Początkowy entuzjazm zastąpiło lekkie znużenie po około 80 stronach. Później znów było trochę lepiej. W sumie czytało się nieźle, ale przeszkadzała mi szczegółowość poszczególnych dni i wydarzeń , gdy nagle mamy przeskok o 30 lat. Poza tym ok.

Początkowy entuzjazm zastąpiło lekkie znużenie po około 80 stronach. Później znów było trochę lepiej. W sumie czytało się nieźle, ale przeszkadzała mi szczegółowość poszczególnych dni i wydarzeń , gdy nagle mamy przeskok o 30 lat. Poza tym ok.

Nuda

Nuda

Młoda Japonka, Hiroko, straciła bliskich podczas wybuchu bomby w Nagasaki, sama została ranna. Po wojnie wyjeżdża z Japonii, nie chcąc by definiowało ją tylko określenie hibakusha, ofiara bomby. Wyjeżdża do Indii, poznaje siostrę zmarłego narzeczonego, jej rodzinę i pracownika, Sajjada, z którym połączy ją miłość. Historie rodzin Ashrafów i Burtonów splatają się, "historie o otrzymanych możliwościach, lojalności, schronieniu, przekazywaniu siły i drugich szansach".
"Wypalone cienie" to nie tylko opowieść rodzinna, to także opowieść o różnicach kulturowych, o poszukiwaniu swojej drogi, o byciu obcym i o przypadku, który czasem na zawsze odmienia los.

Młoda Japonka, Hiroko, straciła bliskich podczas wybuchu bomby w Nagasaki, sama została ranna. Po wojnie wyjeżdża z Japonii, nie chcąc by definiowało ją tylko określenie hibakusha, ofiara bomby. Wyjeżdża do Indii, poznaje siostrę zmarłego narzeczonego, jej rodzinę i pracownika, Sajjada, z którym połączy ją miłość. Historie rodzin Ashrafów i Burtonów splatają się,...

Konrad i Hiroko. 9 sierpnia 1945. Niemiec i Japonka. Młodziutka para w Nagasaki. Zakochani w sobie. I bomba, która uderza w tę miłość.

Muzułmanin Sajjad Ali Ashraf, którego rodzina od kilkuset lat, od czasu najazdu tureckiego mieszka w starym Dilli. Gra w szachy z zadowolonym z siebie Jamesem Burtonem, jeszcze ostatni rok przed niezależnością Indii kolonizatorem brytyjskim w Nowym Delhi. Jego żona Elisabeth straciła brata Konrada podczas wybuchu bomby w Nagasaki.

Hiroko Tanaka odwiedza w Delhi Jamesa i Elisabeth Burton. Szuka śladów Konrada? Czuje potrzebę opuszczenia miejsca straty, oderwania się od tożsamości ofiary eksplozji. Wraz z wyjazdem z Japonii staje się kimś, kto "rodzi się na nowo, skąpany we krwi". Ku wolności i ku nowej miłości.

Gdy skończyłam czytać, przez jakiś czas bezmyślnie patrzyłam w ścianę przepełniona uczuciem niezgody. Wypuszczając z siebie powietrze westchnieniem.
W krótkim czasie na 430 stronach powieści pakistańskiej pisarki, którą znam jako autorkę " Soli i szafranu" i "Złamane wersety" możemy przebyć z bohaterami w pół wieku przestrzenie Azji i Ameryki - od niszczonej bombą Nagasaki, przez Delhi 1947 roku czekające na koniec okupacji brytyjskiej, tuż przed wyodrębnieniem się nich muzułmańskiego Pakistanu, przez pakistański port Karaczi, szkoleniowy obóz afgańskich mudżahedinów koło Kandaharu po penetrowane przez Amerykanów tereny Afganistanu i Nowy Jork wrogi wobec muzułmanów po ataku na Word Trade Center. W tych miejscach spotkamy coraz bardziej splecione ze sobą losy przedstawicieli kilku rodzin:
- brytyjskiej rodziny Burtonów skoligaconej z niemiecką Weissów
i muzułmańskiej - indyjskiej, a z czasem i pakistańskiej Shrafów skoligaconej z Japonka Hiroku Tanaki.
Bardzo ciekawie się czyta. Według mnie.
Kopia postu z mojej strony nietylkoindie.pl i z blogu valley-of-dance

Konrad i Hiroko. 9 sierpnia 1945. Niemiec i Japonka. Młodziutka para w Nagasaki. Zakochani w sobie. I bomba, która uderza w tę miłość.

Muzułmanin Sajjad Ali Ashraf, którego rodzina od kilkuset lat, od czasu najazdu tureckiego mieszka w starym Dilli. Gra w szachy z zadowolonym z siebie Jamesem Burtonem, jeszcze ostatni rok przed niezależnością Indii kolonizatorem...

