Jeżeli zaczynasz poznawać Japonię, książka jest okej. Jednak dla tych, którzy siedzą w tych tematach - nic nowego fascynującego się nie dowiedziałam. Wydaje mi się, że na czasy obecne treści książki są już nieco nieaktualne.

Jeżeli zaczynasz poznawać Japonię, książka jest okej. Jednak dla tych, którzy siedzą w tych tematach - nic nowego fascynującego się nie dowiedziałam. Wydaje mi się, że na czasy obecne treści książki są już nieco nieaktualne.

"Japoński codziennik" to blog przeniesiony na karty książki. Są wpisy o Japonii, ale są też takie, dotyczące przemyśleń autorki i życia w ogóle. Taki misz-masz. Autorka niewątpliwie wzbudza sympatię, ale mnie taka forma nie przekonuje - to co jest dobre w postaci bloga, niekoniecznie sprawdza się w postaci książki; nudziły mnie zwłaszcza cytowane komentarze do wpisów. Poza tym czytanie utrudnia kursywa, którą jest wydrukowana książka (a w każdym razie jej duża część).

"Japoński codziennik" to blog przeniesiony na karty książki. Są wpisy o Japonii, ale są też takie, dotyczące przemyśleń autorki i życia w ogóle. Taki misz-masz. Autorka niewątpliwie wzbudza sympatię, ale mnie taka forma nie przekonuje - to co jest dobre w postaci bloga, niekoniecznie sprawdza się w postaci książki; nudziły mnie zwłaszcza cytowane komentarze do wpisów. Poza...

Po "Japoński codziennik" sięgałam z dość optymistycznym nastawieniem. Jako wielka fanka Japonii, namiętnie zaczytuję się w tego typu pozycjach. Obraz Japonii widziany oczami Polki - to naprawdę brzmi zachęcająco, lepiej niż książka o Japonii napisana przez osobę innej narodowości.

Po pierwszych stronach dociera do mnie brutalna prawda: jest to po prostu blog, wydany w formie papierowej. Że co proszę?
Są posty, są komentarze (!),są zdjecia, są linki. Za długo na tym świecie co prawda nie żyję, ale z taką formą spotkałam się pierwszy raz.
Nie podoba mi się ten pomysł, zwłaszcza, że po opublikowaniu w wersji książkowej blog zniknął z sieci. Potencjalny czytelnik musi więc wyłożyć 37,50zł, żeby przeczytać pierwszą część bloga. Zakładam, że druga pojawi się (a może nie?) i będzie dostępna w zbliżonej cenie.

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Nic bardziej oczywistego - chciałam dowiedzieć się czegoś nowego o Japonii. Czy się dowiedziałam? Absolutnie nie. Autorka porusza (tylko delikatnie porusza, nie ma mowy o jakimkolwiek zagłębieniu się w jakiekolwiek zagadnienie) tematy m.in. wyrzucania śmieci, kultowych już japońskich łazienek, tokijskiej mody i makijażu, święta sakura, dziwnego jedzenia (lody z węgorza!),systemu opieki nad starszymi ludźmi (czym, swoją drogą, nasze państwo powinno się zainspirować),autostrad, wszechobecnej uprzejmości ("Przepraszam, że wjechał pan w mój samochód i spowodował wypadek") i wiele, wiele innych. Wiele innych, dobrze już znanych i odgrzewanych niejednokrotnie.

Kolejną zniechęcającą, ale przede wszystkim męczącą kwestią jest napisanie całego tekstu kursywą. Niewygodnie, oczy bolą i jedyne, o czym myślę przy czytaniu tej książki, to żeby jak najszybciej dobrnąć do końca. Zły pomysł, panie redaktorze.

Coś na plus? Znajdzie się. Fotografie. Niektóre naprawdę ładne, duże, kolorowe, inne małe, czarno-białe. Jednak ilustracje to tylko dodatki i niestety nie rekompensują niedociągnięć.

Po "Japoński codziennik" sięgałam z dość optymistycznym nastawieniem. Jako wielka fanka Japonii, namiętnie zaczytuję się w tego typu pozycjach. Obraz Japonii widziany oczami Polki - to naprawdę brzmi zachęcająco, lepiej niż książka o Japonii napisana przez osobę innej narodowości.

Po pierwszych stronach dociera do mnie brutalna prawda: jest to po prostu blog, wydany w...

"Japoński Codziennik" jest pokazaniem Japonii taką, jaką jest z punktu widzenia Polki mieszkającej w tym kraju.
Osobiście lektura bardzo mi się podobała, bo autorka pokazuje nam w notkach swoje codzienne życie, często dając też zdjęcia i linki do filmików.

"Japoński Codziennik" jest pokazaniem Japonii taką, jaką jest z punktu widzenia Polki mieszkającej w tym kraju.
Osobiście lektura bardzo mi się podobała, bo autorka pokazuje nam w notkach swoje codzienne życie, często dając też zdjęcia i linki do filmików.

87 / 2016

87 / 2016

Z żalem przyznaję, że nie jestem zachwycona książką. Świat papieru i stali był bardzo przyjemną pozycją, tutaj dostajemy zupełnie inny produkt, który nie trafił w mój gust.

Z żalem przyznaję, że nie jestem zachwycona książką. Świat papieru i stali był bardzo przyjemną pozycją, tutaj dostajemy zupełnie inny produkt, który nie trafił w mój gust.