Hawany w Camelocie. Eseje osobiste

Zbiór chyba w większości powinien zostać osobisty i nie publikowany, natomiast zaproponowany wybór chwilami wręcz razi. Chociaż cenię sobie twórczość Williama Styrona, to ta strona jego życia ukazująca pisarstwo jako sposób zarabiania na nie średnio mnie nie pociąga. Jest trochę ciekawostek, jak z okresu pobytu w korpusie marines, czy spotkań z prezydentami Francji czy USA, są też gnioty, jak podróż transkontynentalna z Texem, gdzie późniejszy twórca Wyboru Zofii pisze z pogardą o jakis polskich potrawach. W ogóle w kontekście tego zbioru odniosłem wrażenie, że sam Wybór Zofii był pisany w oparciu o jakieś stereotypy, w tym o polskim antysemityzmie, tak jakby w kontekście wojny należało o nim wspomnieć, tak samo jak wspomina się o rzekomym francuskim ruchu oporu bądź bombardowaniu Drezna, pomijając takie oczywistości jak antysemityzm pozostałych krajów Europy i Świata. Nic by się nie stało gdyby większość tych esei pozostała nigdy nie opublikowana. To co wydawało mi się pyszną bombonierką okazało się pudełkiem po czekoladkach wypełnionym w części takimi, które ktoś spróbował i odłożył.

Zbiór chyba w większości powinien zostać osobisty i nie publikowany, natomiast zaproponowany wybór chwilami wręcz razi. Chociaż cenię sobie twórczość Williama Styrona, to ta strona jego życia ukazująca pisarstwo jako sposób zarabiania na nie średnio mnie nie pociąga. Jest trochę ciekawostek, jak z okresu pobytu w korpusie marines, czy spotkań z prezydentami Francji czy USA,...

Wątpię, bym za pół roku pamiętała więcej niż dwa eseje z tego zbioru albo chciała do któregokolwiek wrócić.

Wątpię, bym za pół roku pamiętała więcej niż dwa eseje z tego zbioru albo chciała do któregokolwiek wrócić.

Autor słynnej powieści "Wybór Zofii" tym razem daje się poznać jako sprawny eseista. Większość tych krótkich, osobistych tekstów ukazywała się przed laty w najsłynniejszych czasopismach, jeden z nich opublikowano tu po raz pierwszy - został odkryty już po śmierci Styrona. W swoich esejach autor pisze o najróżniejszych, ważnych dla niego osobach: o prezydencie Kennedy'm, Trumanie Capote, Jamesie Baldwinie, Marku Twainie. Pisze o cenzurze, niewolnictwie, pochodzeniu, spacerach, bibliotekach, ważnych dla niego powieściach, a nawet o kile..., która koniec końców kiłą nie była.
Kto lubi Amerykę i jej kulturę, kto wciąż uczy się tego kraju poprzez swoje lektury, na pewno nie będzie zawiedziony tymi tekstami.

Autor słynnej powieści "Wybór Zofii" tym razem daje się poznać jako sprawny eseista. Większość tych krótkich, osobistych tekstów ukazywała się przed laty w najsłynniejszych czasopismach, jeden z nich opublikowano tu po raz pierwszy - został odkryty już po śmierci Styrona. W swoich esejach autor pisze o najróżniejszych, ważnych dla niego osobach: o prezydencie Kennedy'm,...

Tytułowy esej oczarowuje klimatem i w sumie chyba lepiej byłoby poprzestać na lekturze tylko tego tekstu. Za sposób, w jaki Styron wspomina JFK oraz rozwodzi się nad cygarami będę bił mu pokłony jeszcze wiele miesięcy. Przyznać trzeba, że i 80-stronicowa rozprawa na temat syfilisu może sprawić czytelnikowi perwersyjną przyjemność (mi sprawiła),a na pewno jest pouczająca :) Co do pozostałych tekstów, to większości już nie pamiętam (ok, był jeszcze ciekawy tekst o Capote),jednakowoż kunszt autora dostrzegalny. Z chęcią sięgnę po prozę jego pióra.

Tytułowy esej oczarowuje klimatem i w sumie chyba lepiej byłoby poprzestać na lekturze tylko tego tekstu. Za sposób, w jaki Styron wspomina JFK oraz rozwodzi się nad cygarami będę bił mu pokłony jeszcze wiele miesięcy. Przyznać trzeba, że i 80-stronicowa rozprawa na temat syfilisu może sprawić czytelnikowi perwersyjną przyjemność (mi sprawiła),a na pewno jest pouczająca :)...

Dałam 2 gwiazdki mniej za tytułowy esej "Hawany w Camelocie" - snobistyczny i czołobitny pean na cześć JFK. Nie podoba mi się, że mój ulubiony autor tak entuzjazmował się establishmentem - co za brak przekory;)

Pozostałe całkiem niezłe, zwłaszcza "Przypadek ospy miłosnej", czyli rzecz o tym jak u dwudziestokilkuletniego rekruta Styrona zdiagnozowano syfilis, który po kliku miesiącach udręk, skrajnego pesymizmu i żegnania się ze światem doczesnym, okazał się banalną anginą okopową.

