Nagana dla wydawnictwa, ktore tak bezczelnie wprowadza czytelnikow w blad!
Tytul oryginalny to "Have mother,will travel: a mother and doughter discover themselves, each other and the world", z kolei polskie wydawnictwo wydalo ksiazke jako literature podroznicza. Ponad 70% ksiazki to opis relacji matka-corka w stylu amerykanskim. Pelno tu plytkich madrosci, frazesow tak typowych dla amrykanskich filmow obyczajowych. Nie ma opisu przygod z szalonej wycieczki, raczej powierzchowne relacje i przemieszacznie sie autami z wynajetym kierowca. Jedynie czesc dotyczaca Awinionu ma swoj urok, ale
opis tego miasta nie jest w stanie zagluszyc belkotu jaki wylewa sie z tej pseudo-psychologicznej pogadanki.

Nagana dla wydawnictwa, ktore tak bezczelnie wprowadza czytelnikow w blad!
Tytul oryginalny to "Have mother,will travel: a mother and doughter discover themselves, each other and the world", z kolei polskie wydawnictwo wydalo ksiazke jako literature podroznicza. Ponad 70% ksiazki to opis relacji matka-corka w stylu amerykanskim. Pelno tu plytkich madrosci, frazesow tak...

Projekt – podróż matki z córką do różnych krajów. Odkrywanie ich uroków, realizacja przydzielonych zadań, rozwiązywanie problemów, próby sprostania wyzwaniom. Może dlatego w tej książce więcej miejsca zajmują odniesienia do relacji łączących obie panie, a mniej wspomnienia związane z samą podróżą i odkrywanymi miejscami.
Czy czuję się zawiedziona? Nie. To, czego zabrakło .znajdę w innych opracowaniach. Tu w zamian otrzymałam interesującą opowieść o wzajemnym „docieraniu się”, „dogrywaniu się” przedstawicielek dwóch pokoleń, różniących się temperamentami, ale połączonych nie tylko więzami krwi, lecz wzajemnym zrozumieniem, otwartością.

Projekt – podróż matki z córką do różnych krajów. Odkrywanie ich uroków, realizacja przydzielonych zadań, rozwiązywanie problemów, próby sprostania wyzwaniom. Może dlatego w tej książce więcej miejsca zajmują odniesienia do relacji łączących obie panie, a mniej wspomnienia związane z samą podróżą i odkrywanymi miejscami.
Czy czuję się zawiedziona? Nie. To, czego zabrakło...

Sięgając po „Kąpiel ze słoniem” spodziewałam się ciekawej lektury o tematyce stricte podróżniczej. Jako, że sama uwielbiam poznawać nowe miejsca (niemniej jednak czasami brakuje trochę odwagi) z przyjemnością sięgam po tego typu historie (a nuż się nimi zainspiruję i tym samym dam początek niezapomnianej przygodzie?). Właśnie z takim samy nastawieniem siadałam do książki Mii i Claire Fontaine.
Książka podzielona jest na dwie części „ZBIERACTWO” i „ŁOWIECTWO”. Przygodę z naszymi bohaterkami – matką (Claire) i córką (Mią) zaczynamy od momentu kiedy obydwie decydują się wziąć udział w ogólnoświatowym wydarzeniu zwanym Wielkimi Łowami. Idea tego przedsięwzięcia polega na odwiedzeniu dwunastu krajów na różnych kontynentach i wykonaniu wymyślonych przez organizatora zadań. Przede wszystkim z uwagi na spontaniczność całej podróży, matka i córka przeżywają wiele niezapomnianych przygód, czasem zabawnych, a czasem niebezpiecznych. Mają również czas by zbliżyć się do siebie, znaleźć więcej zrozumienia dla tej drugiej, a także doświadczają autorefleksji.
W międzyczasie czytelnik dowiaduje się, że w relacjach matki i córki nie zawsze było kolorowo. Czarne cienie nad życiem dwóch kobiet zawisły w okresie, gdy Mia była nastolatką i zmagała się z uzależnieniem od narkotyków. (Problem uzależnienia jest o wiele szerzej poruszany w książce „Wróć”, napisanej przez te same autorki).
Druga część to „ZBIERACTWO” i dotyczy kilku miesięcznego pobytu Mii i Claire we Francji. Wielkie Łowy uległy zakończeniu, nie oznacza to jednak końca przygody dwóch kobiet. Nasze bohaterki przemierzają malownicze uliczki Awinionu, kosztują francuskich potraw, a także zawierają przyjaźnie. Części „ZBIERACTWO” nie można już za bardzo zakwalifikować do kategorii „podróżnicza”. Co prawda pojawiają się opisy malowniczej Prowansji, niemniej jednak część ta skupia się na wzajemnych relacjach bohaterek, ich przeszłości oraz planach na przyszłość. Praktycznie cały czas (dla mnie dość nachalnie) przewija się motyw poprzedniej książki „Wróć”, uzależnienia, a także popełnionych przez obydwie kobiety błędów.
Myślę, że „Kąpiel ze słoniem” może okazać się przyjemną, zmuszającą do refleksji lekturą. Chciałoby się rzecz „Córki – szanujcie swoje matki! Matki- usłyszcie swoje córki”. Niemniej jednak dla osoby, która oczekiwała opowieści podróżniczej, naszpikowanej ciekawostkami na temat odległych miejsc i kultur, może okazać się rozczarowaniem.

