Dizajn dla realnego świata. Środowisko człowieka i zmiana społeczna

That's it.
Pierwsza książka, dotycząca projektowania, którą uważam za rzeczywiście istotną i wartościową. Przykre, że od pierwszego wydania minęło pół wieku, a my wciąż nie dajemy sobie rady z etycznym podejściem do wzornictwa przemysłowego.

That's it.
Pierwsza książka, dotycząca projektowania, którą uważam za rzeczywiście istotną i wartościową. Przykre, że od pierwszego wydania minęło pół wieku, a my wciąż nie dajemy sobie rady z etycznym podejściem do wzornictwa przemysłowego.

Podoba mi się główna idea - dzielenia się swoimi umiejętnościami projektowymi jako zawodowy obowiązek etyczny. Za dużo jednak tutaj narzekania, a za mało nadziei i wiary w możliwość zmiany postaw projektantów, przez co nie udało mi się jej skończyć. Przytoczone przykłady, chociaż poparte ilustracjami, są opisane niekiedy dość pobieżnie i nie zawsze wyjaśniają zasadę działania obiektu.

Podoba mi się główna idea - dzielenia się swoimi umiejętnościami projektowymi jako zawodowy obowiązek etyczny. Za dużo jednak tutaj narzekania, a za mało nadziei i wiary w możliwość zmiany postaw projektantów, przez co nie udało mi się jej skończyć. Przytoczone przykłady, chociaż poparte ilustracjami, są opisane niekiedy dość pobieżnie i nie zawsze wyjaśniają zasadę...

Daję 10/10, ponieważ dzisiejsze czasy wyjątkowo potrzebują od nas totalnego przewartościowania i szybkich zmian i uczynienie z tej książki podręcznika dla początkujących grafików mogłoby, moim zdaniem, wielu nakierować na dobrą ścieżkę (a niewłaściwych zniechęcić do zawodu).

Daję 10/10, ponieważ dzisiejsze czasy wyjątkowo potrzebują od nas totalnego przewartościowania i szybkich zmian i uczynienie z tej książki podręcznika dla początkujących grafików mogłoby, moim zdaniem, wielu nakierować na dobrą ścieżkę (a niewłaściwych zniechęcić do zawodu).

Dla mnie jest to książka ważna z punktu widzenia historii dizajnu i niestety tylko z tego, bo polskie wydanie spóźnione o "artystyczną erę", tak jak wydania Le Corbusiera... Wracając do Papanka, jest to jego swoisty manifest, nie tylko o projektowaniu. Dziś, kiedy mamy dizajn eko, krytyczny, spekulatywny, dyskursywny, społecznie zaangażowany itp., smutne jest to, że Papanka jeszcze trzeba czytać i pokazywać, że jednak wypada/trzeba być odpowiedzialnym za to, co się robi.

Dla mnie jest to książka ważna z punktu widzenia historii dizajnu i niestety tylko z tego, bo polskie wydanie spóźnione o "artystyczną erę", tak jak wydania Le Corbusiera... Wracając do Papanka, jest to jego swoisty manifest, nie tylko o projektowaniu. Dziś, kiedy mamy dizajn eko, krytyczny, spekulatywny, dyskursywny, społecznie zaangażowany itp., smutne jest to, że Papanka...

kilka rzeczy:
- nie wiadomo czy wydając książkę która ukazała się po raz pierwszy w 1971 roku nadrabiamy czytelnicze straty, czy przyznajemy po raz kolejny że nad Wisłą szybciej nauczyć się wszystkich języków obcych, niż coś przetłumaczyć. Bawi mnie też fakt, że rok po wydaniu Papanka, powstała książka "Jak przestałem kochać design": krytyczna analiza :) bez związku!
- co ciekawe: tekst Papanka jest bardzo homogeniczny. Tzn. widać że to tekst z przed ery cyfrowej. Od razu zaskoczyła mnie inna konstrukcja informacji. Bardzo jednorodna: autor odnosi się do tego co sam zrobił/zaobserwował/poznał i co zrobili ludzie z którymi miał styczność. Dzięki temu że autor zwiedził wiele miejsc horyzony jego myślenia są całkiem szerokie. Ale można mu wytknąć wiele uproszczeń czy niespójności, zweryfikować mu stwierdzenia siedząc sobie przy komputerku na kaszubach, wyprawiając się najdalej do żabki po coś słodkiego w przerwie lektury.
- możnaby też powiedzieć że Papanek to idealista i jego postulaty są fikcją. Nie obchodzą nas biedne dzieci w afryce, dizajnerzy mają gdzieś odpowiedzialność społeczną i moralną. O czym świadczy też fakt że w Polsce czytają jego książkę dopiero teraz i zapewne nie wszyscy. Być może też Papanek przypisuje projektantom za dużą moc sprawczą. Ale czy każdy twórca-indywidualista nie powinien popadać w lekką megalomanię?
- poza tym książka jest ciekawa warto ją przeczytać. Niestety jest tam wiele wątpliwego pochodzenia "faktów", tak niesamowitych że aż niemożliwych. Oraz niepotwierdzonych bibliografią (np. autor tłumaczy że gdzieś to czytał, ale nie pamięta autora i tytułu i dlatego nie wpisał, ale to najprawdziwsza prawda).

kilka rzeczy:
- nie wiadomo czy wydając książkę która ukazała się po raz pierwszy w 1971 roku nadrabiamy czytelnicze straty, czy przyznajemy po raz kolejny że nad Wisłą szybciej nauczyć się wszystkich języków obcych, niż coś przetłumaczyć. Bawi mnie też fakt, że rok po wydaniu Papanka, powstała książka "Jak przestałem kochać design": krytyczna analiza :) bez związku!
- co...

Jeżeli zajmujesz się projektowaniem, albo po prostu się tym interesujesz, to jest to jedna z tych pozycji, która musi znajdować się na Twojej półce i co jakiś czas powinna być odświeżana.

Jeżeli zajmujesz się projektowaniem, albo po prostu się tym interesujesz, to jest to jedna z tych pozycji, która musi znajdować się na Twojej półce i co jakiś czas powinna być odświeżana.

Mądra, o wzornictwie inaczej. Zdecydowanie must read

Mądra, o wzornictwie inaczej. Zdecydowanie must read

Przede wszystkim chciałabym podziękować wydawnictwu Recto Verso za wydanie tej książki. Lektura porwała mnie totalnie odciągając od zbliżającego się wielkimi krokami dyplomu. Niemniej cieszę się, że odłożyłam obowiązki na bok na rzecz dzieła Victora Papanka. Myślę, że dzięki niej do mojej pracy podejdę odpowiedzialnie i z nowym, świeżym spojrzeniem. Niezmiernie przykro mi, że Papanek nie żyje i nie stworzy trzeciego wydania książki. Jego spostrzeżenia z 1984 roku są nadal aktualne ale aż ciarki mnie przechodzą na samą myśl ile genialnych wniosków wyciągnąłby tworząc swoją pracę na nowo. Myślę, że jest to pozycja OBOWIĄZKOWA dla wszystkich studentów/twórców z dziedzin artystyczno - kreatywnych.

Przede wszystkim chciałabym podziękować wydawnictwu Recto Verso za wydanie tej książki. Lektura porwała mnie totalnie odciągając od zbliżającego się wielkimi krokami dyplomu. Niemniej cieszę się, że odłożyłam obowiązki na bok na rzecz dzieła Victora Papanka. Myślę, że dzięki niej do mojej pracy podejdę odpowiedzialnie i z nowym, świeżym spojrzeniem. Niezmiernie przykro mi,...