Spodziewałem się więcej jako że autorem jest iranista. Jak dla mnie za mało informacji takich z życia codziennego, momentami czułem się jakbym czytał Wikipedie.

Spodziewałem się więcej jako że autorem jest iranista. Jak dla mnie za mało informacji takich z życia codziennego, momentami czułem się jakbym czytał Wikipedie.

Dość lekko zobrazowany Iran oczami w końcu eksperta p. Orzecha.
Na pewno zachęca do podróży do tego niezwykłego kraju. Warto na własne oczy przekonać się jak wygląda ten kraj bez cienia wypaczonego obrazu przedstawionego prze proamerykańskie media.
Tak było ze mną, i nie żałuję, Polecam wręcz... i książkę i wyjazd.

Dość lekko zobrazowany Iran oczami w końcu eksperta p. Orzecha.
Na pewno zachęca do podróży do tego niezwykłego kraju. Warto na własne oczy przekonać się jak wygląda ten kraj bez cienia wypaczonego obrazu przedstawionego prze proamerykańskie media.
Tak było ze mną, i nie żałuję, Polecam wręcz... i książkę i wyjazd.

Dało się wycisnąć więcej z tematu. Trochę bezkrytyczny stosunek autora do Iranu.

Dało się wycisnąć więcej z tematu. Trochę bezkrytyczny stosunek autora do Iranu.

Jak dla mnie dobra relaksująca pozycja, która wprowadza nas w świat Islamskiej Republiki Iranu.
Autor na własnym przykładzie pokazuje uroki i zawiłości społeczne kraju. Z wykształcenia jest iranistą, a z zawodu tłumaczem, więc ma spore obycie w kontaktach z rządem oraz ,,zwykłymi" Irańczykami. Ponadto jest biegły w historii i kulturze Iranu. Z tego bagażu osobistych doświadczeń powstała wartka historia o tym, ile turysta musi się natrudzić, żeby zdobyć upragnioną wizę :)

Jak dla mnie dobra relaksująca pozycja, która wprowadza nas w świat Islamskiej Republiki Iranu.
Autor na własnym przykładzie pokazuje uroki i zawiłości społeczne kraju. Z wykształcenia jest iranistą, a z zawodu tłumaczem, więc ma spore obycie w kontaktach z rządem oraz ,,zwykłymi" Irańczykami. Ponadto jest biegły w historii i kulturze Iranu. Z tego bagażu osobistych...

Przeczytałem niedawno rzecz o Indiach (o Delhi, to miasto jest w tytule) autorstwa polskiej indolożki tam zamieszkałej, i skrytykowałem książkę za schematyczność, za obranie danych statystycznych na ducha przewodniego książki. A teraz polski iranista, choć także dziennikarz radiowy, który nigdy iranistą być nie przestał, chociaż mieszka w ojczyźnie, pozwolił mi zobaczyć zupełnie inny sposób opowiadania o swojej fascynacji Orientem, nie tak znowu bardzo różnym od Indii.
Orzech pisze chaotycznie, powtarza się, czasem po kilka razy, miesza relacje ze swojej iranistycznej uniwersyteckiej przeszłości z obrazami kraju i kultury perskiej, chwilami się gubi, częściej odnajduje w różnych miejscach, ale to nie są zarzuty - dzięki temu ta książka żyje, dzięki temu wiemy, że autor pisał ze swego wnętrza, z uczuć swoich, z tęsknot, z osobistych spotkań z duchem tamtego miejsca, a nie z rocznika statystycznego.
Mnie Iran nie interesuje, ale spotkanie z Orientem - bardzo. A tu go jest dużo. I jest bardzo prawdziwe.

Przeczytałem niedawno rzecz o Indiach (o Delhi, to miasto jest w tytule) autorstwa polskiej indolożki tam zamieszkałej, i skrytykowałem książkę za schematyczność, za obranie danych statystycznych na ducha przewodniego książki. A teraz polski iranista, choć także dziennikarz radiowy, który nigdy iranistą być nie przestał, chociaż mieszka w ojczyźnie, pozwolił mi zobaczyć...

Na początek ok, ale dość pobieżne wiadomości.