Sięgając po „Kąpiel ze słoniem” spodziewałam się ciekawej lektury o tematyce stricte podróżniczej. Jako, że sama uwielbiam poznawać nowe miejsca (niemniej jednak czasami brakuje trochę odwagi) z przyjemnością sięgam po tego typu historie (a nuż się nimi zainspiruję i tym samym dam początek niezapomnianej przygodzie?). Właśnie z takim samy nastawieniem siadałam do książki...

Bardzo słaba. Sięgnęłam po nią, ponieważ oczekiwałam wspaniałej podróży dookoła świata. A otrzymałam książkę pełną wzajemnych żalów i fochów wylewanych na każdej stronie. Plus psychologiczny bełkot o generalnie relacji matka-córka. Do tego Mia jest rozpuszczona i niewdzięczna, a Claire smęci i przunudza, wplatając w swoją część wiele górnolotnych mądrości takich, że autentycznie chce się przerwać lekturę. Na palcach jednej ręki można pokazać strony, na których są opisy odwiedzanych miejsc. Strata czasu.

Bardzo słaba. Sięgnęłam po nią, ponieważ oczekiwałam wspaniałej podróży dookoła świata. A otrzymałam książkę pełną wzajemnych żalów i fochów wylewanych na każdej stronie. Plus psychologiczny bełkot o generalnie relacji matka-córka. Do tego Mia jest rozpuszczona i niewdzięczna, a Claire smęci i przunudza, wplatając w swoją część wiele górnolotnych mądrości takich, że...

Zmęczyła mnie. Na początku z radością czytałam zarówno o nieznanych mi jeszcze częściach świata (mało),jak i wzajemnych relacjach matki z córką (dużo). Jechałam akurat przez Bałkany i cieszyłam się na fragment o nich... to znaczy na kilka stron. A potem znowu nic. Matka, córka, matka, córka. To co, na początku było jeszcze w miarę życiowe, pod koniec książki wyglądało jak przesadnie napompowany balonik. Ostatnie strony pokonałam, przeglądając je i przerzucając, byle szybciej, niech to już się skończy. Mogło być fajniej, gdyby tylko było krócej. Usuwam tę książkę z półki "Podróże", bo to nie to - oryginalny tytuł jest zdecydowanie bardziej trafny niż polski, ten razem z opisem trochę wprowadza w błąd. Jeśli szukasz psychologii w relacji matka-córka z podróżniczym tłem, proszę bardzo, ale jeśli jest odwrotnie, lepiej sięgnij po inną lekturę.

Zmęczyła mnie. Na początku z radością czytałam zarówno o nieznanych mi jeszcze częściach świata (mało),jak i wzajemnych relacjach matki z córką (dużo). Jechałam akurat przez Bałkany i cieszyłam się na fragment o nich... to znaczy na kilka stron. A potem znowu nic. Matka, córka, matka, córka. To co, na początku było jeszcze w miarę życiowe, pod koniec książki wyglądało jak...

Dobra książka, choć niekoniecznie w kategorii "podróżnicze". Bardziej bowiem traktuje o relacji matki z córką i ich wzajemnych emocjach. Nie zmienia to jednak faktu, że napisana jest ze swadą, a czyta się ją lekko i przyjemnie.

Dobra książka, choć niekoniecznie w kategorii "podróżnicze". Bardziej bowiem traktuje o relacji matki z córką i ich wzajemnych emocjach. Nie zmienia to jednak faktu, że napisana jest ze swadą, a czyta się ją lekko i przyjemnie.

Opisana wycieczka pań Fontaine to istne marzenie każdego podróżnika, projekt ogromnie ciekawy. Autorki w jego ramach zostały posłane na kilka dni do przeróżnych zakątków świata, gdzie miały wyznaczone listy punktowanych zadań typu zjedzenie lokalnego przysmaku, dowiedzenie się, co oznacza dane słowo, odnalezienie wskazanego przedmiotu, obiektu, miejsca + udokumentowanie na zdjęciach. Zadań było na tyle dużo, że nie było szans na wykonanie wszystkich, dlatego wprowadzało to element planowania i dopasowywania wyzwań do własnego gustu i chęci. W jakich miejscach były? Zaczęły od Chin, następnie Malezja, Nepal, Egipt, kończąc na Bałkanach. Po wycieczce autorki spędziły mnóstwo czasu w Prowansji + odwiedzenie Budapesztu.

