4 po północy

Drugi tom, kolejne dwa opowiadania. Oba świetne. Zwracajcie biblioteczne książki w terminie!  I uważajcie na wściekłe bestie, choćby były tylko na fotografii. Bardzo dobra pozycja w mojej biblioteczce .
Dziękuję :)

Drugi tom, kolejne dwa opowiadania. Oba świetne. Zwracajcie biblioteczne książki w terminie!  I uważajcie na wściekłe bestie, choćby były tylko na fotografii. Bardzo dobra pozycja w mojej biblioteczce .
Dziękuję :)

Dwa opowiadania. Pierwsze bardzo dobre, drugie jeszcze lepsze. King w dobrej formie. Choć co nieco można się domyślić, to jednak trzyma w napięciu do samego końca. Polecam !!!

Dwa opowiadania. Pierwsze bardzo dobre, drugie jeszcze lepsze. King w dobrej formie. Choć co nieco można się domyślić, to jednak trzyma w napięciu do samego końca. Polecam !!!

Langoliery 5/10
Ukryte okno, ukryty ogród 4/10
Dalej muszę zrobić przerwę. Niby krótkie te opowiadania, ale wymęczyły mnie jak rzadko. A po opiniach widzę, że te 2 historie to miały być mocniejsze punkty zbioru. Dla mnie King bardzo nierówno pisze.

Langoliery 5/10
Ukryte okno, ukryty ogród 4/10
Dalej muszę zrobić przerwę. Niby krótkie te opowiadania, ale wymęczyły mnie jak rzadko. A po opiniach widzę, że te 2 historie to miały być mocniejsze punkty zbioru. Dla mnie King bardzo nierówno pisze.

Polecam.

Polecam.

"Langoliery" i "Ukryte okno, ukryty ogród" to bardzo dobre opowiadania przy których dobrze się bawiłem. Szkoda, że nie można powiedzieć tego samego o dwóch pozostałych. "Biblioteczny policjant" to opowiadanie nudne, rozciągnięte i przewidywalne, choć te same przymiotniki pasują do "Polaroidowego psa".

Na koniec dodam, że "Biblioteczny policjant" zawiera obrzydliwą scenę gwałtu na małym chłopcu przez dorosłego mężczyznę. Przeczytałem wiele książek Kinga i trzeba być ślepym, żeby nie zauważyć jego dziwnej obsesji na punkcie dzieci w jego książkach. Scena seksu między dziećmi w "To", gwałt na dziecku w "Bibliotecznym policjancie" oraz masa innych pomniejszych przykładów z jego książek skłania mnie do myślenia, że "król horroru" może mieć zapędy pedofilskie.

"Langoliery" i "Ukryte okno, ukryty ogród" to bardzo dobre opowiadania przy których dobrze się bawiłem. Szkoda, że nie można powiedzieć tego samego o dwóch pozostałych. "Biblioteczny policjant" to opowiadanie nudne, rozciągnięte i przewidywalne, choć te same przymiotniki pasują do "Polaroidowego psa".

Na koniec dodam, że "Biblioteczny policjant" zawiera obrzydliwą scenę...

Cztery głuuuugie i bardzo fajne powieści. Patrząc na objętość ostaniach książek Kinga (uniesienie czy później) to te powieści mogłyby być osobnymi książkami w 2022 roku. Szczególnie spodobało mi się opowiadanie ukryty ogród ukryte okno.

Cztery głuuuugie i bardzo fajne powieści. Patrząc na objętość ostaniach książek Kinga (uniesienie czy później) to te powieści mogłyby być osobnymi książkami w 2022 roku. Szczególnie spodobało mi się opowiadanie ukryty ogród ukryte okno.

Zbiór na który składają się cztery minipowieści. Wszystkie ciekawe i trzymające względnie równy poziom. "Langoliery" to moje ulubione dzieło z tego zbioru. Jest może trochę naiwne, ale motyw podróży w czasie zostaje tu opisany dość nowatorsko i ciekawie. Ponadto ma silnie zarysowany motyw walki o przetrwanie. "Polaroidowy Pies" chyba najmocniej mnie wciągnął. Niby prosty pomysł, a jednocześnie znakomity. "Tajemnicze okno, tajemniczymi gród" wprowadza ciekawy twist do fabuły. Wprawdzie można się go domyślić, ale i tak jest interesująco. "Biblioteczny Policjant" to historia o poltergeiście i również należy ją zaliczyć do udanych. Jedynym minusem jest motyw pedofilii w tym tekście. Ta książka to porządnie napisany kawałek literatury grozy w stylu Kinga.

Zbiór na który składają się cztery minipowieści. Wszystkie ciekawe i trzymające względnie równy poziom. "Langoliery" to moje ulubione dzieło z tego zbioru. Jest może trochę naiwne, ale motyw podróży w czasie zostaje tu opisany dość nowatorsko i ciekawie. Ponadto ma silnie zarysowany motyw walki o przetrwanie. "Polaroidowy Pies" chyba najmocniej mnie wciągnął. Niby prosty...

