Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Masterton to jeden z moich ulubionych pisarzy z czasów nastolatka. Często czytałem jego horrory i z reguły mi się podobały. Tym razem po latach postanowiłem wrócić do tego autora i przeczytać, jak wskazywała rekomendacja, kolejny horror, który nawiązuje do źródeł i tradycji z jego twórczości.
Zaciekawił mnie temat powieści tj. opuszczony szpital wojskowy, który nowi włąściciele zamierzają przekształcić w luksusowy apartamentowiec.
Jak się można domysleć szpital jest nawiedzony co powoduje, że realizacja ww. pomysłu staje pod znakiem zapytania.
Generalnie oczekiwałem od książki sporej dawki emocji i strachu oraz ciekawej fabuły.
I niestety ale bardzo się zawiodłem.
O ile fabuła jest w miarę ok tak cała książka jest do bólu naiwna. Ja wiem, że zaraz ktoś mi tu odpowie, że jaka ma być skoro to horror z wymyślonymi przygodami, ale jednak sama reakcja postaci na to co się dzieje jest straszliwie nierealna. I np. główna bohaterka to osoba pragmatyczna nie wierząca w duchy. I oczywiście to jej najbardziej przytrafiają się wszelkie anormalne sytuacje. I tutaj mamy non stop coś co mnie niezmiernie irytywało czyli wieczne zaprzeczanie, że to nie jest możliwe. Widzi ducha raz- nie, to niemożliwe, widzi drugi, piąty , dziesiąty i dalej twierdzi, że to jakiś rodzaj iluzji, rezonansu, energii... (doprawdy podziwiam Mastertona za te wszystkie wyszukane słowa, które stosuje w zamian za oczywiste słowo duch czy zjawa).
To samo dotyczy innych osób biorących udział w akcji np. policjantów. Ja rozumiem, że tak się często zdarza w horrorach, że głowny bohater z reguły nie wierzy w żadne zjawiska nadprzyrodzone i np. celowo pcha się do ciemnego pokoju, w którym straszy i potem rozwija się z tego akcja. Ale tutaj to było aż tak bardzo wyolbrzymione, że cała powieść stawała się totalnie nierealna. A jak w końcówce przyczytałem w konwesrsacji głównych postaci zdanie "czy ty myslisz, że te zdarzenia coś wogóle łączy?" To naprawdę aż się zaśmiałem się w głos. No bo to jest tak jakbym np. wszedł do zimnej wody, solinie zmarzł i potem zapytał czy to, że zmarzłem ma związek z tym, że wszedłem do lodowatej wody.
Ech.. no cóż, już się nie będę pastwił nad tą książką.
Podsumowując spodziewałem się po tym horrorze zdecydowanie więcej. A otrzymałem produkt z niskiej półki z raczej nieoryginalną fabułą podany w bardzo nawinym stylu.
Także póki co za Mastertona już podziekuję.

Masterton to jeden z moich ulubionych pisarzy z czasów nastolatka. Często czytałem jego horrory i z reguły mi się podobały. Tym razem po latach postanowiłem wrócić do tego autora i przeczytać, jak wskazywała rekomendacja, kolejny horror, który nawiązuje do źródeł i tradycji z jego twórczoś...

Rozwiń

Zwiń

Świetna książka!
Opowiada o mieszkańcach wsi na Kujawach w XIX wieku. Głównymi bohaterami są ubodzy wieśniacy Antek i Hanka, którzy żyjąc w biedzie całe swoje życie poświęcają na pracę na pańskim polu nawet nie śmiąc marzyć o lepszym życiu.
Jednakże w okolicy pojawia się zaraza powodując wymarcie całych wsi, które teraz stojąc opuszczone czekają na nowych osadników. Hanka i Antek decudują się rozpocząć tam nowe życie...
Autorka uchwyciła całą historię opowiadając ją z perspektywy wielu bohaterów. Dzięki temu opowieść staje się jeszcze bardziej barwna i ciekawa.
Wielkie brawa dla autorki za świetne dialogi oraz niesamowicie obrazowe przedstawienie świata.
Dodatkowo spodobało mi sie tutaj bardzo fajne tempo rozwoju akcji. Takie wręcz idealne, jak lubię.
Jednym słowem "połknąłem" tą książkę w parę dni i to jeszcze... wogóle nie zamierzając ją czytać. Ponieważ wyporzyczyłem ją żonie i właściwie przez przypadek zacząłem czytać początek... a potem to już poszło :)
Bardzo polecam ta pozycje i już jestem głodny kolejnej części.