Jak piękny i cudowny byłby świat bez wojen i nienawiści. Zbyt dużo emocji od śmiechu po łzy i wściekłość ...tyle prawdy w tej książce o ludzkiej naturze,i tej niezwykle dobrej i pięknej i tej złej i najohydniejszej. Zakończenie mnie wzburzyło...to nie tak miało być. Bardzo na czasie do tego co mamy obecnie.

Jak piękny i cudowny byłby świat bez wojen i nienawiści. Zbyt dużo emocji od śmiechu po łzy i wściekłość ...tyle prawdy w tej książce o ludzkiej naturze,i tej niezwykle dobrej i pięknej i tej złej i najohydniejszej. Zakończenie mnie wzburzyło...to nie tak miało być. Bardzo na czasie do tego co mamy obecnie.

Książkę się bardzo ciężko czyta,ponieważ jest rzucenie bomby na Nagasaki to nie jest łatwy,prosty i przyjemny temat.

Przyznam,że ta historia poruszyła moje serce,ale przede wszystkim spodobała mi się ta emocjonalność...

Książkę się bardzo ciężko czyta,ponieważ jest rzucenie bomby na Nagasaki to nie jest łatwy,prosty i przyjemny temat.

Przyznam,że ta historia poruszyła moje serce,ale przede wszystkim spodobała mi się ta emocjonalność...

Zastanawiałam się jak mam ocenić tą książkę. Początkowo myślałam, że po prostu nie napiszę tej opinii, jednak gdy skończyłam czytać zmieniłam zdanie. Mam wrażenie, że książka ta aspiruje do miana "wyższej literatury", ale nie do końca to się udało, na szczęście dla mnie jako czytelniczki. Jak widać po moje ocenie, książka nie przypadła mi do gustu. Myślę, że przede wszystkim dlatego, że czegoś mi w niej zabrakło. Rozczarowało mnie zakończenie. Domyślam się, że taki właśnie bym zamysł autorki, jednak nie lubię kiedy kończąc czytać mam wrażenie, że historia została urwana przed końce. Chciałabym się dowiedzieć co było dalej, co stało się z bohaterami.
Jednak ilu ludzi, tyle opinii i każdy ma inny gust, dlatego każdy sam najlepiej oceni tą pozycję po przeczytaniu.

Zastanawiałam się jak mam ocenić tą książkę. Początkowo myślałam, że po prostu nie napiszę tej opinii, jednak gdy skończyłam czytać zmieniłam zdanie. Mam wrażenie, że książka ta aspiruje do miana "wyższej literatury", ale nie do końca to się udało, na szczęście dla mnie jako czytelniczki. Jak widać po moje ocenie, książka nie przypadła mi do gustu. Myślę, że przede...

Przeczytane!

Przeczytane!

" Wypalone cienie" to znaki -ptaki, jakie powstały na ciele głównej bohaterki Hiroko w wyniku wybuchu bomby w Nagasaki.Młoda Japonka była właśnie po słowie z Niemcem Konradem.On jak i również ojciec Hiroko ginie podczas tego wybuchu.Hiroko porzuca swój kraj i postanawia przyjechać do Afganistanu i poznać siostrę zmarłego Konrada.Z początku nieufni,Ilse i jej mąż stają się przyjaciółmi Hiroko na całe życie.Nie jest to jednak przyjaźń łatwa.Hiroko poznaje młodego Afgańczyka, który pracuje i przyjaźni się z mężem Ilse.Oboje zakochują się w sobie jednak w przykrych okolicznościach Sajjad zostaje oddalony z domu Ilse.Sajjad odnajduje Hiroko po śmierci swojej matki i dla wszystkich staje się jasne, że znalazł ją by poślubić.Wbrew ostrzeżeniom przyjaciół Hiroko jest z Sajjadem bardzo szczęśliwa. Hiroko żyje z piętnem bomby w Nagasaki i boi się, iż nie urodzi nigdy dziecka i być może napromieniowana sama umrze w każdej chwili.Cudem rodzi się syn o imieniu Raza Konrad Hazar....którego "ucieczka" z domu do obozu szkoleniowego mudżachedinów doprowadza do wypadku i śmierci chłopca ojca. Raza ma przyjaciela Abdullaha, który czuje się winny wydania przyjaciela i usunięcia z obozu. Chłopcy żyją z dala od siebie a zarazem w bliskości serca przez 20 lat. Hiroko tęskni za synem, który mieszka w US.Tu i ówdzie dowiaduje się o nim wielu "nieprawdziwych" historii.Raza ma na świecie ukochaną matkę, jednak wyrzuty sumienia ( wini siebie za śmierć ojca) hamują go przed kontaktami z matką. Kiedy ginie zastrzelony były mąż Ilse ( przyjaciel ojca Razy) władze US winią za tę śmierć właśnie Razę....
Historia wydaje się skomplikowana i dramatyczna, taka jest do końca. Pokazuje splecione losy ludzi -przyjaciół pochodzących z różnych kultur, krajów, religii.Raza ratuje przyjaciela z dawnych lat i umożliwia mu powrót do kraju.Sam dostaje się w ręce policji według której jest poszukiwanym przestępcą.Mam jednak nadzieję, że córka Ilse naprawi swój błąd i Raza wyjdzie na wolność....a Hiroko jako starsza już mocno kobieta odnajdzie wreszcie pokój mogąc zobaczyć w końcu swego syna i poznać go naprawdę.Ja sobie tak dopowiedziałam tę historię ....polecam wszystkim lubiącym książki poważne.