"Cztery po północy" to takie trochę jajko niespodzianka. Dostajesz jedną książkę, wielkości dwóch, a w środku cztery odrębne i zupełnie rewelacyjne historie, z których każda ma minimum dwieście stron. Nie mogę więc zrobić nic innego jak tylko pokrótce przedstawić Wam każde z tych opowiadań osobno. W telegraficznym skrócie.

"Langoliery": samolot wlatuje w dziurę czasoprzestrzenną, większość pasażerów znika, a ci co pozostali muszą stawić czoło okropieństwom innego wymiaru. A gdyby tego było mało, w ich grupie jest szaleniec, który czycha na ich życie. Historia pełna dynamicznej akcji i sporej dawki napięcia.

"Ukryte okno, ukryty ogród" : poczytny pisarz po rozwodzie wprowadza się do swojego letniego domu nad jeziorem w Maine. Tam zmaga się z depresją, a gdyby tego było mało, do jego drzwi puka facet w dziwnym kapeluszu oskarżając pisarza, że ukradł jego historię. Od tamtego momentu bohater coraz bardziej pogrąża się w swojej paranoii, i tylko czekać aż zupełnie się załamie. Atmosferę grozy pogłębia fakt, że facet w dziwnym kapeluszu jest szaleńcem pierwszego sortu. Zakonczenie natomiast wyrywa z butów.

"Biblioteczny policjant": gość od ubezpieczeń zostaje poproszony o rygłoszenie prelekcji w klubie rotariańskim. I żeby napisać dobrą mowę idzie do biblioteki, szukać książek które mogłyby mu w tym pomóc. Ale biblioteka wygląda dziwnie i niepokojąco, a jej pracownica ostrzega, że niezwrócenie książek na czas będzie skutkowało wizytą bibliotecznego policjanta. Oczywiście bohater książki gubi, co skutkuje pełnymi grozy, nadprzprzyrodzonymi wydarzeniami. Historia klimatem bardzo przypominała mi "To". Była irracjonalna, a przez to bardzo bardzo niepokojąca. Nie ukrywam że napędziła mi stracha.

"Pies z aparatu": Kevin dostaje na urodziny wynarzony aparat polaroida. Niestety sprzęt okazuje się wadliwy. Cokolwiek by się fotografowało na zdjęciu zawsze ukazywał się bezpański pies na tle starego płotu.Historia jak żywcem wyjęta z szalonego snu. A przez to jeszcze bardziej niepokojąca.

Wszystkie cztery historie bardzo przypadły mi do gustu. King po raz kolejny mnie nie rozczarował.Przeżyłam magiczną przygodę i Wam też polecam wybrać się w tą podróż.

"Cztery po północy" to takie trochę jajko niespodzianka. Dostajesz jedną książkę, wielkości dwóch, a w środku cztery odrębne i zupełnie rewelacyjne historie, z których każda ma minimum dwieście stron. Nie mogę więc zrobić nic innego jak tylko pokrótce przedstawić Wam każde z tych opowiadań osobno. W telegraficznym skrócie.

"Langoliery": samolot wlatuje w dziurę...

King utwierdza mnie w przekonaniu, że dużo lepiej pisze opowiadania niż powieści. Nie zgadzam się jednak z twierdzeniem, że opowiadania w tym tomie to miniopowieści, ponieważ są to po prostu długie opowiadania, z których każde spokojnie mogłoby być wydane jako osobna książka. Objętościowo wszak są podobne do Carrie i Dolores Claiborne.

Wydanie tych opowieści jako oddzielnych książek miałoby kilka zalet.

Po pierwsze, lepsze statystyki na lubimyczytac.pl

Po drugie, oddzielilibyśmy ziarno od plew.

Znakomite Langoliery są zmieszane w jednym worze z przeciętnym Psem z aparatu i równie przeciętnym Policjantem bibliotecznym.

Gdyby wszystkie opowiadania były na takim poziomie jak Langoliery i Tajemnicze okno, bez żalu dałbym 10/10.

Niestety tak nie ejst i niesmak pozostał.

King utwierdza mnie w przekonaniu, że dużo lepiej pisze opowiadania niż powieści. Nie zgadzam się jednak z twierdzeniem, że opowiadania w tym tomie to miniopowieści, ponieważ są to po prostu długie opowiadania, z których każde spokojnie mogłoby być wydane jako osobna książka. Objętościowo wszak są podobne do Carrie i Dolores Claiborne.

Wydanie tych opowieści jako...

Cztery minipowieści, z których najlepiej oceniam "Tajemnicze okno, tajemniczy ogród” .

Cztery minipowieści, z których najlepiej oceniam "Tajemnicze okno, tajemniczy ogród” .