Szklane gejsze

Książka o hostessach.
Dziewczynach, które przybyły do Japonii by zarobić na swoje marzenia. Na początku są ambitne i zdeterminowane, ale w życiu nic nie przychodzi łatwo.

I tak oto mamy młodą Stephanie. Początkującą aktorkę, której kariera wisi na włosku. Przybywa do Tokyo by zarobić pieniądze.
To tak w skrócie.

Książka jest podzielona na kilka historii, każdą opowiada inna osoba.
Jest Mama-san (opowiada o hostessowym biznesie, dzięki niej dowiadujemy się naprawdę sporo ciekawych rzeczy).
Są e-maile od Chastity (doświadczonej hostessy pracującej u Mamy-san, jej część nic nie wnosi do całej historii, nie wiem po co ona jest).
Oraz główna historia Stephanie.

I właśnie ta ostatnia była częścią, którą czytało mi się najgorzej. A to wszystko przez główną bohaterkę, która jest po prostu... no tępa jak but...

Ja rozumiem stres, rozumiem zagubienie bohaterki w nowym mieście, w którym dodatkowo nie ma żadnych pieniędzy.
No, ale pewnych rzeczy naprawdę nie mogłam jej wybaczyć.

Jest nalot policji, wszystkie hostessy uciekają w panice. Wszyscy dookoła mówią jej, że kurde policja wpadła, że deportują ją wraz z innymi dziewczynami. Trzeba się skryć i siedzieć cicho. A ta jak gdyby nigdy nic:
"Ej, jest tu Annabel?", "Ale na pewno nie znacie Annabel?"

Wszystkie hostessy ukrywają się w tajemnym przejściu.
"Ej, ale na pewno mam tam wejść? chciałam jeszcze popytać o Annabel".

Nosz....

Ogólnie książkę czytało się dość przyjemnie. Można dużo się dowiedzieć o japońskich klubach uciech. Dodatkowo pod koniec akcja fajnie sie rozwija. Dowiadujemy się także paru szokujących rzeczy co mnie mocno zaskoczyło. A to w książkach lubię.
Ogółem nic nadzwyczajnego, ale na jesienne wieczory w sam raz.

Książka o hostessach.
Dziewczynach, które przybyły do Japonii by zarobić na swoje marzenia. Na początku są ambitne i zdeterminowane, ale w życiu nic nie przychodzi łatwo.

I tak oto mamy młodą Stephanie. Początkującą aktorkę, której kariera wisi na włosku. Przybywa do Tokyo by zarobić pieniądze.
To tak w skrócie.

Książka jest podzielona na kilka historii, każdą opowiada...

Bohaterką powieści Quinn jest dwudziestoparoletnia Angielka, która zwabiona łatwością zarobienia większej gotówki pojawia się w Tokio. Przyjeżdża by pracować, ma zamieszkać wspólnie z koleżanką z lat szkolnych, ale tak naprawdę podejmuje decyzję w ciemno, gdyż na długo przed przyjazdem traci z tamtą kontakt mailowy. Tym bardziej jest zagubiona, że nigdzie nie znajduje Annabel.
Zaczyna się z lekka sensacyjnie i wyobraźnia zaczyna podsuwać różne drastyczne obrazy. Młoda kobieta, praca w usługach towarzyskich, do tego wspomina się o związkach z jakuzą, więc mamy prawo z niecierpliwością czekać na dalszy, barwny rozwój sytuacji. Natomiast rozczarowanie przychodzi szybciej niż moglibyśmy się spodziewać. Za sprawą Stephanie, jej ciągłego, dręczącego wszystkich dokoła wypytywania o jedno i to samo, czułam się jak osaczona.