Dałam 2 gwiazdki mniej za tytułowy esej "Hawany w Camelocie" - snobistyczny i czołobitny pean na cześć JFK. Nie podoba mi się, że mój ulubiony autor tak entuzjazmował się establishmentem - co za brak przekory;)

Pozostałe całkiem niezłe, zwłaszcza "Przypadek ospy miłosnej", czyli rzecz o tym jak u dwudziestokilkuletniego rekruta Styrona zdiagnozowano syfilis, który po kliku...

po przeczytaniu ciemności widzenia i po ogromnym wrażeniu jakie to wydawnictwo na mnie wywarło byłam ciekawa innych esejów styrona, nie czytałam jeszcze nawet najgłośniejszej jego powieści. Nie zawiodłam się. W "esejach osobistych" możemy znaleźć opis znajomości z prezydentem Kennedym, analizę Wyboru Zofii oraz kilka ciekawych niejednokrotnie bardzo intymnych historii z życia autora.

po przeczytaniu ciemności widzenia i po ogromnym wrażeniu jakie to wydawnictwo na mnie wywarło byłam ciekawa innych esejów styrona, nie czytałam jeszcze nawet najgłośniejszej jego powieści. Nie zawiodłam się. W "esejach osobistych" możemy znaleźć opis znajomości z prezydentem Kennedym, analizę Wyboru Zofii oraz kilka ciekawych niejednokrotnie bardzo intymnych historii z...

Ten zbiór esejów Williama Styrona ma bardzo osobisty charakter, niemal przekraczający pewne granice intymności. Kilkanaście dosyć krótkich tekstów pisanych dla różnych magazynów w przekroju czasowym i tematycznym odzwierciedla poglądy i myśli autora wspaniałego i poruszającego "Wyboru Zofii".

Tematyka esejów jest bardzo różnorodna, ale wszystkie stanowią dosyć luźne przemyślenia, nad którymi mocno ciąży rozpamiętywanie kwestii rasowych w USA. Co oczywiste przecież to także autor "Wyznań Nata Turnera" - opowieści o przywódcy powstania niewolników w południowych stanach - za którą otrzymał Nagrodę Pulizera.

Podoba mi się w tych esejach taka lekko ironiczna oraz nieco melancholijna aura mężczyzny. Pisarza, humanisty, cierpiącego na depresję człowieka, wrażliwego poszukiwacza ukojenia dla meandrów własnej inteligencji.Do przeczytania raczej nie na szybko, bo niektóre z poruszonych przez Styrona tematów wymagają jednak chwili przemyśleń, ale na pewno do przeczytania z przyjemnością.

Ten zbiór esejów Williama Styrona ma bardzo osobisty charakter, niemal przekraczający pewne granice intymności. Kilkanaście dosyć krótkich tekstów pisanych dla różnych magazynów w przekroju czasowym i tematycznym odzwierciedla poglądy i myśli autora wspaniałego i poruszającego "Wyboru Zofii".

Tematyka esejów jest bardzo różnorodna, ale wszystkie stanowią dosyć luźne...

Styron to nieodmiennie uroczy, egotyczny do granic erudyta-pierdoła. Pomimo tych cech (a może właśnie z ich powodu?) wybornie się go czyta. Tutaj, dzięki krótkim formom, jest o wiele łatwiej przyswajalny niż w powieściach. Odpowiednio dawkowane, te eseje mogą stać się prawdziwą czytelniczą przyjemnością.

Styron to nieodmiennie uroczy, egotyczny do granic erudyta-pierdoła. Pomimo tych cech (a może właśnie z ich powodu?) wybornie się go czyta. Tutaj, dzięki krótkim formom, jest o wiele łatwiej przyswajalny niż w powieściach. Odpowiednio dawkowane, te eseje mogą stać się prawdziwą czytelniczą przyjemnością.

Jedna z moich ulubionych pozycji autorstwa Styrona. Przekrój jego twórczości eseistycznej, podparty dobrym wyborem tekstów.

Jedna z moich ulubionych pozycji autorstwa Styrona. Przekrój jego twórczości eseistycznej, podparty dobrym wyborem tekstów.

Gratka dla miłośników gatunku. To zbiór czternastu esejów mistrza Styrona, będący nomen omen źródłem bardzo osobistych przemyśleń, przeżyć i rozterek z życia pisarza. To opowieści o dojrzewaniu, strachu przed "wstydliwą chorobą" i pierwszej miłości. To również historia o rosnącej miłości do cygar, i nad ich wyższością nad pospolitymi papierosami. Wśród tych mniej i bardziej osobistych wyznań znajdujemy opowieści o sympatii do J.F.Kennedy'ego i o zachwytach (z nutą zazdrości) nad pisarstwem Trumana Capote'a .
Na koniec czytamy o niechęci do biegania i o konieczności spacerowania, jednak należy pamiętać, że: "spacerować należy samemu...mile widziany wyjątek od tej reguły może stanowić towarzystwo psa..." (Spacer Z Aquinnah- dotąd niepublikowany).
Polecam!

Gratka dla miłośników gatunku. To zbiór czternastu esejów mistrza Styrona, będący nomen omen źródłem bardzo osobistych przemyśleń, przeżyć i rozterek z życia pisarza. To opowieści o dojrzewaniu, strachu przed "wstydliwą chorobą" i pierwszej miłości. To również historia o rosnącej miłości do cygar, i nad ich wyższością nad pospolitymi papierosami. Wśród tych mniej i bardziej...