Canaletto.
Dokładniej Bernardo Belotto zwany Canalettem młodszym.
Jego obrazy, niezrównane w swej wierności i ścisłości, pomogły odtworzyć artystom i inżynierom oraz rzemieślnikom i robotnikom wznoszącym nową, powojenną Warszawę, niejedną budowlę, ba! niejeden detal architektoniczny.

Canaletto utrwalił Warszawę tych lat, gdy stawała się ona jednym z najpiękniejszych miast Europy północnej. Jego obrazy przekazały i do dziś przekazują arcybogatą wiedzę o Warszawie XVIII-wiecznej.
Są jak bezcenne dokumenty.
Są kopalnią wiedzy dla historyków architektury, urbanistyki, ogrodnictwa, a nawet dla kostiumologów i historyków obyczajów.

Mają jednak te obrazy wartość nie tylko dokumentów, ale i niepoślednich dzieł sztuki. To sugestywne wydobycie malowniczego położenia miasta, ta precyzja rysunku, mistrzowska perspektywa, znakomite wyczucie stylu i piękna architektonicznego poszczególnych budowli, oko do szczegółu, do zdobień, nawet do faktur budynków! Do tego te genialnie sportretowane scenki rodzajowe ukazujące życie warszawskiej ulicy, bez pominięcia żadnej warstwy ówczesnego społeczeństwa. Toż to niespotykana szczodrość!

Canaletto uchwycił życie i architekturę Warszawy w jednym z najbardziej dynamicznych i przełomowych momentów w jej dziejach; w chwili, gdy w Polsce formowały się zaczątki gospodarki kapitalistycznej; w chwili, gdy Warszawa, jako stała rezydencja królewska i siedziba najwyższych władz państwowych, w szybkim tempie się rozrastała i rozbudowywała, gdy liczba jej ludności gwałtownie wzrastała, gdy rozkwitały w niej rzemiosła, przemysł i handel; gdy stawała się centrum nauki i sztuki, gdy po prostu przeobrażała się w wielkie, nowoczesne miasto. Warszawa Canaletta to Warszawa budzącego się Oświecenia.

Dawniej te widoki zdobiły przeznaczoną specjalnie dla nich Salę Prospektową Zamku Królewskiego. Podobnie jak nasz kraj przechodziły różne koleje losu. Były nam zabierane siłą i wywożone, potem wracały na mocy zawieranych traktatów; ocalały też z pożaru Zamku we wrześniu 1939 roku.

Warto więc zdać sobie sprawę z tego, że są one nie tylko cennym źródłem wiedzy o tamtych czasach, ale przede wszystkim cząstką tej utraconej na zawsze, nieistniejącej już Warszawy. Są jednym z jej nielicznych szczęśliwie ocalałych zabytków. Nie można ich nie poznać i nie uszanować.

Canaletto.
Dokładniej Bernardo Belotto zwany Canalettem młodszym.
Jego obrazy, niezrównane w swej wierności i ścisłości, pomogły odtworzyć artystom i inżynierom oraz rzemieślnikom i robotnikom wznoszącym nową, powojenną Warszawę, niejedną budowlę, ba! niejeden detal architektoniczny.

Canaletto utrwalił Warszawę tych lat, gdy stawała się ona jednym z najpiękniejszych miast...

Świetny album. Bardzo dużo ilustracji przedstawiających obrazy Canaletta - w całości oraz powiększenia różnych ciekawych fragmentów. We wstępie dużo interesujących informacji na temat artysty, choć irytują nieco wstawki o "Polsce Ludowej" i robotnikach.

Świetny album. Bardzo dużo ilustracji przedstawiających obrazy Canaletta - w całości oraz powiększenia różnych ciekawych fragmentów. We wstępie dużo interesujących informacji na temat artysty, choć irytują nieco wstawki o "Polsce Ludowej" i robotnikach.