Większość opinii czytelników jest bliska prawdy - tego nie da się czytać bez równoczesnego poczucia straty czasu.
Choć podobno książki nie powinno się oceniać po okładce, to ta pozycja jest tego wyjątkiem - odrzucająca okładka jest jak jej treść.
Zainteresowanym tematem Czarnobyla zdecydowanie odsyłam do innych pozycji. Jest ich sporo.

Większość opinii czytelników jest bliska prawdy - tego nie da się czytać bez równoczesnego poczucia straty czasu.
Choć podobno książki nie powinno się oceniać po okładce, to ta pozycja jest tego wyjątkiem - odrzucająca okładka jest jak jej treść.
Zainteresowanym tematem Czarnobyla zdecydowanie odsyłam do innych pozycji. Jest ich sporo.

Początek intersujący, ale im dalej tym gorzej. Chaotycznie i zbyt dużo informacji o traumie Niemiec (autorki) i politycznych wtrętów niż historii z terenów, które odwiedza. Zdecydowanie czytałam lepsze w tematyce Czarnobyla.

Początek intersujący, ale im dalej tym gorzej. Chaotycznie i zbyt dużo informacji o traumie Niemiec (autorki) i politycznych wtrętów niż historii z terenów, które odwiedza. Zdecydowanie czytałam lepsze w tematyce Czarnobyla.

Książka ukazuje trochę kulturę wschodnich sąsiadów, która zupełnie nie jest rozumiana przez zachód. Mimo tego warte przeczytania, dużo ciekawych informacji o katastrofie i tym co działo się później. Przyznam, że wciągnęła mnie dopiero za drugim razem, kiedy byłam już po wizycie w strefie skażonej. Polecam dla ludzi otwartych i ciekawych tamtej historii i innego spojrzenia na świat.

Książka ukazuje trochę kulturę wschodnich sąsiadów, która zupełnie nie jest rozumiana przez zachód. Mimo tego warte przeczytania, dużo ciekawych informacji o katastrofie i tym co działo się później. Przyznam, że wciągnęła mnie dopiero za drugim razem, kiedy byłam już po wizycie w strefie skażonej. Polecam dla ludzi otwartych i ciekawych tamtej historii i innego spojrzenia...

Czarnobyl okiem Niemców. Książka mnie w żaden sposób nie zachwyciła i nie zainteresowała. Wiele rzeczy jakby wyrwanych z kontekstu, niedopowiedzianych. Z jednej strony nic nowego, z drugiej ciekawe wątki urywane i niedokończone. Książka poświęcona tak naprawdę temu co czuli Niemcy po katastrofie w Czarnobylu, a nie Białorusini.

Czarnobyl okiem Niemców. Książka mnie w żaden sposób nie zachwyciła i nie zainteresowała. Wiele rzeczy jakby wyrwanych z kontekstu, niedopowiedzianych. Z jednej strony nic nowego, z drugiej ciekawe wątki urywane i niedokończone. Książka poświęcona tak naprawdę temu co czuli Niemcy po katastrofie w Czarnobylu, a nie Białorusini.

Nastawiłam się na nieco inne informacje odnośnie Czarnobyla - liczyłam na bardziej wnikliwe odniesienie się do katastrofy, zabrakło motywów typu zeznania świadków itp., aczkolwiek reportaże zaspokajają podstawowe potrzeby zgłębienia niuansów odnoszących się do katastrofy Czarnobyla. Autorka fajnie odniosła się do kontrastu działań byłego ZSRR kontra Niemiec. Generalnie ok.

Nastawiłam się na nieco inne informacje odnośnie Czarnobyla - liczyłam na bardziej wnikliwe odniesienie się do katastrofy, zabrakło motywów typu zeznania świadków itp., aczkolwiek reportaże zaspokajają podstawowe potrzeby zgłębienia niuansów odnoszących się do katastrofy Czarnobyla. Autorka fajnie odniosła się do kontrastu działań byłego ZSRR kontra Niemiec. Generalnie ok.

Polecam szczególnie dla tych, którzy interesują się tematyką wybuchu w Czarnobylu.

Polecam szczególnie dla tych, którzy interesują się tematyką wybuchu w Czarnobylu.

