W czasach gonitwy za pieniądzem a przede wszystkim czasach w których "Bóg nikomu jest nie potrzebny" pozycja obowiązkowa. Nie musisz być Żydem, by rozumieć co autor ma na myśli i jakie zagrożenia niesie świat, nie musisz stać się ortodoksyjnym Żydem by żyć lepiej... Wystarczy włączyć mózg!!!

W czasach gonitwy za pieniądzem a przede wszystkim czasach w których "Bóg nikomu jest nie potrzebny" pozycja obowiązkowa. Nie musisz być Żydem, by rozumieć co autor ma na myśli i jakie zagrożenia niesie świat, nie musisz stać się ortodoksyjnym Żydem by żyć lepiej... Wystarczy włączyć mózg!!!

Krótka książka a wiele treści. Nawet jeżeli czytelnikowi nie odpowiada narracja przemiany, to zachęcam do zastanowienia się nad wieloma wywodami, spostrzeżeniami.
Spostrzegawczość i mądrość życiowa autora. I wiele wątków polskich. Pozytywnych.
Polecam.
Jedna z wypowiedzi w książce:
"Przypomniałem sobie zasadę , której nauczono mnie gdy byłem chłopcem: Jeśli złamiesz jedno z Dziesięciorga Przykazań -złamiesz je wszystkie".

Krótka książka a wiele treści. Nawet jeżeli czytelnikowi nie odpowiada narracja przemiany, to zachęcam do zastanowienia się nad wieloma wywodami, spostrzeżeniami.
Spostrzegawczość i mądrość życiowa autora. I wiele wątków polskich. Pozytywnych.
Polecam.
Jedna z wypowiedzi w książce:
"Przypomniałem sobie zasadę , której nauczono mnie gdy byłem chłopcem: Jeśli złamiesz jedno...

Isaac Bashevis Singer to żydowski Laureat Literackiej Nagrody Nobla (1978),który urodził się w Polsce, ale za młodu (gdy antysemityzm urósł w siłę) wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został już do śmierci. W swoich tekstach skupiał się na około wojennych dziejach prześladowanych, konflikcie ortodoksyjnych i zasymilowanych Żydów czy religijno-filozoficznych rozterkach. Często utożsamawiał się ze swoimi bohaterami i wkładał w ich losy elementy autobiograficzne. Póki co jednak w jego biografii najciekawsze zdaje mi się być to, że w rodzinie nie tylko on pisał — brat Izrael Jehoszua Singer oraz siostra Ester Singer Kreitman również byli uzdolnionymi autorami (polecam zajrzeć do oferty wydawnictwa Fame Art, które sukcesywnie wydaje tytuły rodzeństwa).

„Przypomniałem sobie zasadę ,której nauczono mnie gdy byłem chłopcem: Jeśli złamiesz jedno z Dziesięciorga Przykazań — złamiesz je wszystkie.“

„Pokutnik“ to mikropowieść (zaledwie dziewięćdziesiąt aiedem stron) z siedemdziesiątego trzeciego. Niezbyt popularna i umiarkowanie zachwalana przez fanów autora. Jej fabułę stanowi opowieść o szukaniu religijnej drogi. Głównym bohaterem jest Józef Szapiro (zapis zależy od przekładu) — człowiek, który zatapia się w grzechu, by nagle postanowić z nim zerwać i zacząć nowe życie. W moich oczach to przykład hipokryty (z czego zdaje sobie sprawę) i seksisty (z tego akurat nie),który swoje złe decyzje zrzuca na diabła, współczesnych Żydów oraz kobiety, jakby próbował ciężar zrzucić ze swoich barków na cudze. Widać w jego narracji subtelne wchodzenie w ofiarę, którą nie był. Trudno więc go polubić. Na plus jednak zdecydowanie wypadały jego rozmowy z pragnieniami, objawiające się jako podszepty Złego. Wywoływało to sporo filozoficzno-religijnych przemyśleń. Co prawda kręciły się one wokół potępienia każdego, kto nie postępował zgodnie z przykazaniami, no chyba że chodziło o bohatera, ale to już swoją drogą.

Bohater irytujący, ale ciekawie skonstruowany, forma interesująca, a fabuła płynna, więc można by pomyśleć, że to dobry tekst, a jednak się z nim rozminęłam. Przeczytałam, skoro trafił do moich rąk, ale ani trochę mnie nie zaangażował, a zainteresował jedynie w stopniu niewielkim. Ba. On mnie wymęczył i odrzucił. Podobno jednak w reszcie twórczości autora więcej jest zabaw humorem oraz historią, więc nie planuję po tym jednym spotkaniu przekreślać relacji z Isaacem. Może sięgnę po coś jeszcze spod jego pióra, ale... Ciekawsza póki co wydaje mi się jego siostra! Na jej prozę mam zdecydowanie większą ochotę.

przekł. Paweł Smogorzewski

Isaac Bashevis Singer to żydowski Laureat Literackiej Nagrody Nobla (1978),który urodził się w Polsce, ale za młodu (gdy antysemityzm urósł w siłę) wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został już do śmierci. W swoich tekstach skupiał się na około wojennych dziejach prześladowanych, konflikcie ortodoksyjnych i zasymilowanych Żydów czy religijno-filozoficznych rozterkach....

