Powieści Stanisława Brzozowskiego to niezwykłe połączenie gatunku stricte literackiego z publicystycznym pamfletem i filozoficzną refleksją. Nazywane przez krytyków polskimi powieściami intelektualnymi, stanowią dowód ideowej walki pisarza o nowy etos polskiego inteligenta.

Pod ciężarem Boga (1901) - pierwsza powieść Brzozowskiego, nie dopuszczona do druku przez rosyjska cenzurę, ukazuje się po raz pierwszy po ponad stu latach od chwili powstania. Burzliwa historia Konrada Czyńskiego - byłego księdza nękanego wyrzutami sumienia, wydawcy i publicysty, który ostatecznie popełnia samobójstwo, oraz kręgu jego przyjaciół i znajomych - tworzy portret polskiego fin de siècle'u porównywalny z Próchnem Berenta.

W Wirach (1904) pisarz powraca do porzuconego w poprzedniej powieści gatunku: fabularyzowanej historii polskiej inteligencji - panoramy postaw i poglądów grupy ludzi, których łączy gorączkowa potrzeba zmiany otaczającej rzeczywistości, a dzieli wszystko: stosunek do wiary, polityki, rewolucji, a nawet ewolucji... Tym razem wśród bohaterów pojawia się zgorzkniały publicysta Adam Czepiel - być może alter ego samego autora, który tak podpisywał swoje teksty, oraz rodzina Siennickich, zdeklasowanych ziemian, ponoszących klęski w starciu z nowoczesnością i historią.

Płomienie (1908) przedstawiają historię rewolucjonisty i buntownika Michała Kaniowskiego, w którego losach przeglądają się dzieje Europy schyłku XIX wieku: Komuna Paryska, początki ruchu rewolucyjnego, zamach na cara Aleksandra II... Kreśląc portret jednego człowieka, Brzozowski zamyka w nim przenikliwą refleksję na temat genezy ideologicznych podziałów, które pozostają aktualne do dzisiaj.