Jestem wielkim fanem „365 drzew” Cecylii Malik i od pierwszego spojrzenia więc kiedy udało mi się w jednym z internetowych antykwariatów zupełnie przypadkiem wyszperać wydany w 2011 roku przez Bęc Zmianę album przeżyłem, możecie mi wierzyć lub nie, stan prawie przedzawałowy. Dotarł, mam, przepadłem. Przeglądam, przerywam przeglądanie, wracam do przeglądania i tak cały dzień. „365 drzew” to projekt przewrotny, wielowymiarowy właściwie na każdym poziomie, na tu i teraz wzbogacony o kolejne znaczenia, wciąż wydajny. Kiedy siedzimy przez trzy tygodnie w domu i działający pełną parą klimatyzator wychodzi nam bokiem, kiedy wydaje nam się, że obejrzeliśmy już cały internet i więcej już po prostu nie ma, kiedy spędzamy patologiczne ilości czasu na rozmowach telefonicznych z przyjaciółmi i traktowanym wcześniej po macoszemu jedzeniu i w związku z jego pochłanianą ilością mamy wrażenie, że z dnia na dzień nasza twarz coraz bardziej łudząco przypomina twarz Jelcyna po trzecich bajpasach, kiedy nie jesteśmy opiekunami psa, który wyprowadzi nas na spacer (tak, teraz zwierzaki wyprowadzają nas na spacer, nie odwrotnie!) zdjęcia z cyklu „365 drzew” pozwalają odsapnąć, uśmiechnąć się i też do bólu uświadamiają, że pewnie prawie wszyscy na poziomie organicznym tak bardzo tęsknimy za zielenią, przyrodą i przestrzenią i że cholernie chcielibyśmy móc wypić alko ze znajomymi w pięknych okolicznościach przyrody gdzieś nad Wisłą. Aż ma się ochotę podobnie jak Cecylia Malik zakasać rękawy, dla wybranego drzewa wystroić, wgramolić na nie i zrobić sobie z nim zdjęcie. Myślę, że możecie mieć podobnie.

Jestem wielkim fanem „365 drzew” Cecylii Malik i od pierwszego spojrzenia więc kiedy udało mi się w jednym z internetowych antykwariatów zupełnie przypadkiem wyszperać wydany w 2011 roku przez Bęc Zmianę album przeżyłem, możecie mi wierzyć lub nie, stan prawie przedzawałowy. Dotarł, mam, przepadłem. Przeglądam, przerywam przeglądanie, wracam do przeglądania i tak cały...

Prezent dla dendrologa
Zmieniają się drzewa, pory roku i stroje malarki… ale najważniejsze jest nawiązanie do książki Italo Calvino pt. „Baron drzewołaz” („On zaś patrzał na świat z góry: każda rzecz, widziana stamtąd, wyglądała jakoś inaczej, i już to stanowiło pewne urozmaicenie.”) Inaczej byłby to tylko mniej lub bardziej prezent dla znajomego dendrologa lub leśnika.
Drzewa głównie w Krakowie i okolicach przez 365 dni od września 2009 gościły młodą krakowską malarkę Cecylię Malik. Im dalej las, im dłużej projekt trwał, tym widać więcej zabawy z drzewami, ubiorem, pozami… Sama artystka ubierała się na drzewo, choć najczęściej był to klon na krakowskich Plantach. Czasem widać ją na drzewie na tle reklam, kominów, stacji benzynowych. Niekiedy towarzyszą jej w kadrze zdziwienie ludzi na dole, bo przystanek (dzień 134, Kraków). Raz nawet zdarza się, że wzruszający pan pomaga się bohaterce wgramolić (dzień 266,. Kraków). Graja też inne zdjęcia, te prosto piękne jak listopadowa jabłoń w sadzie (dzień 84).
Puentą są króciutkie kom natrze, eseje, opowiadania m.in. Adama Wajraka, Grzegorza Mikusińskiego, Joanny Pawluśkiewicz, Aleksandry Jach, Thomasa Webera czy Sylwii Chutnik.

bookish.blog.pl

Prezent dla dendrologa
Zmieniają się drzewa, pory roku i stroje malarki… ale najważniejsze jest nawiązanie do książki Italo Calvino pt. „Baron drzewołaz” („On zaś patrzał na świat z góry: każda rzecz, widziana stamtąd, wyglądała jakoś inaczej, i już to stanowiło pewne urozmaicenie.”) Inaczej byłby to tylko mniej lub bardziej prezent dla znajomego dendrologa lub leśnika....