Sam to szesnastolatka, która rozpoczyna liceum. Nikogo w nim nie zna i nie czuje się tam za pewnie. Jednak z czasem zaprzyjaźnia się ze Stellą, która skrywa kilka tajemnic. Dziewczyna pewnej nocy zostaje zadrapana przez kota i od tego czasu zaczynają się dziać dziwne rzeczy. O co w tym wszystkim chodzi? Komu zagraża niebezpieczeństwo? Kto zna prawdę?



Kiedy przeczytałam opis książki, wydawało mi się, że to kolejna książka fantazy z powielanymi schematami i niczym nowym. Po części to się sprawdziło, ale jednak znalazłam kilka smaczków.

Powiem tak akcja, do połowy, rozwija się powoli. Dopiero, gdy dowiadujemy się prawdy, wszystko nabiera tempa i wtedy się dzieje! Co moim zdaniem działa na niekorzyść książki, ponieważ ma ona tylko 267 stron i prawie do setnej czytamy o tym jak główna bohaterka chodzi do szkoły, jak nie toleruje jednego chłopaka i lunatykuje. Więc a początku można się trochę ponudzić. Wiadomo Sam na początku jest niczego nieświadoma, jednak też nie jest głupiutka.

No i przechodząc do bohaterów, naprawdę każdą postać polubiłam! Co dziwne, jak na mnie, ale tak! Postacie Pani Ewie wyszły rewelacyjnie. Podobało mi się, że Sam nie była głupia, ale też nie taka doskonała we wszystkim. Dlatego ją polubiłam i zauważyłam wiele podobieństwa do siebie. Siostra Sam tak samo jest świetną postacią. Najlepszy jej moment był na imprezie! :D

Jednak książka nie porusza tylko wątku magicznego i odkrywania nowego nieznanego przez ludzi świata. To też historia o zaniedbaniu ze strony rodziców, z powodu pracoholizmu. Dorośli stawiają na dobrobyt niż na kontakt i dobre relacje z dziećmi. To przykre, ale coraz częściej spotykane.

Jestem naprawdę miło zaskoczona tą powieścią. Styl pisania autorki jest lekki i łatwy w odbiorze. Nie ma zbędnych opisów i wypychaczy. Dialogi nie są sztywne, a historia bardzo wciąga. Razem z Sam poznajemy zupełnie inny świat, pełen niespotykanych stworzeń. Jestem bardzo ciekawa czy powstanie kontynuacja, bo w sumie końcówka pozostawiła kilka niewiadomych i chętnie poznałabym dalsze losy.

Podsumowując, jeśli macie ochotę na lekką i przyjemną książkę z nutą fantastyki to koniecznie sięgnijcie po Ukryci przed słońcem. To powieść o przyjaźni, dorastaniu, samodzielności, porzuceniu i walce z przeciwnościami losu. Bardzo odprężająca lektura na te letnie dni :)

Sam to szesnastolatka, która rozpoczyna liceum. Nikogo w nim nie zna i nie czuje się tam za pewnie. Jednak z czasem zaprzyjaźnia się ze Stellą, która skrywa kilka tajemnic. Dziewczyna pewnej nocy zostaje zadrapana przez kota i od tego czasu zaczynają się dziać dziwne rzeczy. O co w tym wszystkim chodzi? Komu zagraża niebezpieczeństwo? Kto zna prawdę?



Kiedy przeczytałam...

Ostatnio miałam okazję zapoznać się z książką polskiej autorki. Sięgając po nią, nie miałam żadnych oczekiwań. Muszę przyznać, że zostałam miło zaskoczona, jednak spodziewałam się czegoś innego.
Od samego początku wciągnęłam się w powieść. Pewnie to za sprawą tego, że potrzebowałam lekkiej książki. Akcja na początku wolno się toczy, ale później po pewnym wydarzeniu zmienia się wszystko. Od tamtej chwili całą historię czytałam z ogromnym przejęciem, bo chciałam jak najszybciej dowiedzieć się co będzie dalej.
Główna bohaterka jest zwykłą nastolatką. Ma swoje wady, ale stara się nad nimi pracować m.in. nad nadwagą, co mi się spodobało, bo nie siedziała i nie użalała się nad sobą, tylko starała się coś z tym zrobić, aby to zmienić. Po sytuacji, która zmieniła jej życie o 180 stopni, dziewczyna zmieniła się. Stała się bardziej odważna, pokonała nawet swój lęk wysokości. Samantha jest pierwszą główną bohaterką, w ostatnim czasie, która nie irytowała mnie swoim zachowaniem.
Muszę również wspomnieć o rodzicach Sam, którzy byli pracoholikami. Nie poświęcali dzieciom czasu, zależało im jedynie na pracy, a główna bohaterka razem z siostrą musiały radzić sobie same. Brak rodziców, którzy byli zajęci swoją karierą, miał konsekwencję, jeśli chodzi o Andy - młodszą siostrę Sam. Dziewczyna była zagubiona, przez co wpadła w złe towarzystwo. Po nieciekawej sytuacji, w której się znalazła było mi jej trochę szkoda.
Prócz tego pojawiają nam się istoty magiczne m.in elfy oraz pół ludzie pół zwierzęta. Od razu Wam powiem, że przez samo pojawienie się elfów, poczułam się jakbym znowu miała 5 lat, a przed moim oczami ukazał się obraz wróżek i innych stworzeń. Nawet nie wiecie, jakie to było przyjemnie uczucie, powspominać dziecięce lata i to dzięki książce.
Fabuła toczy się głównie w domu głównej bohaterki, w mieście, jak i w lesie. Sceny i wydarzenia z ostatniego miejsca najbardziej mi się podobały, bo były tajemnicze. Akcja nie toczy się dość szybko, co dodaje pewnego uroku książce. Wszystkie magiczne miejsca, opisy istot sprawiły, że czas dla mnie na chwilę się zatrzymał, wkroczyłam do historii i czułam się jakbym tam była.
Podsumowując, książka jest naprawdę przyjemna i szybko się czyta. Pozwala na chwilę oderwać się od rzeczywistości, zapomnieć o teraźniejszości i przypomnieć sobie o dziecięcych latach. Razem z główną bohaterką odkrywamy powoli tajemnice magicznego świata, które zmieniają całkowicie jej życie. Mam nadzieję, że kolejna część pojawi się niedługo, bo jestem bardzo ciekawa dalszych losów bohaterów, których trudno nie lubić.

Ostatnio miałam okazję zapoznać się z książką polskiej autorki. Sięgając po nią, nie miałam żadnych oczekiwań. Muszę przyznać, że zostałam miło zaskoczona, jednak spodziewałam się czegoś innego.
Od samego początku wciągnęłam się w powieść. Pewnie to za sprawą tego, że potrzebowałam lekkiej książki. Akcja na początku wolno się toczy, ale później po pewnym wydarzeniu zmienia...

Przed lekturą myślałem, że na książki młodzieżowe jestem za stary.
W czasie lektury czas leciał jak szalony.
Po lekturze chcę więcej.

Książka po kilku rozdziałach wciągnęła mnie całkowicie i zatraciłem się w świecie Samanty - znów poczułem się nastolatkiem.
Teraz pozostało tylko czekać na kolejną część serii (?)

Przed lekturą myślałem, że na książki młodzieżowe jestem za stary.
W czasie lektury czas leciał jak szalony.
Po lekturze chcę więcej.

Książka po kilku rozdziałach wciągnęła mnie całkowicie i zatraciłem się w świecie Samanty - znów poczułem się nastolatkiem.
Teraz pozostało tylko czekać na kolejną część serii (?)