Singera po prostu lubię. Wiem, że jak po niego sięgnę, to się nie zawiodę. Oczywiście tak było i w tym przypadku. Pokutnik to opowieść o tym, jak współczesny świat nie daje spełnienia, a jedynie wypalenie. Jak ślepe podążanie za modnym sposobem myślenia i życia, psuje relacje międzyludzkie. O odnajdywaniu sensu w tradycji, która wyśmiewana jako coś przestarzałego, pozostaje niesłusznie niedoceniona. Zastanawia mnie tylko, czy taka zbieżność z postulatami chrześcijańskimi, wynika z tego, że chrześcijanie kiedyś byli żydami, czy może Singer zainspirował się, obcując z nimi?

Singera po prostu lubię. Wiem, że jak po niego sięgnę, to się nie zawiodę. Oczywiście tak było i w tym przypadku. Pokutnik to opowieść o tym, jak współczesny świat nie daje spełnienia, a jedynie wypalenie. Jak ślepe podążanie za modnym sposobem myślenia i życia, psuje relacje międzyludzkie. O odnajdywaniu sensu w tradycji, która wyśmiewana jako coś przestarzałego, pozostaje...

Singer jak zwykle nie zawodzi.
Dwunasta już książka Isaaca Bashevisa Singera przeczytana przeze mnie, która otrzymuje ocenę nieschodzącą poniżej siedmiu gwiazdek.
„Pokutnik” to Dzieło, a właściwie dziełko Singera będące niejako esencją całej twórczości tego znakomitego pisarza, znajdujemy w nim bowiem wiele odniesień do osobistych ściśle autobiograficznych przeżyć autora; na stronach „Pokutnika” dość często przewijają się cienie a może nawet niekiedy zarysy postaci z innych dzieł pisarza.
Singer poprzez postać głównego bohatera Józefa Szapiro w pewnym stopniu ukazuje w sposób retrospekcyjny (w moim osobistym odczuciu) czytelnikowi samego siebie: swój światopogląd, swój stosunek do drugiego człowieka, swoje tęsknoty, swoje marzenia, swoje lęki i obawy, swoje wyobcowanie, a tym samym osamotnienie.
Wokół tak wielu ludzi, a tak naprawdę nie ma nikogo- tam w środku, we wnętrzu naszego „ja” (ego),do którego nikt nie ma dostępu, jesteśmy w rzeczywistości osamotnieni, na ogół nie zrozumiani, niekiedy ignorowani, częstokroć nawet odrzuceni.
Nie ma chyba człowieka, który w większym, lub mniejszym stopniu nie zastanawiałby się nad własnym życiem i nie stawiałby sobie pytań w rodzaju: jak mam żyć, dokąd zmierzam, po co to wszystko i jaki to ma sens.
Niekiedy po postawieniu sobie fundamentalnych pytań odnośnie do swojego życia, ludzie udzielają sobie odpowiedzi, a właściwie to odpowiedzi udziela człowiekowi to coś, co siedzi w nim, w środku przez niektórych nazywane sumieniem.
Czasami głos sumienia jest na tyle mocny, że prowadzi człowieka do „nawrócenia”, do odrzucenia dotychczasowego modelu życia i rozpoczęcia wszystkiego od nowa.
Myślę, że wielu miało ochotę na to, żeby wszystko rzucić w cholerę i wyjechać w Bieszczady, niewielu jednak by się na to odważyło, a jeszcze mniej jest tych, którzy jeśli już się odważyli to wytrwali do końca w nowym otwarciu.
Książka Singera, choć rozmiarami niewielka, niesie w sobie wielki przekaz, jest do pewnego stopnia i w pewnym sensie „głosem wołającego na pustyni”.
Polecam.

Singer jak zwykle nie zawodzi.
Dwunasta już książka Isaaca Bashevisa Singera przeczytana przeze mnie, która otrzymuje ocenę nieschodzącą poniżej siedmiu gwiazdek.
„Pokutnik” to Dzieło, a właściwie dziełko Singera będące niejako esencją całej twórczości tego znakomitego pisarza, znajdujemy w nim bowiem wiele odniesień do osobistych ściśle autobiograficznych przeżyć autora;...

Perfekcyjna !! Feministki tego nie są w stanie zdzierzyć.
opisane sa tu prawdziwe stosunki damsko-męskie.

