Książka ciekawa, ale też pełna sielskiej, ale mądrej filozofii ludzkiej. Nazwana przez wydawcę (Wydawnictwo Limbus, Bydgoszcz) "kultową powieścią o Polsce", z czym można się zgodzić i nie zgodzić. Nie do końca tak Polska i Polacy wyglądają, ale też nie jest tak, że Janosch sfałszował ten obraz. Wybrał pewne wątki, w których dopatrzyć się można wiele zdarzeń z biografii pisarza i stworzył obraz, który można zobaczyć w niejednej polskiej powieści, w niejednym polskim filmie. Gdzieś z tyłu głowy pojawia się wciąż "Konopielka" Redlińskiego, czy słusznie, bo to przecież inna historia? Muszę ją jeszcze raz przeczytać. "Polski blues" to na pewno niewielka książka, ale dyskusja o niej powinna być wielka i burzliwa.

Książka ciekawa, ale też pełna sielskiej, ale mądrej filozofii ludzkiej. Nazwana przez wydawcę (Wydawnictwo Limbus, Bydgoszcz) "kultową powieścią o Polsce", z czym można się zgodzić i nie zgodzić. Nie do końca tak Polska i Polacy wyglądają, ale też nie jest tak, że Janosch sfałszował ten obraz. Wybrał pewne wątki, w których dopatrzyć się można wiele zdarzeń z biografii...

Choć nie jest objętościowo za gruba niesie teści więcej niż niejedna "cegła". Tym razem autor nie pisze o swoim śląsku, a skupia się na zaściankowości polskiej prowincji bezwzględnie rozprawiając się z polską mitomanią. Mądra, ciepła, ironiczna i jakże prawdziwa.

Choć nie jest objętościowo za gruba niesie teści więcej niż niejedna "cegła". Tym razem autor nie pisze o swoim śląsku, a skupia się na zaściankowości polskiej prowincji bezwzględnie rozprawiając się z polską mitomanią. Mądra, ciepła, ironiczna i jakże prawdziwa.