"Ludzie Boga" to w szerokim rozumieniu testament Christiana de Chergé, przeora klasztoru trapistów w Tibhirine w Algierii, który poniósł śmierć męczeńską wraz z sześcioma współbraćmi w maju 1996 roku.

Książka częściowo pisana w postaci zestawu homilii na różne święta roku liturgicznego jest świadectwem głębokiej wiary, nadziei i miłości, a także pełną pokory i zrozumienia próbą dialogu między chrześcijaństwem a islamem.

Na podstawie tej książki i późniejszych tragicznych losów mnichów z gór Atlas powstał poruszający film o tym samym tytule.

"Ludzie Boga" to w szerokim rozumieniu testament Christiana de Chergé, przeora klasztoru trapistów w Tibhirine w Algierii, który poniósł śmierć męczeńską wraz z sześcioma współbraćmi w maju 1996 roku.

Książka częściowo pisana w postaci zestawu homilii na różne święta roku liturgicznego jest świadectwem głębokiej wiary, nadziei i miłości, a także pełną pokory i zrozumienia...

Jakiś czas temu do moich rąk trafiła książka jakże inna od większości które czytam. Ludzie Boga nie jest to powieść, ale jest to swoisty dokument zawierający pisma mnichów z zakonu Trapistów i ówczesnego przełożonego Ojca Christiana de Chergé. Listy są pisane w Algierii w Tibhirine w latach 1974 - 1996, miejscu z którego mnisi zostali porwani i zamordowani w okrutny sposób przez grupę nieprzyjacielsko nastawioną do katolicyzmu.

Nie jest łatwo napisać o książce, która zawiera wiele treści duchowych, rozważań i jednocześnie nawołuje do pokoju, do poszanowania innych religii, do dialogu między religiami. Książka sama w sobie jest skarbnicą wiedzy i nie można przejść obok niej w sposób obojętnym. Nie jest to lektura prosta, nie należy do książek które czyta się jednym tchem. Wręcz przeciwnie. Do tych głębokich treści się wraca. Dla mnie jest bolesna świadomość, że autorzy tych tekstów jakiś czas potem ponieśli śmierć męczeńską, ale przez to dali pełne świadectwo tego, że do końca wierzyli w sens tego co czynili i komu zaufali. O czym traktuje książka? Poniżej znajdują się kolejne rozdziały. Komu mogę polecić t ę książkę? Każdemu, komu sprawy wiary nie są obce. Jednocześnie powtarzam, że nie jest to czytadło. To książka traktująca o ważnych sprawach, o których często zapominamy, albo obok których przechodzimy obojętnie. Mnie samemu jest trudno pisać o tej książce, wiedząc że osoby które ją tworzyły nie żyją. Dlatego tym bardziej polecam, aby przekonać się że na świecie istnieją ludzie, którzy wierzą głęboko w to co czynią i głoszą, oraz są gotowi oddać życie za swoją wiarę.

Jakiś czas temu do moich rąk trafiła książka jakże inna od większości które czytam. Ludzie Boga nie jest to powieść, ale jest to swoisty dokument zawierający pisma mnichów z zakonu Trapistów i ówczesnego przełożonego Ojca Christiana de Chergé. Listy są pisane w Algierii w Tibhirine w latach 1974 - 1996, miejscu z którego mnisi zostali porwani i zamordowani w okrutny sposób...

„Ludzie Boga” to książka, na podstawie, której powstał film o tym samym tytule. Dziś każdy z nas może poznać osobiste zapiski z dziennika francuskiego duchownego i trapisty Christiana de Chargé. Jako przeor wspólnoty w Tibhirine (Algieria) miał za zadanie podjęcie działań w kierunku pojednania wyznawców islamu oraz chrześcijan. Ten fakt skłonił mnie do lektury tekstów zakonnika.

Wszystkie zapiski zostały sporządzone przed uprowadzeniem siedmiu mnichów pod koniec marca 1996 roku przez grupę skrajnych fundamentalistów. Są one przepełnione wiarą w pojednanie i wzajemny szacunek. Jako osoba niejako patrząca „z boku” na obie religie postanowiłam wgłębić się w twierdzenia wysuwane przez duchownego. Znaczną część swoich tekstów poświęca on porównaniu Biblii z Koranem. W obu księgach znajduje zaskakująco wiele podobieństw i powiązań. Jest przekonany, że zarówno muzułmanie jak i chrześcijanie wierzą tak naprawdę w jednego Boga. Wiele ciekawych przemyśleń i rozważań skłania nas do refleksji. Bez względu na nasz światopogląd możemy w książce „Ludzie Boga” odnaleźć wartości ważne dla każdego człowieka.

Z pewnością dla osoby wierzącej pozycja ta będzie stanowić ważne źródło rozwoju duchowego. Ja potraktowałam ten zbiór bardziej naukowo/filozoficznie. Znalazłam w nim ideę tolerancji, jako jednej z najważniejszych wartości, którą człowiek powinien się kierować w każdym społeczeństwie. Nie ważne do kogo się modli. Ważne, że umiemy nawiązać więź porozumienia z kimś, kto w swoich przekonaniach jest od nas różny. Przecież ta wartość jest jedną z najważniejszych we współczesnym świecie. Odmienność, która może prowadzić do osiągania wielkich celów. Wzajemny szacunek jedynie jeszcze bardziej je wesprze. Nie zamykajmy się na ludzi tylko dlatego, że są inni. Takie właśnie przesłanie płynie ze słów Christiana de Chargé.

„Ale to, że widzimy rzeczy inaczej, bynajmniej nie oznacza, że nie widzimy tych samych rzeczy.”

Musimy przyznać, że wielu z nas niewiele wie na temat Koranu i jego przesłań. Z łatwością osądzamy islam przez pryzmat skrajnych fundamentalistów, których odłamy zwykliśmy nazywać terrorystami. Uważam, że warto sięgnąć po tę książkę właśnie po to, by poznać choć odrobinę islam. Spojrzeć na niego jako religię, a nie „świętą wojnę”. Każdy z nas ma prawo do posiadania własnej opinii, lecz warto poznać tę drugą stronę.

Chciałabym polecić nową pozycję wydawnictwa PROMIC wszystkim tym, których zajmuje temat tolerancji i wzajemnego szacunku między wyznawcami różnych religii. Nie musimy zgadzać się z autorem w każdym punkcie, aby zaczerpnąć coś wartościowego z jego słów. Był on człowiekiem niesamowicie wartościowym, ponieważ potrafił przedstawić nam swoje przekonania nie zmuszając nas do zmiany poglądów, a do przemyśleń na tematy dotyczące każdego z nas.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję wydawnictwu PROMIC.

Zapraszam: http://advena-artlab.blogspot.com/

„Ludzie Boga” to książka, na podstawie, której powstał film o tym samym tytule. Dziś każdy z nas może poznać osobiste zapiski z dziennika francuskiego duchownego i trapisty Christiana de Chargé. Jako przeor wspólnoty w Tibhirine (Algieria) miał za zadanie podjęcie działań w kierunku pojednania wyznawców islamu oraz chrześcijan. Ten fakt skłonił mnie do lektury tekstów...