Takich książek się po prostu nie ocenia. Są to wspomnienia byłego więźnia obozu w Stutthofie, który nie dość, że przeżył piekło na ziemi, to jeszcze udało mu się z niego uciec. Powinniśmy czytać takie relacje i pamiętać.

Takich książek się po prostu nie ocenia. Są to wspomnienia byłego więźnia obozu w Stutthofie, który nie dość, że przeżył piekło na ziemi, to jeszcze udało mu się z niego uciec. Powinniśmy czytać takie relacje i pamiętać.

Ładna i poruszająca opowieść. Wspomnienie ze strasznych czasów. Warto.

Ładna i poruszająca opowieść. Wspomnienie ze strasznych czasów. Warto.

Książka mogłaby być o wiele dłuższa, ale już te 100 stron nadają się na scenariusz hollywoodzkiego filmu.
Śmieszą mnie głosy w komentarzach odnośnie opisów przyrody czy... akcji, która jest za mało wartka. Ludzie! To wspomnienia, a nie książka sensacyjna! Choć mnie czytało się ją o wiele lepiej, niż 90% thrillerów/sensacji obecnych na rynku. Czytałam z wypiekami na twarzy, kibicując mocno bohaterowi i cierpiąc, że lektura niedługo się skończy.

Książka mogłaby być o wiele dłuższa, ale już te 100 stron nadają się na scenariusz hollywoodzkiego filmu.
Śmieszą mnie głosy w komentarzach odnośnie opisów przyrody czy... akcji, która jest za mało wartka. Ludzie! To wspomnienia, a nie książka sensacyjna! Choć mnie czytało się ją o wiele lepiej, niż 90% thrillerów/sensacji obecnych na rynku. Czytałam z wypiekami na twarzy,...

Kto spodziewa się po tej książce awanturniczej opowieści w stylu filmowej "Wielkiej ucieczki" lub sensacyjnych powieści Folletta czy Forsytha - będzie z pewnością zawiedziony. Bo też w tej relacji nie ma efektownych wybuchów, szelmostwa, zuchwałego grania wrogowi na nosie; ta relacja nie zawiera ani malowniczych opisów, ani całej tej romantyczno-łotrzykowskiej otoczki, którą zwykło się kojarzyć z historiami o ucieczkach z niewoli. Mało tego: nie ma tu nawet konkretnego pościgu: z gardłowymi krzykami strażników, jazgotem psów, karabinowymi salwami. Zamiast tego jest tchnąca grozą realistyczna opowieść - wspomnienie. Bez odwoływania się do fantazji, bez zbędnych ozdobników i koloryzowania.

Wspomnienie kilkunastodniowej ucieczki z obozu w Stutthof opisane jest dzień po dniu na podstawie notatek, które autor wykonywał w chwilach postoju. Ich zwięzłość, surowość opisu i jego naturalizm między wierszami ukazuje ogromną grozę całego tego przedsięwzięcia: strach, że ktoś z pozostałych w obozie współwięźniów zostanie pociągnięty do odpowiedzialności po wykryciu ucieczki ('Wolność okupiona śmiercią towarzyszy - to ciężka wolność. Gdyby się nawet wszystko udało, to żyć ze świadomością, że inni tak drogo musieli za to zapłacić, byłoby źle." s.7),zagubienie, gdy podczas nocnej ucieczki przez lasy, mokradła i łąki uciekający nie wie, gdzie się dokładnie znajduje - czy nadal na terenie Niemiec, czy już między Polakami, gdzie bezpieczniej; przejmujący głód, zimno, choroba, wycieńczenie z powodu ran odniesionych po drodze; nieufność i strach wobec napotykanych po drodze osób; ciągły lęk, że zostanie się odkrytym, zdradzonym, zadenuncjowanym - to wszystko nadaje tej opowieści niesamowitego wydźwięku. Czytający po trosze przejmuje to odczucie bycia ściganą zwierzyną, zbiegiem na obcej i wrogiej ziemi. Tym większa jest ulga, tym większa radość, gdy finał okazuje się dla zbiega zwycięski: bo ucieczka się udała, bo udało się dotrzeć do swoich najbliższych, do rodzinnego domu, do schronienia. Bo udało się przeżyć - wbrew wszelkim przeciwnościom... Wojna jeszcze się nie zakończyła, powrót do domu był pewnie dopiero początkiem dalszego ukrywania się, strachu przed represjami, przed zdradą. Ale udało się uciec śmierci w obozie. Udało się dać innym nadzieję - że można uciec, można przetrwać. A czyż nadzieja nie była w tamtych straszliwych czasach na wagę złota?