Świetna książka!
Opowiada o mieszkańcach wsi na Kujawach w XIX wieku. Głównymi bohaterami są ubodzy wieśniacy Antek i Hanka, którzy żyjąc w biedzie całe swoje życie poświęcają na pracę na pańskim polu nawet nie śmiąc marzyć o lepszym życiu.
Jednakże w okolicy pojawia się zaraza powodując w...

Rozwiń

Zwiń

Książka jest wywiadem z prezydentem Szczecina, który włada miastem już od kilku kadencji.
Mamy tu sporo pytań przekrojowych na różne tematy. Oczywiście najwięcej na tematy miejskie o Szczecinie ale również padają pytania na tematy osobiste.
Polecam szczególnie osobom, które są ciekawe jak od kuluarów wyglądał rozwój Szczecina od 2006 roku. Mamy tu poruszone kwestie najważniejszych inwestycji, które przez te kadencje udało się Piotrowi Krzystkowi zrealizować. Opowiada dużo szczegółów i nie zawsze ogólnie dostepnych informacji.
Całość interesująca choć moim zdaniem ciut za dużo tu o polityce. Ale cóż, tego należy się raczej spodziewać po wywiadzie z osobą, która w obecnych czasach zarządza dużym miastem.
Ogólnie całość zdecydowanie na plus, okraszona dodatkowo klimatycznymi fotografiami i wycinkami z mediów społecznościowych. Oceniam na 7/10 ale ze względu na fakt, że cały dochód ze sprzedaży książki jest przeznaczony na hospicjum dorzucam jeszcze dodatkową gwiazdkę.

Książka jest wywiadem z prezydentem Szczecina, który włada miastem już od kilku kadencji.
Mamy tu sporo pytań przekrojowych na różne tematy. Oczywiście najwięcej na tematy miejskie o Szczecinie ale również padają pytania na tematy osobiste.
Polecam szczególnie osobom, które są ciekawe jak...

Rozwiń

Zwiń

Oj wymęczyłem się przy tej książce porządnie. I nie podobała mi się.
Jeszcze mniej więcej do połowy, gdzie autor nie odkrył tego jaką tajemnicę skrywał zatopiony statek, starałem się w miarę nadążać za fabułą i uważnie ją śledzić. Niestety później za nic mi się to nie udawało.
Miałem wrażenie, że autor na siłę starał się poupychać do książki jak najwięcej sensacyjnych historii żeby czytelnik nie mógł się od niej oderwać. U mnie przyniosło to wręcz odwrotny skutek. Zacząłem się w tym wszystkim gubić. Miałem wrażenie, że gdzie by się nie poruszył główny bohater to zawsze jest największa burza, ogromna śnieżyca, gigantyczny mróz itd. Do tego na swojej drodze wplątywał się w wręcz nieprawdopodobne historie, wręcz niemożliwe do rozwiązania żeby oczywiście finalnie jakimś cudem się z nich wyplątać. Dodatkowo im bliżej do zakończenia książki tym więcej postaci tam występujące zaczęło opowiadać jakieś skomplikowane, nieprawdopodobne rozwiązania występujących w tej opowieści historii.
To wszystko spowodowało, że im dalej do końca książki tym bardziej zacząłem zadawać sobie pytanie o co w tym wszystkim chodzi i do czego tak naprawdę dąży autor.
Do tego dochodzi spory błąd merytoryczny. Autor pomylił nazwę Polskiej Żeglugi Morskiej. Zmiksował ją z innym przedsiębiorstwem.
A z plusów muszę zaliczyć dobrą znajomość przez autora tematyki marynistycznej oraz katastrof morskich. Było to widać czytając książkę.
Niestety całość jak dla mnie słaba. W stylu "zabili go i uciekł". Wynudziłem się przy tej książce szczególnie w drugiej części i nie będę jej polecał.

Oj wymęczyłem się przy tej książce porządnie. I nie podobała mi się.
Jeszcze mniej więcej do połowy, gdzie autor nie odkrył tego jaką tajemnicę skrywał zatopiony statek, starałem się w miarę nadążać za fabułą i uważnie ją śledzić. Niestety później za nic mi się to nie udawało.
Miałem wraże...

Rozwiń

Zwiń