Tym razem trochę bardziej zagmatwana historia, w tle dawna miłość Wintera, która prosi go o odnalezienie ojca i równoległe śledztwo prowadzone przez pochodzącą z Burkina Faso Anetę I Haldersa dotyczące przemocy domowej. Pierwsza część książki nieco się dłuży, druga, odkąd Winter wspólnie ze swoim szkockim kolegą Stevem prowadzą śledztwo w okolicach Inverness mknie szybko jak błyskawica. Mocny, dobry kryminał, i może nawet bardziej niż dotychczas wymagający wzmożonej uwagi.
Jak zwykle warstwa obyczajowa wymiata. Dużo opisów inspirującej muzyki, fajne pogaduchy o whisky, przepiękne opisy szkockiego wybrzeża, smaczki z Afryki. No, i Winter spodziewa się kolejnego potomka.
Zdecydowanie polecam.

Tym razem trochę bardziej zagmatwana historia, w tle dawna miłość Wintera, która prosi go o odnalezienie ojca i równoległe śledztwo prowadzone przez pochodzącą z Burkina Faso Anetę I Haldersa dotyczące przemocy domowej. Pierwsza część książki nieco się dłuży, druga, odkąd Winter wspólnie ze swoim szkockim kolegą Stevem prowadzą śledztwo w okolicach Inverness mknie szybko...

To kolejna książka o komisarzu Winterze, niestety chyba najmniej mnie wessała. Jednak lubię takie dziwne i poplątane dzieje, więc wrócę po kolejne tomy.....

To kolejna książka o komisarzu Winterze, niestety chyba najmniej mnie wessała. Jednak lubię takie dziwne i poplątane dzieje, więc wrócę po kolejne tomy.....

Córka Erika Wintera ma już 4 lata. Szczęście domowe kwitnie. Może zbudujemy nowy dom nad morzem? Jest dużo muzyki Coltreina albo podobnej. Axel Osvald, ojciec dawnej znajomej, Joanny, zaginął w Szkocji a Aneta Djanali z Burkina Faso, dawna Górna Wolta, szuka kobiety, która była bita przez męża i nagle zniknęła. Anette Lindsten. Zaginiony mężczyzna i przemoc w rodzinie. Okropne dialogi, szczególnie te z przesłuchań policyjnych. Pytanie a odpowiedź na pytanie nic nie wnosi. Zero informacji. Czytelnika irytuje to w równym stopniu co policjanta prowadzącego przesłuchanie. Za dużo muzyki. Za dużo Coltreina i atonalnych dźwięków. I piłki nożnej, angielskiej , szkockiej i tej z Górnej Wolty, Burkin Faso znaczy się. I te wódczane dyskusje! Analizy wisky. Jej smaku i zapachu. I ten tekst „dzielna dziewczynka” do dorosłej kobiety i policjantki. Myślałam, że taka męska łaskawość już się nie zdarza, bo wszyscy którzy tak mówili już nie żyją 🤣 Na plus miłe zakończenie.
.

Córka Erika Wintera ma już 4 lata. Szczęście domowe kwitnie. Może zbudujemy nowy dom nad morzem? Jest dużo muzyki Coltreina albo podobnej. Axel Osvald, ojciec dawnej znajomej, Joanny, zaginął w Szkocji a Aneta Djanali z Burkina Faso, dawna Górna Wolta, szuka kobiety, która była bita przez męża i nagle zniknęła. Anette Lindsten. Zaginiony mężczyzna i przemoc w rodzinie....

Kolejna ciekawa przygoda z komisarzem Winterem. Chyba to, co najbardziej lubię w skandynawskich kryminałach, to ich obyczajowa strona, zamyślenie nad życiem, szara codzienność. Wielbiciele serii na pewno zrozumieją.

Kolejna ciekawa przygoda z komisarzem Winterem. Chyba to, co najbardziej lubię w skandynawskich kryminałach, to ich obyczajowa strona, zamyślenie nad życiem, szara codzienność. Wielbiciele serii na pewno zrozumieją.

Całkiem interesująca historia...rozwija się życie bohaterów...ciekawe co dalej ...

Całkiem interesująca historia...rozwija się życie bohaterów...ciekawe co dalej ...

Mam całą serię to czytam, ale ta część zupełnie mnie nie wciągnęła. Wątek z Winterem nudny jak flaki z olejem. Już chyba sprawa, która zajęła się Aneta Djanali była ciekawsza. Zakończenie właściwie nic nie zakończyło, zostawiło nadal pytania bez odpowiedzi. Tym razem chociaż poszczególne wątki zostały rozdzielone akapitami i wolna linijką. Ułatwiło to znacznie czytanie chociaż e-book nie jest wolny od literówek, braku liter lub ich zlepków.

Mam całą serię to czytam, ale ta część zupełnie mnie nie wciągnęła. Wątek z Winterem nudny jak flaki z olejem. Już chyba sprawa, która zajęła się Aneta Djanali była ciekawsza. Zakończenie właściwie nic nie zakończyło, zostawiło nadal pytania bez odpowiedzi. Tym razem chociaż poszczególne wątki zostały rozdzielone akapitami i wolna linijką. Ułatwiło to znacznie czytanie...