(..)
Książka byłaby o połowę krótsza, gdyby na niemal każdej stronie Steph nie wspominała o swoich poszukiwaniach. Do tego dochodzi drugi ciekawy temat, w którym powiela swoje pytania, a mianowicie: czego chcą japońscy mężczyźni i dlaczego jej się nie udaje tak jak innym dziewczętom w klubach, przyciągnąć ich uwagi. Mimo iż ma zasłużoną w tym względzie nauczycielkę, panią Sato, to nadal czytamy ponawiane pytania: dlaczego?dlaczego? Naprawdę, po około dwustu stronach ma się dość wałkowania w kółko dwóch tematów głównie w formie pytań. Bohaterka zupełnie niczego się nie uczy, za to ma żal do hostess z klubu, nie odpowiada jej obleśne towarzystwo mężczyzn, ale widzi w tym zarobek, nie zwracając zupełnie uwagi na zagrożenia, mimo że jest ostrzegana. Susannie Quinn udało się stworzyć wzorzec kompletnej idiotki. I gdyby nie postać Mamy-san oraz panią Kimono ta książka nie miałaby dla mnie sensu. Również dziewczyny z branży, pracujące w Roppongi, są dla mnie bardziej rzeczywiste, bo przeważnie realnie podchodzące do swojego życia i obecnego zajęcia, niż główna bohaterka, która nie widzi tego, co ma przed oczami.

(...)

Całość: https://nakanapie.pl/recenzje/angielka-w-dzielnicy-uciech-szklane-gejsze

Bohaterką powieści Quinn jest dwudziestoparoletnia Angielka, która zwabiona łatwością zarobienia większej gotówki pojawia się w Tokio. Przyjeżdża by pracować, ma zamieszkać wspólnie z koleżanką z lat szkolnych, ale tak naprawdę podejmuje decyzję w ciemno, gdyż na długo przed przyjazdem traci z tamtą kontakt mailowy. Tym bardziej jest zagubiona, że nigdzie nie znajduje...

Sama nie wiem czemu trochę trudno ocenić mi tą książkę. W każdym razie, nie polubiłam głównej bohaterki. Wciąż myślałam "jaka ona głupia" i w sumie to się nie zmieniło aż do końca. W pewnym sensie dojrzała, ale nie powiedziałabym, że zmądrzała, więc...
Spodobał mi się zabieg zastosowany w tej książce (głównie dlatego, że był zaskakujący) oraz podziwiałam postawę Mamy-san (silna kobieta z charakterkiem raczej nie codziennym, a mimo to powszechnie znanym). Annabel odgrywa dużą rolę, chociaż właściwie wszystko co się jej tyczy można podsumować w jednym zdaniu. Wydaje się, że będzie miała ogromne znaczenie, jedna to złudzenie, które właściwie możnabyło przewidzieć przez postawę Steph.
Kobiece osobowości w tej lekturze... zdecydowanie nie są przykładami do naśladowania i ukazują jak rzeczywistość potrafi brutalnie wprowadzać w świat dorosłości. Trochę brakowało mi tu ambicji (niemal u każdej z postaci),jednak rozumiem dlaczego tak było i powinno tak być. Ten zabieg ma głębszy sens. Książka zamyka czytelnika w labiryncie ze ścianami z moralności i próżności, a to potrafi dać do myślenia. Nie jest bezbłędna, a czytanie bywa niezbyt przyjemnie (z uwagi na konkretne tematy, które nie każdy chce poruszać),jednak ostatecznie warto sięgnąć po tę pozycję, chociażby po to by spojrzeć na świat z innego punktu widzenia.

Sama nie wiem czemu trochę trudno ocenić mi tą książkę. W każdym razie, nie polubiłam głównej bohaterki. Wciąż myślałam "jaka ona głupia" i w sumie to się nie zmieniło aż do końca. W pewnym sensie dojrzała, ale nie powiedziałabym, że zmądrzała, więc...
Spodobał mi się zabieg zastosowany w tej książce (głównie dlatego, że był zaskakujący) oraz podziwiałam postawę Mamy-san...

Książka wywołuje u mnie sama w sobie miłe odczucia, ze względu na to, że dostałam ją od bardzo bliskiej mi osoby. Fabuła jak najbardziej przypadła mi do gustu. Mocna, na temat. Nie zostanie jedną z moich ulubionych, ale polecam dla fanów owych tematów.
Zastanawiałam się nad oceną, bo narazie jestem mocno zielona w tej skali, ale myślę, że siedem gwiazdek na dziesięć dobrze podsumuje "szklane gejsze".

