Jerzy Urban

Niebanalna postać, niebanalny życiorys - ciekawa pozycja, warta uwagi.

Niebanalna postać, niebanalny życiorys - ciekawa pozycja, warta uwagi.

Pokaż mimo to

Super wywiad.
Bardzo ciekawe opinie.

Wyzwanie na luty

Super wywiad.
Bardzo ciekawe opinie.

Wyzwanie na luty

Pokaż mimo to

Jerzy Urban. Bez cenzury, ale i bez prowokacji, za to z dużą ilością wiedzy.

Jerzy Urban. Bez cenzury, ale i bez prowokacji, za to z dużą ilością wiedzy.

Pokaż mimo to

Jerzy Urban - osoba, która zawsze budziła i nadal budzi kontrowersje.Człowiek, który żyje i mówi jak chce, ma za nic opinie innych i uwielbia szokować.Książka pozwala zrozumieć wybory Jerzego Urbana i pokazuje jaką drogę przeszedł zanim został rzecznikiem rządu czy twórcą ''Nie"- od idealisty można by rzec do komunisty.Bardzo ciekawa lektura, przypomina i przybliża fakty z czasów PRL o których się głośno nie mówi.Niezwykle szczery Urban pozwala nam poznać różne anegdoty i kulisy politycznych wydarzeń znanych z historii jak i osobistego życia.książka która zmusza do myślenia, o historii , Jerzym Urbanie,, polityce a nawet może o sobie samym.

Jerzy Urban - osoba, która zawsze budziła i nadal budzi kontrowersje.Człowiek, który żyje i mówi jak chce, ma za nic opinie innych i uwielbia szokować.Książka pozwala zrozumieć wybory Jerzego Urbana i pokazuje jaką drogę przeszedł zanim został rzecznikiem rządu czy twórcą ''Nie"- od idealisty można by rzec do komunisty.Bardzo ciekawa lektura, przypomina i przybliża fakty z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wywiad-rzeka. W większości takich książek to od razu dostajemy przemyślenia/rady/złote cytaty/peany osoby odpowiadającej na pytania. A tu nie. Prywata jest tłem i jest przytaczana, kiedy wydarzenia tego wymagają, czyli dzieciństwo - okupacja. Urban jest tak jakby narratorem. Dowiadujemy się, jak wyglądała praca z Gomułką, Rakowskim, Gierkiem, Jaruzelskim, Millerem, Kanią, Kwaśniewskim i innymi. Hłasko lubił wypić i robić show, na które wszyscy czekali na różnych popijawach. Osiecka też miała sporo za uszami. Poznajemy drugą stronę (ciekawszą) prawie najważniejszych wydarzeń i osób w okresie PRL, wyborów z 1989 i prezydentury Kwaśniewskiego.

Wywiad-rzeka. W większości takich książek to od razu dostajemy przemyślenia/rady/złote cytaty/peany osoby odpowiadającej na pytania. A tu nie. Prywata jest tłem i jest przytaczana, kiedy wydarzenia tego wymagają, czyli dzieciństwo - okupacja. Urban jest tak jakby narratorem. Dowiadujemy się, jak wyglądała praca z Gomułką, Rakowskim, Gierkiem, Jaruzelskim, Millerem, Kanią,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo cenne żródło historii najnowszej. Niezwykle ciekawy życiorys, ważny punkt widzenia. Urban to przede wszystkim, świetny i błyskotliwy dziennikarz. Bezpośredni uczestnik historii najnowszej od lat 80'.

Ciekawie przypomina, jak sam pisał teksty kabaretowi Pietrzaka, i jaka była intencja "Hymnu Solidarności":

"Niezbyt udane, tu znów Passent bił mnie talentem na głowę. Ale towarzysko związałem się z jego kabaretem, zresztą Pietrzak był wtedy uroczym, rozrywkowym i bystrym facetem. Tam pewnego wieczoru usłyszałem piosenkę „Żeby Polska była Polską”. Byłem zdumiony tak jawnym podlizywaniem się władzy, a Pietrzak mówi: „Wiesz, to dla cenzury, żeby był jakiś konstruktywny akcent na końcu programu”. Takie oto były okoliczności powstania późniejszego hymnu „Solidarności”.

Ocena Wałęsy, chyba do dnia dzisiejszego jest trafna:

"Toeplitz, Górnicki, profesor Wiatr. Jako taki nieformalny doradca uczestniczyłem w rozmowach z „Solidarnością” i Wałęsą i myślę, że ta rozmowa i otoczenie, w jakiej się odbywała, ostatecznie przesądziła o mojej trwałej niechęci do „Solidarności”. Zobaczyłem przed sobą nadętą marionetkę, zresztą do dziś Wałęsa ma ten sam rodzaj nadymania się."

Ciekawa wypowiedź Wałęsy o stanie wojennym, oddająca chyba ówczesny klimat:

"Sam Wałęsa też nie zapanował. Wie pani, co powiedział Cioskowi, który przyjechał do niego do Gdańska po wprowadzeniu stanu wojennego? „Jezus Maria, co by to było, gdybyście nie wprowadzili stanu wojennego, ja już nad niczym nie panuję, moi by mnie wyrzucili”.