Książeczka niewielka formatem, ale może stanowić ważne świadectwo w dokumentowaniu historii zbrodni hitlerowskich na Pomorzu. Szkoda tylko, że wydawca nie pokusił się o dodanie do tekstu mapy z trasą tułaczki autora - dałoby to jeszcze bardziej wyrazisty dowód wielkości dokonanego przezeń wyczynu.

Kto spodziewa się po tej książce awanturniczej opowieści w stylu filmowej "Wielkiej ucieczki" lub sensacyjnych powieści Folletta czy Forsytha - będzie z pewnością zawiedziony. Bo też w tej relacji nie ma efektownych wybuchów, szelmostwa, zuchwałego grania wrogowi na nosie; ta relacja nie zawiera ani malowniczych opisów, ani całej tej romantyczno-łotrzykowskiej otoczki,...

Opis książki był zachęcający, ale gdy zaczęłam czytać to myślałam, że zwątpię i nie doczytam do końca. Czytanie tej książki mnie nudziło, a głównie dzięki opisom przyrody, nie lubię ich. Gdyby nie to, że książka ma tylko 102 strony to pewnie bym nie doczytała do końca, bo im bliżej tym bardziej mi się nie chciało już jej czytać. Jedynie co to gratuluję Czesławowi Majewskiemu odwagi i wytrwałości w dążeniu do celu jakim był dom i rodzina.

Opis książki był zachęcający, ale gdy zaczęłam czytać to myślałam, że zwątpię i nie doczytam do końca. Czytanie tej książki mnie nudziło, a głównie dzięki opisom przyrody, nie lubię ich. Gdyby nie to, że książka ma tylko 102 strony to pewnie bym nie doczytała do końca, bo im bliżej tym bardziej mi się nie chciało już jej czytać. Jedynie co to gratuluję Czesławowi...

"Ucieczka z piekła" to relacja z ucieczki autora z filii obozu KL Stutthof. Opowiada o tym, jak przez blisko dwa tygodnie błąkał się po lasach i bezdrożach chcąc umknąć oprawcom.
Zwięzłość opisu, dominacja szczegółów geograficznych, opis codziennych zmagań ze sobą i prób przetrwania w czasie nieustannego zagrożenia sprawiają, że książka ma olbrzymią "siłę rażenia". Powinna leżeć obok innych zasłużonych świadectw swojego czasu, tym bardziej, że jako nieliczna, potrafi dodać otuchy. Bowiem poza piekłem lagru Majewski odnalazł ludzi. Nie tych, którzy wymierzali razy, a tych, którzy narażając życie siebie i swojej rodziny wskazywali właściwy kierunek i dzielili się chlebem.

"Ucieczka z piekła" to relacja z ucieczki autora z filii obozu KL Stutthof. Opowiada o tym, jak przez blisko dwa tygodnie błąkał się po lasach i bezdrożach chcąc umknąć oprawcom.
Zwięzłość opisu, dominacja szczegółów geograficznych, opis codziennych zmagań ze sobą i prób przetrwania w czasie nieustannego zagrożenia sprawiają, że książka ma olbrzymią "siłę rażenia". Powinna...

19 dni męki w przedpieklu po ucieczce z piekła Pröbernau (podobozu Stutthof). Szkoda, że takie surowe i oszczędne.

19 dni męki w przedpieklu po ucieczce z piekła Pröbernau (podobozu Stutthof). Szkoda, że takie surowe i oszczędne.

Bardzo ciekawa i warta uwagi pozycja. O obozie w Stutthofie nie dowiemy się z niej wiele. Autor pisze o nim dość zdawkowo, ogranicza się do tego, co konieczne, nie ma tu dokładnych, skrupulatnych opisów codziennego życia obozowego. Akcja książki staje się dynamiczna po samej ucieczce z obozu. Stykamy się z bogatymi opisami miejsc, wydarzeń, każdego dnia. Jest to piękna historia człowieka, któremu udało się uciec z piekła i powrócić do normalnego świata i życia.

Bardzo ciekawa i warta uwagi pozycja. O obozie w Stutthofie nie dowiemy się z niej wiele. Autor pisze o nim dość zdawkowo, ogranicza się do tego, co konieczne, nie ma tu dokładnych, skrupulatnych opisów codziennego życia obozowego. Akcja książki staje się dynamiczna po samej ucieczce z obozu. Stykamy się z bogatymi opisami miejsc, wydarzeń, każdego dnia. Jest to piękna...