-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel10
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant10
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Cytaty z tagiem "obcość" [30]
[ + Dodaj cytat]Zawsze jak się skończymy kochać, bierze mnie coś takiego smutnego. Jakbym miała w środku pusto i uderzona mogła wydać tylko dudniący, matowy dźwięk. Jakby wiał przeze mnie wiatr! Gdy mnie bierzesz, czuję się taka pełna, silna, żywa, a gdy jest po wszystkim, znów ogarnia mnie ta dojmująca samotność. Wiem, że znowu jesteśmy dwiema obcymi jednostkami, że połączenie jest niemożliwe, że człowiek jest samotny w sobie na zawsze...
- Mówiąc, że jestem kobietą, mam na myśli to, że mogę wyjść za ciebie za mąż i żyć z tobą pięćdziesiąt lat, i przez cały czas mogę być dla ciebie obca, a ty nawet możesz tego nigdy nie widzieć. - A gdybym ja był obcy... wiedziałabyś o tym? - Dla kobiety - odparła - mężczyzna pozostanie chyba zawsze obcy. A straszne jest zdawać się na łaskę obcego.
Za blisko, żeby od siebie uciec, i za daleko, żeby się objąć...
Jest w byciu obcym coś pociągającego, w czym się można rozsmakować, co wydaje się jak słodycz. Dobrze jest nie rozumieć języka, nie rozumieć zwyczajów, sunąć jak duch pomiędzy innymi, którzy są dalecy i nierozpoznawalni.Wtedy budzi się szczególna mądrość - umiejętność domysłu, chwytania spraw nieoczywistych. Budzą się też wówczas bystrość i przenikliwość. Człowiek, który jest obcy, zyskuje nowy punkt widzenia, staje się, chcąc nie chcąc, swoistym mędrcem. Kto nam wszystkim wmówił, że być swoim jest tak dobrze i tak wspaniale? Tylko obcy naprawdę rozumie, czym jest świat.
(...) swoje cierpienie odczuwał wcale nie jako część samego siebie, sam na pewno, tam w głębi, ciągle pozostawał czystą radością, co go napadało, osaczało go z zewnątrz.
Czasami mam wrażenie, że staję się obcy gatunkowi ludzkiemu...
Ludzie stają się sobie dalecy, rośnie między nimi obczyzna jak saharyjska pustynia, z każdym dniem większa i gęściejsza, i wydaje się, że nadejdzie dzień, kiedy obczyzną stanie się każde miejsce, w którym człowiek postawi nogę, gdy tylko przekroczy próg własnego domu.
(...) to, co obce dla Anglików, zaczyna się zazwyczaj na końcu ich własnej ulicy.
Tak, kocham cię, mam dla ciebie całą miłość świata, tylko ta miłość wydaje mi się tak ode mnie daleka i taka obca, i mam wrażenie, że ją niemal słyszę, jej monotonny cichy szept czy płacz, ale bardzo, bardzo daleko… dźwięk smutny, zagubiony, który może się zbliża, a może oddala, nie umiem powiedzieć.