" Wypalone cienie" to znaki -ptaki, jakie powstały na ciele głównej bohaterki Hiroko w wyniku wybuchu bomby w Nagasaki.Młoda Japonka była właśnie po słowie z Niemcem Konradem.On jak i również ojciec Hiroko ginie podczas tego wybuchu.Hiroko porzuca swój kraj i postanawia przyjechać do Afganistanu i poznać siostrę zmarłego Konrada.Z początku nieufni,Ilse i jej mąż stają się...

Akcja książki młodej, pakistańskiej pisarki, Kamili Shamsie pod tytułem „Wypalone cienie” rozpoczyna się w Nagasaki, na kilka dni przed zrzuceniem bomby atomowej. Wydarzenie to jest punktem zwrotnym w całym życiu pewnej Japonki, Hiroto, której wali się wówczas cały świat. W wybuchu ginie jej narzeczony, niemiecki emigrant, Konrad, a jej plecy zostają do końca życia naznaczone poparzeniami w kształcie ptaków.
Nie mogąc znieść dalszego życia w Japonii, Hiroto wyjeżdża do siostry zmarłego narzeczonego, do New Delhi, z którą bardzo szybko się zaprzyjaźnia. Z biegiem czasu w jej życiu pojawiają się coraz to nowe osoby, wśród których jest Pakistańczyk Sajjad, który na nowo wprowadzi kolory do czarnobiałego życia Hiroto.
Książka ta opowiada dzieje dwóch rodzin, które wskutek jednego bolesnego wydarzenia zostają ze sobą związane na całe lata. Fabuła opowiada historię na przestrzeni prawie sześćdziesięciu lat (od zrzucenia bomby atomowej na Nagasaki do ataku na World Trade Center). Poznajemy życie nie tylko Hiroto i Sajjada, ich syna Raży, a także Niemki Elizabeth, jej syna Henry’ego i wnuczki Kim. Sposób, w jaki ich losy się łączą i jak niesamowicie są ze sobą powiązani jest cudowny. Wszystko jest spójne, poukładane. Niekiedy czytelnik ma mętlik w głowie, ponieważ w fabule dzieje się coś takiego, na co sam w życiu by nie wpadł.
„Wypalone cienie” to niesamowita historia, w której przeplata się mnóstwo różnych kultur. Poznajemy Pakistan, Japonię, Iran, Indie, Amerykę, Afganistan. Bohaterowie podróżują, akcja toczy się w różnych częściach świata. Autorka fantastycznie opisała przyrodę, a także dużo uwagi poświęciła sytuacji politycznej w Indiach i Pakistanie. Czytelnik dowiaduje się, jak wyglądało życie nowo powstałym kraju, Pakistanie. Autorka porusza ważne problemy, jak chociażby różnice kulturowe, polityka międzynarodowa oraz jej następstwa, konflikty na Bliskim Wschodzie. W tym wszystkim stłoczeni są ludzie z krwi i kości, którzy próbują odnaleźć się w nieprzychylnej rzeczywistości. Bohaterowie wystawiani są na próby, podejmują się heroicznych czynów, kochają i nienawidzą, a przede wszystkim starają się zrozumieć, dlaczego ten świat w którym przyszło im żyć, jest tak okrutny.Dodatkowym plusem powieści niewątpliwie jest łatwość z jaką czytelnik zżywa się z główną bohaterką, Hiroto.
„Wypalone cienie” to niewątpliwie trudna książka. Podejmuje poważne tematy, która ciężko jednoznacznie ocenić jako dobre lub złe. Poznajemy osoby, które nie mogą odnaleźć się we własnym kraju, bądź które swój kraj w jakiś sposób utraciły. Jest to jedna z najciekawszych historii, jakie przeczytałam w ostatnim czasie.

Akcja książki młodej, pakistańskiej pisarki, Kamili Shamsie pod tytułem „Wypalone cienie” rozpoczyna się w Nagasaki, na kilka dni przed zrzuceniem bomby atomowej. Wydarzenie to jest punktem zwrotnym w całym życiu pewnej Japonki, Hiroto, której wali się wówczas cały świat. W wybuchu ginie jej narzeczony, niemiecki emigrant, Konrad, a jej plecy zostają do końca życia...