Misz masz na całego. "Dookoła świata" w podtytule, jak się później okazało, nieco przesadzone. Trochę rozczarowałam się książką pod względem podróżniczym, gdyż skupia się ona nie tyle na szczegółowych relacjach z podróży, co na odbudowywaniu więzi i przyjaźni między matką i córką, ich rozmowach, wymianach poglądów, podróży, ale wgłąb siebie. Mimo wszystko książka warta polecenia, szczególnie kobietom, gdyż każda z nas może odkryć coś, czego wcześniej nie dostrzegała budując swoje własne "ja", będąc zarówno w roli córki jak i matki, bądź przygotowując się właśnie do tej roli.

Opisana wycieczka pań Fontaine to istne marzenie każdego podróżnika, projekt ogromnie ciekawy. Autorki w jego ramach zostały posłane na kilka dni do przeróżnych zakątków świata, gdzie miały wyznaczone listy punktowanych zadań typu zjedzenie lokalnego przysmaku, dowiedzenie się, co oznacza dane słowo, odnalezienie wskazanego przedmiotu, obiektu, miejsca + udokumentowanie na...

Matka i córka w podróży dookoła świata. Wreszcie doskonala lektura podzielona na dwa glosy. Matka walczy o corke i na odwrot. Swietna linia porozumienia. Corka kocha matke szalenie i przeprasza za wszystko co narobila. Moze i nieswiadomie, bo przeciez byla pod wplywem narkotykow. Bylo to kilka lat temu. A czemuz narkotyki. Ano w dziecinstwie byla wykorzystywana seksualnie przez swojego ojca. Matka jak lwica bronila Mie przed brudem swiata. Narkotyki byly wszedzie. Dopiero pobyt w osrodku w Czechach ustawil mloda na wlasciwe tory. Podroz pod tytulem Kapieli ze sloniem to eksperyment na wytrzymalosc fizyczna i psychiczna obu kobiet. To 60 dniowa eskapada przez Chiny, Malezje,Nepal, Kair, Grecje, Serbie, Wegry, Czechy, Francje (tam na dluzej zatrzymuja sie w Awinionie- ma sie takie parcie, na to miasto, ze czuje sie juz te ciastka w buzi i te wina lekko szczypiace w podniebiebnie. Oprocz reportazu z podrozy jest to proba dla kobiet. Czy wyjda z tego obronna reka? Corka pisze lekko o tym co widziala i obserwuje matke. Matka doglebnie opowiada o wszystkim. Spokojnie, dostojnie i z uwaga. Obie bohaterki choc ciezko wystawione na probe w przeszlosci przez los stworzyly niezla ksiazke. Dla szukajacych swych relacji a z drugiej strony przygody i historie przydadza sie kazdemu chetnemu na zwiedzanie i podroze.

Matka i córka w podróży dookoła świata. Wreszcie doskonala lektura podzielona na dwa glosy. Matka walczy o corke i na odwrot. Swietna linia porozumienia. Corka kocha matke szalenie i przeprasza za wszystko co narobila. Moze i nieswiadomie, bo przeciez byla pod wplywem narkotykow. Bylo to kilka lat temu. A czemuz narkotyki. Ano w dziecinstwie byla wykorzystywana seksualnie...

Relacje córki z matką i odwrotnie nie należą do najłatwiejszych... Po przeczytaniu tej powieści uważam, że to zupełnie nieprawda. Wspólna podróż dookoła świata tak bliskich osób przynosi zaskakujące odczucia i wspólne zrozumienie. Otwartość na drugą osobę przychodzi jednocześnie i łatwo i trudno. Warto sięgnąć po tą książkę, by zdać sobie sprawę z prawd tak oczywistych. Mam nadzieję, że ja również ze swoją mamą kiedyś pojedziemy na naszą wycieczkę i przeżyjemy przygodę ze wspomnieniami na całe życie.

Relacje córki z matką i odwrotnie nie należą do najłatwiejszych... Po przeczytaniu tej powieści uważam, że to zupełnie nieprawda. Wspólna podróż dookoła świata tak bliskich osób przynosi zaskakujące odczucia i wspólne zrozumienie. Otwartość na drugą osobę przychodzi jednocześnie i łatwo i trudno. Warto sięgnąć po tą książkę, by zdać sobie sprawę z prawd tak oczywistych. Mam...

Opisy ich relacji i perypetii matka-córka są dla mnie zdecydowanie zbędne i zajmują za dużo miejsca. Miałam ochotę na książkę podróżniczą a nie psychologiczno-terapeutyczną.
Książka napisana jednak językiem lekkim i w miarę dowcipnym stylu.

Opisy ich relacji i perypetii matka-córka są dla mnie zdecydowanie zbędne i zajmują za dużo miejsca. Miałam ochotę na książkę podróżniczą a nie psychologiczno-terapeutyczną.
Książka napisana jednak językiem lekkim i w miarę dowcipnym stylu.