Wydaje mi się, że porównanie z pamiętnikiem Anny Frank jest trochę na wyrost. Ale dla osób zainteresowanych holocaustem czy historią Będzina to będzie na pewno bardzo interesująca książka.

Wydaje mi się, że porównanie z pamiętnikiem Anny Frank jest trochę na wyrost. Ale dla osób zainteresowanych holocaustem czy historią Będzina to będzie na pewno bardzo interesująca książka.

Sama nie wiem co myśleć. Chyba nie do końca tego się spodziewałam. Myślę jednak, że cała historia związana z tym pamiętnikiem i jego piękne wydanie rekompensuje inne braki.

Sama nie wiem co myśleć. Chyba nie do końca tego się spodziewałam. Myślę jednak, że cała historia związana z tym pamiętnikiem i jego piękne wydanie rekompensuje inne braki.

Bardzo warto przeczytać, niestety wiem że jest cieżko dostępna, ale jesli Wam sie uda to naprawdę nie bedziecie żałować.

Bardzo warto przeczytać, niestety wiem że jest cieżko dostępna, ale jesli Wam sie uda to naprawdę nie bedziecie żałować.

Mój problem polega na tym, że najpierw przeczytałam powieść Zbigniewa Białasa "Rutka" i stworzyłam sobie pewien obraz dziewczyny. Pamiętnik mnie nie rozczarował, ale (może to głupie) Rutka z pamiętnika jest po lekturze książki profesora dla mnie zbyt zwyczajna i trochę burzy ten stworzony w mojej głowie obraz Rutki Laskier :)

Mój problem polega na tym, że najpierw przeczytałam powieść Zbigniewa Białasa "Rutka" i stworzyłam sobie pewien obraz dziewczyny. Pamiętnik mnie nie rozczarował, ale (może to głupie) Rutka z pamiętnika jest po lekturze książki profesora dla mnie zbyt zwyczajna i trochę burzy ten stworzony w mojej głowie obraz Rutki Laskier :)

Inna perspektywa wojny i okupacji. Mimo że nie ma zbyt wielu drastycznych szczegółów wiemy co się tam działo. Chwyta za serce...

Inna perspektywa wojny i okupacji. Mimo że nie ma zbyt wielu drastycznych szczegółów wiemy co się tam działo. Chwyta za serce...

Trudno oceniać tego typu zapisy, trudno traktować je na równi z literacką fikcją i trudno wreszcie przejść wobec nich obojętnie. Odłożyć i zapomnieć. To intymna relacja, która nigdy nie miała wyjść na światło dzienne, jak każdy pamiętnik nastoletniej dziewczyny. Stało się inaczej, los okazał się okrutny i konfrontacja wydarzeń, o których wiemy z historii, z życiem młodzej Żydówki jest szczególnie gorzka. Wartościowe źródło wiedzy o tym, co się wówczas wydarzyło, bardzo osobiste i pouczające zarazem. Na kolejnych stronach pamiętnika dostrzegamy przemianę tej młodej osoby - bunt, niezrozumienie i powolne oswajanie się ze złem, które ją otacza. To zadziwiające, że wszystko inne, cała otoczka dorastania jest niezmienna niezależnie od okoliczności - pierwsza miłość, relacje rówieśnicze, zazdrość. Pozorne błahostki w zderzeniu z klęską świata i człowieczeństwa. Do przemyślenia.

Trudno oceniać tego typu zapisy, trudno traktować je na równi z literacką fikcją i trudno wreszcie przejść wobec nich obojętnie. Odłożyć i zapomnieć. To intymna relacja, która nigdy nie miała wyjść na światło dzienne, jak każdy pamiętnik nastoletniej dziewczyny. Stało się inaczej, los okazał się okrutny i konfrontacja wydarzeń, o których wiemy z historii, z życiem młodzej...

Trudno przyznać pamiętnikom ocenę, bo jak ocenić, czyjeś wspomnienia, jako dobre, złe? Pamiętniki tej dziewczynki - lat 14- to obraz świata o jakim najlepiej chcieliby wszyscy zapomnieć, to obraz wojny, przemocy i ogromnego okrucieństwa wobec drugiego człowieka. Czy polecam, oczywiście, że tak. Dla pamięci i przestrogi, żeby nigdy więcej nas to nigdy nie spotkało.

Trudno przyznać pamiętnikom ocenę, bo jak ocenić, czyjeś wspomnienia, jako dobre, złe? Pamiętniki tej dziewczynki - lat 14- to obraz świata o jakim najlepiej chcieliby wszyscy zapomnieć, to obraz wojny, przemocy i ogromnego okrucieństwa wobec drugiego człowieka. Czy polecam, oczywiście, że tak. Dla pamięci i przestrogi, żeby nigdy więcej nas to nigdy nie spotkało.

To historia polskiej Anny Frank. Poznanie jej konieczne!

To historia polskiej Anny Frank. Poznanie jej konieczne!

Zawsze szalenie trudno jest oceniać czy recenzować czyjeś zapiski, pamiętniki. Zwłaszcza, jeżeli te należały do młodej dziewczyny. Zostawiam zatem ocenę dobrą. Nie chcę oceniać stylu Rutki - nie o to chodzi. Jej zapiski są przejmujące, bo z każdym jej słowem o nadziei wiemy coś, z czego dziewczyna nie zdawała sobie sprawy - nie został jej nawet rok życia, już za parę miesięcy miała miała wraz ze swoim małym braciszkiem stać nago w komorze gazowej i powoli umierać.
Zachęcam do przeczytania zapisków Rutki, do refleksji. MY mamy szansę na to, żeby korzystać z życia tak, jak pragnęła robić tu Rutka. Nie zmarnujmy tego.

Zawsze szalenie trudno jest oceniać czy recenzować czyjeś zapiski, pamiętniki. Zwłaszcza, jeżeli te należały do młodej dziewczyny. Zostawiam zatem ocenę dobrą. Nie chcę oceniać stylu Rutki - nie o to chodzi. Jej zapiski są przejmujące, bo z każdym jej słowem o nadziei wiemy coś, z czego dziewczyna nie zdawała sobie sprawy - nie został jej nawet rok życia, już za parę...

Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę kilka lat temu, teraz wracając do niej wzbudziła we mnie dokładnie te same emocje. Główną bohaterką jest mała Rutka przebywająca w getcie. To właśnie jej oczami ukazany został trud życia w tym miejscu. Dziewczynka nie raz w bardzo wzruszający sposób opisuje wydarzenia, które dla mieszkańców getta były codziennością. Szczególnie silne wrażenie wywarł na mnie opis zabójstwa małego chłopca. Między dramatycznymi przeżyciami Rutka, jako dziecko, opisuje sytuacje codzienne takie jak zabawa. Lekturę tę polecam zarówno młodzieży, jak i starszym osobom.

Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę kilka lat temu, teraz wracając do niej wzbudziła we mnie dokładnie te same emocje. Główną bohaterką jest mała Rutka przebywająca w getcie. To właśnie jej oczami ukazany został trud życia w tym miejscu. Dziewczynka nie raz w bardzo wzruszający sposób opisuje wydarzenia, które dla mieszkańców getta były codziennością. Szczególnie silne...