Perfekcyjna !! Feministki tego nie są w stanie zdzierzyć.
opisane sa tu prawdziwe stosunki damsko-męskie.

Smutna historia o żydzie, który usiłuje znaleźć swoje miejsce na ziemi po Zagładzie. Poznał Polskę, w czasie wojny poznał Sowiety a w końcu przez Monachium dotarł do Stanów. Lecz tu nie skończyły się jego problemy. Dla miłośników Singera.

Smutna historia o żydzie, który usiłuje znaleźć swoje miejsce na ziemi po Zagładzie. Poznał Polskę, w czasie wojny poznał Sowiety a w końcu przez Monachium dotarł do Stanów. Lecz tu nie skończyły się jego problemy. Dla miłośników Singera.

Po „Pokutnika” sięgnąłem po lekturze „Statku” mojego ulubionego Łysiaka. W porównaniu do tej drugiej, słusznie oznaczonej tu tagiem kobiety, o płci pięknej w „Pokutniku” jest mniej. Można jednak wyłowić parę ciekawych cytatów, co też zrobił Baldhead przytaczając u siebie ciekawy fragment. Mnie sposobały się słowa: „Tak jak wszyscy współcześni mężczyźni, uważałem się za eksperta w budzeniu kobiecych uczuć”. Brzmi znajomo? Komu się kiedyś nie wydawało, że posiadł cząstkę wiedzy tajemnej w tym zakresie? Kto nie poczuje się ekspertem, jeśli go w roli takiego postawić prosząc o radę? M.Kozak, „Renegat”: „Traktuj ludzi lepiej, niż na to zasługują, a zrobią wszystko, żeby sprostać semu nowemu wizerunkowi – westchnął filozoficznie – stara prawda”. Uwielbiam dobre cytaty. To, ile ich mogłem z danej książki wypisać, to jeden z lepszych dowódw że warto było ją czytać. Wypisując, mam niesamowite poczucie swojej produktywności. Nikt tego za mnie nie zrobi, bo dobre cytaty dla każdego są inne. Najsłynniejsze cytaty, które znajduję czasem w necie przy nazwiskach autorów, wydają mi się jakieś bezpłciowe, wyrwane z kontekstu, jakby żywcem przepisane z książeczek w rodzaju Złotych myśli. Żeby chociaż były po łacinie.
Kobiety są jednak integralną częścią prostej fabuły „Pokutnika”. Józef Szapiro ma kobiety i kapustę do tego, ale woli uciec od świata. Spodobała mi się przedmowa Cz. Miłosza: „Nagrody Nobla dla dwóch wyobcowanych”. Nie wiem jak na was, ale na mnie udało się Singerowi przenieść cząstkę tego wyobcowania.
To, co z całej lektury dało mi do myślenia najwięcej, to wegetarianizm. Dołączając do chasydów Szapiro postanawia przestać jeść mięso, także mięso ryb, bo „od przelewania krwi zwierząt do tego, aby przelewać krew ludzką, jest tylko jeden krok” - zatem Tołstoj: „dopóki będą rzeźnie, będą i pola bitew”. Nie jest to mój ulubiony argument. Gdyby kroki były dwa, trzy, albo gdyby zabijanie zwierząt nie miało związku z zabijaniem ludzi, czy przestałoby być złe? Wolę to, co Singer, który był wegetarianinem przez ostatnie 35 lat życia, napisał gdzieś indziej: „Dla zwierząt wszyscy ludzie to naziści, a ich życie to wieczna Treblinka”.
Tora nazywa jedzenie mięsa złem koniecznym (potwierdzając notabene że jest to zło),chasydzi wyrzucają więc pokutnikowi litowanie się nad zwierzętami „bardziej niż Wszechmogący”. Ten namawia żonę do swojego sposobu myślenia i zakłada rodzinę wegetarian. Ja natomiast z nadzieją śledzę doniesienia o hodowli sztucznego mięsa, które podobno ma się pojawić w sklepach za parę lat.
Podkreślę jeszcze, że choć „Pokutnik” jest jedną z nowszych książek Singera, swoje lata już ma. Zepsucie świata, od którego Szapiro ucieka, zdążyło się zmienić i wymaga nieco wyobraźni by wywołać pierwotne emocje.
Nie sugerujcie się zbytnio liczbą gwiazdek. Zawsze jest to w jakimś stopniu wybór na chybił trafił. Na pewno warto znać „Pokutnika”.

Po „Pokutnika” sięgnąłem po lekturze „Statku” mojego ulubionego Łysiaka. W porównaniu do tej drugiej, słusznie oznaczonej tu tagiem kobiety, o płci pięknej w „Pokutniku” jest mniej. Można jednak wyłowić parę ciekawych cytatów, co też zrobił Baldhead przytaczając u siebie ciekawy fragment. Mnie sposobały się słowa: „Tak jak wszyscy współcześni mężczyźni, uważałem się za...