W "Samotności rajdowca" sporo jest przestrzeni, którą czytelnik musi sam zagospodarować i na swój sposób uzupełnić. Z pozoru prosta historia o wyjściu z dołka, jest tak naprawdę mieszanką nostalgii za czasami świetności, rozczarowania rzeczywistością i marazmu, w jaki łatwo popaść i z którego można się wyrwać, nawet jeśli okoliczności tego małego sukcesu są równie żałosne co okoliczności porażek. To komiks oszczędny, jeśli chodzi o kreskę, ale wymagający wyczulenia na to co między kadrami. Bohaterowie są równie zabawni co godni politowania, a absurd staje się doskonałym środkiem do prezentacji tego stanu rzeczy. Niech nikogo nie zwiedzie pasja głównego bohatera - każdy z nas jest w jakimś sensie takim śmiesznym rajdowcem i każdy z nas jest na swój sposób samotny. Miałem chwile skojarzeń z twórczością Jacka Świdzińskiego, bo komiks Mahlera – mimo, że wydaje się bardziej przyziemny - jest równie nieoczywisty co twórczość autora „A niech cię, Tesla!”

W "Samotności rajdowca" sporo jest przestrzeni, którą czytelnik musi sam zagospodarować i na swój sposób uzupełnić. Z pozoru prosta historia o wyjściu z dołka, jest tak naprawdę mieszanką nostalgii za czasami świetności, rozczarowania rzeczywistością i marazmu, w jaki łatwo popaść i z którego można się wyrwać, nawet jeśli okoliczności tego małego sukcesu są równie żałosne...

Zgodnie z opisem śledzimy losy tytułowego rajdowca - jego wzloty i upadki na polu zawodowym, relacje z kolegami i ciężko chorą żoną. Jest trochę zabawnie, trochę smutno, ale w sumie to chyba nie do końca przekonująco, bo ani razu się nie zaśmiałem, ani zbytnio nie zmartwiłem.
Można przeczytać, ale nie jest to pozycja obowiązkowa.

Zgodnie z opisem śledzimy losy tytułowego rajdowca - jego wzloty i upadki na polu zawodowym, relacje z kolegami i ciężko chorą żoną. Jest trochę zabawnie, trochę smutno, ale w sumie to chyba nie do końca przekonująco, bo ani razu się nie zaśmiałem, ani zbytnio nie zmartwiłem.
Można przeczytać, ale nie jest to pozycja obowiązkowa.

Dowcipnie i inteligentnie o kryzysie wieku średniego i poczuciu wypalenia. Jedynie trochę szkoda, że takie krótkie.

Dowcipnie i inteligentnie o kryzysie wieku średniego i poczuciu wypalenia. Jedynie trochę szkoda, że takie krótkie.