Dragon Champion

Świetna książka z pewnymi mniejszymi bądź większymi wadami.

Fabuła wydaje się bardziej zbiorem różnych historii dziejących się po sobie które przydarzyły się naszemu bohaterowi - Auronowi, niż ciągłą fabułą od A do Z. Każde z wydarzeń przez które przechodzi nasz smok uczy go czegoś nowego w życiu. Ale nie mają te wydarzenia aż tak dużego wpływu na siebie i dopiero pod koniec bardziej się ze sobą łączą.

Wiele ważnych postaci ginie. Przez co po części nie wydają się tak mocni na jakich zostali przedstawieni przez autora. Część z nich wydaje się też niepotrzebnie wprowadzona skoro jedynym ich celem była śmierć i niewpłynięcie na fabułę w jakiś sposób.

Sądzę, że Auron zbyt łatwo zaprzyjaźnia się z napotkanymi istotami. Oczywiście nie z każdym, ale w przypadku niektórych ta nić porozumienia wydaje się za szybka. Niektóre relacje zostały za rozbudowane na kartkach książki.

Co prowadzi mnie do tego co bardzo rzadko mówię, (chociaż ostatnio częściej),ale książka była za krótka. Jako że drugi tom opowiada o siostrze Aurona to nie będzie już czasu na rozbudowanie jego wątków. A to znaczy, że autor chciał za dużo wcisnąć do jednego tomu nie mając wystarczająco dużo miejsca. Część rzeczy dzieje się za szybko, mogłyby być bardziej rozbudowane.

Nie widzę większego powodu czemu na przykład Natasatch miałaby go wybrać na swojego partnera. Widzą się przez chwilę na samym początku, potem na sam koniec i zostają razem. Brakuje mi rozbudowy tego. Czy to dlatego, że jako jedyny jej nie wykorzystał kiedy była więziona?

Auronowi udaje się za dużo rzeczy. I to przy pierwszej próbie. Wygrywa bitwy z doświadczonymi wojakami, kiedy sam ma małe doświadczenie. Przeżywa i ucieka przed łowcami smoków, którzy ścigali i zabijali dorosłe smoki, a Auron nie ma nawet skrzydeł. Zauważa, jak krasnoludów zaatakują najeźdźcy, ustala, co robić i doradza, jak ich odeprzeć. W tekście było powiedziane, że są handlarzami, a nie wojskowymi, ale bez przesady. To nie pierwszy raz kiedy ktoś atakuje karawanę nawet jeśli od ostatniego czasu minęło wiele lat. A wygląda na to, że on wie najlepiej co robić.

Przeszkadza mi przeskok czasowy, nie tylko ten jeden z resztą, w momencie kiedy Auron obejmuje panowanie nad ziemiami Blighters.

Auron chyba zawsze podejmuje właściwą decyzję i wykonuje właściwe działanie, niezależnie od tego, czy ma doświadczenie lub wiedzę, aby to zrobić. Rzadko kiedy jest w konflikcie w swoich własnych myślach.

Bez problemu udaje mu się też pokonać "głównego" złego który latami wszystko planował. Miał armię i smoki i nagle jeden samotny smok wszystko niszczy. Za szybko.

Książka jest trochę nierówna jeśli chodzi o jedną rzecz. Auron wydaje się bardziej niebezpiecznym smokiem kiedy jest pisklakiem niż później kiedy dorósł. Zabija dzieci i je zjada, bo jest głodny. Dorosłych ludzi którzy go ścigają i chcą zabić też, bądź też dlatego, że jest głodny. Potem wydaje mi się, że to wszystko gdzieś znika. Wciąż jest groźny, jako że jest smokiem, ale nie ma już tego w ten sposób pokazanego jak na początku. Trochę szkoda. Przydałyby się jakieś rozważania na ten temat w późniejszej części książki.

Cała część historii gdzie jest pisklakiem, jest najlepszą częścią książki. Czyta to się bardzo fajne. Jest to powiew świeżości w książkach. Zostało to też fajnie wykonane.

Mimo tego, iż w zasadzie w swoim tekście zawarłem same negatywne rzeczy, to ocena mówi sama za siebie. Nie jest to idealna książka i brakuje jej do tego i chciałbym, aby była lepiej napisana, ale wciąż naprawdę podobała mi się. Z chęcią przeczytam ją jeszcze raz.

Świetna książka z pewnymi mniejszymi bądź większymi wadami.

Fabuła wydaje się bardziej zbiorem różnych historii dziejących się po sobie które przydarzyły się naszemu bohaterowi - Auronowi, niż ciągłą fabułą od A do Z. Każde z wydarzeń przez które przechodzi nasz smok uczy go czegoś nowego w życiu. Ale nie mają te wydarzenia aż tak dużego wpływu na siebie i dopiero pod...

Ciekawa opowieść pisana z perspektywy młodego smoka. Na razie przeczytałam jakieś 10%, zapowiada się bardzo obiecująco.
Napiszę coś porządnego gdy skończę lekturę.

Ciekawa opowieść pisana z perspektywy młodego smoka. Na razie przeczytałam jakieś 10%, zapowiada się bardzo obiecująco.
Napiszę coś porządnego gdy skończę lekturę.