Trudna książka, podobnie jak inne z serii W.A.B. Don Kichot i Sancho Pansa, można powiedzieć. Jednak od części białoruskiej trzymała mnie mocno i nie puściła do samego końca.

Zestawia kilka punktów widzenia na temat wielkiej i trudnej do oszacowania historii XX wieku: obozów i pogromów. Inna jest więc zachodnioeuropejska ocena, inna środkowo- i wschodnioeuropejska.

Terezin, Chatyń, a gdzieś pomiędzy Katyń i choćby Lidice. Jak żywo stają zatem przed oczami filmy: Transport z raju czy Idź i patrz. Przypomniały się...

Trudna książka, podobnie jak inne z serii W.A.B. Don Kichot i Sancho Pansa, można powiedzieć. Jednak od części białoruskiej trzymała mnie mocno i nie puściła do samego końca.

Zestawia kilka punktów widzenia na temat wielkiej i trudnej do oszacowania historii XX wieku: obozów i pogromów. Inna jest więc zachodnioeuropejska ocena, inna środkowo- i wschodnioeuropejska....

Moją słabością jest niska odporność na pasję innych. Bywa, że później wyrobię sobie inną opinię, bywa, że porzucę temat, ale opowiadanie z entuzjazmem sprzeda mi wszystko. Niestety ten medal ma też drugą stronę. Topol postarał się, aby jego towar nie rzucał się w oczy, ba, on go przede mną ukrył pod plandeką stylu. Na jednym oddechu, bez emfazy, rzeczy istotne i bez znaczenia, jednym tempem, płasko, sucho. Ktoś popychany przez okoliczności, ani nie próbuje wpłynąć na wydarzenia, ani nie rozumnie co się dzieje. Wszystko jakieś odległe, bez wyrazu. Wyczerpało mnie to i kiedy w końcu nadszedł Grand Finale już tylko odliczałam strony do końca.
Nie mówię, że to źle napisana książka, rozumiem, że może się podobać. Dla mnie jednak na wykresie fascynacji to była płaska linia w zakresie ujemnym.

Moją słabością jest niska odporność na pasję innych. Bywa, że później wyrobię sobie inną opinię, bywa, że porzucę temat, ale opowiadanie z entuzjazmem sprzeda mi wszystko. Niestety ten medal ma też drugą stronę. Topol postarał się, aby jego towar nie rzucał się w oczy, ba, on go przede mną ukrył pod plandeką stylu. Na jednym oddechu, bez emfazy, rzeczy istotne i bez...

Bardzo ciekawa książka, poruszająca trudny temat z niespotykanej, zaskakującej momentami perspektywy pewnego specyficznego Czecha. Moim zdaniem książka nierówna, bo świetnie buduje klimat, ale druga jej część wydaje się przesadzona i trochę zawodzi. Całość jednak warta przeczytania, dobrze się ją czyta, akcja toczy się szybko.

Bardzo ciekawa książka, poruszająca trudny temat z niespotykanej, zaskakującej momentami perspektywy pewnego specyficznego Czecha. Moim zdaniem książka nierówna, bo świetnie buduje klimat, ale druga jej część wydaje się przesadzona i trochę zawodzi. Całość jednak warta przeczytania, dobrze się ją czyta, akcja toczy się szybko.

Pierwszoosobowa narracja trochę kłuje, ale tu się nawet sprawdza.

Pierwszoosobowa narracja trochę kłuje, ale tu się nawet sprawdza.

Zasadniczym minusem tej książki zdecydowanie jest sposób, w jaki została napisana - tłumacze zostawili bez zmian dziwaczny zapis dialogów i dość osobliwą składnię zdań. Kiedy już jednak przyzwyczai się do takiego stanu rzeczy i skupi na fabule, to ogólna ocena szybko się podnosi. Powieść, choć chaotyczna, jest naprawdę ciekawa, zwłaszcza pod koniec. Trudno jest się domyślić, dokąd właściwie zmierza.

W międzyczasie czytania można się też dowiedzieć co-nieco o historii miejsc, o których nie wspomina się na szkolnych lekcjach, a większość osób niewiele o nich wie. Dla mnie osobiście była to pewna gratka, choć domyślam się, iż nie wszystkich to interesuje.

Zasadniczym minusem tej książki zdecydowanie jest sposób, w jaki została napisana - tłumacze zostawili bez zmian dziwaczny zapis dialogów i dość osobliwą składnię zdań. Kiedy już jednak przyzwyczai się do takiego stanu rzeczy i skupi na fabule, to ogólna ocena szybko się podnosi. Powieść, choć chaotyczna, jest naprawdę ciekawa, zwłaszcza pod koniec. Trudno jest się...

