Znany restaurator zostaje zabity, a jego ciało porzucone na jednej z ulic Paryża. Śledztwo zapowiada się na jedno z tych „głośnych” ponieważ klientela „Sardine” znana – zarówno w kręgach ludzi bogatych jak i świadka przestępczego z tej „wyższej półki”. Tym razem jednak wydaje się, że w dojściu do prawdy pomoże pewien anonimowy konfident wskazując sprawcę. Jest wiarygodny, bo sprawdzone informacje przekazuje od lat inspektorowi Louisowi. To policjant o specyficznym usposobieniu: pracuje najczęściej w nocy, nie jest towarzyski, wciąż nosi żałobę po śmierci żony, choć lat minęło już wiele. Jest mrukiem, ale i wybitnym ekspertem od półświatka Montmartru.
Sprawca to jeden z braci Mori – człowiek legenda, który wraz z bratem zajmuje się kradzieżami i zawsze wymyka się sprawiedliwości. Maigret – prócz znalezienia dowodów przeciw braciom - musi też odgadnąć czym motywuje się konfident.
Jedna ze słabszych powieści o Maigrecie, zarówno w sferze fabularnej jak i rzemieślniczej. Niby śledztwo jest ciekawe, niby Maigret jest „tym Maigretem”, ale... zaginął gdzieś ten specyficzny klimat. Może dlatego, że motywy zbrodni są skrajnie trywialne, główne postaci tekturowe, zbyt oczywiste. Nawet sama dzielnica traci urok. To nie jest rozgrywka szachowa, a raczej partyjka warcabów.

Znany restaurator zostaje zabity, a jego ciało porzucone na jednej z ulic Paryża. Śledztwo zapowiada się na jedno z tych „głośnych” ponieważ klientela „Sardine” znana – zarówno w kręgach ludzi bogatych jak i świadka przestępczego z tej „wyższej półki”. Tym razem jednak wydaje się, że w dojściu do prawdy pomoże pewien anonimowy konfident wskazując sprawcę. Jest wiarygodny,...

W Paryżu zostaje zastrzelony bardzo znany restaurator, który swoja karierę rozpoczynał w półświatku. Ciało zostaje porzucone na ulicy. Do inspektora Maigreta dzwoni tajemniczy konfident, który chwali się tym, że jest świadkiem zbrodni. Inspektor, jak zwykle brawurowo rozwiązuje zawikłaną zagadkę.
Świetnie mi się czyta książki Simenona. Fenomen tych powieści tkwi w tym, że każda z nich jest inna i chociaż mają podobny schemat, to z wielkim zainteresowaniem śledzę niuansy śledztwa. Każda z książek jest gotowym scenariuszem do świetnego filmu.
Powieść polecam wszystkim miłośnikom dobrych kryminałów w starym stylu.

W Paryżu zostaje zastrzelony bardzo znany restaurator, który swoja karierę rozpoczynał w półświatku. Ciało zostaje porzucone na ulicy. Do inspektora Maigreta dzwoni tajemniczy konfident, który chwali się tym, że jest świadkiem zbrodni. Inspektor, jak zwykle brawurowo rozwiązuje zawikłaną zagadkę.
Świetnie mi się czyta książki Simenona. Fenomen tych powieści tkwi w tym, że...

W tym tomie opowieści o komisarzu Maigret nasz bohater bada sprawę zabójstwa właściciela modnej paryskiej restauracji. Przy okazji dowiadujemy się sporo o życiu w Montmartre, artystycznej dzielnicy Paryża, która jest jakby odrębnym miastem. To standardowa książka z serii o Maigrecie, ani lepsza ani gorsza od innych. Wielu może znudzić, dla mnie to miła odskocznia od bardziej poważnej literatury.

W ramach swojego planu przeczytania wszystkich powieści z Maigretem w roli głównej, sięgnąlem tym razem po książkę w której Maigret bada sprawę zabójstwa paryskiego restauratora. Facet miał burzliwą przeszłość, a zwłoki zostały po zabiciu porzucone na willowej ulicy Montmartre, Maigret dostaje też cynk od zagadkowego konfidenta kto zabił, wszystko to wygląda b.dziwnie i zagadkowo...

Przy okazji poznajemy życie Montmartre, tego miasta w mieście, z jego artystami, lokalami, półświatkiem, niepowtarzalną atmosferą. W trakcie śledztwa na przykład Maigret trafia do starego rzeźbiarza, który w swoim czasie biesiadował z Picasso i pijał winno z Utrillem...

A sama zagadka kryminalna jest bardzo banalna i prosta, podejrzani od początku są znani i cały dowcip polega na tym, żeby udowodnić, że są winni. Mamy więc, typową dla Simenona, psychologiczną grę między komisarzem a sprawcami, ale tym razem jakby odgrywaną z rutyną, bez blasku.

To jedna z ostatnich powieści z serii z Maigretem (wydana w 1971r.) i, prawdę mówiąc, mistrz Simenon nie jest tu w najlepszej formie. Wielu książka wynudzi, ale dla mnie to powrót do starego znajomego, poza tym dobra odskocznia od lektury bardziej wymagających dzieł.

W tym tomie opowieści o komisarzu Maigret nasz bohater bada sprawę zabójstwa właściciela modnej paryskiej restauracji. Przy okazji dowiadujemy się sporo o życiu w Montmartre, artystycznej dzielnicy Paryża, która jest jakby odrębnym miastem. To standardowa książka z serii o Maigrecie, ani lepsza ani gorsza od innych. Wielu może znudzić, dla mnie to miła odskocznia od...