-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
-
ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Cytaty z tagiem "powietrze" [102]
[ + Dodaj cytat]Miłość nie powinna sprawiać wrażenia dodawanego ciężaru. Powinieneś czuć się dzięki niej lekki jak powietrze.
Serce mi zamarło. Dosłownie przestało bić. Pierwszy raz w życiu miałam takie uczucie. Jakby cały świat - wszystko dookoła, pod stopami i w środku - wirował, a ty się unosisz. Dryfujesz w powietrzu. I jedynym, co trzyma cię na ziemi, są czyjeś oczy. Połączone z twoimi niewidzialną siłą, trzymającą cię mocno, podczas gdy reszta świata krąży, obraca się i kompletnie rozpada.
Trochę wtedy zrozumiałem, czym jest strach. Przypominało to rozpaczliwe łapanie powietrza w miejscu, gdzie brakuje tlenu.
Wszyscy czegoś ode mnie oczekiwali. Czegoś, czego nie mogłem im dać.
Dlatego sam dałem sobie przezwisko Ari.
Gdybym przestawił jedną literę, brzmiałoby Air, czyli powietrze.
Pomyślałem, że to może być świetna sprawa - być powietrzem.
Mógłbym być czymś i nie być jednocześnie. Mógłbym być niezbędny, ale też niewidzialny. Wszyscy by mnie potrzebowali i nikt nie byłby w stanie mnie zobaczyć.
Powietrza nie widać, ale bez niego nie jesteśmy w stanie przetrwać.
Cennego smaku świeżego powietrza i otwartej przestrzeni nie można wymienić na pieniądze ani honor.
Jego pocałunki są moim powietrzem. Dotyk - życiem, a serce - nadzieją.
Są takie zatęchłe miejsca. Miejsca, gdzie ciężkie jest samo powietrze, bo wisi w nim zło. Czasem to śmierć, czasem coś innego, ale to złe powietrze wnika w ciało, wypełnia cię i zaczyna przygniatać.
Powietrze jest pełne oczu – mawiała jej szeptem matka, tarmosząc ją jak szmacianą lalkę przy każdym ubieraniu. – Patrzą na ciebie. Rzuć tylko pytanie przed siebie, a duchy zaraz odpowiedzą. Trzeba jedynie umieć pytać. I znajdować odpowiedzi: w mleku, które wylało się w kształt litery samech, w odcisku kopyta końskiego w kształcie litery szin. Zbieraj,
zbieraj znaki, to wkrótce przeczytasz całe zdanie. Co to za sztuka czytać z ksiąg napisanych przez człowieka, kiedy cały świat jest księgą pisaną przez Boga, także gliniana dróżka, która prowadzi nad rzekę. Przyjrzyj się jej. Także piórka gęsi, wyschnięte słoje drewna na deskach w płocie, pęknięcia gliny na ścianach domu – ta jest zupełnie jak jedna z liter: szin. Umiesz to, czytaj, Jento.
Uszczęśli wiona, demonstruje nam, jak głęboko wdycha i jak wydy cha powietrze, nie kaszląc, coś, co nam wszystkim udaje srę rysiące razy dziennie, a co dla niej jest nowością. Cud czystego oddechu. Zachwyca się czymś, czego my już nie zauważamy.