Nie zachwyciła mnie ta książka Harlana Cobena. Myślałem, że jedna z najbardziej popularnych powieści tego amerykańskiego pisarza będzie czymś ciekawszym, a jest to tylko poprawny kryminał z przekombinowaną fabułą (w złym tego słowa sensie - chodzi o to, że tutaj rozwiązanie fabuły nie daje jakiejś satysfakcji).
Bohaterowie są sztampowi i przeciętni. Książkę czyta się szybko, ale mam wrażenie że nie zapadnie mi ona w pamięci.

Nie zachwyciła mnie ta książka Harlana Cobena. Myślałem, że jedna z najbardziej popularnych powieści tego amerykańskiego pisarza będzie czymś ciekawszym, a jest to tylko poprawny kryminał z przekombinowaną fabułą (w złym tego słowa sensie - chodzi o to, że tutaj rozwiązanie fabuły nie daje jakiejś satysfakcji).
Bohaterowie są sztampowi i przeciętni. Książkę czyta się...

Było to moje pierwsze spotkanie z Cobenem. Książkę dobrze się czytało, wciągająca aczkolwiek zabrakło mi jakiegoś niesamowitego efektu łał. Mimo wszystko polecam, ponieważ ma więcej zalet niż wad

Było to moje pierwsze spotkanie z Cobenem. Książkę dobrze się czytało, wciągająca aczkolwiek zabrakło mi jakiegoś niesamowitego efektu łał. Mimo wszystko polecam, ponieważ ma więcej zalet niż wad

Pierwsze spotkanie z Cobenem. Na początku miałam wrażenie, że nie moje klimaty jednak później książka bardzo mi się podobała.

Pierwsze spotkanie z Cobenem. Na początku miałam wrażenie, że nie moje klimaty jednak później książka bardzo mi się podobała.

Pierwsza książka po którą sięgnęłam po tak długiej przerwie od czytania. To był doskonaly wybór. Styl pisania i poprowadzona fabuła skutecznie wciągnęły mnie w ten świat głównego bohatera. Wszystko wyjaśnia się na koniec i układa się w wspólną całość. Zdecydowanie polecam! :)

Pierwsza książka po którą sięgnęłam po tak długiej przerwie od czytania. To był doskonaly wybór. Styl pisania i poprowadzona fabuła skutecznie wciągnęły mnie w ten świat głównego bohatera. Wszystko wyjaśnia się na koniec i układa się w wspólną całość. Zdecydowanie polecam! :)

Bawiłam się przaśnie.

Bawiłam się przaśnie.

Mnie książki Cobena nie przekonują, choć jest kilka tytułów tego autora które uważam za dobre. Jak zwykle jest trochę chaosu, ale przede wszystkim historia jest dla mnie nieciekawa. Jak w większości pozycji tego pisarza. 3/4 książki idzie bardziej wartko, robi się ciekawiej... ale epilog jest taki jakiś, hm... No nie leży mi do końca.

Mnie książki Cobena nie przekonują, choć jest kilka tytułów tego autora które uważam za dobre. Jak zwykle jest trochę chaosu, ale przede wszystkim historia jest dla mnie nieciekawa. Jak w większości pozycji tego pisarza. 3/4 książki idzie bardziej wartko, robi się ciekawiej... ale epilog jest taki jakiś, hm... No nie leży mi do końca.

Rzeczywiście bardzo dobra.

To będzie dlugi wstęp, ale chcę to zaznaczyć, wybaczcie.

"Ojca chrzestnego" przeczytałem dłuuugo po obejrzeniu filmu, no i sami wiecie - film to absolutna klasyka, ale...
No właśnie; wiecie, o co mi chodzi. Książka była, jakby to ująć, pełniejsza.
Takich przykładów, można by mnożyć, aczkolwiek celowo posłużyłem się tym, jakże znanym, by jak najtrafniej przekazać moją myśl przewodnią.

Otóż, po tamtym olśnieniu (byłem młody, więc poczułem się jak jakiś literacki Magellan),postanowiłem przyjąć zasadę
"najpierw książka, później film - nie na odwrót!".
Poza kilkoma znikomymi wyjątkami, udało mi się tej reguły przestrzegać. Rzecz jasna, jest wiele filmów, których pierwowzór chciałbym przeczytać, jak i książek, po których przeczytaniu, pojawiała się myśl, iż byłby z tego niezły film.

