Towarzyszka Panienka

Książka Moniki Jaruzelskiej „Towarzyszka panienka” to nie jest typowy autobiograficzny paszkwil, choć może dla co niektórych do niego aspirować, ze względu na symptomatyczny tytuł. Wbrew pozorom nie jest to historia opowiedziana pod pretekstem wyjaśnienia generalskiej kontrowersji. Tej jest tutaj najmniej.

Autorka traktuje w lwiej części o swoim życiu — w stylu dość specyficznej autobiografii. Dementuje różnorodne plotki, półprawdy i fałszywe pogłoski na swój temat i ujawnia mir domowy panujący w rodzinie Jaruzelskich. Pod sam koniec publikacji pani Jaruzelska odnosi się już do wydarzeń współczesnych, kompletnie niezwiązanych z prezydentem Wojciechem Jaruzelskim, a jedynie ze swoją rodziną oraz działalnością zawodową.

Autobiografia Moniki Jaruzelskiej to zarówno zabawne anegdotki z jej życia, jak i poważniejsze rozważania na cięższe tematy. Oba jednak elementy są prowadzone przez autorkę lekko i przyjemnie.

„Towarzyszkę” czyta się szybko i sympatycznie. Ma na to wpływ nie tylko dobre pióro Jaruzelskiej, ale też — ciągle przeze mnie podkreślany — antyekologiczny nurt przewodniczący myśli wydawniczej niniejszego wydawnictwa. Opiszę to lapidarnie, bo nie chcę tego robić za każdym razem: marginesy — większe niż potężny bebech Janusza Korwin-Mikkego — oraz krótkie rozdziały (krótsze od felietonów wspomnianego polityka),które wieńczone są niemal pustą kartką. Książka mogłaby mieć na spokojnie 200 stron.

Literówek: nie widziałem. Jestem w szoku. Dla bezpieczeństwa: na palcach jednej ręki.

Książka Moniki Jaruzelskiej „Towarzyszka panienka” to nie jest typowy autobiograficzny paszkwil, choć może dla co niektórych do niego aspirować, ze względu na symptomatyczny tytuł. Wbrew pozorom nie jest to historia opowiedziana pod pretekstem wyjaśnienia generalskiej kontrowersji. Tej jest tutaj najmniej.

Autorka traktuje w lwiej części o swoim życiu — w stylu dość...

Książka warta przeczytania. Możemy trochę podejrzeć co się działo w domu naszego dyktatora, ale przede wszystkim poznać historię Pani Moniki. Jestem stałym widzem jej kanału na YT i na pewno mogę ją polecić innym widzom :)

Książka warta przeczytania. Możemy trochę podejrzeć co się działo w domu naszego dyktatora, ale przede wszystkim poznać historię Pani Moniki. Jestem stałym widzem jej kanału na YT i na pewno mogę ją polecić innym widzom :)

Tę książkę chciałam przeczytać już dawno temu. W końcu do tego pomysłu wróciłam. Myślę, że dla wielu osób powodem sięgnięcia po nią była chęć pozyskania wiedzy, jak od kulis wyglądało życie Wojciecha Jaruzelskiego i czy jego córka ujawni jakieś frapujące czy kontrowersyjne szczegóły dotyczące jego osoby. Nie znajdziemy tu tego jednak. Choć może najbardziej kontrowersyjny jest brak kontrowersji...

Pojawia się więc pytanie, o czym ta książka jest. Jest ona o...Monice Jaruzelskiej. O człowieku. O osobie, która momentami stała jedną nogą w jednym świecie, a drugą w zupełnie innym. O kobiecie. Lektura napisana w niby lekkiej formie skłania do refleksji, dostarczając przy tym powodów do uśmiechu, ponieważ Monika Jaruzelska z dużym dystansem podchodzi do wielu kwestii, nawet tych, które w gruncie rzeczy mogłyby być dla niej przykre, jak chociażby relacje z mamą czy sposób oceny decyzji jej ojca. Nie jest to przy tym typowa autobiografia, ponieważ autorka przyjęła formułę opowiadania poprzez krótkie wspominkowe rozdziały, poświęcone wybranym epizodom z jej życia, które jednak dają dość spójny obraz i - jak sądzę - ukazują rzeczy ujmujące w sobie klimat czasu, miejsc, a nade wszystko stanu ducha Moniki Jaruzelskiej. Pokazane są tu kluczowe momenty, które odpowiadają kolejnym etapom stawiania się jej tym, kim jest lub kim była, kiedy tę książkę pisała.

Ujęły mnie opisy dzieciństwa autorki. Może dlatego, że myślałam podczas ich czytania o dzieciństwie moich rodziców... Tak innego od tego, jaki tu poznaję. Ważny jest dla mnie także ten fragment, który opowiada o tym, jak w wieku 37 lat Monika Jaruzelska zapragnęła dokonać wielkiego, życiowego przewrotu, który ostatecznie nie wydarzył się w zakładanej formie, ustępując przed nieprzypadkowymi przypadkami. Sama mam teraz tyle lat i kwestia życiowej rewolty jako żywo niezmiernie mnie interesuje.