Na początek ok, ale dość pobieżne wiadomości.

Trzeba przyznać, że książka wciąga - Iran jest bardzo interesujący. Jednak jakoś po pewnym czasie czytając książkę czegoś mi brakowało, miałam wrażenie, że zaczyna mnie irytować narracja... Nie wiem do końca z czego to wynika, ale myślę, że są ciekawsze książki do przeczytania. Brakowało mi większej ilości ciekawostek - najbardziej interesujące były dla mnie rozdziały o kobiecie, mężczyźnie i miłości. Rozdział o państwie był dla mnie wykładem... Można przeczytać ale szału nie robi.

Trzeba przyznać, że książka wciąga - Iran jest bardzo interesujący. Jednak jakoś po pewnym czasie czytając książkę czegoś mi brakowało, miałam wrażenie, że zaczyna mnie irytować narracja... Nie wiem do końca z czego to wynika, ale myślę, że są ciekawsze książki do przeczytania. Brakowało mi większej ilości ciekawostek - najbardziej interesujące były dla mnie rozdziały o...

Książka, po której spodziewałam się czegoś innego. Miałam nadzieję na podróż po Iranie, na smaki, zapachy, krajobrazy, życie codzienne mieszkańców z punktu widzenia turysty zafascynowanego krajem, a dostałam wykład akademicki na temat historii i przemian dokonanych na przestrzeni wieków. Spodziewałam się książki idealnej na wakacje, „smaczków” z życia tubylców, opowieści, przy której można się odprężyć, i zrelaksować. Niestety, nie było mi to dane.

Książka, po której spodziewałam się czegoś innego. Miałam nadzieję na podróż po Iranie, na smaki, zapachy, krajobrazy, życie codzienne mieszkańców z punktu widzenia turysty zafascynowanego krajem, a dostałam wykład akademicki na temat historii i przemian dokonanych na przestrzeni wieków. Spodziewałam się książki idealnej na wakacje, „smaczków” z życia tubylców, opowieści,...

Początek wiosny w Polsce to jeszcze zimno i deszczowo , i w dodatku ta pandemia. Co robić ?
Wiadomo , trzeba gdzieś "wyskoczyć". Tylko gdzie ?
Może do Iranu . Pomysł pierwsza klasa , ale potrzebuję wizy. Oj tak , a to wymaga zachodu . Artur Orzech starał się o nią niby nie tak długo , ale zdążył nam w tym czasie opowiedzieć ,dlaczego tak bardzo lubi tam jeździć. Z Jego opowieści wyłania się Iran wart poznania , pełen życzliwych , pracowitych , bogobojnych i uczciwych ludzi.
Jako dyplomowany iranista bardzo zgrabnie przeprowadza nas przez historię , wierzenia , administrację , politykę, religię i osobistości tego kraju.
Podziwiam autora za znajomość języka perskiego , Nawet nie przyszłoby mi do głowy , żeby się go uczyć.
Irańska rewolucja obyczajowa nie spowodowała jeszcze zaniechania aranżowania małżeństw, nie ułatwiła młodym chodzenia na randki - zawsze musi być przyzwoitka, pierwszych pocałunków , swobodniejszych strojów i stosowania make up - u. Mało tego tam pilnuje tego specjalny organ tzw policja obyczajowa.
Gdybym mogła pojechałabym poznać Iran z panem Arturem .

Początek wiosny w Polsce to jeszcze zimno i deszczowo , i w dodatku ta pandemia. Co robić ?
Wiadomo , trzeba gdzieś "wyskoczyć". Tylko gdzie ?
Może do Iranu . Pomysł pierwsza klasa , ale potrzebuję wizy. Oj tak , a to wymaga zachodu . Artur Orzech starał się o nią niby nie tak długo , ale zdążył nam w tym czasie opowiedzieć ,dlaczego tak bardzo lubi tam jeździć. Z Jego...

Spodziewałam się więcej informacji na temat kraju. Informacje raczej podstawowe. Więcej niz 5ke nie przyznam dla tej książki

Spodziewałam się więcej informacji na temat kraju. Informacje raczej podstawowe. Więcej niz 5ke nie przyznam dla tej książki