Jak zostałam nianią Polaków

Naprawdę sympatyczne; lekko i dobrze się czyta, ale to jest autobiografia pani Doroty, a nie książka o jej pracy jako Super-niani.

Jeśli ktoś chce poczytać o życiu pani Doroty, o jej rodzinie, marzeniach i wyborach - to pewnie będzie zadowolony.

Ale jednak, osobiście, byłam rozczarowana - bo sądząc po tytule, nie spodziewałam się opowieści autobiograficznej, o mężu czy dzieciach, ale reportażu o Superniani -to znaczy o programie telewizyjnym -o tym jak go robiono. Program jest wspominany -ale informacji o nim jest bardzo niewiele.
A ja byłam, i nadal jestem, ciekawa jak się robi taki reality show ; jak to wygląda od strony osoby która go prowadziła.

Naprawdę sympatyczne; lekko i dobrze się czyta, ale to jest autobiografia pani Doroty, a nie książka o jej pracy jako Super-niani.

Jeśli ktoś chce poczytać o życiu pani Doroty, o jej rodzinie, marzeniach i wyborach - to pewnie będzie zadowolony.

Ale jednak, osobiście, byłam rozczarowana - bo sądząc po tytule, nie spodziewałam się opowieści autobiograficznej, o mężu czy...

czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Polecam

czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Polecam

Niestety nie mogę zgodzić się ze wszystkimi wypowiedziami autorki, ale właśnie po to są książki, aby każdy mógł zabrać coś dla siebie. Polecam każdemu, przyjemnie się czyta i można zobaczyć świat mediów, od zupełnie innej strony.
BlessU.

Niestety nie mogę zgodzić się ze wszystkimi wypowiedziami autorki, ale właśnie po to są książki, aby każdy mógł zabrać coś dla siebie. Polecam każdemu, przyjemnie się czyta i można zobaczyć świat mediów, od zupełnie innej strony.
BlessU.

Superniania uważa, że to, o której wracam z pracy jest moim wyborem i sama decyduję, ile mam czasu dla dziecka. Że mogę oświadczyć pracodawcy, że dwa dni w tygodniu będę wychodzić wcześniej albo część pracy zrobię w domu. A najlepiej wykonać jeden telefon do mediów i wtedy pracodawca ma przechlapane.
A ja uważam, że to stek bzdur i za takie nieżyciowe podejście to ja dziękuję.

Superniania uważa, że to, o której wracam z pracy jest moim wyborem i sama decyduję, ile mam czasu dla dziecka. Że mogę oświadczyć pracodawcy, że dwa dni w tygodniu będę wychodzić wcześniej albo część pracy zrobię w domu. A najlepiej wykonać jeden telefon do mediów i wtedy pracodawca ma przechlapane.
A ja uważam, że to stek bzdur i za takie nieżyciowe podejście to ja dziękuję.

Już od jakiegoś czasu chciałam sięgnąc po którąś z książek pani Doroty i stwierdziła że zacznę od jej autobiografi. Myśle że był to dobry pomyśł bo warto co nieco dowiedzieć sie o autorze książek o dzieciach. I mimo że jest to jej biografia to co kikla stron wytyka mi moje błedy wychowawcze. Już nie mogę sie doczekać aż dorwę w bibliotece nastepną jej książke.

Już od jakiegoś czasu chciałam sięgnąc po którąś z książek pani Doroty i stwierdziła że zacznę od jej autobiografi. Myśle że był to dobry pomyśł bo warto co nieco dowiedzieć sie o autorze książek o dzieciach. I mimo że jest to jej biografia to co kikla stron wytyka mi moje błedy wychowawcze. Już nie mogę sie doczekać aż dorwę w bibliotece nastepną jej książke.

Dorota Zawadzka – nazwisko, które w zasadzie brzmi znajomo, ale trudno tak od razu dopasować je do konkretnej osoby. Jak dzwon, który dzwoni, ale nie wiadomo, w którym kościele. Ale gdyby powiedzieć: Dorota Zawadzka, Superniania, wszystkim rozjaśnia się w głowie i nazwisko, z którym jeszcze przed chwilą mieliśmy problem, personalizuje się.

Dorota Zawadzka w rozmowie z Katarzyną Skrzydłowską – Kalukin, daje się poznać od nieco innej strony, niż tej znanej nam z telewizji. Wyłania się z tej dyskusji obraz kobiety szczęśliwej, spełnionej, cieszącej się każdym dniem i umiejącej (na skutek wielu doświadczeń) spojrzeć na pewne problemy chłodnym okiem, bez zbędnych histerii. Bohaterka rozmowy odsłania kulisy powstania Superniani, opowiada o ciężkiej pracy, którą wykonywała na planie programu, o reakcjach ludzi na jej program oraz sytuacjach, z jakimi przyszło jej się w związku z tym zmierzyć. Poznajemy także jej dzieciństwo, lata studiów i pierwsze małżeństwo, brak tu jednak (z czego ogromnie się cieszę) wylewania żali i publicznego rozliczania się z przeszłością.

Szczególnie dobrze czytało mi się fragmenty, w których Dorota Zawadzka mówiła o swoich poglądach na wychowanie dzieci (jest psychologiem dziecięcym),a także o tym, jakie poglądy na wychowanie do dziś panują w Polsce. Okazuje się bowiem, że do dziś niezwykle powszechne są u nas (błędne!) „metody wychowawcze” w stylu: kochanie, bądź grzeczny, bo jak nie, to ta pani cię zabierze (nawiasem mówiąc, zawsze gdy słyszę matkę mówiącą w ten sposób do dziecka, mam ochotę zapytać, dlaczego je straszy). Tę książkę czytało mi się bardzo dobrze (lubię wywiady!) i wiele istotnych zdań zapisałam, by móc do nich kiedyś w razie potrzeby zajrzeć. Dobra jest, po prostu. Polecam zwrócić na nią uwagę, choćby po to, by poczytać naprawdę mądre zdania wypowiedziane przez naprawdę mądrą, rozsądną i świadomą swoich słów kobietę.

Dorota Zawadzka – nazwisko, które w zasadzie brzmi znajomo, ale trudno tak od razu dopasować je do konkretnej osoby. Jak dzwon, który dzwoni, ale nie wiadomo, w którym kościele. Ale gdyby powiedzieć: Dorota Zawadzka, Superniania, wszystkim rozjaśnia się w głowie i nazwisko, z którym jeszcze przed chwilą mieliśmy problem, personalizuje się.

Dorota Zawadzka w rozmowie z...

Książkę przeczytałam z wielkim zainteresowaniem w ekspresowym tempie. Od jakiegoś czasu śledzę poczynania Zawadzkiej, podoba mi się jej podejście do życia, problemów i dystans dla samej siebie. Niania (choć nie lubi jak się ją tak określa) jest szczera w rozmowie, nie stara się przypodobać, nie ma wygórowanych ambicji związanych ze swoim wyglądem itp. Po prostu dobrze jej się ze sobą żyje, co nie oznacza, że nie ma problemów, słabości, lęków itp. Zachęcam do lektury.

Książkę przeczytałam z wielkim zainteresowaniem w ekspresowym tempie. Od jakiegoś czasu śledzę poczynania Zawadzkiej, podoba mi się jej podejście do życia, problemów i dystans dla samej siebie. Niania (choć nie lubi jak się ją tak określa) jest szczera w rozmowie, nie stara się przypodobać, nie ma wygórowanych ambicji związanych ze swoim wyglądem itp. Po prostu dobrze jej...