Oczywiście muszę wspomnieć też o tym, że pozycja skłania do autentycznego pochylenia się nad tym, co i o kim wiemy oraz gdzie leży prawda. Nie jestem zwolenniczką relatywizowania, ale wiem, że świat nie jest taki czarno-biały, jak może byśmy dla naszego komfortu chcieli...

Polecam uwadze.

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

Tę książkę chciałam przeczytać już dawno temu. W końcu do tego pomysłu wróciłam. Myślę, że dla wielu osób powodem sięgnięcia po nią była chęć pozyskania wiedzy, jak od kulis wyglądało życie Wojciecha Jaruzelskiego i czy jego córka ujawni jakieś frapujące czy kontrowersyjne szczegóły dotyczące jego osoby. Nie znajdziemy tu tego jednak. Choć może najbardziej kontrowersyjny...

Zawód Córka to bardzo intratne zajęcie. Sporo anegdotek i przeżyć Pani Moniki. Ona przynajmniej nie ukrywa, że pochodzenie dużo jej ułatwiło. Ma też spory dystans do siebie. Czyta się łatwo, lekko i przyjemnie choć do wybitnych bym tej książki nie zaliczyła. Za to dwa ostatnie rozdziały w punkt.

Zawód Córka to bardzo intratne zajęcie. Sporo anegdotek i przeżyć Pani Moniki. Ona przynajmniej nie ukrywa, że pochodzenie dużo jej ułatwiło. Ma też spory dystans do siebie. Czyta się łatwo, lekko i przyjemnie choć do wybitnych bym tej książki nie zaliczyła. Za to dwa ostatnie rozdziały w punkt.

Bardzo ciekawa książka o życiu i dorastaniu córki generała Jaruzelskiego, bo taki obraz autorki jednak tu dominuje- córki swojego ojca.
Niewątpliwe przywileje związane z byciem "czerwoną księżniczką" , konfrontuwane tu są z pewnym odium towarzyszącym pani Monice że względu na budzącego tak silne (zwykle negatywne) emocje ojca.
Książka niewątpliwie ciekawa.
"Im jestem starsza, tym częściej dochodzę do wniosku, że podziały polityczne niepotrzebnie niszczą relacje międzyludzkie, nie przynosząc nikomu żadnej korzyści. Jakże jałowo wyglądają z perspektywy choroby i śmierci. Może nadejść taki cas, że dwie strony znajdą się łóżko w łóżko na jednym oddziale onkologicznym, gdzie najważniejsze okażą się problemy z fizjologią. Tam nie ma znaczenia z jakim transparentem szło się przez życie."

Bardzo ciekawa książka o życiu i dorastaniu córki generała Jaruzelskiego, bo taki obraz autorki jednak tu dominuje- córki swojego ojca.
Niewątpliwe przywileje związane z byciem "czerwoną księżniczką" , konfrontuwane tu są z pewnym odium towarzyszącym pani Monice że względu na budzącego tak silne (zwykle negatywne) emocje ojca.
Książka niewątpliwie ciekawa.
"Im jestem...

Mnie tam podobało się. Po prostu. Swoją drogą niedługo będzie to pozycja dla ... pracowników IPN i im podobnym.

Mnie tam podobało się. Po prostu. Swoją drogą niedługo będzie to pozycja dla ... pracowników IPN i im podobnym.

Książkę nie tyle, że przeczytałam, a pochłonęłam w dwa dni. Czyta się bardzo przyjemnie, a spojrzenie na całą historię oczami dziecka, a później dorosłej kobiety jest bardzo ciekawe. Darzę ogromnym szacunkiem p. Jaruzelską, a dzięki tej książce dała się lepiej poznać i bardziej polubić. Polecam.

Książkę nie tyle, że przeczytałam, a pochłonęłam w dwa dni. Czyta się bardzo przyjemnie, a spojrzenie na całą historię oczami dziecka, a później dorosłej kobiety jest bardzo ciekawe. Darzę ogromnym szacunkiem p. Jaruzelską, a dzięki tej książce dała się lepiej poznać i bardziej polubić. Polecam.

Monika Jaruzelska pisze szczerze i od serca. Traktuje czytelnika uczciwie i z dystansem do sobie. Ksiażka jest pełna ironii i życiowych spostrzeżeń. Aż chce się po jej lekturze spotkać z Panią Moniķą i porozmawiać.

Monika Jaruzelska pisze szczerze i od serca. Traktuje czytelnika uczciwie i z dystansem do sobie. Ksiażka jest pełna ironii i życiowych spostrzeżeń. Aż chce się po jej lekturze spotkać z Panią Moniķą i porozmawiać.

Bardzo dobrze się czyta. Ciekawe wspomnienia, niepospolite życie. Podziwiam :)

Bardzo dobrze się czyta. Ciekawe wspomnienia, niepospolite życie. Podziwiam :)

Witam;) bardzo ciekawa pozycja. Napisana z lekkością, obrazująca perspektywę odczuć i wspomnień prominentnego dziecka z okresu dzieciństwa, dorastania i lat późniejszych. Mega polecam:)
Świetna propozycja jako prezent.

Witam;) bardzo ciekawa pozycja. Napisana z lekkością, obrazująca perspektywę odczuć i wspomnień prominentnego dziecka z okresu dzieciństwa, dorastania i lat późniejszych. Mega polecam:)
Świetna propozycja jako prezent.