Z "W głębi lasu" sytuacja miała się zgoła inaczej, albowiem od razu słyszałem, że to świetny serial.
I właśnie wtedy, gdy na pilocie od TV miałem włączyć ową produkcję, moja dawna zasada dała o sobie znać.

Dobrze się stało, gdyż (ja tak przynajmniej mam) podczas czytania, wyobraźnia ma pełne pole do popisu, natomiast gdy sięgam po książkę, już po projekcji filmu, nie potrafię w stu procentach odciąć się od filmowej sugestii, tym bardziej, jeżeli aktorzy stworzyli kreację. Wiecie, Vito Corleone, zawsze w mojej głowie będzie wyglądał jak Brando. Koniec, kropka.

Tak więc, moje pierwsze, na szczęście literackie spotkanie z Cobenem, uznaję za bardzo udane.
"W głębi lasu" to rzeczywiście kawał ciekawej i sprawnie zakręconej historii. Czyta się świetnie, z tą charakterystyczną "marchewką", za której sprawczością, chcemy koniecznie przeczytać kolejną stronę.

Ma to coś, co upewnia mnie w przeświadczeniu, iż to nie jest moje ostatnie spotkanie z autorem.

Rzeczywiście bardzo dobra.

To będzie dlugi wstęp, ale chcę to zaznaczyć, wybaczcie.

"Ojca chrzestnego" przeczytałem dłuuugo po obejrzeniu filmu, no i sami wiecie - film to absolutna klasyka, ale...
No właśnie; wiecie, o co mi chodzi. Książka była, jakby to ująć, pełniejsza.
Takich przykładów, można by mnożyć, aczkolwiek celowo posłużyłem się tym, jakże znanym, by jak...

(Data przeczytania orientacyjna)
Dawno nie czytałam tak nijakiej książki. Ani na chwilę mnie nie wciągnęła, a rozwiązania które proponuje są rozczarowujące...

(Data przeczytania orientacyjna)
Dawno nie czytałam tak nijakiej książki. Ani na chwilę mnie nie wciągnęła, a rozwiązania które proponuje są rozczarowujące...

Paul Copeland jest samotnym ojcem, wdowcem i prokuratorem okręgowym, który prowadzi głośną sprawę o gwałt. Ma też przeszłość. Dwadzieścia lat wcześniej był opiekunem na obozie, podczas którego zamordowano cztery osoby, w tym jego siostrę. Niespodziewanie tamte wydarzenia wracają do Paula, uderzając w niego niczym grom, kiedy policja pokazuje mu zwłoki mężczyzny, o którym Paul sądził, że nigdy nie opuścił tamtych lasów.

„W głębi lasu” jest typową prozą dla Harlana Cobena. Głównym bohaterem jest mężczyzna koło czterdziestki, odnoszący sukcesy w pracy, który zmaga się jakąś przeszłością i mierzący się z rodzinną tajemnicą. Co wpisuje się w ulubione schematy autora. Bohater prowadzi poszukiwania, mierzy się z przeszłością i teraźniejszością, ale robi to oczywiście z rozsądkiem i inteligencją.

Na koniec oczywiście mamy spodziewany niespodziewany zwrot akcji i to niejeden, chociaż z przykrością stwierdzam, że w jakimś stopniu zakończenie było do przewidzenia. Przez całość przeplatają się dwa wątki: procesu i zabójstw z przeszłości. Szkoda tylko, że jakoś mi one nie współgrały i czytając odczułam dyskomfort.

Pewnie przez to nie była to dla mnie tak łatwa lektura, jak się spodziewałam. Z trudem przez to przebrnęłam, chociaż nie potrafię powiedzieć, dlaczego.

Paul Copeland jest samotnym ojcem, wdowcem i prokuratorem okręgowym, który prowadzi głośną sprawę o gwałt. Ma też przeszłość. Dwadzieścia lat wcześniej był opiekunem na obozie, podczas którego zamordowano cztery osoby, w tym jego siostrę. Niespodziewanie tamte wydarzenia wracają do Paula, uderzając w niego niczym grom, kiedy policja pokazuje mu zwłoki mężczyzny, o którym...

Zaskakująca i trzymająca w napięciu. Historia z barwnymi postaciami, bardzo wciągająca!

Zaskakująca i trzymająca w napięciu. Historia z barwnymi postaciami, bardzo wciągająca!