forum Oficjalne Aktualności

Czytamy w weekend

utworzył 02.10.2020 o 14:37

Październik za pasem i choć wciąż ładna pogoda nas rozpieszcza, w weekend na pewno nie zapomnimy o lekturze w zaciszu domowego ogniska. Co będą tym razem czytać redaktorki i redaktorzy lubimyczytać.pl i Ciekawostek Historycznych? Kinga sięgnie po książkę idealnie wpasowującą się w obcene nastroje społeczne - bo w końcu co nas nie zabije, to nas wzmocni. Ola i Michał wybrali natomiast tropy zwierzęce, choć raczej z dość mrocznego zoo.

Zobacz pełną treść

odpowiedzi [135]

Aby napisać wiadomość zaloguj się

Sortuj:

annaroza 02.10.2020 20:21

Czytelniczka

Właśnie skończyłam Żarna niebios, jestem w trakcie Demon Luster i zamierzam zacząć Zajdel 2002. Antologia

Odpowiedz

NatalaiLaura 02.10.2020 20:15

Czytelniczka

Weekend z Dylemat [bookLink]4911750|Dylemat [/bookLink]

Odpowiedz

awita 02.10.2020 20:09

Czytelniczka

Skończyłam:
Wzgórze przyśnieńArthura Machena.
Chętnie zrobiłabym analizę poetyckich fraz, którymi posługuje się pisarz w swojej autobiograficznej historii o tragicznym, ale pięknym dzieciństwie nadwrażliwego chłopca, syna zubożałego i odtrąconego przez społeczność proboszcza, o pragnieniu bycia artystą i twórczych mękach w dążeniu do stworzenia absolutnie pięknego dzieła, o dojmującej samotności i smutku, o bolesnym pożądaniu i niespełnieniu. Lucian Taylor przechodzi od jednego nastrojowego obrazu do drugiego, od zachwytu nad pięknem natury, okolicy, w której się urodził do zanurzenia się w brzydocie i plugastwie podmiejskich przedmieść Londynu, od tęsknoty za delikatną kobiecością do zażenowania bezwstydem i wulgarnością kobiet, od subtelności do odrazy, od kontemplacji, medytacji na łonie natury do męki tworzenia w obskurnym pokoiku na przedmieściach Londynu. Choć to powieść prawie bez akcji to jednak sinusoida skrajnych emocji trawiących bohatera nie pozwala na pozostanie w (błogim) stanie melancholii czy odrętwienia na dłużej. Czytamy o tym cały czas – o niespełnieniu – przepaści między koncepcją/ideą a dziełem, które nigdy nie osiągnie jej doskonałości. Cierpiący Lucian miota się nieustannie między nadzieją a goryczą, zachwytem a przerażeniem, chęcią zbliżenia się do ludzi a poczuciem wyobcowania: „Posiąść sekret słów, ułożyć frazę, w której brzęczeć będą pszczoły i lato, tchnąć w zdanie wiatr, napełnić zapachem nocy falującą harmonijnie linijkę; na tym upływały mu długie wieczory, przy płomieniu świecy bielejącym nad kartką, ze skorym piórem w dłoni”.

„Nękała go złowroga fantazja, że wciąż jeszcze śpi w rosochatej gęstwinie, uwięziony między zielonymi szańcami rzymskiego fortu. Nigdy stamtąd nie wyszedł, to odmieniec zszedł za niego ze wzgórza i chodził teraz po ziemi.” Do wielbicieli klimatu dekadencji, o którym pisze Marcin Płaza w znakomitym posłowiu, do osób delektujących się muzyką słów – to właśnie do tych skierowana jest ta książka...”Spieszył do domu, by jak najszybciej pozwolić stronicom śpiewać, zapisać pieśń usłyszaną po drodze”.

Będę czytać w weekend książkę zapomnianą, zakurzoną - z Biblioteczki Interesującej Prozy wydawnictwa Prószyński i s-ka. Nadal pozostaję w orbicie i pod urokiem książek będących blisko natury, opowiadających o jej wpływie na ludzkie życie. U Machena był to krajobraz walijski, rzymski prastary fort porośnięty dziką roślinnością, odstraszający, niegościnny, a także pełen plugastwa i brzydoty, nieestetyczny i przypadkowy charakter londyńskich przedmieść, zapuszczonych i walących się domów. W kontraście - sielski, słoneczny krajobraz wiejskich pól, strumyków, łąk, wzgórz utraconego niewinnego dzieciństwa.

W powieści kolejnego Brytyjczyka – Grahama Swifta – jest to
Kraina wód[bookLink]50354|Kraina wód[/bookLink], kraina rozlewisk rzek, przypływów morza, mokradeł, szlamu, błota i torfu. Książka należy do kanonu literatury brytyjskiej. Zapowiada się iście baśniowo – od opisu dzieciństwa bohatera w krainie the Fens (wschodnia Anglia). Kolejna nieoczywista, liryczna, magiczna, jakby zamglona angielska proza, zdecydowanie różniąca się od amerykańskich powieści akcji....