"Kiedy się dowiesz, jakie okropieństwa są możliwe, i ta wiedza ulokuje ci się w mózgu, to stajesz się innym człowiekiem niż pozostali. Zostaje to w tobie. Jak rana nie do zagojenia."

Może to satyra i może to groteska, ale przede wszystkim to krzyk...

"Musimy przecież krzyczeć, musimy zatrzymać to zło."
"Zapomnieć o okropieństwach przeszłości znaczy przyjąć także nowe zło."

Bo ZŁO ciągle ma miejsce!

Ta książka to nowy sposób mówienia o ludobójstwie i Zagładzie. To niespodziewanie wymierzony czytelnikowi policzek, który może wywołać poważny wstrząs.
I nie zgadzam się z okładkowym blurbem, ponieważ zamieszczony tam tekst ogromnie spłyca przekaz tej książki, który jest wciąż aktualny:
"Dlaczego ludzie się nie bronili? ...
Nie, oni w to po prostu nie mogli uwierzyć. Do ostatniej chwili. ...
Zanim się to zaczęło, nikomu nie przyszło do głowy, że coś takiego się stanie. To mordercy dobrze sobie wymyślili."

"Kiedy się dowiesz, jakie okropieństwa są możliwe, i ta wiedza ulokuje ci się w mózgu, to stajesz się innym człowiekiem niż pozostali. Zostaje to w tobie. Jak rana nie do zagojenia."

Może to satyra i może to groteska, ale przede wszystkim to krzyk...

"Musimy przecież krzyczeć, musimy zatrzymać to zło."
"Zapomnieć o okropieństwach przeszłości znaczy przyjąć także nowe...

Chyba najoryginalniejsza i jednocześnie poruszająca do granic psychicznej wytrzymałości pozycja w tematyce zagłady podczas II Wojny Światowej. Do połowy sprawia wrażenie nieco kontrowersyjnej czarnej satyry. A potem ledwo da się wytrzymać z bólu. Dwoistość sytuacji i bezsilność tych którzy zostali. Z jednej strony "rozsławienie" miejsc kaźni to szansa na odbicie się od dna dla resztek mieszkańców zniszczonych miast, na wygrzebanie się z biedy i marazmu i oczywiście swoisty pomnik ofiar. Z drugiej - są pewne granice nie tyle dobrego smaku, co po prostu moralności, szacunku i przyzwoitości. Muzeum cierpienia, połączenie plastinarium i gabinetu strachów. A w tle to co dziś rządzi światem: przepychanka o fundusze z unii, podrzucanie dowodów winy, szukanie fundatorów i donatorów z musu. Tragizm potomków ofiar, które musza poradzić sobie ze świadomością makabrycznych cierpień najbliższych kontra koszmar psychiczny kolejnych pokoleń dawnych dręczycieli, świadomych potworności czynów przodków.

Chyba najoryginalniejsza i jednocześnie poruszająca do granic psychicznej wytrzymałości pozycja w tematyce zagłady podczas II Wojny Światowej. Do połowy sprawia wrażenie nieco kontrowersyjnej czarnej satyry. A potem ledwo da się wytrzymać z bólu. Dwoistość sytuacji i bezsilność tych którzy zostali. Z jednej strony "rozsławienie" miejsc kaźni to szansa na odbicie się od dna...

Mała książka o okropnosciach z którymi, i których nie da się oswoić. Dla mnie to był wstrząs czytelniczy.

Mała książka o okropnosciach z którymi, i których nie da się oswoić. Dla mnie to był wstrząs czytelniczy.

Autor prowokuje książka nie dla każdego. Jest to przerysowana i bardzo smutna, dająca do myślenia opowieść.

Autor prowokuje książka nie dla każdego. Jest to przerysowana i bardzo smutna, dająca do myślenia opowieść.

Bardzo specyficzna książka, zarówno pod kątem treści, jak i stylu pisania. Z pozoru groteskowa, jednak mocno daje do myślenia. Nie można przejść obok niej obojętnie. Czy naprawdę wszystko jest na sprzedaż?

Bardzo specyficzna książka, zarówno pod kątem treści, jak i stylu pisania. Z pozoru groteskowa, jednak mocno daje do myślenia. Nie można przejść obok niej obojętnie. Czy naprawdę wszystko jest na sprzedaż?