Cztery opowiadania, cztery wywiady, historie czterech różnych ludzi, o zupełnie innych sposobach poznawania świata. Świetne pióro Magdy Omilianowicz i swoista forma prowadzenia wywiadu, a także łączenie odpowiedzi w doskonałą całość pozwala czytelnikowi na zrozumienie różnych postaw, na innych płaszczyznach czasowych i ich aktywnej działalności. Subiektywne spojrzenie rozmówców na ten sam temat stanowi charakterystyczne poznanie wartości obcych kultur i tradycji. Specyficzny dobór opowiadających to nowe sprawdzone teorie podróżowania i niejednokrotnie spełniania osobistych pasji. Maks Skrzeczkowski to artysta, Adam Karkosz to biznesmen, Matylda – instruktor nurkowania, a Roman Warszewski – naukowiec. Każdy z nich przez pryzmat życiowego doświadczenia nawiązuje do możliwości i specyfiki sposobu samorealizacji. Autorka wydaje się zbyt wiele czasu poświęca na historie z dzieciństwa, co w dalszej części okazuje się podstawą zrozumienia niecodziennych pomysłów, ustawiając rozmówców w szeregu polskich podróżników i odkrywców. Książka lekkiego pióra, napisana zrozumiałym językiem, pobudzająca wyobraźnię. Ludzie, miejsca i przygody fascynują, nie dając możliwości odłożenia czytania na później.
Agata Kosmalska, Dookoła Świata

Cztery opowiadania, cztery wywiady, historie czterech różnych ludzi, o zupełnie innych sposobach poznawania świata. Świetne pióro Magdy Omilianowicz i swoista forma prowadzenia wywiadu, a także łączenie odpowiedzi w doskonałą całość pozwala czytelnikowi na zrozumienie różnych postaw, na innych płaszczyznach czasowych i ich aktywnej działalności. Subiektywne spojrzenie...

Bardzo przyjemna i pouczająca lektura. Mi najbardziej do gustu przypadł ostatni wywiad.

Bardzo przyjemna i pouczająca lektura. Mi najbardziej do gustu przypadł ostatni wywiad.

koszmarnie potraktowany temat - rzecz, o której rozprawia wielu autorów, mianowicie podróże, mogła zostać ujęta tak, że czytałoby się z wypiekami na twarzy, tym bardziej, że książka ma formę wywiadu z ciekawymi osobami (osobowościami)

tymczasem czyta się tak, jakby pytania do wywiadów spisywane były "na kolanie" albo autorce zabrakło czasu na stronę edytorską

niespójne, chaotyczne, nieuporządkowane zbiory myśli

szkoda

koszmarnie potraktowany temat - rzecz, o której rozprawia wielu autorów, mianowicie podróże, mogła zostać ujęta tak, że czytałoby się z wypiekami na twarzy, tym bardziej, że książka ma formę wywiadu z ciekawymi osobami (osobowościami)

tymczasem czyta się tak, jakby pytania do wywiadów spisywane były "na kolanie" albo autorce zabrakło czasu na stronę edytorską

niespójne,...

Bardzo, bardzo fajna książka. Okazuje się, że mamy w Polsce nie tylko Pawlikowską i Cejrowskiego. Są świetni podróżnicy, którzy jadą w świat PO COŚ, nie tylko po leżakowanie na plaży. Książkę Omilianowicz polecam wszystkim ciekawym świata. Cztery różne filozofie, cztery różne życiowe postawy i podejście do podróży. Dobrze się ją czyta.

Bardzo, bardzo fajna książka. Okazuje się, że mamy w Polsce nie tylko Pawlikowską i Cejrowskiego. Są świetni podróżnicy, którzy jadą w świat PO COŚ, nie tylko po leżakowanie na plaży. Książkę Omilianowicz polecam wszystkim ciekawym świata. Cztery różne filozofie, cztery różne życiowe postawy i podejście do podróży. Dobrze się ją czyta.

Książka składa się z czterech rozdziałów, gdzie każdy to rozmowa autorki z jednym podróżnikiem. Rozmówcy to ludzie bardzo interesujący, których podróże po świecie to nie takie zwyczajne zwiedzanie. Widzieli i przeżyli niejedno. Rozmowa z takimi ludźmi powinna być naprawdę wciągająca. Ta książka taka jednak nie jest. Dlaczego? Za dużo wszystkiego w krótkich rozmowach, a wszystko przez to potraktowane, jak dla mnie, pobieżnie. Autorka w rozmowach szybko przeskakuje z kłopotów rodzinnych, na przygody w "świecie", a potem na jeszcze coś innego. Dla mnie za szybko.
Spodobała mi się jedynie pierwsza rozmowa z Maksem Skrzeczkowskim. O tym, że "niekoniecznie trzeba robić rzeczy spektakularne (...). Fajna wyprawa nie musi być egzotyczna, nie musi być na drugi koniec świata. Fajna wyprawa może być w najbliższym terenie." Trzeba się tylko otworzyć. Spojrzeć na codzienność z troszkę innej strony. "Codziennie można czuć się jak nigdy wcześniej. Chodzi tylko o to, żeby się otworzyć. Każdy z nas ma jakąś pracę, stałe obowiązki, jest jakaś regularność tego, ale chodzi o to, żeby znaleźć w tym wszystkim chwile odmienne, żeby zaeksperymentować."

Książka składa się z czterech rozdziałów, gdzie każdy to rozmowa autorki z jednym podróżnikiem. Rozmówcy to ludzie bardzo interesujący, których podróże po świecie to nie takie zwyczajne zwiedzanie. Widzieli i przeżyli niejedno. Rozmowa z takimi ludźmi powinna być naprawdę wciągająca. Ta książka taka jednak nie jest. Dlaczego? Za dużo wszystkiego w krótkich rozmowach, a...