
Zobacz więcej
Liczby i szczegóły tworzą świat.
Młodość i uroda nigdy nie były gwarancją moralnej czystości.
Człowiek tyle razy jest człowiekiem, ile zna języków.
His...
Zobacz więcej
51 
Opinie [180]
W otchłani mroku Marka Krajewskiego jest moim skromnym zdaniem jedną z najlepszych i jednocześnie najbardziej brutalnych i przejmujących opowieści z cyklu o komisarzu Popielskim. Mało tego, twierdzę nawet, że jest to najbardziej mroczna historia jaką kiedykolwiek napisał Krajewski.
więcejIntrygująca, powodująca miejscami uczucie złości, nawet nienawiści, ale też i bezsilności i...
Lektura „W otchłani mroku” jest jak zwiedzanie powojennego Wrocławia. Wielkim plusem powieści jest plastycznie oddany klimat tamtych czasów oraz ulice, które możemy odwiedzić i dziś poszukując znaków historii.
więcejW 1946 roku część mieszkańców stanowią pozostali tam Niemcy, którzy nie opuścili miasta po przesunięciu granic, a także Polacy napływający z Ziem Utraconych....
Co wspólnego ma spór współczesnych naukowców z wydarzeniami sprzed niemal półwiecza? Jak świeżo po wojnie odnajduje się Edward Popielski, niegdyś lwowski policjant a obecnie wrocławski detektyw? Tego wszystkiego czytelnik dowiedzieć się może z lektury "W otchłani mroku".
więcejKsiążka ta napisana jest w charakterystycznym dla tego autora stylu - pod względem stylistyki, budowy...
Ciężkie, mroczne, brutalne, ale dobre. Wciągające maksymalnie od pierwszej do ostatniej strony.
Pokaż mimo toFabularnie może nic specjalnego, chociaż dość mocno klimatyczne. Trochę zbyt zagmatwane i przez to miejscami chaotyczne. Za to jak zwykle bardzo duży plus za stylizowany język, opisy realiów i naukowe wstawki z różnych dziedzin.
Pokaż mimo to117/2019
Pokaż mimo toByło to dopiero moje drugie spotkanie z twórczością Pana Marka Krajewskiego i pierwsze w tym cyklu, stwierdzam jednak, że zapewne nie będzie ono ostatnie. Książkę czyta się dobrze i szybko. Historia jest bardzo wciągająca i spójna mimo, że dzieje się w kilku płaszczyznach czasowych. Co prawda opisy są momentami brutalne (a może to po prostu moje odczucie związane z...
więcejJeśli dla kogoś będzie to pierwsza książka Marka Krajewskiego po którą sięgnie to będzie bardzo zadowolony, a Ci którzy już ją czytali będą podążali dobrze znanym schematem, który jest bardzo dobrze i ciekawie opisany. Czytając książki o Mocku i Popielskim zauważyłem, że nie interesuje już mnie sama fabuła, ale skupiam się na tych smaczkach jak dawna elegancja, maniery,...
więcejPopielski w podwójnej roli;detektywa,który rozwiązuje sprawę agenta kolaborującego z UB oraz mściciela,który ściga radzieckich gwałcicieli.
Pokaż mimo toTym razem Krajewski zadbał o szczegóły.Intryga rozwija się od samego początku do końca.Tragiczne w skutkach zwroty akcji,zaskakujące zakończenie - znaki firmowe tego autora.
Nie lubię wystawiać takich opinii ale tutaj muszę. Nie przeczytałam jej do końca... Nie porwała mnie ta książka i była nudna. Czytanie jej nie było przyjemnością - zmuszałam się. Może kiedyś znów dam jej szanse. Na ten moment ją oddałam na cele charytatywne.
Pokaż mimo to