Urban rozprawia się z legendą ministra Wilczka:

"Taki Wilczek na przykład. No, wydawał mi się wspaniały. Po pierwsze zachwycił mnie, kiedy powiedział, że żadne KC go nie interesuje, że partia w dupę może go pocałować, jak wyraził się dosłownie. Po drugie był za likwidacją wszelkich ograniczeń dla gospodarki prywatnej i za ustawą o przepływie kapitałów. To były jego dwa projekty, wprowadzone pod jego naciskiem, chociaż buntował się aparat partyjny. Byłem zachwycony. Tylko że potrafił tylko tyle. Okazało się, że ma wąskie horyzonty gospodarcze i nie wie, co z tym dalej zrobić. Nie był ekonomistą, tylko chemikiem, który dorobił się na jakichś proszkach, więc nie miał żadnej spójnej wizji gospodarki. Zresztą potem wyszło, że w ogóle nie nadawał się do robienia interesów. Został pełnomocnikiem PZPR do lokowania pieniędzy i wszystkie niemal pogubił. Sam niemal został w biedzie, nie umiał robić interesów w nowej rzeczywistości."

Urban o nacjonaliźmie:

"Potem tendencja nacjonalistyczna zaczęła być silna w życiu politycznym. Nacjonalizm stawał się siłą antydemokratyczną, antyeuropejską i zaczął nabierać form organizacyjnych, wchodzić do Sejmu. To był początek podziałów politycznych, które dziś mają kulminację. Wówczas zacząłem krzyczeć, że nacjonalizm jest główną groźbą dla państwa polskiego. Kiedy zaczęła się narodowa tromtadracja, uznałem, że projekt europejski to jest to, bo państwo narodowe było powodem wszystkich nieszczęść w historii, a polski nacjonalizm jest ohydny, jego objawy są śmieszące. Pisałem, że nie jestem entuzjastą Polski, tylko jej niewolnikiem, bo nie znam innych języków i pracuję w polszczyźnie, której jestem więźniem. Drażniłem, ale w istocie rzeczy nie jestem nihilistą narodowym. To uformowanie się polityczne w pewien skrajny kostium, przesadnie krzykliwy wobec tego, co naprawdę myślę, bo przecież nie potrafię mieszkać poza Polską dłużej niż dwa, trzy tygodnie. Czuję się całkowicie wyobcowany w jakimkolwiek innym kraju. Całe życie siedzę w Polsce i siedziałbym cicho, gdyby lud smoleński nie machał tymi biało-czerwonymi sztandarami."

Bardzo cenne żródło historii najnowszej. Niezwykle ciekawy życiorys, ważny punkt widzenia. Urban to przede wszystkim, świetny i błyskotliwy dziennikarz. Bezpośredni uczestnik historii najnowszej od lat 80'.

Ciekawie przypomina, jak sam pisał teksty kabaretowi Pietrzaka, i jaka była intencja "Hymnu Solidarności":

"Niezbyt udane, tu znów Passent bił mnie talentem na głowę....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczera? Opowieść Urbana o swoim życiu.
Oczywiście mówi nam tylko to co chce powiedzieć, ale czyta się to bardzo ciekawie.
Bądź co bądź ma ten człowiek barwne życie

Szczera? Opowieść Urbana o swoim życiu.
Oczywiście mówi nam tylko to co chce powiedzieć, ale czyta się to bardzo ciekawie.
Bądź co bądź ma ten człowiek barwne życie

Pokaż mimo to

smutny, szczery wywiad o nieszczerości i szczęściu

smutny, szczery wywiad o nieszczerości i szczęściu

Pokaż mimo to

O Jerzym Urbanie można by długo, źle i z goryczą. Można mu przypisać wszystkie wady i grzechy świata. Ale... facet jest piekielnie inteligentny, wnikliwy, szczery i przykuwający uwagę. Taka inteligencja plus cynizm w najczystszej postaci, w połączeniu z kunsztem dziennikarskim dały ciekawą książkę, która co drugim zdaniem prowokuje mnie do przekleństw, ale... wciąga, prowokuje do myślenia. Należy mieć inne poglądy i … książkę przeczytać.

O Jerzym Urbanie można by długo, źle i z goryczą. Można mu przypisać wszystkie wady i grzechy świata. Ale... facet jest piekielnie inteligentny, wnikliwy, szczery i przykuwający uwagę. Taka inteligencja plus cynizm w najczystszej postaci, w połączeniu z kunsztem dziennikarskim dały ciekawą książkę, która co drugim zdaniem prowokuje mnie do przekleństw, ale... wciąga,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Urbana można cenić lub nie, ale jest to bez wątpienia jeden z inteligentniejszych ludzi w tym kraju, a że żył w bardzo ciekawych czasach, jego historia jest po prostu interesująca. Urban jako rozmówca to samograj, jego język jest żywy i barwny, a czytelnik naprawdę może dowiedzieć się wiele nowego. Polecam, nawet jeśli nie przepadacie za samym bohaterem tego wywiadu.

Urbana można cenić lub nie, ale jest to bez wątpienia jeden z inteligentniejszych ludzi w tym kraju, a że żył w bardzo ciekawych czasach, jego historia jest po prostu interesująca. Urban jako rozmówca to samograj, jego język jest żywy i barwny, a czytelnik naprawdę może dowiedzieć się wiele nowego. Polecam, nawet jeśli nie przepadacie za samym bohaterem tego wywiadu.

Pokaż mimo to