Z pogranicza Ukrainy i Białorusi jest tak naprawdę tylko część tej książki. Reszta z tego pogranicza wynika, ale nie jest tym, czego przeciętny czytelnik by w tej książce szukał (tak mi się wydaje). Odniosłem wrażenie, że autorka nie jest zainteresowana samym Czarnobylem, a jest raczej jakąś obsesyjną przeciwniczką energii atomowej. Przy tym dowiadujemy się, że poza Niemcami (którzy zgodnie z książką przeżyli jakąś traumę ogólnonarodową),reszta świata miała na całą tą sprawę wywalone. Przy czym sama autorka nie pojmuje ludzi, których opisuje, co sama stwierdza kilkukrotnie. Książka coś tam wnosi, ale relatywnie mało, przy swojej objętości.

Z pogranicza Ukrainy i Białorusi jest tak naprawdę tylko część tej książki. Reszta z tego pogranicza wynika, ale nie jest tym, czego przeciętny czytelnik by w tej książce szukał (tak mi się wydaje). Odniosłem wrażenie, że autorka nie jest zainteresowana samym Czarnobylem, a jest raczej jakąś obsesyjną przeciwniczką energii atomowej. Przy tym dowiadujemy się, że poza...

Zastanawiam się jaki trzeba mieć talent, żeby z tak dobrego i bogatego tematu, jakim jest wybuch elektrowni atomowej w Czarnobylu i jej skutków zrobić miałki reportaż???
Nie wiem, ale ta książka jest tego doskonałym przykładem.

Historia przedstawiona jest tutaj z punktu widzenia Niemki Merle Hilbk, autorki książki, dziennikarki i korespondentki oraz Białorusinki Maszy. Można by pomyśleć, że to ciekawy pomysł na przedstawienie sytuacji, jednak w tym przypadku na pomyśle się skończyło.

Autorka przede wszystkim skacze z tematu na temat, próbuje się wgłębić w życie mieszkańców z terenów skażonych i przedstawić obecną sytuację w strefie zamkniętej, ale pomimo prób temat jest dosłownie liźnięty a w tekście panuje totalny chaos. Autorka nie skupia się na mieszkańcach Ukrainy i Białorusi, którzy zostali wysiedleni i ich tragedii, tylko na swoim kraju i jej ludności.

Zwieńczeniem niedbałości tych reportaży było ciągłe „sympatykowanie” do niemieckiej partii Zielonych, opisy ich manifestacji, wychwalanie Niemiec, politycznej (i nie tylko) stronniczości, a także zdjęcia, które niczego do książki nie wniosły, gdyż prawie wszystkie przedstawiają znaki zakazu wstępu, bądź szlabany.

To wszystko byłoby może ciekawe, gdybym była Niemką, bądź w latach 80-tych mieszkała w Niemczech, a tak, no cóż uważam, że pani Merle powinna zająć się reportażami w swoim własnym kraju.

Zastanawiam się jaki trzeba mieć talent, żeby z tak dobrego i bogatego tematu, jakim jest wybuch elektrowni atomowej w Czarnobylu i jej skutków zrobić miałki reportaż???
Nie wiem, ale ta książka jest tego doskonałym przykładem.

Historia przedstawiona jest tutaj z punktu widzenia Niemki Merle Hilbk, autorki książki, dziennikarki i korespondentki oraz Białorusinki Maszy....

Bardzo dobra książka. Polecam.

Bardzo dobra książka. Polecam.

Książka pomimo tytulu i okladki nie zawiera przerażających opisów tego co dzialo się zaraz po wybuchu reaktora. Jest to reportaż opisujący ludzi i ich decyzje w kilkanaście lat później. Mentalność ludzi w obrzeżach terytorium promieniowania radioaktywnego niekiedy dziwi, przeraża a nawet śmieszy.
Książkę czyta się dobrze i szybko, jedyną wadą jak dla Mnie jest brak imienia osoby która jest narratorem w poszczególnym rozdziale, co sprawia niekiedy chwilową dekoncentrację i brak rozeznania w historii.

Książka pomimo tytulu i okladki nie zawiera przerażających opisów tego co dzialo się zaraz po wybuchu reaktora. Jest to reportaż opisujący ludzi i ich decyzje w kilkanaście lat później. Mentalność ludzi w obrzeżach terytorium promieniowania radioaktywnego niekiedy dziwi, przeraża a nawet śmieszy.
Książkę czyta się dobrze i szybko, jedyną wadą jak dla Mnie jest brak imienia...