Kolejna część serii a ja ciągle nie mogę się przekonać do autora. Dwa główne wątki zarówno zagadka z czasów wojny jak i przemoc domowa nie zaskakują ani intrygują.

Kolejna część serii a ja ciągle nie mogę się przekonać do autora. Dwa główne wątki zarówno zagadka z czasów wojny jak i przemoc domowa nie zaskakują ani intrygują.

Pierwszy raz z Ake Edwardsonem.
Słyszałem różne opinie, w końcu trafiłem w sklepie na jedną jego pozycję, a że była bardzo tania, postanowiłem się przekonać, czy warto wikłać się w ten romans z kolejną serią kryminalną. Wiedziałem, że nie jest to pierwsza powieść z cyklu, ale widząc dość przeciętne oceny, postanowiłem nie czekać na zakup innych części, tylko zmierzyć się właśnie z „Kamiennym żaglem”.
Mógłbym pisać tu różne rzeczy, opowiadać fabułę, opisywać bohaterów etc., etc.
Jednak mogę zrobić coś innego – napisać wprost – ta książka była dla mnie koszmarnie nudna, naprawdę… Przykro mi to pisać, bo nie lubię dokładać autorom ze Skandynawii (może z wyjątkiem pewnej pani…),ale nic nie poradzę, że mógłbym tę pozycję polecić wszystkim cierpiącym na bezsenność…
Nie stwierdziłem tu solidnego śledztwa, ciekawych bohaterów ani też żadnego wątku, który by mnie choć trochę zainteresował…
A na dodatek te dialogi – koszmar, masa powtórzeń, bohaterowie rozmawiają ze sobą jak jakieś maszyny. Nie wiem, czy to celowy zabieg, ale do mnie nie trafił. Zresztą opisy niewiele lepsze, bo bohaterowie mają tendencje do jakichś odlotów, takie to dęte i patetyczne. Nie, zdecydowanie, nie…
Pewnie narażam się tutaj fanom autora. A może po prostu źle zrobiłem, zaczynając od szóstego tomu?
Nie wiem, z drugiej strony, patrząc na oceny, raczej szału nie ma. Edwardson raptem raz zbliżył się do noty „siedem”, która to zazwyczaj zaczyna budzić moje zainteresowanie książką.
Sądzę, że moja przygoda z panem Ake może się skończyć na tym jednym epizodzie, z drugiej strony może kiedyś spróbuję dać mu szansę, lecz chyba wpierw będę musiał zapomnieć o tym tomie, który największą radość dał mi wtedy, gdy odłożyłem go na półkę z uczuciem ulgi, że mogę się wziąć za coś innego.
Ta pozycja zdecydowanie nie jest dla mnie… Książkę przy najbliższej okazji wymienię na coś innego w antykwariacie.

Pierwszy raz z Ake Edwardsonem.
Słyszałem różne opinie, w końcu trafiłem w sklepie na jedną jego pozycję, a że była bardzo tania, postanowiłem się przekonać, czy warto wikłać się w ten romans z kolejną serią kryminalną. Wiedziałem, że nie jest to pierwsza powieść z cyklu, ale widząc dość przeciętne oceny, postanowiłem nie czekać na zakup innych części, tylko zmierzyć się...

Najnudniejsza z książek Edwardsona jaką czytałam. Ledwo ją zmęczyłam i zniechęciłam się do tego autora, choć mam dużą cierpliwość do szwedzkich kryminałów.

Najnudniejsza z książek Edwardsona jaką czytałam. Ledwo ją zmęczyłam i zniechęciłam się do tego autora, choć mam dużą cierpliwość do szwedzkich kryminałów.

Moim zdaniem książka napisana nieco niedbale, jakby w pośpiechu. Ciekawa konwencja i dwie "sprawy" kryminalne prowadzone równolegle przez bohaterów przemawiają na korzyść tej pozycji. Mamy tu do czynienia z zagadką zaginionego przed wielu laty rybaka, pojawia się też dawna miłość Erika Wintera. I na deser zawiła historia kobiety dotkniętej przemocą ze strony najbliższych. Nie jest to lektura, która wbija w fotel, tym niemniej przeczytać warto. Nie polecam jeśli ktoś rozpoczyna przygodę z komisarzem Winterem. Pozostałe części są lepiej skonstruowane.

Moim zdaniem książka napisana nieco niedbale, jakby w pośpiechu. Ciekawa konwencja i dwie "sprawy" kryminalne prowadzone równolegle przez bohaterów przemawiają na korzyść tej pozycji. Mamy tu do czynienia z zagadką zaginionego przed wielu laty rybaka, pojawia się też dawna miłość Erika Wintera. I na deser zawiła historia kobiety dotkniętej przemocą ze strony najbliższych. ...