Książka wywołuje u mnie sama w sobie miłe odczucia, ze względu na to, że dostałam ją od bardzo bliskiej mi osoby. Fabuła jak najbardziej przypadła mi do gustu. Mocna, na temat. Nie zostanie jedną z moich ulubionych, ale polecam dla fanów owych tematów.
Zastanawiałam się nad oceną, bo narazie jestem mocno zielona w tej skali, ale myślę, że siedem gwiazdek na dziesięć dobrze...

Do tej pory, przeczytałam tylko jedną książkę w tym klimacie, mianowicie klasyczne Wyznania gejszy. Spodobała mi się. Gdy trafiłam na Szklane gejsze, stwierdziłam, czemu nie. Jednak to nie mój klimat. Nużyły mnie nauki u Pani Sato. Myślałam "to już było". Dziwne jest to, że takich myśli nie mam przy książkach, gdzie akcja dzieje się w krajach muzułmańskich. Ogólnie cieszę się z tego, że koniec był nie przewidywalny jak dla mnie ;-) W sumie.można przeczytać, ale lektura obowiązkowa to nie jest ;-)

Do tej pory, przeczytałam tylko jedną książkę w tym klimacie, mianowicie klasyczne Wyznania gejszy. Spodobała mi się. Gdy trafiłam na Szklane gejsze, stwierdziłam, czemu nie. Jednak to nie mój klimat. Nużyły mnie nauki u Pani Sato. Myślałam "to już było". Dziwne jest to, że takich myśli nie mam przy książkach, gdzie akcja dzieje się w krajach muzułmańskich. Ogólnie cieszę...

Masa niespójności, infantylna główna bohaterka, dziwaczne dialogi i sztuczne przemyślenia. Przebrnęłam przez książkę szybko, ale podczas czytania często miałam załamkę xd. Dla mnie - słaba lektura.

Masa niespójności, infantylna główna bohaterka, dziwaczne dialogi i sztuczne przemyślenia. Przebrnęłam przez książkę szybko, ale podczas czytania często miałam załamkę xd. Dla mnie - słaba lektura.

Nawet jeśli momentami bardzo denerwuje mnie główna bohaterka to nie znaczy to, że książka jest kiepska :-) Wręcz przeciwnie - bardzo mnie wciągnęła, ma w sobie coś. Autorka bardzo dobrze oddaje klimat Japonii, opisuje tamtejsze zwyczaje, również te niegrzeczne (cała książka jest dość niegrzeczna).
Czyta się szybko, opisy równoważą się z dialogami, rozdziały są niedługie.

Nawet jeśli momentami bardzo denerwuje mnie główna bohaterka to nie znaczy to, że książka jest kiepska :-) Wręcz przeciwnie - bardzo mnie wciągnęła, ma w sobie coś. Autorka bardzo dobrze oddaje klimat Japonii, opisuje tamtejsze zwyczaje, również te niegrzeczne (cała książka jest dość niegrzeczna).
Czyta się szybko, opisy równoważą się z dialogami, rozdziały są niedługie.

Typowe czytadło do pociągu. Bez rewelacji. Moi zdaniem, autorka nie postarała się wystarczająco, aby oddać klimat i specyfikę Japonii. Książka dla mało wymagającego odbiorcy.

Typowe czytadło do pociągu. Bez rewelacji. Moi zdaniem, autorka nie postarała się wystarczająco, aby oddać klimat i specyfikę Japonii. Książka dla mało wymagającego odbiorcy.

Steph jest postacią tak naiwną, że aż nierzeczywistą. W książce jest dużo niespójności, ale czytało się ją lekko. Taka typowa lektura na tzw. odmóżdżenie.

Steph jest postacią tak naiwną, że aż nierzeczywistą. W książce jest dużo niespójności, ale czytało się ją lekko. Taka typowa lektura na tzw. odmóżdżenie.

Czy ktoś pamięta tytuł filmu, który powstał na bazie tej książki?

Czy ktoś pamięta tytuł filmu, który powstał na bazie tej książki?